“Sa loob ng ilang araw ay tila naging anino ko ang aking asawa. Wala itong ginawa kundi ang bantayan ang bawat kilos ko, at sumunod sa kung saan ako pupunta. Maging ang mga fans ko ay hindi na nabigyan ng pagkakataon na malapitan ako dahil sa sobrang higpit ng pagbabantay sa akin ng mga tauhan ni Winter. Hindi ko na alam kung maaasar ba ako o matutuwa sa ginagawa nito sa akin. “Ma’am, may nagpadala po ng bulaklak para sayo.” Ani ng isang staff bago inilahad ang isang bungkos ng mga bulaklak sa aking harapan. Tinanggap ko ‘to, hindi para samyuin ang bango nito kundi para ilapag sa ibabaw ng lamesa kasama ng mga gamit ng aking assistant. Kita ko ang panghihinayang sa mukha ng aking assistant dahil hindi ko man lang binigyang pansin ang nakakaakit na ganda ng magbulaklak na ito. “Are you done?” Bungad naman sa amin ng aking manager. “Yeah! She’s ready!” Sagot naman ng makeup artist ko sa malakas na boses. Lumapit naman sa akin ang dalawang staff ng jewelry company, bitbit ang da
“Ms. Sophia, what can you say about the new model, Ms. Samara?” “Some say she’s overshadowing your current, in-demand projects. What’s your response to that?” “Is it true that you’ve lost projects because of her?” Ilan lamang ito sa mga katanungan ng ilang reporter mula sa isang ambush interview kay Sophia. Halatang nagulat ito sa biglang pagsulpot ng mga press sa kanyang harapan. Kasalukuyan siyang palabas ng kanyang sasakyan dahil plano niyang komprontahin ang isa sa kanyang mga sponsor tungkol sa biglaang pag-atras ng mga ito sa kontrata na kanilang pinirmahan. Ang gulat sa mukha ni Sophia ay napalitan ng galit. Mariǐn na naglapat ang kanyang mga bagâng. Ngunit kalaunan ay kaagad din niyang nakontrol ang galit na nagsisimulang lumukob sa kanyang dibdib. “She’s quite good for a newcomer, and I can see her dedication to the work. Let’s see how things unfold from here.” Very humble ang pagkakasagot ni Sophia sa tanong ng isang reporter kaya makikita na sports lang siya sa mga
“Kailan mo balak na bumalik ng bansa, Sam?” Seryosong tanong ni Xav habang karga nito ang dalawang taong gulang kong anak na si Mathew ang panganay sa kambal. Kulang na lang ay umiyak ako sa labis na kasiyahan ng masilayan ko ang mukha ng anak ko. Simula kasi ng umalis ako ay hindi na ako na bigyan ng pagkakataon na makita ang mga anak ko. Ipinagkait kasi ito ni Winter kay Xaven dahil ang nais nitong mangyari ay bumalik ako sa kanya. Nalaman ko na kinuha ng mga magulang ni Winter ang aming mga anak. Kaya naman malaya na si Xaven na madalaw ang kanyang mga pamangkin att ngayon ay nakikita ko na rin sila sa video call. Ang problema lang ay bawal daw itong ilabas ng Mansion. “Hindi ko pa alam Xav, but I think hindi na muna ako tatanggap ng mga project dito sa France dahil plano ko na magbakasyon sa Pilipinas para makasama ko ang aking mga anak. Because I really miss them. Hi Baby! Mommy is here, I love you!” Halos maluha na ako sa pagsasalita habang kinakausap ko ang aking anak. Lal
