I couldn’t help but let out a sly smirk when I heard him call me by my first name. “Go ahead, kakatok na lang ako mamaya.” Minasdan ko si Seiji habang naglalakad sya patungo sa kwartong iyon. I want to follow him to her room so I can check on her and see for myself that she’s alright. But my mind keeps telling me otherwise. Baka hindi lang sya makapagpahinga nang maayos kapag nakita nya ako dahil sigurado akong upset na upset sya sa ginawa sa kanya ng aking baliw na asawa. “Uy, Knives, nakaupo ka lang d’yan. Bakit hindi ka pumasok du’n sa loob?” puna sa akin ni Orlie ng maiwan kami sa lobby, naupo sya sa tabi ko. “Anong ginagawa nya ngayon, Orlie?” mahinang tanong ko sa kanya. “Ayun, nakaupo. May shoulder sling at namamaga ang nguso. Tumubo na rin ang sungay nya sa ulo, at take note, hindi lang iisa, ha," he paused for a second and his gaze glued to my face. "Alam mo parang ang haggard mo today. Ang nega ng awra mo. Nabundol ka rin ng motor? Hahaha!” puna nya sa pananamlay ko, pab
“I see. Magbabantay ka ba kay Shobe tonight? You don’t have to; you can go home and take a rest. And’yan naman ang boyfriend nya to stay with her. Babalik na lang tayo tomorrow morning to pick her up.”“Hindi nya boyfriend si Seiji, Atsi,” pakli ko agad. “Oo. Hindi boyfriend. Suitor. Soon-to-be boyfriend,” nakakairitang marinig ang paghagikhik nya sa sinabi nyang iyon. “Well anyway, mauuna na kami sa ‘yo. I’m so tired.” She held onto Orlie's arm as they walked together toward the front door.Dalawa na lang sila ng Master Teacher nya sa kwartong iyon na lalong nakapagpabigat sa loob ko. But I won’t get mad. I shouldn’t be mad; wala ako sa tamang posisyon para magalit. I have no other choice but to stick to Atsi’s strong belief that Seiji is a decent guy. Laglag ang balikat na naupo ako ulit sa dati ko nang pwesto rito lobby na malapit sa room nya. I take a glance upon the closed door. I won’t go anywhere. I’ll just stay right here hanggang kung kailan sya pwede nang umuwi.+++++It’s
“Akala ko umuwi ka na?!” gitlang-gitlang dinampot ko agad ang unan sa likuran ko para sa ipantabon sa harap ko. “Akala mo umuwi na ako sa Manhattan? Of course not! It cost me almost four thousand dollars on a one-way ticket just to get here. Matagal ko nang pinagplanuhan ‘tong trip na ‘to kaya hindi ako uuwi nang gano’n na lang dahil sa inaaway mo ‘ko,” She pulls on that irritating laugh as she flips her hair she always does when she’s taunting me. “Kapag nalaman ni Atsi na nandito ka, she’ll kick you out. Baka ipadampot ka pa nya sa pulis!” “Nakausap ko na sya kanina, hindi naman sya galit or whatsoever; I don’t think she knows anything. Sabay pa nga kaming nag-almusal. She kept on talking about your stepsister's’ unfortunate accident. And I thought, you must’ve covered for me. Alam ko namang hindi mo pa rin matitiis ang asawa mo, ‘di ba? I just knew it,” ngiti pa nya habang pinupunas-punasan ang basa nyang buhok. “Wow, you really are insolent. Shrugging your shoulders as if na
It is really late in the evening when I pull myself of bed. I still feel a little groggy at mabigat ang katawan perhaps dahil sa fatigue. Itinapis ko ang kumot sa hubad ko pa ring katawan pagbangon ko. Pahakbang na ako papasok sa bathroom nang makarinig ako ng malalakas na boses sa labas ng kwarto ko na nagmumula sa katapat kong pinto. Bahagya kong binuksan ang pinto ko para marinig ko nang malinaw-linaw, nakita kong bahagyang nakabukas ang pinto ng room ng aking ibon. My curiosity intensifies nang marinig ko ang paulit-ulit na pagbanggit ni Kataleia ng tawag nya sa akin. Nagising ang medyo tulog ko pang diwa ko nang boses naman ni Divine ang narinig ko na sumasabat habang nagsasalita sya. Kumalabog ang aking dibdib, nagmadali akong lumabas ng kwarto at pumasok sa kwarto nya. “Shobe!” sambit ko agad pagpasok ko kipkip ang nakatapis sa aking kumot. Sa kanya agad nakatuon ang tingin ko. I quickly make a scan on her face, I feel relieved at the sight of her. Hindi naman pala sobrang l
