CHAPTER 40Czein POINT OF VIEW —Umiiyak na umalis sa harapan namin si Velier. Finally nagising na rin siya sa katutuhanan na hindi niya na makukuha si Arkien. She's stubborn. Nag tiis siyang mataboy ni Arkien ng buwan. At ngayon ay mukhang napagod na siya na ipinaglalaban si Arkien. Napangiti ako at lumapit kay Arkien.“M-My head hurts—no my h-heart hurts.” Biglang sabi niya na ikinalaki ng mata ko kaya tinawag ko ang personal Doctor niya.“Make sure na hindi niya maaalala ang nakaraan niya. Kung puwede lang na ipainom ko sa kaniya lahat ng gamot na 'yan,” sabi ko sa Doctor na kausap ko. Nandito kami sa labas at nag uusap. Katatapos niya lang ma check up si Arkien at napansin niya na may kaunti siyang naalala at naging pamilyar.Napahinga nalang ako ng maluwag dahil mukhang aalis naman na si Velier. I did a great job. Nakakainis lang dahil hindi talaga siya sumuko at ipagpilitan niya na siya ang asawa ni Arkien. But I know she can't move well since may tauhan akong tatapus sa buhay
CHAPTER 41Third Person's Point Of View—5 years ago.“Congratulation Mrs. Prenco. You did a great job.” Napayuko si Velier at ngumiti.“For my son. And thanks for hiring me for this project.” Pagkatapos ng selebrasiyon ay nagkaniya kaniya na silang pagkuha ng mga kakainin. “Layo na talaga ng narating mo. Kailan ba uwi mo sa Pilipinas?” Tanong sa kaniya ng kapwa niya Pilipino na nasa ibang bansa upang magtrabaho.“Hindi ko pa alam, siguro kapag natapos na itong project na 'to.”“Sikat ka na, may sarili ka na ring boutique. Hindi ka pa mag-aasawa.” Napahampas si Velier sa kasama at napatawa.“I told you wala na akong balak mag asawa. Ayaw ko nang masaktan. Kaya ko namang buhayin mag isa ang anak ko.” Napatawa nalang sila at nagpatuloy sa pagkain. Pagkatapos niyon ay sunod sunod na pagpopromote ang natanggap ni Velier dahil sa husay niya sa pagdedisenyo ng mga damit at siya'y ganap ng fashion designer. Nakilala siya ng iba't ibang actress at madalas pinupuntahan sa mga event.Sa kabil
CHAPTER 42Arkien Kaz Sayvel Point Of View—“Sir, your passport is ready.” I look at the mirror at sinenyasan siyang ilapag sa kama. “Are you sure uuwi ka na sa Pilipinas?” Cyon said. Business partner ko siya at naging malapit kami dahil halos magkapareho kami ng pinagdaan. “Are you ready to face that women?” Banggit niya kay Czein. I told him what's my problem. Why do I feel like we are not really lover?Umalis ako sa Pilipinas at idinahilan na gusto kong makapag ipon para hindi lang matuloy ang kasal na binabalak niya. Sinabi ko sa kaniya na sa pagdating ko nalang ang kasal para engrande ang event. Pero isa lang iyong dahilan. I feel like she's been tricking me.“Gagawa nalang ulit ako ng paraan. I need to go back.”“If ever you need help you can call me bro. Anyway malapit nang manganak asawa ko. Hindi ako makakauwi sa Pilipinas. Sasama sana ako. Ah, I miss the foods.” He said while daydreaming.Tumango nalang ako sa kaniya at inayos ang iba ko pang gamit. “I still wanted to kno
CHAPTER 43Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Welcome Philippines!” Sumigaw ang anak ko dahil sa subrang tuwa niya. Napatawa nalang ako dahil ang liliit ng buses niya at pinagtinginan siya ng mga tao. Tatalon talon siyang nakakapit sa akin habang hinihintay namin ang susundo sa amin. “I know you are excited. Pero let's take a rest muna okay? And tomorrow we're gonna go somewhere.” Tumango tango ang anak ko at nag thumbs up sa akin. Sakto naman ang pagdating nga mga kinuha kong tauhan. Binuhat nila ang maletang dala namin. Nang makalapit kami sa kotse ay roon ko nakita si manang na nagalaga sa akin noong buntis ako.“Iha! Iyan na ba ang anak mo? Napaka guwapong bata! Manang mana sa ina. Naku halika na at nagluto ako ng makakain niyo.” Natuwa naman ako dahil sa pagsalubong sa amin ni manang. Doon ko na nga pala sila pinatira sa bagong bahay na pinatayo ko. Ayaw ko nang bumalik sila sa dati dahil hindi naman talaga amin iyon. Although, kaya ko nang harapin ang iba't ibang lugar dito
