Chapter 5

"Oo, I'm very satisfied. Tsaka sabi ko naman sayo wag mo akong i-set up sa mga ganyang spoiled na babae."

Kaswal na sabi ni Mark.

Hindi niya sinasadyang maging bastos sa kanyang ina.

Kaya lang, nahihirapan si Sanya na tanggapin ang kanyang mga desisyon at laging gustong makialam.

Sa katunayan, nakikita ni Mark ang ina na ngayon ay nakagat ang labi at lumingon kay Laura.

“Evening, Auntie,” bati ni Laura.

Nang makita ang kainosentehan ni Laura ay agad na iniwas ng babae ang mukha. "Nakakairita!" mahina niyang ungol, saka umalis.

Syempre, naririnig pa rin ni Laura. Gayunpaman, walang pakialam ang dalaga.

Kung tutuusin, hindi na niya kailangan pang mapalapit kay Sanya dahil kinontrata lang siya para maging pekeng Kasintahan ni Mark.

"Argh... bakit hindi niya sinasabi ang tungkol sa pera," hirit ni Laura.

***

"Pasensya ka na sa inaasal ko," sabi ng lalaki nang nasa sasakyan na silang dalawa.

Biglang lumingon si Laura at ngumiti. "Walang problema, sanay na akong hindi pinapansin at tratuhin na parang wala."

"Ito ay maliit," sabi niya muli.

Tumango si Mark. Alam niya ang masamang pakikitungo ng kanyang mga magulang at kuya kay Laura.

"So, saan mo gustong mag-college?" tanong niya na iniiba ang usapan.

"Gusto ko pang ipagpatuloy ang pag-aaral ko sa lumang campus."

"Sige, bukas pupunta ako sa campus mo."

Saglit na lumingon si Laura kay Mark. "Oh seryoso?"

"Seryoso ako, bukas pupunta ako sa campus at magiging guardian mo. Kokontakin nila ako kung meron man sa campus."

Nakangiting ipinakita ni Laura ang kanyang mga tuwid na ngipin, "Thanks, Uncle."

Talagang masaya siya.

Kahit iniwan siya ng kanyang pamilya, may mga taong gustong tumulong sa kanya.

Kaya lang, biglang nabaling ang atensyon ni Laura sa nagri-ring na cellphone.

Nang makita niyang tumatawag ang kanyang ina ay hindi niya ito pinansin.

Gayunpaman, ang mga pag-atake sa telepono ay hindi natapos.

Ngayon, tinatawag din siya ng Ate niya!

"Bakit hindi mo sinasagot ang telepono?" tanong ni Mark ng mapagtanto ito.

Biglang umiling si Laura.

Sa halip, inilagay niya ang kanyang cellphone sa kanyang bag.

Mabuti na lang at pumarada ang sasakyan ni Mark sa bakuran ng apartment ni Laila.

Gayunpaman, hindi inaasahan ni Laura na nakatayo sa harap ng gusali ang dalawang taong iniiwasan niya!

Bigla siyang tumingin sa ibaba at ibinaon ang ulo sa ilalim ng dashboard.

"Om ituloy mo," gulat na sabi ni Laura.

Halatang naguguluhan si Mark. Nilingon niya ang kanyang ulo at hinanap ang pinagmulan ng pag-aalala ng kanyang munting kasintahan.

"Nanay at kapatid mo ba ang mga babaeng iyon?"

"Oo," mabilis na sagot ni Laura, "Pero, ayoko siyang makilala. Kaya, dalian mo akong ilayo dito."

Nang marinig iyon, pinaandar ni Mark ang kanyang sasakyan palabas ng apartment building ni Laila.

Nang maramdaman niyang ligtas na siya, dahan-dahang umupo si Laura sa kanyang upuan.

"Saan tayo pupunta?"

"Huh?" Laura parroted ito nang hindi namamalayan.

Nagulat siya sa tanong ni Marm. "I-iyan... ihinto mo na lang ang sasakyan sa harap ng hintuan ng bus na iyon."

"So, anong gusto mong gawin?" Tanong ni Mark para kumpirmahin.

"Gusto kong hintayin na umalis sina Mama at Ate sa apartment ni Laila. Mukhang malapit na silang umuwi."

Napatingin si Mark sa relo sa kamay niya. "Alas diyes na. Tsaka si Rendy naman siguro ang kasama ng kaibigan mo."

"Ayos lang, Tiyo. Bababa lang ako sa bus stop," sabi ni Laura.

Pero imbes na huminto, tinapakan ni Mark ang gas pedal.

Mabilis na pinaandar ng lalaki ang kanyang sasakyan.

"Naku, na-miss ko ang bus stop," gulat na gulat ni Laura.

Nagpatuloy lang si Mark sa pagmamaneho ng kanyang sasakyan. "Ngayon, pupunta ka sa apartment ko."

"Huh... teka, Om. Tumigil ka!"

Sa kasamaang palad, si Mark ay nananatili sa kanyang desisyon.

Ngayon, nasa apartment ng lalaki si Laura.

