"Makinig ka, Laura! Walang masama kung magpahinga ka sa kolehiyo at ituloy mo ito sa susunod na taon."
"Tama! Kawawa ang kapatid mo, gustong ipagpatuloy ang master's degree sa America." Natahimik si Laura Anderson nang marinig ang sinabi ng kanyang mga magulang. Simula pagkabata, laging priority ng mga magulang niya ang kanyang nakatatandang kapatid na babae, habang siya ay laging pumapangalawa. Kung tutuusin ay hindi na nagtrabaho ang kanyang ate mula nang maka-graduate.Parang ayaw din niyang makakuha ng kahit anong work experience. Kaya, dapat bang sumuko si Laura? "Sorry, Mom. Magko-kolehiyo pa rin ako," buong tapang niyang sabi, "kahit wala ang pera mo." Biglang ikinagulat ng tatlong taong nasa harapan niya ang sinabi ni Laura. "laura Anderson!" putol ng ama, "Dare you fight?" "Kung sigurado kang mababayaran mo ang pag-aaral mo, baka umalis ka na sa bahay na ito!" Naikuyom ni Laura ang kanyang mga kamao para pigilan ang kanyang emosyon. Gayunpaman, siya ay talagang pagod. Walang sabi-sabi, pinili ni Laura na umakyat agad sa hagdan at pumasok sa kanyang silid. Inilagay niya ang lahat ng damit sa maleta at naghanda ng umalis. Sa kasamaang palad, pagbukas pa lang niya ng pinto ng kwarto ay naghihintay na sa kanya si Adelia—ang nakatatandang kapatid. "Saan ka pupunta?" the woman retorted, "Sa tingin mo ba madali lang maghanap ng trabaho para suportahan ang sarili mo? Ganun ba kahirap sumuko ng isang taon?" Nang marinig iyon, biglang pinandilatan ni Laura ang kapatid. "Bakit ako titigil sa pag-aaral?" "Bakit hindi mo na lang ipagpaliban ang pag-aaral mo sa America at gamitin mo muna ang iyong diploma para maghanap ng trabaho?" patuloy niya, pangahas ang sarili. Ito ang unang pagkakataon na lumaban nang husto si Laura. Malinaw na ikinagalit nito si Adelia. "Ibig mong sabihin?" he snapped, "Sa tingin mo walang kwenta ang diploma ko?" Walang sabi-sabing hinila ni Adelia ang buhok ni Laura, hanggang sa mapaatras ang ulo ng dalaga. "Damn you!" pagmumura niya kay Laura. "Arrgh," daing ni Laura sa sakit, "Let go, Sis! I'm just speaking facts. Kung didiretso ka sa Masters, anong kumpanya ang tatanggap sayo?" "Ngayon, naghahanap sila ng mga taong may maraming karanasan sa trabaho!" Pagkatapos noon ay hindi na nakakibo si Laura. Sinubukan niyang lumayo kay Adelia. Gayunpaman, ang kanyang nakatatandang kapatid na babae ay tila hindi handa sa kanyang pagtutol, kaya siya ay nahulog sa sahig. "Nay! Tulungan mo ako!" Biglang napasigaw si Adelia. Malinaw na naging sanhi ng pagkataranta ng mag-ina ang kanyang boses. "Laura! Anong ginagawa mo?" sigaw ng matandang babae kay Laura. Isang sampal ang biglang dumapo sa pisngi ni Laura. Malinaw na hindi inaasahan ng dalaga na ang kanyang ama, na noon pa man ay pinoprotektahan siya, ngayon ay magiging malupit sa kanya. "Papa..." masakit na bulong niya. Nagulat din ang matanda sa kanyang ginawa. Lalo lang lumakas ang kanyang emosyon nang makitang pinili ni Laura na hilahin ang maleta nito palabas ng bahay. "Laura!" he snapped, "Kapag umalis ka na sa bahay na ito, huwag ka nang umasang makakatapak ka pa!" Napahinto si Laura sa kanyang kinatatayuan at tumingin sa kanyang ama na may sakit. "Hinding hindi na ako tutuntong sa bahay na ito." Sa matinding determinasyon, umalis ng bahay si Laura. Bale damit lang niya at ang lumang motor ng kuya niya na lagi niyang ginagamit. "Seryoso ka ba sa trabaho?" Kinumpirma ng kaibigan ni Laura ang kanyang narinig. Lumapit pa siya kay Laura na gumagawa ng instant noodles para kainin. "Oo, kailangan kong kumita ng pera para sa mga bayarin sa kolehiyo," sagot ng dalaga sa huli, "Kahit