Chapter 3

"C'mon twin, chill out, we just had our test a while ago and now you're studying again for what, the next term exams? Are you for real, Bel?" naiinis na wika ni Gab. She's been chilling out in my room since we got home from school. Pinipilit niya ako na sumama sa kanya sa isang party ng aming kaklase na si Kimberly. Tumabi si Gab sa akin sa kama saka nito kinuha ang binabasa kong libro.

"I'm alright here, Gab," sabi ko sa kanya. Ngumuso lamang siya saka binato sa mukha ko ang unan.

"You're no fun," aniya saka tumayo at nagtungo naman sa harapan ng aking vanity mirror. "As if papayag naman si Percival na ihatid ako doon sa party without you," muli niyang sambit. Napailing na lamang ako, alam ko na ang ibig niyang sabihin. Tumayo ako at may kinuha sa cabinet ko malapit lang din sa kama, saka ako lumapit sa kanya at inilagay ang susi ng aking sasakyan sa kanyang palad.

"Go," sabi ko saka muling bumalik sa kama. Bago pa ako makahiga ay dinamba na niya ako, "you're the best Bel! I love you!" wika niya saka nagtatalon sa tuwa. Tumawa na lang din ako, she's like a little girl na nabigyan ng lollipop. Kinumpiska kasi ni Percival ang kanyang kotse dahil nahuli niya itong tumatakas isang gabi. Percival is our guardian here, magmula ng dumating kami sa America ay siya na ang nag-alaga sa amin. He's strict, but also caring and sweet. He's like a father to us.

We were only nine years old when we got here to States. Sobra ang culture shock na naranasan namin. First of all the language barrier, took us some years bago maging comfortable sa wikang Ingles. Then the culture and their way of life here. Ibang iba sa nakagisnan namin sa Pinas. It was overwhelming, all of it. Wala kaming masasandalan kundi ang isa't isa at si Percival. Yes, we were showered with so many riches here. Don Romualdo did not abandon us, he provided us with a house—a huge one, he sends us money and all, and also gifts on special occasions. During our 16th birthday party that was held on a cruise ship, he gave each one of us our very first car, an Audi A8. He would also let us travel from different countries, but not the Philippines. We were banned from returning to our homeland.

"Aright, I'm going. You sure you don't wanna come?" tanong niyang muli, umiling na lamang ako at saka muling binuklat ang libro ko at hinanap kung saang pahina ako huminto sa pagbabasa kanina.

"Fine, fine, see you later twin! Don't worry, I'll behave," paalam niya saka nag-flying kiss pa sa akin bago nagtungo palabas sa kwarto.

We may be twins but we are different in so many ways. We look so much alike ngunit madali lamang itong ma-distinguish lalo na kung pagtutuunan ng pansin ang kilos. Gabriela is confident, very social, the Campus Queen, the Cheerleader, ang hinahangaan ng lahat. Samantalang ako, I am very shy, awkward, the bookworm, the teacher's pet, the genius clown, laging napapahiya, laging kinukutya.

I was in the middle of reading when suddenly, my telephone rang, I picked it up immediately. It was Tiyo Asher, ano kaya ang kailangan niya. Ang alam ko ay nasa honeymoon siya ngayon. He just got married two months ago in Madrid, Spain. We all went there and it was a grand wedding, so magical.

"Hello Tiyo Asher?" sagot ko sa phone. Matagal bago siya sumagot. Is there something wrong?

"Isabella—my mother is gone," wika niya. Napatakip na lamang ako sa aking bibig dahil sa gulat. Madam Aravela is their mother, we only met her twice or thrice but she is a wonderful woman, very kind and accommodating.

"I'm so sorry Tiyo Asher, my condolences. Are you all right Tiyo?" wika ko.

"I'm okay hija," sagot niya. Napabuntong hininga na lamang siya, ramdam ko ang lungkot niya.

"But Papá, he's devastated. And the reason I called is that we think, it would be best na samahan si Papá in these times of grief, all of us should be there for him, he needs us," paliwanag ni Tiyo. I am speechless.

"What do you mean Tiyo Asher?" tanong ko.

"That means. Uuwi na kayo dito sa Pilipinas, sa Hacienda," sagot niya. Tila nabato ako sa kinauupuan ko. I only realized that I am shaking ng bumaba ang tingin ko sa libro na hawak ng isang kamay ko.

"Hello hija, are you still there?" tanong niya mula sa kabilang linya. I shook my head, saka sumagot sa kanya, "yes Tiyo, I'm listening," wika ko.

"Good, I already talked to Percival para makapag-impake na ng mga gamit ninyo. Everything is settled, may susundo na rin sa inyo sa airport para makauwi dito sa Hacienda," paliwanag ni Tiyo.