Maririnig mula sa kusina ang lagaslas ng tubig. Gayunpaman, nakaupo lang si Laura sa sofa - walang lakas ng loob na lapitan si Mark na abala sa kusina.

"Tama ang ginawa ko. Ayokong sundin ang hiling nila dahil karapatan kong maging masaya base sa sarili kong pinili," naisip niya habang nakatitig sa screen ng cellphone na hawak niya.

Nang namalayan, binura ni Laura ang mga numero ni Desi at Adelia.

Talagang ayaw niyang makihalubilo sa mga taong makasarili tulad nila.

"Laura, halika dito!" Tawag ni Mark, inilabas si Laura mula sa kanyang pag-iisip, "Tara, kain na!"

Tumayo ang inosenteng babae sa sofa at lumapit kay Mark na nakaupo na sa hapag kainan.

Gayunpaman, natulala si Laura sa ilan sa mga menu ng pagkain na nasa mesa.

Ito ang unang pagkakataon na nakatikim siya ng pagluluto mula sa isang lalaki maliban sa kanyang sariling ama.

"Salamat sa pagkain. Bon appetit!"

"Um... Gusto mo ba ang pagkain?" tanong ni Mark kay Laura na nagsimulang magpakain sa kanya ng pagkain.

"Oo, gusto ko. Siguradong gusto ng asawa ni Uncle ang luto niya," sabi ni Laura hanggang sa mabulunan si Mark.

"Dahan-dahan lang kumain," inosenteng sabi ni Laura.

Umirap si Mark, ininom niya ang tubig sa baso niya. "Mukhang may asawa na ako?"

Tumango si Laura habang ninanamnam ang kanyang pagkain. "Kung tutuusin, mukhang may mga anak na si Uncle."

Naikuyom ni Mark ang kanyang mga kamao upang pigilan ang kanyang emosyon.

Hindi nararapat na makipag-away siya dahil lang sa sinabi ng isang stupid girl like Laura.

Gayunpaman, hindi maitatanggi na sapat na ang mga sinabi ni Laura para bumaba ang kanyang pagpapahalaga sa sarili.

"Tapusin mo na ang pagkain mo at magpahinga ka na," sabi ni Mark.

Tumayo siya sa upuan niya at iniwan si Laura mag-isa sa hapag kainan.

Hindi nagtagal, narinig ang tunog ng pagkahagis ng pinto.

Nang makita iyon, umiling si Laura.

"Medyo na-offend ka, medyo galit," bulong niya.

Nagpatuloy siya sa pagkain ng hapunan pagkatapos noon, nililinis ang lahat ng gamit na ginamit niya.

Hindi naramdaman na ang orasan ay alas onse na ng gabi.

Pinatay ni Laura ang telebisyon, saka isa-isang binuksan ang mga kwarto.

"May dalawang kwarto, dito ba ako matutulog o dito?" Tanong ni Laura sabay turo sa dalawang pinto ng kwarto sa harap niya.

"Wag na, itong kwarto lang."

Walang iniisip na pumasok si Laura sa kwartong napili niya.

Inihiga niya ang kanyang pagod na katawan at dinampot ang kanyang unan - hindi namalayan na siya ay nakatulog na.

Umagang-umaga, nagulat si Laura at nakaramdam ng bigat sa kanyang tiyan.

Dahan-dahan niyang iminulat ang kanyang mga mata at nakita niya ang isang kamay na nakapulupot sa kanyang tiyan

Sinundan ng kanyang mga mata ang direksyon ng kanyang kamay at sa gilid mismo ng kanyang balikat ay nakita niya ang mukha ng isang lalaking kilala niya.

Napasigaw si Laura at itinulak ang katawan ni Mark mula sa kama

May umuungal na tunog.

"Anong ginagawa mo!" sigaw ni Mark na nakatayo sa gilid ng kama.

"B-bakit ka nandito Tiyo?" tuloy-tuloy na tanong ni Laura.

"This is my room, bakit ka nandito?" Tanong pa ni Mark pabalik. Napapikit agad si Laura nang makitang naka boxers lang si Mark.

"Argh... may mantsa ang mata ko." Kumunot ang noo ni Mark sa sinabi ni Laura.

"Om, isara mo muna, mamaya kung may makakita, iisipin ulit kung ano ang gagawin."

Bumaba ang tingin ni Mark.

Nakasanayan na niyang magsuot ng boxers kapag natutulog at normal lang iyon kay Mark.

"Apartment ito, walang pwedeng pumasok ng walang ingat maliban sayo. Maligo ka na dali at ipaghanda mo ako ng almusal!"

Walang sabi-sabing lumabas ng kwarto si Laura.

Huminga siya ng malalim, ramdam niya ang bilis ng tibok ng puso niya.

"Teka, diba ginawa ko yun kay Uncle nung time na yun? Ibig sabihin nakita ko na lahat, pero bakit parang nahihiya akong palabas?" naisip niya.

Gayunpaman, agad na tumakbo si Laura sa kusina nang bumukas ang pinto ng kwarto ni Mark.

Sinubukan niyang maghanap ng tinapay at jam dahil hindi siya marunong magluto.