anong trabaho ang gusto ko, ang mahalaga ay kumita, Lang." Kailangan talaga ni Laura ng pera. Isa pa, wala siyang masisilungan. Wala namang paraan na lagi niyang iniistorbo ang mga kaibigan niya diba? Samantala, tumango lang si Laila. Pero, umangat ang sulok ng labi niya nang mag-vibrate ang cellphone niya. Lumayo ng konti si Laila para hindi marinig ni Laura ang usapan niya. "Hello, darling," sabi niya. "Saan mo gustong magkita? Tapos, may dress code ba na dapat kong isuot?" Sure enough, hindi nakuha ni Laura ang essence ng usapan. Kaya lang, alam niyang pupunta si Laila, itinalaga niya ang sarili na sumama. "Ish... gusto mo ba talagang sumama? Madumi ang trabaho ko, pero malaki ang kita. Ayokong mapahamak ka, maghahanap na lang ako ng ibang trabaho." "Anong ginagawa mo?" "Nagtitinda," sagot ni Laila habang kumakain ng nilutong pansit. "Wow, ang galing talaga! No wonder makakatira ka sa apartment na ganito. Businessman pala kayo," manghang-mangha na sabi ni Laura. Nang marinig iyon, napabuntong-hininga na lamang ang babaeng nasa harapan ni Laura. Naiinis siya dahil parang hindi maintindihan ng kaibigan ang direksyon ng usapan nila. Pero, paliwanag nito, mapaparusahan si Laila kapag naiintindihan ni Laura. "Pagkatapos kumain, magpalit ka ng damit," sa wakas ay sinabi niya, "samahan mo ako sa trabaho." "Handa na!" Excited na bulalas ni Laura saka inubos ang noodles na ginawa niya. Gayunpaman, nagsimulang gumuho ang sigasig na iyon nang dumating si Laura sa kanyang destinasyon. Umaalingawngaw ang beat ng musika, nagpapa-hypnotize sa mga bisitang nasa dulo ng kamalayan. Ini-indayog nila ang kanilang katawan sa ritmong nilalaro ng isang DJ. "La, kita-?" Bago pa siya makapagsalita ay pinutol siya ng kanyang kaibigan, "Maghintay ka dito, okay? Punta muna ako sa table doon." Pilit na tumango si Laura habang pinagmamasdan si Laila na naglalakad papunta sa isang table. Nanliit ang mata niya nang makita si Laila na niyakap ng isang lalaki. Gayunpaman, biglang umupo ang lalaki sa iisang table na nakatingin kay Laura. Hindi ko alam kung ano ang pinag-uusapan nila, pero maya-maya ay kumaway si Laila kay Laura. "Dito!" Hindi nagtagal, lumakad ang dalaga kay Laila. "Ito ang kaibigan ko, ang pangalan niya ay Laura." Ngumiti lang si Laura at binati ang dalawang lalaking nakaupo. "Hindi ka ba bababa, Mark?" sabi ng lalaking nakayakap sa balikat ni Laila. Umupo ng tuwid ang lalaking tinatawag na Mark, na nagbigay daan kay Laura na makita ng malinaw ang kanyang mukha. "Ang gwapo talaga," naisip ni Laura nang hindi namamalayan. Matalas ang mga mata, may binulong ang lalaki at humigop ng inumin sa kanyang baso. Gayunpaman, tila tumango si Laila at ang kanyang kasama. Tumayo sila at tinungo ang dance floor. "Wait here, punta muna ako diyan," paalam niya kay Laura na tahimik. Sa totoo lang, hindi alam ng dalaga ang sasabihin. Matagal na natahimik ang dalawa, hanggang sa tuluyang narinig ang baritonong boses ng lalaking nasa tabi nila. "Gusto mo bang uminom?""I didn't expect Mark Santivaniez to start being attracted to innocent girls." Bago umalis, pinanood ni Laila at ng kanyang kasama si Laura na tinapos ang inumin ni Mark. Ang malamig na lalaki ay bihirang makalapit sa mga batang babae at kusang-loob na nag-aalok sa kanila ng inumin. Gayunpaman, ang Laura ay isang pagbubukod. Ang nakakatawa, natapos ito ni Laura sa isang lagok! Ito ay ginawa Mark he was impressed. "Mahilig ka bang uminom?" tanong niya. Sa di malamang dahilan, gusto niyang ibuhos muli ang inumin sa baso ni Laura. Tumango lang si Laura habang humigop muli ng inumin sa kanyang harapan. Uminom nga siya ng de-latang beer - ang mga tira ng kanyang kapatid. Ngunit, hindi gaanong. Kaya lang, kailangan ba niyang ipaliwanag ito kay Mark? Kung tutuusin, pareho lang naman diba? Tsaka kakakilala lang nila at hinihintay niya lang si Laila dito. "Tito, alam mo ba kung saan nagpunta ang kaibigan ko?" biglang tanong ni Laura. "Tito...?" Sa halip na sumagot, natawa