"Noted, gracias Tiyo Asher" sagot ko. I looked at my hand. Why am I still shaking?

"All right, I have to go Isabella. Just keep me posted, okay? Adios, hija."

"Adios Tiyo."

Binaba ko na ang telephone. Is this real? Is it really happening? Uuwi na kami sa Pilipinas. Sa probinsya ng Aurora, sa bayan ng Baler, sa Hacienda Herrera. Napahawak ako sa aking dibdib, pinaghalong kaba at saya ang nararamdaman ko ngayon.

Makalipas ang ilang sandali ay kumatok sa pintuan si Percival, pinagbuksan ko naman siya. "Senyorita, nasaan ang kapatid mo?" tanong niya. Napasapo na lamang ako sa aking noo dahil nawala sa isip ko ang kambal ko, tinignan ko ang oras sa relo ko. It's 11:30 in the evening, malamang ay nagkakasiyahan pa sila.

I quickly changed my clothes, ayos na ang white printed shirt at grey jogger pants with matching black converse shoes. Lastly, I put on my black hoodie jacket and black cap. I picked up my car key from the cabinet and then hurriedly get into the garage and entered my car, Bentley Bentayga the latest edition. Yes, we have 2 cars each. This one is a gift from Don Romualdo on our 17th birthday. Nagmaneho na ako papunta sa bahay nila Kimberly, sa tapat pa lamang ng bahay nila ay maririnig na ang party na nagaganap sa bakuran nila. Wala na naman siguro ang mga magulang niya kaya nakapag-host siya ng party. Last time I went here ay dumalaw ang mga police dahil na rin sa loud music, malamang ay mangyayari muli iyon kaya makakabuti na rin na kunin ko na si Gabriela.

Pinagbuksan ako ni Ralph, our gay classmate and she looks drunk already. Itinuro naman niya ako kung nasaan si Gab. To my disappointment, I saw Gab straddling Caleb in the couch and they were making out. Caleb is already touching Gab's body. Is he asaulting her? Agad akong pumunta sa lugar nila at hinila ko ang braso ni Gab. Natatawang tumingala naman siya sa akin, she's wasted.

"What the fuck is wrong with you, loser? Fuck off!" reklamo ni Caleb saka tumayo.

"We're going home," sagot ko sa kanya.

"Nah, Gabriela's not going home, we're still having fun. Babe, tell your boomer sister to go home. She's spoiling the party," wika muli ni Caleb.

Tumingin ako sa kapatid ko, "Gab let's go, okay?" wika ko, tumingin naman siya sa akin na nakanguso pero ngumiti din kalaunan saka tumango. She's really drunk. Ginabayan ko siya para makalakad pero hinawi ni Caleb ang kamay ko at itinulak dahilan para ma-out of balance ako at lumagapak sa chocolate fountain na nasa table. Nagtawanan naman ang mga nakakita noon. Pinunasan ko ang damit ko na natapunan ng tsokolate. Naramdaman ko na lamang ang pagtulo ng mga luha ko. I don't understand myself sometimes, dapat nga ay sanay na ako sa ganitong scenario dahil madalas naman itong mangyari sa akin, ang pagtawanan, pag-tripan, at ipahiya sa maraming tao. May humawak sa kamay ko, pagtingala ko ay si Gabriela iyon, madilim ang aura nito na nakatingin sa akin, "are you okay Bel?" tanong niya. Tumango na lamang ako. Tumayo siya saka humarap kay Caleb na nakikipag-apiran pa sa mga kasamahan.

"How dare you hurt my sister, dumbass," malakas na sabi ni Gabriela dahilan para tumahimik ang grupo nila.

"C'mon babe, it was an accident. I didn't mean to. I mean, it's not my fault your sister's a fool, a fucking clown!" pangaasar niya saka muling nakipagtawanan sa mga kasama. Hinawakan ko ang braso ni Gabriela.

"It's okay Gab, umuwi na tayo," bulong ko sa kanya.

"Of course, it's not okay. You're being bullied by this low-life idiot," sabi niya sabay turo kay Caleb. "You know what, go fuck yourself, Caleb. I don't need you and your teeny-tiny dick anyway," sigaw niya saka kinuha ang cake na nasa lamesa at binato sa mukha ni Caleb.

Hinila naman siya ng kapatid pagkatapos noon. Hinahabol pa kami ni Kimberly ngunit hindi na siya pinansin ni Gabriela.

"Take off your jacket," aniya sa akin ng makapasok siya sa sasakyan. Ginawa ko naman iyon saka ko pinaandar ang kotse.

"Isabella, you should learn to stand up for yourself. Hindi sa lahat ng oras ay maipagtatanggol kita, hindi sa lahat ng oras ay nadiyan ako para sa iyo," panenermon niya. Nginitian ko lang siya.

