Chapter 2: Faces from the past

Hindi mapakali si Casey na kanina pa patingin-tingin sa kaniyang cellphone na nasa ibabaw ng mesa niya. Dalawang araw na ang lumipas at wala paring email na pinapasa sa kaniya si Ingrid.

Nagdududa na siya at baka desidido rin talaga ito na huwag ipahawak sa kaniya ang kaso.

Naging interesado si Casey sa kaso dahil bukod sa divorce case ito, nabanggit din ni Ingrid na may dalawang malaking tao ang involve rito. Ganitong mga kaso ang gusto ni Casey, ‘yong pagpapawisan siya.

Biglang tumunog ang cellphone ni Casey dahilan upang mapabalikwas siya sa pagkakaupo. Inabot niya ‘yon at umaasa na pangalan ni Ingrid ang bubungad sa kaniya. Ngunit hindi email ni Ingrid ang natanggap niya kundi ang text nito.

“Sa coffee shop mo nalang kunin ang mga detalye na hinahanap mo. Parang masarap mag kape ngayon, lalo na kapag libre.”

Napatampal sa noo si Casey at wala ng nagawa kundi mag ayos para tumungo sa coffee shop.

Nang makarating si Casey sa coffee shop ay bumungad agad sa kaniya ang tahimik na kapaligiran sa loob, ang magaan na ambiance at ang mabangong amoy ng mga kape na hinahanda para sa mga iba pang customer. Agad na hinanap ng mga mata niya si Ingrid at nakita niya ito sa isang mesa sa dulo ng silid malapit sa bintana. Tumungo agad si Casey rito at agad na umupo sa harap ni Ingrid. Napatalon naman ito sa gulat ngunit tinignan lamang ito ni Casey na parang nag aantay ng importanteng impormasyon.

“Anong tingin naman ‘yan? Pa kape ka muna kaya,” ani Ingrid pero nahahalata sa boses nito ang kaba.

Tila nagtataka rin si Casey sa inaakto nito, “Hindi ako nakikipag biruan, Ingrid. Ibigay mo sakin ang kaso,” saad nito na halos hindi kumukurap ang mga mata.

Napakamot si Ingrid sa gilid ng tenga niya at sumagot, “Ibibigay ko naman sa’yo e –“

“Alam mo bang napipikon na ako?” pananakot ni Casey sa kaniya.

“Oo na! Teka,” saad ni Ingrid at nagpakawala ng isang buntong hininga bago muling magsalita, “Dalawang high-profile na tao ang focus ng kasong ’to. Parehong matunog ang mga pangalan nila sa industriya.”

Tumango-tango si Casey habang nakikinig.

“Naging komplikado na ang sitwasyon sa magkabilang panig kaya umabot na sa puntong nagkainitan na silang dalawa at mahirap nang pigilan. Kailangan ni Mr. Ybañez ng isang abogado na hahawak sa kaso na’to, at ang kakalabanin niya ay si…”

Tinaas ni Casey ang kaliwang kilay na tila nag aantay na ituloy ni Ingrid ang sinasabi nito.

Bumuntong hininga ulit si Ingrid, “Dylan, ‘yong asawa mo.”

Nanlaki ang mga mata ni Casey at halos tumigil siya sa pag hinga nang marinig niya ‘yon. Ang tahimik na kapaligiran ay mas tumahimik pa na para bang nabibingi siya kahit paulit-ulit niyang naririnig ang sinabi ni Ingrid. Ilang segundong pinroseso ng utak ni Casey ang impormasyon na ‘yon bago kumurap-kurap at tinignan ulit si Ingrid.

“Sigurado ka ba?” tanong nito kay Ingrid, kinokompirma na tama ang impormasyong inihain nito.

Dahan-dahang tumango si Ingrid at pilit na ngumiti,

“Malaking pera ang gustong ioffer ni Mr. Ybañez,

sa laki nga ‘non parang malabong makuha natin e.” Hindi ulit kumikibo si Casey. Hindi parin ito makapaniwala.

Napansin naman agad ni Ingrid ang ekspresyon nito kaya agad na naman siyang nagsalita, “Sabi ko sa’yo e, hindi mo naman kailangang kunin ‘to. Sa laki ng reputasyon mo at sa ingay ng pangalan mo, maraming kaso ang hahabol sayo, Hera. At saka, talaga bang naka move on ka na sa divorce niyo?”

Bumalik sa huwisyo si Casey at inabot ang isang basong tubig sa harap niya. Dire-diretso niyang tinungga ‘yon at walang iniwan kahit isang butil ng tubig. Napalunok rin si Ingrid sa nakita.