CHAPTER 44Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Pamangkin! Wahh! Ate ang cute ko!” Napatampal ako sa noo ng kapatid ko.“Aray! Namali lang eh. Ang cute niya pala.” Binuhat niya ang anak ko.“Bakit ka umalis sa abroad?” tanong ko dahil hindi ko alam na nag babiyahe na pala siya kahapon.“Tapos na eh, 1 year lang dapat ako. Dito nalang ulit ako sa Pinas. Nakaipon na ako eh.” Kumuha siya ng biscuit at sinubuan ang anak ko na tuwang tuwa naman.“Kailan binyag ng pamangkin ko te.” Napakibit balikat ako dahil hindi ko pa alam kung kailan.“Tita, do you know who's my father?” Nanlaki bigla ang mata ko na tumingin sa anak ko. Pinanlakihan din ako ng mata ng kapatid ko kaya binigyan ko siya ng makahulugang tingin.“A-Ah haha! You know pamangkin I think you don't need any father na. Look, you have a mother, your mother can do both, dati siyang lalaki.” Napahampas ako sa kaniya dahil baliktad na ang pinagsasabi niya. Tatawa tawa siya habang hinahampas din ako.“But yes baby, my sister can take
CHAPTER 45Czein's POINT OF VIEW—“Any traces sa galaw na ni Velier?” tanong ko sa tauhan na nakayuko ngayon.“Nothing ma'am. Sa ngayon ay nililibot niya nalang ang katabing area.” Napataas Ang kilay ko at napatawa. Poor Velier, just enjoying the view alone. Siguro ay inaalala niya ang time na magkasama pa sila ni Arkien.“Good, just don't keep your eyes off of her. I'm gonna make her regret na sana hindi na siya umuwi ng Pinas.” Napatawa ako at umupo sa couch. I look at the mirror and smile widely. “If you don't have any plans to move. Then ako na ang gagawa para sa 'yo. You know to secure Arkien at para masiguro ko na hindi kayo magbabalikan. Ofcourse I'll make you jealous at kung puwede lang idamay ko ang anak mo gagawin ko.”Pagkatapos kong makapag isip ng puwede kong gawin ay lumabas na ako. Nadaan ko pa si Arkien na nasa terrace at mukhang nagpapahangin. Lumapit ako rito at hinaplos ang kaniyang balikat.“What's wrong honey? Something's bothering you?” Nagaalala kong sabi sa k
CHAPTER 46Velier Traizy Point Of View—Nandito ako ngayon sa kuwarto habang nililipat ang design sa tablet dahil mas nagagawan ko ito ng sukat. Kanina pa nga ako kain ng kain ng capcake dahil ang anak ko bawat minuto ay binibigyan ako ng limang capcake na may iba't ibang design. Hindi ko alam kung anong nakain nila bakit ganito karami ang ginawa. Kung si Jairo ay grabe niya kasama, mas grabe pala si Treix.Hindi ko na nga gaanong ginalingan ang pag ayos ng desinyo dahil sino ba si Czein para bigyan ko ng effort. Kung gusto niya pala ng gulo o ito makikigulo ako. Gusto ko nang matapos ang problemang ito at baka kapag lumaban ako ay saka lang matatapos. Ilang araw lang ay naisipan kong simulan nang sukatan sila. Matagal tagal na proseso ito lalo na at si Czein siya, alam ko ang balak niya. Nasa daan nga ako ngayon at papunta na sa area na sinabi ng kinausap namin noon. Tatagalan ko ang proseso hanggang sa makita ko na mainis si Czein. Bahala na ang tadhana kung anong ibibigay niya s
CHAPTER 47Czein POINT OF VIEW—“Ma'am nauubusan na po tayo ng stocks ng gamot.” Tinignan ko siya at sinudan sa mga pinaglalagyan ko ng gamot ni Arkien. Pagkatingin ko ay kakaunti na nga lang ito.“Marami pa iyon ah, bakit ang daling naubos?” Tinignan ko ang mga pinaglagyan ng gamotm isang week nalang ang natirang ite-take ni Arkien.“Ma'am mukhang wala naman na siyang naalala at mukhang effective naman. Hindi ba puwedeng 'wag na nating painumin si sir Arkien? Baka maapektuhan ng utak niya.” Tinignan ko siya mula paa hanggang taas.“Can you just please stop. Hindi puwedeng tumigil siya sa pag-inom ng gamot na ito lalo na nandiyan si Velier. At puwede ba, 'wag kang mangengialam. Ang trabaho mo lang ay painumin siya ng gamot at hindi mangialam sa disesiyon ko.” Napayuko ang kasambahay.“Maliwanag?”“O-Opo ma'am.” Pinaalis ko na siya pagkatapos niyon at inutusan ang tauhan ko sa labas na bumili ng mga gamot.“Bilhin niyo lahat hanggang sa maubos.”Hindi puwedeng maubusan si Arkien ng ga