"Stop smiling like that! Anyway, bakit mo pala ako sinundo ng maaga?" tanong niya.

"Cause we're going home," sagot ko.

"I know Bel, we're on our way home," sarcastic niyang sabi saka ako tinusok sa tagiliran.

"To the Philippines," mabilis kong sagot.

"What?!" sigaw niya.

Iyon sana ang gusto kong maging reaksiyon kanina noong kausap ko si Tiyo Asher but it would be inappropriate since they just lost their mother. Pinutakte na ako ni Gabriela ng tanong noong malaman niyang uuwi na kami sa Pinas. Hanggang makauwi kami ay iyon ang bukambibig niya, hindi na rin nagawang magalit ni Percival dahil panay ang yakap niya dito habang sinasabi na excited na siyang makauwi sa Pinas.

Yes, going home would be exciting, pero hindi ko pa alam kung ano bang dapat naming asahan sa pag-uwi. Masalimuot ang mga ala-ala namin sa Pilipinas. Nawalan kami ng mga magulang, were forced to change our last names, kinuha kami ni Don Romualdo sa bahay ampunan para din ipatapon dito sa States. Dahil lamang sa ginawa namin, ang pagtungtong sa lupain ng mga Cuevas. Hanggang ngayon ay pala-isipan pa din sa akin kung bakit magkaaway ang bawat angkan. At hindi pa rin nawawala sa aking isipan ang lalaking tumulong sa akin noon, the farmer guy, si Lander.

Nagising ako dahil sa pag-alog ni Gabriela sa aking balikat. Naging mahaba din ang biyahe mula sa airport patungo sa probinsya.

"Look Isabella! We're back at the Hacienda!" excited niyang wika habang nakatanaw sa labas. I took off my sunglasses saka tumingin din sa labas. Napakalawak talaga ng hacienda. Ilang sandali pa ay huminto na ang sasakyan. Namataan namin ang mga nakahilerang tauhan sa labas ng mansyon. Bumalik sa akin ang ala-ala noong una kaming dumating dito, ganitong-ganito din ang eksena. Only this time, si Tiya Carol at Calliope lamang ang sumalubong sa amin.

"Welcome home mga hija, kumusta kayo? How's the flight?" tanong ni Tiya Carol.

"We're fine Tiya Carol, just a little bit jetlagged but we're fine," sagot ni Gabriela. Ngumiti lamang ako kay Tiya.

"You've met Calliope right? Greet your cousins Calli," turo niya sa anak. Calliope grew up beautifully, kamukha ng kanyang ina. She's like 10 or 11 years old now. She was just a little girl when we last saw her. Nakipagbeso-beso naman siya sa amin.

"Let's go inside, I know pagod pa kayo sa byahe," wika niya saka nanguna ng maglakad para maidala kami sa kani-kanilang kwarto. Last time we're here ay nasa iisang kwarto lamang kami ni Gab, our mom's room. Hindi na namin naabutan ang pinapagawang kwarto dahil agad kaming pinaalis ni Don Romualdo. But now na nakabalik kami, may sarili na kaming kwarto.

"And here's your room Isabella, I hope you like it," wika ni tiya ng pumasok kami sa kwarto ko.

"I love it Tiya, thank you so much," I said as I hug her.

"You're welcome, Percival gave us the idea for your rooms, he said that Gabriela wanted the grandest room while you wanted a minimalist design with lots of book," paliwanag ni tiya, nginitian ko lamang siya saka muling ginala ang paningin sa kwarto.

"Maiwan na kita hija, take a rest okay? Then we'll have dinner later," she said before she left.

It's real, we're here. We're back at the mansion, and the Hacienda. Humiga ako sa kama saka sandaling pinikit ang mata, then I took a deep breath. Ano kaya ang magiging kapalaran namin dito?

Kinabukasan ay dumalaw kami sa burol, nandoon si Tiyo Asher kasama ang asawa. We greeted Don Romualdo but he did not talk that much, he just acknowledges our presence pagkatapos ay naging tulala na ulit. Lumipas ang ilang araw hanggang sa mailibing ang ina nila tiyo. Marami din ang nakisimpatya, mostly ay mga businessman, haciendero din at mga kasamahan sa trabaho. But not the Cuevas Family.

"Gabriela, Isabella, magsisimula na ang eskwela sa susunod na linggo. Na-enroll na kayo ni Percival kahapon pa," anunsyo ni Tiyo Asher habang kumakain kami ng tanghalian. This is the first time na magkakasabay kaming kumain.

"Sure Tiyo Asher, may I ask kung saang school iyon?" tanong ni Gab.

"At St. Vincent High School, a 15-minute drive from here. It's a private catholic school so wag kayong mag-alala dahil ligtas doon and it's the best school in the area," paliwanag ni Tiyo Asher.