"Gusto mo samahan kita?" pang-aasar niya kay Laura na agad namang inikot ng mata. "If you have to work like that-" Napatigil si Laura, nalilito pa rin sa kanyang pinili. Drrtttt! Buti na lang at nagvibrate ang cell phone ni Laila - naputol ang awkwardness sa pagitan nilang dalawa. "Teka, tumatawag ang boyfriend ko," sabi niya, "Hello, darling." "Laila, kasama mo ba si Laura?" Imbes na boyfriend niya, si Mark ang nagsalita. Biglang napatingin si Laila sa screen ng cellphone niya, nalilito. Gayunpaman, naroon ang pangalan ni Randy. Agad na gumana ang utak ni Laila. Yung matandang tinutukoy ni Laura... Mark? "Um... bakit mo siya tinatanong? Pagkatapos ng ginawa mo sa kanya, hindi mo man lang siya binigyan ng kahit isang sentimo!" agad niyang sambit. Mula sa kabila, maririnig na huminga ng malalim si Mark. "Naiwan ni Laura ang cellphone niya sa apartment ko. Tsaka may seryoso akong pag-uusapan sa kanya." Nilingon ni Laila si Laura na kumakain ng fried chicken na in
"Then, I agree," sabi niya, tumango. Nagulat ito kay Mark. "Ganun kadali?" tanong niya - sinisigurado. "Uncle, alam mo naman na inabandona ako ng sarili kong pamilya. Tapos, willing si Uncle na tustusan ang pag-aaral ko at bigyan ako ng matitirhan. I don't think that's a problem." Biglang inilayo ni Mark ang mukha. “So money can really solve everything,” hindi makapaniwalang naisip niya sa inosenteng ugali ni Laura. Napansin niyang parang may tinatype ang babae sa kanyang cell phone. Huwag kalimutan, parang pinipirmahan ni Laura ang pangalan niya doon. “Please sign this as legal proof of our agreement,” bigla niyang sabi. Kinuha ni Mark ang cellphone ni Laura. Saglit na binasa niya ang isang collaboration na tila hindi nakakaabala sa kanya. Isang pilyong ngiti ang sumilay sa mukha ng guwapong lalaki. "Okay, pumayag ako." *** Pagkatapos noon, sinadya ni Mark na ihatid ito. Gayunpaman, tumanggi si Laura. Gusto niyang gulatin si Laila ngayong gabi. Kaya nama
"Oo, I'm very satisfied. Tsaka sabi ko naman sayo wag mo akong i-set up sa mga ganyang spoiled na babae." Kaswal na sabi ni Mark. Hindi niya sinasadyang maging bastos sa kanyang ina. Kaya lang, nahihirapan si Sanya na tanggapin ang kanyang mga desisyon at laging gustong makialam. Sa katunayan, nakikita ni Mark ang ina na ngayon ay nakagat ang labi at lumingon kay Laura. “Evening, Auntie,” bati ni Laura. Nang makita ang kainosentehan ni Laura ay agad na iniwas ng babae ang mukha. "Nakakairita!" mahina niyang ungol, saka umalis. Syempre, naririnig pa rin ni Laura. Gayunpaman, walang pakialam ang dalaga. Kung tutuusin, hindi na niya kailangan pang mapalapit kay Sanya dahil kinontrata lang siya para maging pekeng Kasintahan ni Mark. "Argh... bakit hindi niya sinasabi ang tungkol sa pera," hirit ni Laura. *** "Pasensya ka na sa inaasal ko," sabi ng lalaki nang nasa sasakyan na silang dalawa. Biglang lumingon si Laura at ngumiti. "Walang problema, sanay na akong hind
