Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Hey, do you have something to do?” sabi ni Arkien. Lumingon naman ako sa kaniya.“Bakit?” maikli kong sagot.“Ang sagot dapat ay oo o wala—” Pagsisimula na naman niya sa walang katapusang bangayan.“Ewan ko, kailan ba?”“Later or tomorrow, kung kailan ka available.” Napaisip naman ako kung may gagawin pa ako bukas o mamaya. Hindi ako papasok sa trabaho bukas para may pahinga ako at sakto wala kaming klase. Dapat sigurong mag enjoy ako bukas.“Bukas wala,” sabi ko habang seryuso pa rin sa ginagawa ko. “Let's go outside tomorrow then.” Tumango lang ako ng walang imik. Tumawa naman siya dahilan para mapatingin ako sa kaniya. “Nalaglag mo ba utak mo?” Sinamaan niya ako ng tingin, akma niya akong hahampasin ngunit nakaiwas ako at kumaripas ng takbo._PAPAGABI palang ngunit hindi na ako mapakali sa higaan ko. Nahanda ko na ang mga gagamitin ko, mula sa damit at dadalhin ko. Hindi ko nga maintindihan kong anong nakain ko ngayon at bakit ganito ako kasay
Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—"NANDITO ka nanaman! Stay away!" Sigaw ko habang tumakbo palayo kay Arkien na kanina pa ako hinahabol dito sa loob ng campus. Tuwang tuwa siya sa totoo lang.“I told you! I would never stop until you pay your dept again!” sabi niya pabalik. Oo, kanina pa 'yan ganiyan, nagsisingil nanamn sa utang ko raw na hindi ko alam kung kailan ko hiniram. Napatalisod ako sa isang malaking ugat ng puno na hindi ko namalayang mayro'n pala roon. Kamuntikan na akong tuluyang makakain ng lupa ngunit nasalo ako ni Arkien. Nang tuluyan niya na pala akong mahuli ay hinayaan ko nalang ang sarili kong buhat niya at 'di nalang ako tumayo o gumalaw. Tutal kahit anong gawin ko ay hindi ako makakaalis dito. Tumatawa siyang binuhat ako papunta sa isang bench. Umupo nalang ako roon at tulalang napatingin sa kawalan.“Hey, are you okay?”“Hindi, bakit naman ako magiging okay?” Sarkastiko kong sabi sa kaniya.Tumaqa siya. “Lagi mo kasing kinakalimutan ang utang mo. Hindi mo bag
Brylle Zion Mordred POINT OF VIEW(Friend of Arkien)—It is still 5:30 in the morning but I can already feel the warm of the sun. I'm in my room terrace while drinking some tea. I was enjoying the view and peace of the nature nang may tangang humampas sa akin. Masama kong tinignan ang dalawang unggoy na dumating, Eros and Fean na kung tumawa akala mo pinakamasayabg tai sa mundo.“What?” pagalit kong tanong sa dalawa at akmang ihahampas sa kanila ang baso na hawak ko.“Wala gusto lang namin bumisita,” sabi ni Fean at inakbayan ako.“Miss niyo nanaman ako kahapon lang tayo last na nagkita ha.” Pagbibiro ko sa kanila at umupo. “Oo, pa kiss nga—ouch!” Sinapak ko si Eros nang akma na niya akong hahalikan.Ang mga ito, nandito nanaman para manggulo. “Anyway, now I think about it, nasaan si Arkien ngayon?” sabi ko nang may ngisi sa labi. Napangisi rin sila dahil sigurado ay may naalala rin.“I don't know how to react. Siguro nasanay lang ako na hindi siya gano'n kasaya 'pag tayo kasama niy
Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Kyahhhhhh!” sigawan sa loob ng classroom dahil sa may event daw na mangyayari rito sa school. Wala naman akong imik dito sa tabi kasi. . .“I'm not interested,” sagot ko sa katabi ko dahil tinanong ako kung sasali ba ako.“Ha? Every 4 years lang daw 'yan eh minsan nga wala pa. Minsan lang mag ganito sa college, gagraduate na rin tayo sayang kung hindi ka sasali.” Napabuntong hininga ako sa sinabi niya. Minsan nga lang ito at last ko na sa college. Kaso, wala naman akong budget para rito. Sigurado ay malaking gastos ito sayang lang at ibigay ko nalang ang gagastusin ko rito sa pangangailangan ko.“Wala rin naman akong magiging partner eh, magastos din ito. Pagiisipan ko muna,” sagot ko nalang. Tumango tango naman siya. “Sabagay, pero sabihin mo lang kapag sasali ka, may make up artist ako, Incase you need.” Napangiti ako sa sinabi niya. Kahit papaano ay may kumakausap naman sa akin dito kahit subrang alap ko sa tao. May trauma kasi ako sa mga tao,