“Ang weird no’n, Ahya, huh?” natatawang tinaasan ako ng kilay ni Orlie. “Ang alam ko d’yan kapag sobrang tagal na hindi nagkita ang mag-asawa parang mga manok na panabong ‘yan—talpakan to the max! Hahaha!”Lalong tumaginting ang tawanan sa loob ng kwarto ni Kataleia—except again for her. Although nakangiti sya ay sa cellphone pa rin nakatingin. I’m highly guessing hindi ang joke na iyon ang tinatawanan nya, kundi ang kung anong nakikita nya sa kanyang cellphone.“I was tired, Orlie,” I respond softly. “Magbibihis na nga ako, pinagtitripan mo na ‘ko eh.” Humakbang na ako palabas at pabalik sa kwarto ko. Hindi ko maiwasanag hindi mapikon sa biro ni Orlie na iyon, hindi lang ako nagpahalata. Naririnig sya ni Kataleia, pero hindi sya nangiming i-open ang aspirations nya sa sex life naming mag-asawa. Kahit gaano kami katagal na hindi nagkita, I still have no intention of having sex with her now or any time soon. Being passionately intimate with each other is not that mandatory in our marr
[Kataleia’s POV] Nasa-shock at ninenerbyos talaga ako sa mga pagpapaulan nya ng mga tanong sa akin. Lalo na sa huling tanong nya na kahit alam ko naman ang sagot ay napakahirap sagutin. Napakalapit pa ng mukha nya sa akin, hindi ako makaiwas kasi nakulong na ako sa mga braso nya na nakatukod sa pader, pati tuhod nya iniharang din nya kaya wala akong kawala. Bingo talaga kapag may nakakita. Idinaan ko na lang sa biro ang kaba ko. “Bakit parang mas lasing ka pa sa lasing, Ahya? Hindi ka naman amoy-alak,” natatawang sinamyo ko ang hininga nya. Wala naman akong naamoy na alak kundi ‘yung kendi lang na menthol na nakalagay sa flat na pabilog na lata na madalas nyang kainin kapag nagtatrabaho sya sa gabi. “Tinatawanan mo lang ako eh. I keep telling you how much I love you but I haven’t got any reply from you—not even once! I’m asking you now, I hope I get the answer I want to hear for the longest time. Do you love me? Mahal mo ba ako?” naaburidong kinokompronta na nya ako. “Babal
Hindi ko pinatagal ang pag-e-emote ko sa terazza, pagkatapos ng ilang malalalim na inhale-exhale at pagsinga para matanggal ang sipong namuo sa pag-iyak ko ay tumayo na ako at pumunta sa kusina. Kumuha ako ng Coke in can sa ref at pitsel ng tubig para kunwari ay ang mga ito ang ipinunta ko sa baba. Bahagyang nangingirot ang balikat ko sa pagkakayakap ko sa pitsel pero hindi ko iyon ininda dahil sa lalim ng iniisip ko. Paakyat na ako ng hagdan nang masalubong ko si Seiji. “Love, dapat inutusan mo na lang ako. Baka mamaga na naman ang balikat mo,” alalang anas nya pagkasalo nya ng mga dala-dala ko. Sabay na kaming naglakad pabalik ng kwarto habang nakakapit sya sa kanang bewang ko. “Ang kamay mo naman, Seiji. Lasing ka ba? Nangingiliti ka lang eh,” pabirong reklamo ko sa kanya kahit ang totoo ay medyo naiinis ako. May pagka-feelingero na rin kasi ‘tong ugok na ‘to porke botong-boto at kinikilig sila Atsi sa pag-aalala at sa mga simpleng ‘da moves’ nya sa akin. “Sorry naman, inaal
Naiilang na tumitig sa akin nang matagal si Seiji na tila binabasa ang reaksyon ko. “Uuwi ako, Atsi. Babalik na lang ako ng umaga. Baka hindi maging kumportable si Kataleia sa pagtulog nya kapag nandito ako,” ngiti nya sabay baling nya sa dalawa na kung mag-abresiete ay aakalain mong mag-jowa. Kagabi palang sa ospital ay napapansin ko na ang sweetness nila sa isa’t isa. Kanina nga noong naiwan kaming tatlo ay kumandong pa si Atsi sa kanya at nakayakap naman sya rito. Hindi ko lang pinupuna dahil sa hiya ko kay Atsi na parang gustung-gusto rin naman. Kung hindi ko lang kilalang bakla si Orlando, iisipin ko talagang lalake sya pagdating kay Atsi at mayroon silang relasyon. “Sige, ikaw ang bahala. Hindi ka ba nalasing?” alalang tanong ni Atsi sa kanya. “Okay lang ako. Pupunta na lang ako mamaya kapag gising na sya,” haplos nya sa balikat ko. Medyo nakahinga ako nang maluwag, hindi ko rin naman gusto na dito pa rin sya matulog, ‘no! Dalawang araw na yata kaming magkadikit. Dyusko.
