1. Parent's Death

Maingay ang mga bata sa loob ng isang silid kung saan nagtuturo si Teacher Hadassa Madeja. Isa siyang public elementary teacher sa Ginictan Elementary School. Sa ikalawang baitang siya naka-assign at halos isang taon na rin siyang nagtuturo simula noong pumasa siya sa board exam at ranking.

Sinuway niya ang kagustuhan ng kanyang mga magulang, na maging tagapagmana ng kanilang kompanya, at sinunod niya ang kagustuhan ng kanyang puso na maging isang guro. Tinanggap naman 'yon ng kanyang mga magulang, at pinakasalan niya ang halos dalawang taon niyang nobyo na si Gustavus. Lalo na at botong-boto naman ang mga magulang niya rito at walang mapipintas. Ito ang pumalit na CEO sa kumpanya na pagmamay-ari ng Madeja.

Dalawang buwan na rin silang kasal ni Gustavus at naging masaya naman siya sa pangangalaga nito. Ngunit minsan hindi niya maramdaman ang pagiging asawa ng lalaki, dahil mas abala pa ito sa kompanya kaysa sa oras para sa kanya. Ngunit hindi na lang niya 'yon pinansin, at pinangsawalang bahala na lang. Siguro ganoon talaga ang pagiging isang negosyante, tulad ng kanyang ama.

Ang mahalaga ay masaya ay walang problema na dumarating, at masaya siyang nagtuturo sa mga bata.

"Okay, class! Please read the text on page 50, and answer the following questions in a crosswise paper!"

Nakangiti siya at nakatayo sa harap ng kanyang thirty students.

"Yes, ma'am!" sabay na sagot ng kanyang mga estudyante.

Napangiti si Hadassa at hinyaan na ang mga batang sumagot ng kanilang gawain. Samantala siya naman ay nagpatuloy sa paggawa ng kanyang lesson plan para bukas at sa susunod na araw. Hindi niya alam kung bakit ganito na lang palagi ang kanyang araw, sa paaralan na lang talaga ang kaligayahan niya at laging kasama ang mga bata. Mabuti na lang at palagi siyang nalilibang, kung sinunod niya ang payo ng kanyang mga magulang siguro mababaliw na siya sa loob ng malaki at malawak nilang bahay.

Tumayo siya sa kanyang kinauupuan saka pumunta sa labas. Tumungo siya sa cafeteria at bumili ng snacks, sinakop na rin niya ang kanyang mga estudyante.

Minsan lang din naman siya kung mag-libre siya sa mga ito. Iyon siguro ang isa sa dahilan kung bakit paborito siya ng mga estudyante niya.

"Naku, ma'am, ang swerte talaga ng mga estudyante niyo sa inyo. Palagi silang may snacks," ani ng tindera doon habang hinihintay niya ang thirty sandwiches na ini-order saka juice.

Napangiti si Hadassa at umiling. "Hayaan niyo at kayo naman ang ililibre ko sa susunod."

"Aba'y hindi po namin 'yan tatanggihan," sabi naman nito.

Nagkwentuhan pa silang dalawa ng tindera hanggang sa matapos na ang paghahanda ng mga binili niya.

"Tulungan na lang po namin kayo ma'am," presenta nito, at kinuha nag dalawang malaking plastic bag.

"Hala, sige. Maraming salamat, hindi ko rin kasi kayang bitbitin 'tong lahat," natatawang pagpayag niya.

Pagkabalik sa classroom, naabutan niya ang mga batang sumasagot na ng kanilang activity. Napangiti si Hadassa, masunurin at maasahan talaga ang mga ito kahit na umalis siya. Itong mga binili niyang pagkain ay magsisilbing reward sa mga ito.

"Pakilagay na lang diyan, Katalie. Ako na ang bahala sa kanila magbigay," sabi niya sa tinder at agad naman itong sumunod.

"Sige po, ma'am. Tuloy na po ako."

"Maraming salamat ulit," pahabol niya.

Napadaan ang isa sa mga kabati niya na guro sa paaralang 'yon, at nakita na naman nito ang mga pagkain na binili niya para sa estudyante. Napataas ang kilay ni Jellym at ngumiti ng hilaw sa kanya. Ngunit hindi nagpahalata si Hadassa na nakita niya ang pagpalit ng emosyon sa mukha ng babae.