"A-almusal na ito," sabi ni Laura sa harap ni Mark na nakaupo sa hapag kainan.

"Yan lang?"

Tumango si Laura.

Tinabi ni Mark ang tinapay na nasa harapan niya at sinabing, "I don't usually eat bread just smeared with jam. Hindi ka ba marunong magluto?"

Umiling si Laura. "Masarap din pala pagpuno ng walang laman ang tiyan."

Humalakhak si Mark, minamasahe ang kanyang mga templo na nararamdamang pumipintig.

Ang tunog ng kampana ay nakagambala kay Laura at Mark. "Hayaan mo akong buksan ang pinto," sabi ni Laura.

"Hindi na kailangan,ako na gagawa." Napatingin si Mark sa kanyang bisita mula sa silip.

Matapos makumpirma na dumating na ang mga bisita, binuksan niya ang pinto.

"Mark nasaan si Laura?" tanong ni Laila.

May bitbit na maleta at bag ang babae na agad namang hinablot ni Mark.

"Natutulog pa siya," sabi ni Mark, muling isinara ang pinto ng kanyang apartment, hindi pinayagan si Laila na pumasok o nagpasalamat lang sa pagdadala ng mga gamit para kay Laura.

kulang!

Agad na isinara ng lalaki ang pinto.

"Sino, Uncle?" Curious na tanong ni Laura.

"Package man," sagot ni Mark, bitbit ang maleta at bag na hawak niya. "Dalhin mo ito sa kwarto mo."

Napatingin si Laura sa maleta na hawak ni Mark.

Namalayan na lang niya na sa kanya pala ang maleta at naiwan ito sa apartment ni Laila.

"S-yung maleta ko, ha?" sabi niya.

Tumango si Mark. "Dalhin mo itong maleta sa kwarto."

Nakatulala pa rin si Laura na parang naghihintay ng kumpirmasyon kung saang kwarto siya dapat tutuluyan. "Yung kwarto?" patuloy niya.

Dinala ni Laura ang kanyang maleta, ngunit nang buksan niya ang door knob ay napalingon si Laura kay Mark.

"Sandali lang, sa iisang bahay ba tayo titira? Diba sabi mo hindi tayo nakatira sa iisang bahay!"

"Inaayos na yung isa ko pang apartment. Kaya dito muna ako pansamantala. Tsaka magkaiba tayo ng kwarto, hindi mo kailangang mag-alala na manggugulo ako sa iyo."

Walang ibang masabi si Laura.

Dito, siya ang dapat na magpasalamat dahil umaarte si Mark na parang siya ang kanyang tagapagtanggol. Kaya naman, mabilis na sinunod ni Laura ang sinabi ni Mark.

***

"Dala niya lahat ng damit ko," ungol ni Laura habang inaayos ang mga gamit niya.

Sinubukan niyang kontakin si Laila para magpasalamat.

Mabuti na lang at narinig ang boses ni Laila mula sa likod ng telepono.

"Laura, gising ka na ba? Kanina, pumunta ako sa apartment ni Mark at ibinaba ang mga gamit mo. Nagulat ako kaninang madaling araw ay tumawag si Mark at pinakuha niya ang mga gamit mo sa apartment ko."

Patuloy na nakinig si Laura sa pagsasalita ni Laila, hanggang sa huli niyang napagtanto na tinatanong siya ni Mark tungkol kay Laila.

"Oo kagabi nakita ko si Nanay at si Adelia sa apartment mo. Ayokong makipagkita sa kanila, kaya dito muna ako tumutuloy. Salamat, La. Salamat sa pagsama sa akin, kahit sa pagbigay sa akin. pagkain."

"Ugh... ano ba! Kaibigan kita, sa tuwing nahihirapan ka gusto mo rin akong tulungan. Hindi naman pala ikaw ang magiging sugar baby ni Arkan, di ba?"

Kung iisipin muli, si Laura ay tinatrato ni Mark na parang sugar baby.

Nakatira siya sa isang apartment, na may buwanang allowance, binabayaran pa ni Mark ang pag-aaral ni Laura sa kolehiyo.

Ngunit, tinanggihan iyon ng munting puso ni Laura.

"Hindi, hindi ako sugar baby. Kinuha lang ako para maging fake girlfriend ni Mark," naisip niya.

"Laura, anong ginagawa mo, kailangan nating pumunta sa campus!" sigaw ni Mark mula sa likod ng pinto-- ginising ang dalaga mula sa kanyang paggunita.

Humarap siya kay Lalia, "La, already. I want to go to campus.

"Om... teka, tinawag mo si Mark na Tiyo?" Nataranta si Laila, "Hindi ba siya galit?"

"Uh, ano ba. Ayan, bye!" Mabilis na natapos si Laura, saka ibinaba ang telepono.

Gayunpaman, mayroong isang bahagyang pakiramdam ng kakulangan sa ginhawa. Paano kung... mainis sa kanya si Mark dahil tinawag siyang Uncle, ha? Itatapon ba niya ako tulad ng pagtataboy sa kanya ng mga magulang niya?