“Yes po, Ahya?” “I want to give you this,” I pulled out the blue leather Tiffany box in my pocket and showed her what’s inside. "Happy, happy birthday, Shobe." “Wow! Ang ganda naman!” she exclaimed in delight as I hand her the necklace. Tuwang-tuwa sya habang inuusisa ito sa kanyang palad. Hinding-hindi talaga ako nagsisising ito ang pinili kong iregalo kahit halos kasinghalaga nito ang oto ko dahil sa pagniningning palang ng mga mata nya nasulit na ang binayad ko. “You wanna…?” muestra ko na isusuot ko sa kanya ang kwintas kung gusto nya. Kinikilig na tumalikod naman sya agad sa akin at ipinaling lahat ng buhok nya sa isa nyang balikat. “Pero, Ahya, baka magalit ka kapag hinubad ko ‘to mamaya ha, kasi baka mawala eh. Magsu-swimming kasi ako. Hindi ako marunong mag-swim-swim na kagaya ng ginagawa mo, pero magsu-swimming ako,” sabay bunghalit nya ng tawa. Natawa ako sa sinabi nya. Napaka-bubbly talaga ni Kataleia, that’s only one of the many things I love about her. “Of
[Knives’ POV]“What are you doing?” I ask Divine when I see her moving my things onto my Tourister.“Packing up,” she softly answers. “Ako na’ng gagawa n’yan. May tinatapos lang ako, pero gagawin ko ‘yan,” I retorted, gazing not at her but at my MacBook. I really don’t like anyone touching my stuff—not even her. Our flight’s a few days away. Divine already bought the tickets; kailangan ko nang makauwi at harapin ang aberyang nangyayari sa isang site namin sa downtown Manhattan. My secretary went MIA a few days back—for no reason whatsoever. Investors keep bugging me about the construction delay, so I need to be there as soon as I can. ‘As soon as I can,’ I tell myself. But honestly, I couldn’t. My mind keeps telling me I should leave; kaya na ni Yee itayo ang mall kahit wala ako. Nasa kanya na lahat ng plano at resources para matapos ang project; in-assure na rin naman nya ako na he’ll keep in touch. But my heart keeps telling me otherwise, because it feels really empty, longing f
“Hindi po, nasobrahan lang ako sa tulog. Masakit kasi ang ulo ko kagabi,” sagot ko na napapakamot sa gilid ng aking sintido. Naagaw ang pansin nya ng mga kalat sa kwarto ko. “Ang gulo ng kwarto mo, Kataleia! Tingnan mo, inaagiw ka na!” turo nya sa mga nagkalat na damit at sa mga burol ng papel na nakalatag sa lapag. OA rin talaga si Mama; makalat lang naman kasi hindi pa ako nakakapaglinis, pero wala namang agiw. “‘Eto ang mga pasalubong ko sa ‘yo, magaganda ‘yan, imported. Sana kasya sa ‘yo.”“Naku, salamat po, ‘Ma!” Nagpasalamat ako kahit bahagya akong napapangiwi sa nakita ko nang iangat ko ang mga napamili nyang gamit at sapatos para sa akin. Wala talagang ka-taste-taste si Mama sa pagpili ng mga damit. Akala nya siguro kasing-edad ko na sya kaya parang puro pangmatanda ang kulay at style ng mga napili nya. “Akala ko anak nagalit ka sa ‘kin kasi pinauwi ko si Seiji kagabi, sorry ha. Nahiya kasi ako kay Knives eh, baka hindi nya gustong may natutulog na ibang tao rito, lalo na’