“Tuluyan ng nagiba ang pader na iniharang ko sa pagitan namin ni Winter, dahil hindi ko rin pala ito kayang tiisin. At mas lalong hindi ko kayang tiisin ay ang aking mga anak, dahilan kung bakit bumigay na ako sa panunuyo ng asawa ko. Pagkatapos ng madamdaming pag-uusap, tumayo ito mula sa pagkakaluhod sa sahig. Kaya ngayon ay bahagya na akong nakatingala at siya naman ngayon ang nakayuko dahil masyado itong matangkad. Kung kanina ay mukha siyang kahabag-habag ngayon ay nagmukha iyong bata nantila nakatanggap ng isang malaking regalo. Naglaho ang lungkot sa kanyang mukha dahil sa isang ngiti na sumilay mula sa kanyang mga labi. Hinawakan ng kanyang mga kamay ang magkabilang pisngi ko, at paulit-ulit na hinaplos ito ng kanyang mga hinlalaki habang nakatitig sa mga mata ko ang asul nitong mga mata. Natigilan akong bigla, at halos mabingǐ ako sa lakas ng kabôg ng dibdib ko. Wari moy may kung anong mahika na umaalipin sa aming dalawa. Hanggang sa dahan-dahan na bumaba ang kanyang mukh
“No, this can’t be….” Paanas na sambit ni Sophia habang nakatitig sa sahig. Nagsisimula ng mamasâ ang kanyang mga mata habang ang kanyang dibdib ay mas lalong humihigpit dahil sa matinding galit. Nang mga sandaling ito ay larawan siya ng isang talunan. Mag-isa siyang nakaupo sa salas ng kanyang unit habang inaanalisa ang mga nangyayari sa kanyang buhay.Hindi siya makapaniwala na mangyayari sa kanya ang lahat ng ‘to. Noong nasa Pilipinas pa lang siya ay hindi niya ramdam ang malaking banta ni Samara sa kanyang career. Kaya masyado siyang ginulat ng kasikatan nito pagdating niya dito sa bansang France. At ngayon ay nagsisimula na rin itong sumikat sa buong mundo dahil marami ng kumpanya ang tumatangkilik kay Samara. Ang tuluyang pagtalikod ng mga sponsor kay Sophia ay nagdulot ng matinding kabiguan sa kanyang career. Iilan na lamang ang mga project na hawak n’ya, pero maging ang mga ito ay malapit na ring mawala sa kanya. Nasasaktan siya, dahil nakikita naman niya kung paanong tangk
“Nang mga sumunod na araw ay naging busy ang schedule ni Samara. Kabi-kabila ang mga project na nirarush niya dahil nagpaplano na siyang bumalik ng bansa. Tulad ng sinabi ni Winter ay nagsimula na rin siyang ligawan nito. Para silang mga teenagers na nagsisimula pa lang na kilalanin ang isa’t-isa. Hindi nawawala ang mga bulaklak nito sa umaga na siyang sumasalubong sa paningin ni Samara tuwing gigising siya sa umaga. Kasama rin niya si Winter sa lahat ng kanyang mga lakad at never itong umalis sa kanyang tabi. Even lunch or dinner ay sabay din silang kumain, at kapag nakakita sila ng maluwag na schedule ay tumatakas sila para magdate. Just in a few days Samara has change already, hindi na siya nahihiya kay Winter. Nagiging malambing na siya sa kanyang asawa na labis na ikinatutuwa naman ni Winter. There’s a sparkling on their eyes, at kung paano nila tingnan ang isa’t-isa ay masi-sense mo talaga ang matinding pagmamahal nila sa isa’t-isa.Kahit nasa puso pa rin ni Samara ang takot
“Pagkatapos na tuyuin ang aking mahabang buhok ay isinuot ko ang isang casual dress. Hindi ko na kailangan pang mag-ayos dahil pagdating ko rin naman sa trabaho ay may mga make-up artist na mag-aasikaso sa akin. Hinubad ko ang suot kong salamin sa mata at pinalitan ito ng contact lense. Napangiti ako ng makita ko ang aking mukha. Noon ay hindi ko pinapansin ang itsura ko ngayon ay masasabi kong proud ako sa sarili ko. At makikita sa aking awra ang kumpiyansa sa sarili na wala noon sa akin. Naagaw ang atensyon ko ng nag-iingay kong cellphone na nakapatong sa ibabaw ng kama. Wala ngayon si Winter dahil nagpaalam ito na aalis lang muna para sa isang meeting. Nangako naman ito na babalik kaagad. Napangiti ako ng makita ko na si Xaven ang tumatawag. Puno ng pananabik ang puso ko na sinagot ang tawag dahil makikita ko na naman ang aking mga anak.“Hello Xav! Mabuti at napatawag ka. Ilang araw”-“Iha, si Tess, ito, nakiusap lang ako kay sir Xaven na pahiramin ako ng cellphone. Nakakahiya