"Oh, may binili na namang pagkain si Ma'am Hadassa para sa mga kaklase niya," pansin nito, mahahalata sa boses ni Jelly ang pagiging sarkastiko.

Napangiti na rin si Hadassa ng hilaw at inilabas sa kanyang tainga ang mga sinabi nito. "Gusto mo? kuha ka lang diyan, sobra naman ang binili ko," anyaya niya.

Umiling naman si Jelly. "Hindi na Hadassa, bibili rin ako sa cafeteria."

Mabilis na itong umalis at hindi na siya nilingon pa. kahit kailan talaga hindi maiwasan na may mga taong nakapaligid sa kanya na naiinggit. Akala niya talaga, magiging peace ang pagtuturo niya sa paaralang 'yon, pero mukhang hindi. Lalo na at may kapwa siya guro na naiinggit sa kanya at mukhang kalaban ang tingin sa kanya.

Pero hindi na ni Hadassa iyon pinagtutuunan ng pansin, hindi naman 'yon mahalaga sa kanya. Isa pa, hindi naman totoo ang pinaparatang ng mga ito at chismis na pinapakalat. Ang mas importante ay kung ano ang laman ng kalooban niya na pasayahin ang mga bata, sa munti niyang paraan. Kung naiinggit ang mga ito sa kanya, bakit hindi na lang siya gayahin?

Bumalik siya sa kanyang mesa at ipinagpatuloy ang paggawa ng lesson plan. Pagkaraan nang sandali, natapos na ang kanyang mga estudyante binigyan niya ang mga ito ng pagkain. Laking tuwa ng mga ito at walang sawang nagpasalamat. Labis na tuwa ang kanyang nararamdaman, at walang kahit na anong kapalit doon.

"Sige, kumain na muna kayo. At babalik tayo ulit sa klase pagkatapos ng kinse minutos," anunsyo niya at agad naman na pumayag ang mga ito.

Pagkaraan ng sandali, nagsimula na rin siya ng klase. Ngunit agad siyang napatigil nang biglang mag-ring ang kanyang cellphone. "Sandali lang, class."

Lumabas siya ng room at sinagot ang tawag mula sa unknown number. "Hello?"

"Hello, ma'am. Is this Miss Hadassa Madeja?" tanong ng boses lalaki sa kabilang linya.

Agad na sumalubong ang kanyang dalawang kilay. "Yes, ako nga po. Sino po sila?"

"I am Inspector 1 Balenga. Nasa bahay po kami ninyo ngayon, may aksidente pong nangyari dito," balita nito. "May gunshot pong insidente rito, at nasangkot ang mga magulang ninyo. Sad to say that they are already dead on the spot."

Nanginig ang mga kamay ni Hadassa sa nanginig. Pakiramdam niya ay nanghihina ang kanyang mga tuhod at katawan. Nawalan siya ng lakas, at napakapit nang mahigpit sa pader. Hindi niya alam kung ano ang gagawin sa mga oras na 'yon, pero nagawa niya pa rin tumayo nang maayos. Kalmado pa rin ang pagharap niya sa kanyang mga estudyante.

"Class, aalis na muna si teacher, ha? Iiwan ko muna kayo kay Teacher Ana. May kailangan lang akong gawin. Mag-ingat kayo mamaya sap ag-uwi. Goodbye, class!" nakangiting paalam niya sa mga ito.

"Goodbye, teacher! Mag-iingat po kayo."

Mabilis siyang lumisan ng kanyang classroom at agad na tumungo kay Ana. Tinawag niya ito mula sa pinto at agad naman itong lumapit sa kanya. Mabuti na lamang at may isang Ana na handa siyang kaibiganin sa kabila ng mga naiinggit sa kanya. Si Ana lang yata ang mapagkakatiwalaan niya.

"Haddy, ano ang nangyayari? Bakit mukhang kinakabahan ka't hindi mapakali?" puna agad nito sa kanya, napansin napansin pa talaga nito agad ang mukha niya sa mga oras na 'yon.

Kung sabagay ay tama naman si Ana. At hindi niya iyon maitatanggi. "K-kailangan ko munang umuwi, Ana. May nangyari sa bahay, ikaw na muna ang bahala sa mga estudyante ko at sa principal natin."