Velier Trazy Prenco POINT OF VIEW—“Te, bagay talaga kayo.” Bungad sa akin ni Jerin pagkapasok ko palang sa trabaho. “Paano mo ba kasi nasasabi 'yan? Ayos ka lang?” Pumasok na ako ng tuluyan sa loob at inayos ang gamit ko. Bumungad din sa akin si Kath na grabe ang ngisi at may nanunuksong tingin. “Hmm, grabeng titigan ba. Oy te, want ko rin 'yong gano'n, 'yong eye contact with same feelings with romantic music, dancing beneath the shining stars and moon!”“Luh?” Gulat ko sa sinabi ni Kath habang lumalapit kay Jerin.“'Wag kang lumapit sa akin te, kung gusto mo ma try, hanap ka sarili mong Arkien. Pero hindi 'yong Arkien ni Vel sa kaniya na 'yon eh.” Binatukan ko silang dalawa dahil hindi nanaman sila matigil.“Ang tagal tagal ng naganap 'yon, hindi niyo pa rin limot? Guys about that dance, it's nothing actually, nadala lang ako sa tugtug.” Pagpapaliwanag ko. Nakanganga lang nila akong tinignan.“Pero kahit na, malay mo may feelings din siya para sa 'yo.” Umiling ako, napaka impossi
Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Nakakainis. Nakakainis! Nakakainis talaga!” Sigaw ko habang nagwawala rito sa higaan ko. Idinukduk ko ang mukha ko sa unan habang umiiyak pa rin. Kahit anong gawin ko ay hindi ko talaga makalimutan ang nakita ko kanina.Actually kararating ko lang dito sa apartment at isinalampak ko na kaagad ang katawan ko sa higaan. Nawawalan ako ng gana sa lahat ng bagay. Bakit ba ganito ang nararamdaman ko? Hindi ba dapat maging masaya na lang ako kasi wala namang kami eh. Ano ba kasi 'yan kaibigan ka lang kasi bakit ba!Inabot ko ang plastic bag na puno ng pagkain. Naalala ko ang ice cream ko. Bumangon ako at matamlay na umupo habang binubuksan ang ice cream. Matigas pa naman siya buti nalang at hindi natunaw.Pagkagat ko sa ice cream ay nagising ako sa katutuhan na ako lang talaga ang may gusto. Na ako lang talaga 'yong assuming dito sa gilid na may gusto kami sa isa't isa. Panay ako singhot habang kumakain ng ice cream. Basang basa na ang pisnge ko kakaiyak
Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—“Hoyy! Good morning!”“Hm,” maikli kong sagot kay Jerin.“Wow ang cold, nagiging Elsa ka na ba?” Napapikit ako at parang maiiyak sabay nilagpasan siya.“Victims of love!—ay sorry po! Sorry!” Tumakbo ako papunta sa kusina at nagtago. Dahil pagkapasok ko sa trabaho ay marami na palang customers nakalimutan kong late na akong nakapasok ngayon.“HAHAHA keribels pa ba ang life te? Pasalamat ka maganda buses mo kung hindi lumayas na 'yong mga customers.” Mas napaiyak ako sa kahihiyan na bumungad sa akin. Ayaw ko na pala.Biyernes na ngayon at wala sana kaming pasok ngunit nag request kami na pumasok nalang, tutal nangangailangan ako ngayon balak ko kasing umuwi sa probinsiya sa weekends.“Ano ba kasing problema mo? You look so matamlay,” maarting sabi niya, tinignan ko siya ng inaantok na siyang ikinatawa niya at hinampas pa akoWala talaga ako sa mood ngayon para ngumiti. Mula kaninang pasikat palang ng araw ay wala akong ibang ginawa kung hindi ang tu
Velier Traizy Prenco POINT OF VIEW—Nawalan ako bigla ng gana umuwi sa apartment kaya pinatigil ko ulit ang taxi. Buti nalang at isang malaking eco bag na puno ang laman lang ang dala ko. Tumigil ako sa isang maliit na grocerihan at sa tabi nito ay mga parks na, may mga nakatayong stall at kahit ano. Alas singco na ng hapon pero marami pa ring tao sa paligid, pinagmamasdan ang paglubog ng araw. Pumasok ako sa grocerihan at napagisipan kong bumili ng graham crackers at ibang ingredients para sa mango graham na gagawin ko. Ibibigay ko bukas Kay Arkien para naman makabawi ako.Nasasaktan pa nga ako ngayon dahil ano pa nga ang reaksiyon niya ngayong Hindi ko siya tinignan at nagpasalamat man lang. Naaalala ko pa rin ang mukha niya noong tumingin ako sa kaniya. How to unsee ba?Pagkalabas ko ay mas dumami ang tao sa paligid at ang daming sasakyan ang dumadaan sa kalsada. Ito na uuwi na ako para magawa ko itong mango graham na ibibigay ko sa kaniya. Habang naghihintay ng nasasakyan sa gili