Chapter 5

"Darius!" masiglang tawag ko habang nagtatakbo palapit dito.

Kahit nahihirapan akong i-balanse ang bigat ng katawan sa makitid na daan ay todo takbo pa rin ako.

Nagtatanim ng palay si Darius kasama ang ibang tauhan sa rancho ng pamilya Davis. Malaki ang bayad sa pagtatanim ng palay sa pamilya Davis kaya walang pinapalampas na pagkakataon si Darius.

"Diana, baka mahulog ka sa putikan!" nag-aalalang sigaw nito saka tumigil sa pagtatanim para salubungin ako.

Hindi ako nakinig sa paalala nito at patuloy pa rin ako sa pagtakbo habang iwinawagayway sa ere ang hawak na certificate.

Konti na lang at malapit na ako kay Darius, ngunit saka naman ako natisod.

Malakas akong napasigaw at ipinikit na lang ang mga mata, inihanda ko na ang sarili sa pagbagsak sa putikan.

Ibinuka ko ang isang mata dahil hindi ko naramdaman ang pagbagsak sa putikan, bagkus ay nakayapos sa akin si Darius.

Napangiti ako saka niyakap ito ng mahigpit. Ramdam ko ang mabilis na tibok ng puso nito na para bang ito ang kinakabahan para sa akin.

Nasisiyahan namang nakatingin sa amin ang lahat, hindi naman lingid sa kaalaman ng mga ito na may relasyon kami. At sa katunayan ay masaya pa nga ang mga ito.

"Ano ba't hindi ka nag-iingat?" naiinis na wika nito sa akin bago ako binuhat papunta sa kamalig.

"Top 1 ako sa project na ginawa namin . Ito ang certificate ko!" Masaya kong ipinakita ang certificate. "At may allowance ako sa loob ng isang taon, part ng benefits sa napanalunan ko at hindi lang 'yon, ilalagay sa art gallery ng university ang ginawa ko."

Tahimik lang na nakikinig sa akin si Darius, nakikita ko sa mga mata nito ang saya habang nagku-kwento ako. Para bang masaya na ito kapag masaya ako.

"Sabi ko naman sa'yo magaling ka, eh!" Hinaplos nito ang ulo ko.

"Ang sabihin mo nadala lang sila sa abs mo." Ngumisi ako.

Tinawanan lang ako nito at hindi nagkomento sa biro ko.

"Mag-celebrate tayo mamaya," wika nito bago ako halikan sa noo.

"Sige, pupunta muna ako sa mansyon ng Davis, susunduin ko si lola."

"Mag-iingat ka, love." Masuyo nitong hinaplos ang pisngi ko. Matamis naman akong ngumiti.

"Alam mo bang nakakaakit ang ngiti mo? Kaya gusto kong makita ang ngiti mo palagi dahil napaka-charming mong tingnan."

Nagpa-cute pa ako lalo. "Iyon din ang sabi ni lola na asset ko raw ang ngiti ko, kasi kapag ngumingiti ako abot daw sa mga mata ko."

"Your eyes..." He caressed my eyes gently with his fingertips, down to my lips. "...and smile, I love it." His voice was full of love and desire.

"Naku mga batang 'to! Tumigil na nga kayo sa paglalambingan diyan at naiinggit kaming matatanda rito!" saway sa amin ng isa sa mga tauhan sa rancho.

Nagtawanan naman ang lahat pati na kaming dalawa ni Darius.

Nagtagal pa ako nang ilang minuto bago ako umalis at dumeretso na sa mansyon.

Pagdating ko ay sinalubong kaagad ako ni Sir William. Isang buwan na rin ang nakalilipas magmula nang mangyari ang panlalait ng mga kaibigan nito sa akin.

At sa tuwing pupunta ako sa mansyon para sunduin ang lola ay ito palagi ang kasama ko sa tuwing naghihintay ako kapag napaaga ang dating ko. Kaya kinagaanan ko na rin ito ng loob.

"Diana!" sambit ni Sir William, halatang masaya ito ng makita ako.

