Chapter 1: Reset

Walang habas na binuksan ni Jade ang pintuan ng opisina dahilan upang mapaigtad si Casey mula sa kinauupuan nito.

Nilingon ni Casey si Jade at napansing humahangos ito habang nakatukod ang kaniyang dalawang palad sa parehong mga tuhod. Magsasalita na sana si Casey upang tanungin siya ngunit kaagad siyang pinutol ni Jade.

“Nabalitaan mo naba?” tanong ni Jade habang nakahawak sa kaniyang dibdib at pilit na pinapakalma ang sarili.

Biglang kumunot ang noo ni Casey nang mapagtantong malaki at biglaan ang balitang tinutukoy

ni Jade kaya nagsimulang kumabog nang mabilis ang puso niya.

“Nagising naba siya?” halos hindi marinig ang boses ni Casey habang tinatanong ‘yon.

Tumango nang dahan-dahan si Jade dahilan upang mapahalukipkip si Casey sa upuan. Kumurap siya nang ilang beses at kinagat ang pang ibabang labi nito na sa sobrang diin ay muntikan na itong masugatan.

“Pero malay mo naman ‘diba? Baka nag bago na ang isip ni Dylan bago pa man nagising si Suzane,” ani Jade na malabong mangyari.

Hindi sumagot si Casey at biglang inabot ang kaniyang cellphone na nasa harapan lang nito. Hindi nga siya nagkakamali, hinahanap na siya ni Dylan. Ilang beses siyang tinawagan nito at hindi niya nasagot lahat ng ‘yon. Tinignan niya ang kaisa-isang text ni Dylan.

“Casey, mag usap tayo.”

Natawa nang mapait si Casey at kinagat ang pang ibabang labi nito. Siguro ay matagal nang hinihintay ng lalake ang pagkakataon na ‘to, habang si Casey ay halos pinagsakluban ng langit at lupa.

Hindi niya maintindihan ang sarili ngunit nag aasam siya na kahit papaano ay tama ang sinabi ni Jade.

Lumabas si Casey ng opisina ni Dylan at nag tungo na agad sa parking lot upang kunin ang sasakyan. Wala si Dylan ngayon dahil pabalik-balik ito sa Madrid para sa iba’t-ibang kliyente.

Pag umuuwi naman ito ay minsan lang sila magkita dahil mas madalas ito sa hospital, na hindi na

ipinagtaka ni Casey. Ngayong natanggap na ni Dylan ang balita marahil ay nakauwi na rin ito ng Pilipinas.

Nag tungo agad si Casey sa rest house ng pamilya ni Dylan sa La Union, dito madalas umuuwi ang lalake.

Nakita agad ni Casey ang sunod-sunod na mga sasakyan na nakaparada sa labas. Bigla nanamang kumabog ang dibdib niya. Halos hindi na siya makahinga habang iniisip ang mga susunod na mangyayari sa loob.

Nadatnan niya si Dylan na nakatayo sa harap ng pool habang may hawak na isang baso ng alak sa kaniyang kanang kamay. Naramdaman ata ng lalake ang pagdating niya kaya bigla siyang nilingon nito. Kahit walang ekspresyon ang mapupungay niyang mga mata ay nababasa parin ni Casey na ngayon lang ito naging interesado sa pag dating niya.

“Alam mo na kung bakit pinatawag kita,” ani Dylan at biglang sumenyas sa isang body guard na nakatayo ilang metro malayo sa kanila. Naglakad ito at may bitbit na papel.

Sumikip ang dibdib ni Casey nang mapagtanto kung ano ang bagay na ‘yon. Ilang buwan niya nang hinahanda ang sarili na kapag nagising na ang pinsan niya ay marami na ang magbabago, lalo na sa buhay niya. Pero kahit kailan pala ay hinding-hindi siya magiging handa.

Nang makuha ni Dylan mula sa body guard ang papel ay kinuha rin nito ang ballpen mula sa bulsa niya at inabot kay Casey ang mga ‘yon. Pakiramdam ni Casey ay nilalamon siya ng kinatatayuan niya ngayon habang nakatitig sa divorce paper na nakalahad sa harapan niya.

Hindi manlang makitaan ni Casey ng awa at. pagdadalawang isip ang mukha ni Dylan lalo na ang

mga mata nito. Talagang desidido na ito.

“Hindi ko sa’yo ipinangako ang buhay na meron ka ngayon, kay Suzane. At ngayong gising na siya

wala nang dahilan para ituloy pa natin to,” parang malamig na tubig na bumuhos kay Casey ang boses nito.

“Sa tingin mo ba papayag ang lola sa gagawin mo?” sambit ni Casey, pinipilit na ‘wag bumagsak mula sa kinatatayuan niya.