"Pagmamay-ari iyon ng mga Cuevas!" biglang sigaw ni Don Romualdo. Nagulat na lang kaming lahat dahil sa biglaan nitong pagsasalita.

"Papá, it's all right, I already talked to Randal and he says it's fine-" pagpapaliwanag ni Tiyo Asher.

"Maghihiganti lamang iyon sa akin, baka may gawin pa silang masama sa aking mga heredera," wika muli ni Don Romualdo.

"Papá, trust me, okay? They will be fine," wika ni Tiyo Asher, sa huli ay wala din nagawa si Don Romualdo dahil nakapagdesisyon na rin kami na doon na lamang ipagpapatuloy ang pag-aaral ng sekondarya.

Naging abala na lamang kami sa paglilibot sa lugar bago magpasukan, kung minsan naman ay nakikisama kami sa mga tauhan para tulungan sila sa Hacienda. Nitong huli ay nakapag-harvest kami ng pinya. Sumama na din ako upang idala ang na-harvest sa pamilihang bayan ng Baler, kasama ko ang isang magsasaka at isa naman naming katulong, ang dalawa pang tauhan ay nasa likod ng jeep upang masigurado na walang mahuhulog sa mga inaning pinya.

"Diyos ko po anong nangyari!" sigaw ni Ate Tonya ng bigla na lamang kaming huminto, nakita ko naman na bumangga kami sa pick-up truck na nasa harapan. Mabuti na lamang at naka-preno si Manong Arnold kaya hindi malakas ang impact.

"Senyorita, wag na po kayong bumaba. Ako na lamang ho ang makiki-usap," wika ni Manong Arnold.

Hindi ko maiwasang hindi ma-curious sa mga nangyayari lalo pa at napapakamot sa ulo si Manong Arnold habang kausap ang taong nasa loob ng sasakyan. Kaya naman nagdesisyon na akong bumaba, pagbaba ko ay kasabay din na bumaba ang lalaki sa koste. A tall and musculine man, he's like over 6 feet dahil halos nakayuko na siyang nakatingin kay Kuya Arnold habang nakikipagusap at mukhang alaga sa gym ang katawan or sadyang batak lamang sa pagtatrabaho. I bet he has 6-pack abs.

Mukha itong magsasaka base sa kasuotan nito, naka-longsleeve siya ng pula at naka-pants ng maong at bota, halatang galing ito sa bukid dahil madumi ang buong kasuotan niya.

Tumaas ang tingin ko sa mukha niya, he has long bohemian wavy hair na hanggang balikat. His eyes were intimidating, dark, and intense. Thick eyebrows, pointed nose, and well-defined jaws that have sand-rough stubbles. And his lips were thin but almost red. I have seen too many beautiful men abroad but nothing compares to the man in front of me.

He looks so dirty, but he also managed to look so expensive. Pwede pala iyon? Kahit na madumi, mukha pa ring mamahalin.

Napabalik na lamang ako sa reyalidad ng balingan niya ako ng tingin. He looked at me intently, his gaze screaming of dominance. Bahagyang napakunot ang noo niya habang nakatitig sa akin. Umiwas ako ng tingin sa kanya. Why am I intimidated?

"Pasensya na ho talaga Sir Lander," paumanhin ni Kuya Arnold.

"It's okay, mag-iingat ka na lang sa susunod. Lalo pa at may mga pasahero ka," wika ng lalaki saka muling pumasok sa loob, binalingan niya ulit ako ng tingin bago ito tuluyang umalis.

Napatingin na lamang ako sa sasakyan niya na unti-unting nawawala sa paningin ko.

"Tara na ho Senyorita, mabuti na lamang ho at mabait si Sir Lander," wika ni Manong Arnold saka siya pumasok muli sa jeep at umupo sa driver's seat. Sumunod na din naman ako at muling pumasok sa jeep at umupo sa tabi niya at ni Ate Tonya.

Hindi ako mapakali habang nasa byahe, hindi ko maalis sa isipan ang misteryosong lalaki na nasilayan ko kanina lamang.

Lander.

Iisang lalaki lamang ang kilala kong may ganoon na pangalan.

"Manong sino po yung kausap ninyo kanina? Iyong nabangga natin kanina, mukhang kakilala nyo po. Anong pangalan nya at taga saan?" tanong ko. Kumunot naman ang noo ni Ate Tonya, marahil nagtataka sa napakadami kong katanungan.

Ngumiti naman si Kuya Arnold bago nagsalita, "Ah si Sir Lander Cuevas po, taga kabilang hacienda ho."

Napa-awang na lamang ang bibig ko.

"The farm guy," I whispered.

He's a Cuevas?