"Hello po, Sir William. Tapos na po ba ang gawain sa kusina?" Tipid akong ngumiti.

"I think they're busy right now. Why don't you join me in the garden for a walk?"

Napatango ako. Palagi naman ako nitong isinasama kapag naglakad-lakad ito sa garden o kaya kapag tumatambay ito sa gazebo.

"Diana, hindi ba sabi ko sa'yo na William na lang ang itawag mo sa akin? At saka huwag ka ng mag-po at opo, para tuloy akong matanda."

Bahagya akong natawa. "Sige po."

"See? There you go again." Kunwari ay galit ito kaya muli akong natawa.

"Sige, William."

"Siya nga pala, Diana, may ibibigay ako sa'yo. Let's go to the gazebo."

Tahimik naman akong sumunod. Akala ko ang ibibigay lang nito ay ang mga left over na pagkain katulad ng dati. Pero ngayon ay nagulat ako dahil bouquet at chocolates ang ibinigay nito sa akin.

"S-Sir William..." nauutal kong sambit sa pangalan nito habang ang mga mata ay nakatuon sa bouquet of flowers at malaking chocolates.

"Ayaw mo ba sa mga bulaklak at chocolates?" May himig pagdadamdam ang boses nito.

Mabilis akong napailing at sinalubong ang mga mata nito ng tingin. "Hindi naman sa ganoon, Sir William—"

"Diana..." Hinawakan nito ang magkabilaan kong balikat. "...just call me William."

"Hindi ko matatanggap ang mga 'yan, William."

Nakita ko ang pagkadismaya sa mga mata nito, nawala rin ang ngiti sa mga labi.

"You don't like flowers and chocolates? Hmmm... Maybe you like jewelry?" Napapaisip pa ito.

"May boyfriend na ako," usal ko saka napayuko. Pinaglalaruan ko ang sariling daliri, napakagat-labi rin ako.

Paano kapag nagalit ito sa akin dahil hindi ko tinanggap ang binigay nito? What if William felt insulted?

William chuckled and held my chin to look at him in the eyes.

"I don't care, Diana. Sana tanggapin mo ang bulaklak na ito at chocolates, I'll give it to you as your friend." Matamis itong ngumiti.

"I'm sorry, William. Pero hindi ko matatanggap 'yan."

"You hurt my feelings, Diana," usal nito na masama ang loob. "You're the first woman to reject my simple gift."

Bumilis ang pintig ng puso ko dahil sa kabang nararamdaman. Halata sa mukha nito na nasaktan ito sa ginawa kong pagtanggi.

Pero kahit ano ang mangyari ay hindi ko pa rin tatanggapin ang ibinigay nito. Ano na lang ang mararamdaman ni Darius kapag nalaman nitong may nagbigay sa akin ng mamahaling bulaklak at chocolates?

No. I will never hurt Darius' pride and feelings.

Ni minsan ay hindi pa ako nabigyan ng ganoong klaseng bulaklak at chocolates ni Darius. Kaya alam ko kung ano ang mararamdaman nito kapag nagkataon.

I will never give him a reason to get jealous.

"I'm sorry, William," muli kong usal. "Kapag tinanggap ko ang ibinigay mo, para ko na ring niloko ang boyfriend ko."

Tumaas ang isang sulok ng mga labi nito, para bang nasisiyahan ito sa naging reaksyon ko ngayon pero ang mga mata nito ay may kakaibang emosyon.

"Very well said, Diana. Fine, I won't force you to accept it. But I want you to know that what I want is what I get."

Hindi na ako umimik at tinalikuran ko na lang ito dahil bigla akong natakot sa tono ng pananalita nito.

Lihim kong pinagdasal na sana hindi na magtagpo ang landas naming dalawa.

At ganoon nga ang nangyari. Sa loob ng isang buwan ay hindi ko na ito nakikita kapag pumupunta ako sa mansyon ng pamilya Davis.

Akala ko ay hindi na ako nito guguluhin pa ngunit may nangyari na hindi ko inaasahan.

Bigla na lang akong pinatawag ng mga magulang ni William.

***