8:30 ng umaga, araw ng Lunes, nang lumapag ang eroplano na sinasakyan naming mag-asawa sa Manila international airport. Kabâ, takot at matinding pananabik ang nararamdaman ko ng mga oras na ito. Alumpihit na ako sa aking kinauupuan dahil sa matinding nervous. Ito kasi ang unang pagkakataon na makakaharap ko ang aking mga biyenan. Minsan ko naman na silang nakadaupang palad, noong ikinasal ang kapatid ni Winter na si Andrade. Masasabi ko na napakabait naman nilang tao. Pero iba kasi ang sitwasyon ngayon, noon ay isa lang akong simpleng sekretarya ni Winter sa kanilang paningin ngayon ay asawa na ako ng aking boss. Kaya hindi ito isang ordinaryong paghaharap lamang. “Sweetheart, calm down, kanina ka pa hindi mapakali d’yan. You know, mabait ang pamilya ko, kaya hindi mo kailangang matensyon.” Natatawa na wika ni Winter sabay kabig sa akin pasandal sa kanyang dibdib. “Honestly, excited na ako na makita ang mga anak natin, pero hindi ko pa rin maiwasan ang kabahan.” Ani ko sabay ling
Ako po ay labis na nagpapasalamat sa mga readers na siamahan ako hanggang sa huling yugto ng “The CEO’s Sudden Child” MARAMING 3x SALAMAT PO!!! Sana ay makasama ko kayong muli sa mga susunod ko pang kwento. Lubos akong humihingi ng paumanhin kung hindi ko man naabot ang mataas na expectation n’yo, dahil ito lang ang nakayanan ko. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mor
“Mom, kailangan mong sumamâ sa akin, nakita ko si Daddy may kasamang ibang babae.” Napatayo ng wala sa oras si Lexie ng marinig ang sinabi ng kanyang anak na Xion. “Anong sabi mo!? Ang matandang ‘yun! Sinasabi ko na nga ba at may kinalolokohang babae ang ama mong ‘yan! Hindi na nahiya!” Nanggagalaiti na sabi ni Lexie, naninikip na ang kanyang dibdib. Parang gusto na niyang maglupasay sa sahig at humagulgol ng iyak. Lihim na napalunok ng sarili niyang laway si Xion ng makita ang reaksyon ng kanyang ina. Gumuhit ang matinding pagsisisǐ sa kanyang mukha na para bang gusto na niyang bawiin ang kanyang sinabi.Nagtakâ si Xion ng umalis sa kanyang harapan ang ina, hindi para sumamâ kundi para pumanhik sa hagdan at pumasok sa loob ng silid nilang mag-asawa. “Mom! We need to hurry!” Pigil niya sa kanyang ina pero hindi ito nakinig bagkus ay diretso ito ng pasok sa loob ng silid. Ilang segundo pa ang lumipas ay lumabas ang kanyang ina subalit may dala na itong shotgun.“Patay…” usal ni Xio