Ngayon ay ipinarada ni Arkan ang kanyang sasakyan sa parking lot ng campus. Gayunpaman, nanatili pa rin si Laura sa kanyang upuan nang hindi inaalis ang kanyang seat belt tulad ng ginawa ni Mark. “Bakit ang tahimik mo. Halika, lumabas ka! "Maghintay!" Hinawakan ni Laura ang kamay ni Mark na lalabas na sana ng sasakyan niya. "Natatakot ako na kapag lumabas ako kasama si Uncle, pagtsitsismisan ako ng ibang estudyante o hindi," patuloy niya. Huminga ng malalim si Mark. "Kailangan mo lang sabihin na boyfriend mo ako." Malakas na hinampas ni Laura ang braso ni Mark. "Girlfriend, tapos iisipin nilang sugar baby yun." "Oo, ang kailangan mo lang gawin ay sabihin na ako ang iyong tiyuhin." Itinaas ni Laura ang kanyang kamay na parang gusto niyang suntukin si Mark, ngunit agad itong pinigilan ni Mark. “I mean, sasabihin mo lang na tiyuhin ako ng nanay mo o ng tatay mo, madali lang, di ba,” patuloy niya. Tumango si Laura, may naisip na lang siyang dahilan na lohikal sa mata
Samantala, ang bango ng luto ni Laura ay nagsimulang umagos sa silid. Agad na kinuha ng magandang babae ang kutsara at tinikman ang sariling luto. Kahit medyo kakaiba ang lasa sa dila ni Laura, nanatili siyang kalmado. Sinubukan niyang magdagdag ng kaunting asin at pampalasa. "Ano ang pakiramdam o ganito ang pakiramdam?" tanong ni Laura sa sarili. Pinatay niya ang kalan saka muling pinanood ang video ng pagluluto. "As per the recipe, dapat masarap," ungol niya. Hindi nagtagal, narinig ni Laura na may nagbukas ng pinto ng apartment. Sigurado siyang uuwi si Mark mula sa kanyang opisina. Nagmamadaling isalin ni Laura ang kanyang pagkain sa isang plato at inihain ito sa mesa. “Uncle, umuwi ka na, gusto mo bang kumain muna? Lumingon si Mark sa pagkain na nakahain na sa mesa. "I want to take a shower. Kapag tapos na akong magshower, dapat malinis ang kusina at hindi magulo ng ganyan, understand!" "Pwede."kulang! Nabigla si Laura habang hinihimas ang dibdib. "Arg
Hindi nagising sa tunog ng alarm si Naura na natutulog. Kahit na nagse-set siya ng alarm tuwing limang minuto kapag alas-sais na ng umaga. Hanggang sa huli ay boses na ni Mark ang naging alarma niya. “Hoy gumising ka na, hapon na Laura...! Biglang nagising si Laura at nakita niya si Mark na nakatayo sa harap ng mukha niya na may dalang tubig na handang ihagis sa mukha niya. "A-anong ginagawa mo Tiyo?" Humalakhak si Mark, ibinaba niya ulit ang kamay para makitang nagising si Laura. Kahit na handa siyang bubuhusan ng tubig sa mukha kung hindi siya magising. "Bilisan mo at mag almusal!" Pagkasabi noon ay hinawakan ni Mark ang kamay ni Laura at binigay ang tubig na dala nito kanina. "Maghugas ka ng mukha!" Si Laura, na ang buhay ay hindi pa naiipon, ay hawak lamang ang maliit na batya na ibinigay sa kanya ni Mark. Dahan-dahang bumangon si Laura sa kama at pumunta sa banyo na nasa tapat ng kanyang wardrobe. Matapos maghilamos ng mukha ay nagmadaling pumunta si Laura kusin
Nakaramdam ng pamamanhid si Laura matapos niyang sampalin ang mukha ni Adelia hanggang sa napaungol ito sa sakit. "Shut your mouth. Wala kang karapatang husgahan ang buhay ng ibang tao, lalo na't hindi ka pa nasa posisyon nila." Pinunasan ni Adelia ang namamagang pisngi saka matalim na tumingin kay Laura. "How dare you slap me!" "Obvious naman na matapang ako kasi wala naman akong ginawang masama. Tsaka bakit ka napunta dito ha. Gusto mong malaman kung bakit ako makakabalik sa pag-aaral dito?" “Nag-aaral, kaya totoo na babalik na si Laura sa kolehiyo,” sa isip ni Adelia. "Totoo naman. Pumunta lang ako dito para sabihin sa'yo na huwag ka nang tumuntong sa bahay pagkatapos kong pumunta ng America." Laura chuckled then said, "You don't need to worry. I will never set my foot there again. Nandiyan ka man o wala." "Okay, eto tingnan." Inabot ni Adelia ang papel at agad naman itong kinuha ni Laura. Laking gulat ni Laura nang makita ang family card na wala nang pangalan.