"Sige, ako na ang bahala sa kanila. Balitaan mo ako kung bakit."

Tumango siya't pinisil ang kamay nito bago siya umalis.

Mabilis ang pagpapatakbo ni Hadassa sa kanyang kotse papunta sa kanilang mansion. Halos kalahating oras din ang lumipas bago siya nakarating sa kanila.

Agad na sumalubong sa kanya ang napakaraming mga tao na nasa paligid, naroon na rin ang mga pulis at ang ibang rescuers. Mabilis niyang pinarada ang kotse sa isang tabi at lumabas. Lumapit siya sa isang pulis at agad siya nitong pinigilan.

"Ma'am, bawal po munang pumasok sa loob. Iniimbestigahan po ang crime scenes sa pag-ambush sa bahay," pigil nito habang seryoso ang mukhang nakatitig sa kanya.

Napakagat-labi siya, pinipigilan ang sarili na huwag munang bibigay sa mga oras na 'yon. "Ako po si Hadassa Madeja. Mga magulang po ako ng sangkot sa insidente. G-gusto ko po silang makita."

"Isinugod na po sila sa hospital, ma'am. Doon niyo po sila puntahan. Tatawagan ka po naming mamaya para sa imbestigasyon at sa mga iilang katanungan na maaari naming magamit para matunton ang suspect," paliwanag ng pulis, bago siya nito iniwan.

Napatapon ng kanyang bunganga si Hadassa, parang pinipiga ang puso niya sa mga narinig. Kung ganoon ay ang mga magulang niya talaga ang binaril. Lumapit sa kanya ang isa nilang kasambahay. Inalalayan siya nitong tumayo nang maayos.

"M-ma'am, ayos lang po ba kayo? Wala naman pong nangyaring masama sa inyo roon sa paaralan?" tanong nito habang inaalalayan siya patungo sa kanyang kotse.

Tumango siya at napahinga nang malalim.

Alam naman ni Hadassa sa sarili na hindi siya maging ayos kung hindi niya malalaman kung ano ang puno't dulo ng lahat. At kung bakit nangyari ito sa kanyang mga magulang. "Manang Silya, kailangan ko po munang pumunta sa pinagdalhan nila kina mom at dad. I want you to come with me."

Tumango naman agad si MAnang Silya at sinamahan siyang pumasok sa kotse. Napansin kanina ni Hadassa na wala roon ang asawa niyang si Gustavus, siguro hindi pa nito nabalitaan ang nangyari. Abala na naman sa kompanya, dadaanan na lamang niya ito mamaya pagkaalis nila sa hospital.

Kalmado at pilit na iniisip ni Hadassa ang nangyari sa kanyang mga magulang. Ayaw niya pang tanggapin na wala na ang mga ito ayon sa ibinalita sa kanya ng mga pulis. Hindi siya maniniwala hanggang hindi niya nakikita kung ano ang totoo.

"Ikwento mo sa akin manang kung ano ang nangyari," utos niya sa kalagitnaan ng biyahe nila papuntang hospital.

Ramdam niya pa ang panginginig ng kasama sa mga oras na 'yon. Alam ni Hadassa na maaring maging cause of trauma ang mga nasaksihan ni Manang Silya sa buhay nito.

"M-ma'am, abala po kaming lahat sa trabaho naming. Ang mama at papa niyo po ay nasa kusina kanina habang kumakain ng niluto kong sopas. N-nang bigla na lamang po may nagpaputok sa kung saan sila naroroo. Sobrang bilis po ng mga pangyayari, ma'am. Naabutan na lamang po naming sila sa kusina na nakahandusay sa sahig, a-at, at. . ."

Hindi matuloy-tuloy ni Manang Silya ang pagsabi dahil sa kinakabahan ito. Mukhang hindi rin nito matanggap ang mga nangyari sa mansion.

Mahigpit ang hawak ni hadassa sa manibela, habang iniisip kung sino ang may posibilidad na gawin ang ganoong bagay sa kanyang mga magulang. maaaring ang mga kalaban sa kumpanya ang may gawa niyon, pero wala pa siyang kasiguraduhan. Maari ding hindi.

Ihahanda na niya ang sarili mamaya sa mga katanungan ng mga pulis. Hindi niya rin alam kung ano nag isasagot mamaya, at kung makakayanan ba niya.