Halos hindi na maipinta ang mga mukha nila Aubrey, Vernice, Miles, Maurine, Alesha at Yashveer, Alesha at Samara habang nagpapaligsahan sa pagpapakawala ng marahas na buntong hininga.Sa kabilang bahagi namang ng mahabang lamesa ay maganda ang ngiti ni Misaki. Habang sa tabi niya ay si Song-I na seryosong nakatingin sa pawisang baso na may lamang malamig na pineapple juice. Nandito na naman sila para pag-usapan ang mga kaganapan tungkol sa kanilang mga plano, at iyon ay alamin kung ano ang pinagkakaabalahan ng kanilang mga asawa. “Hindi ko na alam kung ano ang gagawin ko. Lahat ginawa ko na, pero hindi ko pa rin magawang mapaamin ang asawa ko.” Problemadong saad ni Yashveer.Habang si Samara ay inaalala ang namagitan sa kanila ni Winter.NAKARAAN…“Mabigat ang mga hakbang ng mga paa ni Winter, habang nagpapakawala ng marahas na buntong hininga. Niluwagan niya ang kanyang kurbata upang makahinga ng maluwag. Pakiramdam kasi niya ay nasasakal na siya. Makikita din ang matinding pagod s
“Tsuk!” Mabilis na napaatras ng isang hakbang pabalik sa labas ng pintuan si Xaven. Napalunok pa siya ng wala sa oras ng makita ang isang patalim sa hamba ng pintuan. Sa bilis ng mga pangyayari ay tanging ang impak na lang ng hangin ang naramdaman ni Xaven. Napako ang mga mata niya sa kutsilyo na hinagis ng kanyang asawa. Halos gahibla na lang kasi ang layo nito sa kanyang mukha at medyo malalim din ang pagkakabaôn nito.“Sweetheart?” Kinakabahan na sambit ni Xaven, habang nakatitig sa mukha ni Song-I. Ang mga mata nito ay matalim na nakatitig sa kanya, para bang gusto na siyang balatan nito ng buhay. ““bam 12si 30bun, neoui haengdong-i uisimseuleobso. wonlaeneun ileoji anh-assneunde, beolsseo saheuljjae neujge deul-eoogo issso. naleul eotteohge saeng-gaghao? naega gamanhi anj-aseo gidaligil balao? dangsin hago sip-eun daelo hage dugil balao?”wae nalbogo i gyeolhonsaenghwal-e jichyeossdago malhaji anhso?dangsin-eun tteonado johso, animyeon naega dangsin salm-eseo nagagil balaneun
“Sweetie, bakit gising ka pa? 12:30 na ng madaling araw ah?” Kunot ang noo na tanong ni Storm habang hinuhubad ang kanyang black suit. Mabilis na umalis mula sa pagkakasandal sa headboard si Misaki. Ipinatong sa ibabaw ng side table ang hawak na cellphone at nakangiti na lumapit sa kanyang asawa. Tnulungan niya itong maghubad. “Hinihintay talaga kita, Sweetie, hindi kasi ako makatulog.” Naglalambing na sagot ni Misaki, sabay yakap sa baywang ng kanyang asawa. Naipikit pa nga niya ang mga mata ng maramdaman ang init na nagmumula sa katawan nito. Ngunit ang kanyang ilong ay abala sa simpleng pagsinghot sa bawat parte ng katawan ng kanyang asawa. “Una, ayon sa kaibigan ko, natuklasan niya na may babae ang kanyang asawa ng maamoy niya ang pabango ng ibang babae na dumikit sa damit ng kanyang asawa.” Naalala pa ni Misaki ang sinabi ni Maurine, kaya eto siya ngayon parang aso na walang tigil na inaamoy ang katawan ni Storm. Kapag alam niyang may nalampasan ang kanyang ilong ay talagang b
“Huh? Anong problema mo? Bakit nakasimangot ka?” Nagtataka na tanong ni Yashveer kay Alesha, kararating lang nito. Umupo siya sa kabilang panig ng lamesa ng hindi inaalis ang tingin sa mukha ni Alesha. Nanatiling tulala si Alesha mula sa salaming pader na kung saan ay makikita mo dito ang magandang tanawin mula sa labas ng hotel. Nasa huling palapag sila ng gusali na matatagpuan dito sa Makati. Isa ito sa pag-aari ng pamilyang Hilton. “I was confused, why did my husband suddenly change? After he proposed to me ay bigla na lang siyang naging malamig. So sad, pero pakiramdam ko ay parang may kulang sa akin.” Pagkatapos na magsalita ay nagpakawala pa siya ng isang problemado na buntong hininga. Sa itsura niyang ito ay parang pasân na niya ang mundo. Isang buwan na ang lumipas simula ng makabalik silang mag-asawa nang bansa. Itinalaga nilang presidente ng Draconis ang kaibigan niyang si Feliña, habang siya naman ang tumatayong CEO. Ipinagkatiwala niya sa kaibigan ang pamamalakad