“Wala na akong pakealam sa kaniya, Ingrid,” ani Casey na walang pinapakitang ekspresyon, “Ako na ang bahala sa buhay ko, labas na siya rito.”

Lumiwanag naman ang mukha ni Ingrid at napapalakpak pa ito sa tuwa nang marinig ang sagot ni Casey, “Ganyan nga! Buti natauhan ka na, ano! Marami ka ring pinalagpas para sa lalakeng ‘yon. Tama na rin at nag hiwalay na kayo, malaya ka na!”

Habang patuloy na nag uusap ang dalawang ay biglang may dalawang taong pumasok sa coffee shop. Nang lumingon si Casey sa mga ito ay agad niyang nakilala ang dalawa, dahilan upang mandilim ang paningin niya.

Ang lalake ay naka suot ng black suit na may silver highlights dito. Ang babae namang kasama niya ay naka suot ng flowing apricot dress, at ang mahabang itim buhok nito ay naka lugay sa kaniyang likuran. Si Suzane Sison, ang pinsan niya.

Nakaramdam ng inis si Casey. Ilang araw palang matapos silang mag usap tungkol sa kanilang divorce ay nandito na agad ang lalake para ipangalandakan ang bagong relasyon nito.

Sinundan ng tingin ni Ingrid kung saan nakatutok ang mga mata ni Casey, at napatakip siya nang bunganga nang matuklasan ito.

“Anong ginagawa ng dalawang ‘yan dito?” tanong ni Ingrid na hindi makapaniwala, “Magkape sana sila para naman kabahan sila sa mga pinaggagagawa nila,” pahabol nito at inabot ang isa pang baso ng tubig at tinungga rin ito.

Luminga-linga si Dylan sa paligid at nahagip ng kaniyang mga mata sina Casey dahilan upang mag iba ang timpla ng mukha niya. Napansin naman agad ito ni Suzane kaya napatingin din siya sa direksyon kung saan nakatingin si Dylan.

“Cas, ikaw ba ‘yan?” lumapit si Suzane sa mga ito. Gumawad siya ng isang malaki at matamis na ngiti sa dalawang babaeng nasa mesa.

Kung ilalarawan ng iba ay napaka-inosenteng tignan ni Suzane, ‘yong tipong hindi maka-basag pinggan. Ngunit alam na alam ni Casey ang ikot ng bituka nito at bawat sulok ng kaniyang pagkatao. Sino ba namang mag aakala na ang napaka-inosenteng si Suzane Sison ang nagpapadala ng mga intimate photos kasama si Dylan.

Tumayo si Casey at tuluyan silang hinarap, “Sa tatlong taong nakaratay ka sa hospital, sa wakas ay nakalabas ka na,” nakangiti at sarkastikong saad ni Casey.

Dumaan sa mukha ni Suzane ang pagkahiya ngunit agad niya itong ipinagsawalang bahala at lumingon kay Dylan na nakangiti, “Sabi nga ng doctor ay malaking tulong ang pag alaga sa’kin ni Dylan kaya gumaling ako agad.”

Tumaas ang kilay ni Casey at bahagyang natawa, “Gan’on ba? Sinong mag aakala na ang ex-husband ko ay pwede na rin maging doctor? At sa paanong paraan ka niya ginamot, hm?”

Biglang dumami ang mga tao sa paligid nila at naki-usisa sa nangyayari. Unti-unting nabubuhay ang mga bulungan sa ibang mesa.

“Ex-husband? E sino ‘yang babaeng kasama niya?”

“Hindi pa ba obvious? Edi ‘yong kabit.”

“Exciting to ah.”

“Lakas naman ng loob at pinangalandakan talaga rito.”

Hindi nagugustuhan ni Dylan ang kaniyang mga naririnig, nandilim ang kaniyang paningin at umigting ang kaniyang panga, “Ilang taon ko ring tiniis ang pakisamahan ka, Casey. Sa susunod ay baka ‘di ko na mapigilan ang sarili ko,” saad nito.

Umangat ang dulong labi ni Casey at sumagot, “At ano? Anong gagawin mo? Sa tingin mo talaga

natatakot ako sa’yo?” tila isang matalim na tingin ang ginawad niya sa lalakeng nasa harapan. Kung nakakamatay lang ang isang tingin ay baka pinag-lalamayan na ito.

Nakakapaso ang mga titig na binabato nilang dalawa sa isat-isa na kung man ang umawat ay matutunaw. Walang mapag-lagyan ang pagkamuhi na nararamdaman ni Casey kay Dylan na kahit marinig lamang ang pangalan nito ay ikakasira na ng mundo niya.