Nang makarating na sila ni Manang Silya sa harap ng hospital agad silang bumaba at tumungo sa information desk. Sinabi niya ang pangalan ng kanyang mga magulang.

"Naku, ma'am, nasa morgue na po sila," sabi ng nurse na tinanungan niya.

"Pakituro po sa akin."

Sinamahan naman sila ng nurse at dinala sa morgue. Unti-unting humina ang lakad ni Hadassa nang makita ang dalawang nakahiga na tao sa dalawang maliit na kama na naroon. Natatabunan ang buong katawan, kaya't hindi niya pa masabi kung ang mga magulang niya ba iyon.

Tumingin siya kay Manang Silya, malamlam ang mga mata nitong nakatingin sa kanya at tila naawa, at nasasaktan din ito para sa kanya.

Huminga nang malalim si Hadassa, pigil ang hiningang itinaas ang kanyang kanang kamay, habang nanginginig itong buksan ang tilang nakatabon sa itaas ng bangkay.

Napapikit siya nang mariin, nang tumambad sa kanyang mga mata ang mukha ng kanyang mga magulang. naroon pa ang sariwang sugat sa noo ng dalawa.

"Mom! Dad!"

Hindi na niya napigilan ang sariling mapasigaw nang malakas. Waring nawasak ang binuo niyang mundo sa mga oras na 'yon. Napadaosdos siya sa kinatatayuan, at agad naman siyang sinalo at inalalayan ni Manang Silya. Tumangis siya nang pagkalakas-lakas sa mga bisig nito. Sigaw siya nang sigaw hanggang sa mawalan na siya ng lakas at boses. Biyak na at puro sugat ang kanyang puso. Hindi niya maintindihan at matanggap na nangyari ito sa kanyang mga magulang, na wala namang ginawang masama sa kapwa.

Wala siyang maalalang maaaring maging dahilan ng pangyayari.

Wala siyang natatandan na may ginawang masama ang mga magulang para maging dahilan ng mitsa ng kanilang kamatayan. Alam ni Hadassa iyon, dahil simula pa noong bata siya, mahilig ang tumulong sa kapwa ang kanyang mga magulang. Ang mga ito ang nagturo sa kanya na magbigay sa iba ng mga kung ano ang natatanggap niya at sobra.

"H-hindi ko maintindihan, Manang Silya. Hindi nila deserve 'to. Walang puso ang may gawa nito sa kanila. sana mahuli agad sila nang pagbayaran nila ang kasalanan," gigil na sambit niya, nang tumahan na siya't nakahinga nang maluwag.

Ngunit patuloy pa ring dumadaloy ang luha sa kanyang pisngi. Wala pa ring katapusan at pagkaubos, napapagod siya pero hindi niya ang mga 'yon mapigilan. Masakit ang puso niya sa loob, at mukhang hindi na niya kakayanin.

"Umuwi na po muna kayo, ma'am. Siguro po naging maayos na rin ang imbestigasyon ng mga pulis sa mansyon," anyaya sa kanya ni Manang Silya.

Umiling siya agad. "Hindi na po tayo babalik doon, Manang Silya. We need to find another house that will secure our safety. Umuwi na muna kayo, Manang Silya. Dalhin niyo ang mga gamit na kailangan. Hihintayin ko na muna ang mga pulis dito sa hospital."

Nag-aalinlangan pa si Manang Silya sandali bago tumango. "Sige oo, ma'am. Tawagan niyo lang po ako kapag kailangan niyo po ng tulong."

"Sige, manang. Tawagan ko po kayo pagkatapos ko rito. Pupuntahan ko muna si Gustavus para sabihin na lilipat tayo," pahabol niya pa.

Tumango-tango si Manang Silya bago iniwan si Hadassa sa loob ng morgue. Nang mapag-isa na siya, pinakatitigan niya nang mabuti ang mga magulang na wala nang buhay.

Hindi pa rin siya makapaniwala sa mga oras na 'yon, sobrang bilis ng pangyayari. Kanina lang nang magpaalam siya sa mga ito, wala man lang kakaibang kutob siyang maramdaman, parang normal pa rin. Pero hindi niya inaasahan na 'yon na pala ang huli niyang makakasama at masisilayan ang mga magulang.