Suminghap si Dylan, “Wag kana umasa sa suporta niya, Casey, dahil kahit siya ay walang magagawa sa desisyon ko,” aniya at nilahad ulit ang papel.

Ilang segundong tinitigan ito ni Casey nang muling mag salita si Dylan, “Huwag na natin pahirapan ang isa’t-isa. Simula’t sapul alam mo kung bakit tayo kinasal. Pabor din naman sa’yo to ‘diba? Hindi kana mahihirapan sa sitwasyon natin. Pirmahan mo na.”

Kinuyom ni Casey ang kaniyang kamay upang pigilan ang sarili na sampalin ito, “Kating-kati kana ba talagang makaalis ako?”

Kumurap ang mga mata ni Dylan at tumayo nang maayos, “Hindi mo naman kailangan umalis. Ibibigay ko sa’yo ang rest house na’to alang-alang sa pinagsamahan natin.”

Halos matawa si Casey sa sinabi nito, “Ganon ba? Huwag na, ayoko rin naman ng mga bagay na magpapaalala sa’yo sakin.”

Pinanlisikan ni Casey ng mata si Dylan saka hinablot ang papel at pinirmahan ito. Kitang-kita niya rin ang pirma nito na sariwa pa ang tinta.

Tinalikuran ni Casey si Dylan at agad na lumabas patungo sa sasakyan niya. Bago pa man siya makapasok ay inalis niya ang wedding ring na nasa daliri niya pa. Ilang segundo niya ito tinitigan bago hinagis sa daan kung saan biglang may sasakyan na dumaan at tumama ang singsing sa side mirror nito. Napangiwi si Casey.

“Mrs. Almendras, si sir Dylan po ba?” lumapit kay Casey ang isang body guard na nag aakalang kakarating niya lang.

Umiling si Casey, “Paalis na ako. Huwag niyo na rin ako tatawaging Mrs. Almendras,” sagot niya at tinaas ang kaliwang kamay para ipakita ang daliri niyang wala ng singsing.

Nagtataka man ay tumango na lamang ang body guard.

Binuhay na ni Casey ang sasakyan at nag tungo sa law firm.

Bukod sa isang asawa ay isa rin siyang lawyer. At iilang tao lamang ang may alam nito. Isang katauhan na nakatago sa pangalan Hera, isang lawyer na kahit sinong malalakas na abogado ay nanginginig ang mga kalamnan sa tuwing naririnig ang pangalang ito.

Padabog niyang binuksan ang pintuan ng meeting room at agad na umupo sa bakanteng upuan.

Gulat na mga mata ang sinalubong sa kaniya ni Ingrid. Tama lang pala na walang meeting ngayon dito.

“Casey! Hindi kana nga tumawag na pupunta ka muntik mo pa masira ang pinto,” ani nito at naglalakad papunta kay Casey.

“Divorced na kami,” sagot ni Casey at hinilot ang kaniyang sentido, “Kaya ang kailangan ko ay bagong mga cases at hindi ang ka-OAhan mo, Ingrid.”

“ANO?!”

Tinignan siya nang masama ni Casey dahilan upang mapatikhim siya at mapaupo sa harap ni Casey.

“Oo na, hindi na kita kukulitin tungkol dyan. Sa ngayon,” pahabol ni Ingrid kaya napairap nalang si Casey.

Inilapag ni Ingrid sa harap ni Casey ang isang folder. Inabot ito ni Casey at binuksan.

“Malalaking tao ang involve sa divorce case na ‘yan. Lahat ng binigyan ko n’yan ay tinanggihan ako sinasabing delikado raw. Ang huling lawyer na humawak sa kaso na yan ay hindi rin umubra,” pagpapaliwanag nito, “Kaya sa tingin ko ay palampasin mo nalang din.”

Tinitigan ni Casey nang matagal ang divorce case sa kaniyang harapan. Nagka-interest siya rito.

“Kukunin ko,” saad niya na ikinagulat ni Ingrid.

“Cas, kakasabi ko lang e, delikado ‘yan kaya nga tinanggihan nila—“

“Hindi ng isang katulad ko, Ingrid. Hindi ng isang Hera,” putol ni Casey sa kaniya at sumandal sa

upuan.

Napabuntong hininga na lamang si Ingrid at walang nagawa.

“Isesend ko nalang sa email mo ang ibang detalye ng kaso,” saad nito.

Napagsalamat si Casey kay Ingrid at umalis na rin ito, nag tangka pa siyang pigilan ulit si Casey ngunit desidido na ito.

Hindi si Dylan o ang divorce nila ang sisira sa kaniya. Lahat ng mga nangyari ay simula palang at handa na siyang harapin ang bagong buhay na hindi kontrolado ng ibang tao. Buhay na hindi nakatago sa likuran ng isang Dylan Almendras.