Ako po ay labis na humihingi ng malawak na pang-unawa kung bakit paisa-isa na lang ang update ng “The CEO’s Sudden Childs” dahil pinaghahandaan ko ang susunod na story ko, since na ilang chapter na lang ang kailangan bago matapos ang TCSC. Nasa ibaba po ang susunod na kwento na aabangan ninyo araw-araw. Please follow my page para laging updated sa mga bagong kwento na maibabahagi ko sa inyong lahat. SALAMAT PO! TITLE: His Love from 15th Century BLURB: “You killed me!” - Morzana "I had to do that because I love you, and I can't bear to lose you." - Damian Isang buhay ng pananakop sa tunay na pag-ibig, Kailangang mamatay ng isa alang-alang sa kanilang pag-ibig. Libu-libong taon na ang lumipas, at dumating na ang panahon. Isang makapangyarihang espiritu ng diyosa ang nakulong sa sirkulasyon ng muling pagsilang. Hanggang sa magising siya sa marupok na katawan ng isang piping mortal na babae, walang kapangyarihan, ngunit hinihimok ng nagniningas na pagnanasang maghigant
““Si haces lo que quiero, te prometo un alto puesto. Ya me conoces, con la amplitud de mi influencia, todo lo que parece imposible se convierte en posible para mí.” (Kapag nagawa mo ang gusto ko ay pinapangako ko sayo ang mataas na posisyon. You know me, sa lawak ng impluwensya ko ang lahat ng hindi imposible ay nagiging posible sa akin.) Si Señôr Steiñar, sabay hithit sa kanyang matabang tobacco.“No te preocupes, yo me encargo. Tengo el control del ejército. Mientras esté en el cargo, todos tus negocios estarán a salvo.” (Huwag kang mag-alala ako ang bahala, nasa akin ang kontrol ng militar. Hangga’t nasa posisyon ako ay mananatiling ligtas ang lahat ng mga negosyo mo.) Kumpiyansa sa sarili na sagot naman ni Major. Kasalukuyang nag-iinuman pa ang mga ito habang nakapaskil ang ngiting tagumpay sa kanilang bibig. Ito ang isa sa mga video na nagleak mula sa mga ebidensya na gagamitin sa matanda. Walang ibang laman ang lahat ng tv network sa buong Espña kundi ang mga video tungkol sa
(Sagitsit ng sasakyan…) Mula sa harap ng kumpanya na pag-aari ni Señor Steiñar, ang lahat ng tao sa paligid ay nagambala, dahil sa biglaang pagdating ng limang sasakyan. Halos sabay sila na napalingon sa mga bagong dating na sasakyan. Napako ang tingin ng lahat sa isang mamahalin at itim na kotse na napapagitnaanan ng apat pang sasakyan. Isang malaking katanungan ang naglalaro sa kanilang isipan kung sino ang taong sakay nito. Bumaba ang may nasa labing anim na kalalakihan na pawang mga nakasuot ng black suit. Sa kanang tenga ng mga ito ay isang black earphone. Pawang mga seryoso ang ekspresyon ng kanilang mga mukha, na kung titingnan mo ay wari moy mga galit. Pinalibutan nila ang nasa gitnang sasakyan, kay higpit ng seguridad para sa taong lulan nito. Ilang sandali pa, bumukas ang pinto. Tumapak sa sementadong lapag ang isang makintab at itim na patilus na sapatos. Hanggang sa tuluyan ng bumaba ng sasakyan si Storm, madilim ang awra nito. Ang ekspresyon ng kanyang mukha a