Sa isang tulad niya na palaging nakadepende sa mga ito, masakit 'yon tanggapin. Lalo na at nakasanayan na ni Hadassa na palaging nasa tabi niya sina Mr. At Mrs. Madeja. She was unaware of this, at ni minsa'y hindi sumagi sa isip niya na mangyayari ito sa kanya balang-araw.

Who would have thought of an ambush in their house someday?

Ang gaan ng mag-asawang Madeja sa mga taong nakakasalamuha araw-araw. Walang napansin si Hadassa na naging kaaway ng kanyang mga magulang o kaya may pinagbuhatan ng masamang dahas. O, sadyang nabulag lang siya sa mga nakikita at hindi na niya napansin ang nasa likuran ng mga iyon?

Kung mayroon man, it's not right to kill someone to take revenge. It was still a crime, at kailangan iyong pagbayaran ng may sala. Kahit kailan hindi kabayaran ang buhay ng isang tao sa pagkakamali ng mga ito.

Napabuntonghininga si Hadassa sa mga isipin na naglalaro sa kanyang isipan. Kahit anong pilit ng pagkakaintindi niya sa lahat, wala siyang makuha na kahit clue o hint man lang. Mas lalo lang sumasakit ang ulo niya.

Dumating na nga ang dalawang pulis sa morgue at naabutan siya pa ring naroon. Bumati ang dalawang pulis na nagpakilala sa kanyang si SPO4 Kadrick at SPO1 Gilbert.

"May mga ilang katanungan lang kami sa maaring koneksyon ng insidente sa mga magulang niyo. Maari pk ba namin kayong maimbetahan sa opisina namin?" tanong ni SPO4 Kadrick, habang seryosong nakatingin sa kanya.

Umiling agad si Hadassa. Hindi niya maaring iwan ang mga magulang doon sa morgue. "Maari naman po sigurong dito na lang?"

Nagkatinginan ang dalawang pukis, nang magkasundo, agad silang pumayag sa gusto ni Hadassa.

"May mga kilala po ba kayong nakaaway ng mga magulang niyo? Kaaway sa kompanya o sa personal mang buhay na maaaring maging dahilan ng insidente?" tanong ni SPO1 Gilbert, habang inihhanda naman ni SPO4 Kadrick ang maliit nitong notebook.

Umiling si Hadassa, seryoso ang mukha na nakatingin sa kawalan. "Mabait sina mom at dad. Simula pa noong bata ako, wala akong narinig na may naging kaaway sila sa personal naming buhay o maging sa kumpanya namin."

"May nakikita ka bang ibang dahilan kung bakit sila pinatay?" si SPO4 Kadrick.

"Sa tingin ko may mga nagalit, nang ibigay nina mom at dad ang kompanya sa pamamahala ng asawa ko. Marami kasing partners ang may gusto ng position na 'yon, but sadly the rules are to give the position to the family members only."

Napatango ang dalawang pulis at agad na sinulat sa notebook ang statement na 'yon ni Hadassa.

"Saan ang asawa niyo ngayon, ma'am?"

Bumuntonghininga si Hadassa, at tila sumakit ang ulo niya bigla sa mga tanong. "Wala pa siya rito, hindi pa niya alam kung ano ang nangyari. I am certain that he is in the company and still working."

"Hindi mo ba siya tinawagan?"

Umiling agad si Hadassa. "Nagmamadali na ako, kaya hindi ko na naisip 'yon. Mamaya ko sasabihin sa kanya. Hindi ko pa alam kung paano sa kanya ibabalita ang lahat."

Nag-isang linya ang mga labi ni SPO4, Kadrick. Mukhang wala na rin itong itatanong at maging ang kasama.

"Kapag may maalaala kayo na maaaring pagsuspetsyahan o kaya kakaiba, pumunta lang po kayo sa presento para i-report sa amin. Kahit maliit lang na impormasyon, at maaaring makatulong sa imbestigasyon," ani SPO4 Kadrick.

Tumango si Hadassa, at hindi na nagsalita.

Si SPO1 Gilbert naman nagpahabol, "Maraming salamat sa kooperasyon." Bago sila tuluyang dalawa ni SPO4 Kadrick lumisan.

Naiwan doong mag-isa si Hadassa habang nakatitig pa rin sa kawalan. Sana bukas paggising niya panaginip na lang ang lahat.

***