“Atsi! Bakit gising ka pa? Hindi na ako nakapagpaalam kasi sumakit bigla ang ulo ko.” At iyon na ang magiging opisyal na dahilan ko kung sakaling may magtatanong sa akin kung bakit ako biglang nawala sa inuman kagabi. “Hindi ako makatulog, sabi ni bestie darating daw sya ng madaling araw eh. Hihintayin ko na lang,” kahit madilim ang kwarto ko ay kitang-kita ko ang mapuputi nyang ngipin sa kanyang pagngiti pati na ang nangingitim na paligid ng kanyang mga mata sa pagkakalat ng eyeliner nyang hindi pa nya natanggal. “Nakita kitang lumabas ng kwarto kaya naisip ko lang na silipin ka. Kaso, matagal kang bumalik.”“Nagkwentuhan pa kasi kami ni Nanay Myrna,” sagot ko naman habang pinupungas-pungas ang mabibigat kong mga mata. Inilapag ko ang dala kong pitsel at baso sa side drawer ng kama at naupo patalikod sa kanya, sinuot ko ang salamin ko at nagkunwaring may kinakalikot ako roon para hindi nya mapansin na nag-iiyak ako mula pa kagabi. “I’m pregnant, Shobe,” mahinang sambit nya. “Huh?
Hatinggabi na nang bumangon ako sa kama ko. Kinurap-kurap ko ang namamaga at pagod na mga mata at tinungo ang banyo para maghilamos at magpalit ng damit. Binuksan ko ang pinto ko. Tahimik na ang buong mansyon. Wala na ang malakas na tugtog ni Atsi Olivia sa living room. Tapos na ang welcome home party nina Tito Miguel. Minasdan ko ang siwang sa ibaba ng nakapinid na pinto ng kwarto ni Knives, ngayong gabi lang madilim ang kwarto nya sa lahat ng mga gabi na naaaninag ang liwanag mula sa desk lamp nyang iniiwan lang nyang bukas magdamag. Nanariwang muli sa akin ng hapdi ng pagtatalo namin kanina at ang ginawa kong pakikipaghiwalay, nabasa na na naman ng luha ang paligid ng mga mata kong saglit lang na napreskuhan nang basain ko ang aking mukha. Bumaba ako sa hagdan, kanina pa tuyot na tuyot ang lalamunan ko kaya kukuha ako ng maiinom. Napaatras ako nang madatnan ko si Nanay Myrna sa comedor na nakaupo at nagkakape. Ngumiti ako pero iniwas ko ang aking tingin at dumiretso sa kusina. Na
Atubiling sumunod sila sa utos ni Knives. Nadama nila siguro ang tensyong namumuo sa amin kahit na ngiting-ngiti ako. Binilin ni Nanay Myrna ang karneng malapit nang maluto at lumakad palayo nang pasimpleng nagbubulungan. “Hindi ka na nahihiya talaga, ano?!” marahas ko syang tinulak nang tuluyan nang makapasok sina Pearl sa likurang pintuan kung saan kami nanggaling. Tumalikod ako sa kanya at akma na ring babalik sa loob pero pinigilan nya ako, pagalit na hinatak nya ako sa isang braso. “Don’t walk away from me! Mag-uusap tayo ngayon!” “Ano ba, Knives!” inis na pumiksi ako nang may ilang metro sa kanya. “Lasing ka, baka may makakita sa ‘tin, and’yan lang ang mama ko sa loob. Sa susunod na lang tayo mag-usap,” tumalikod ako ulit sa kanya sabay lakad ko nang mabilis palayo. “Mag-uusap lang naman tayo ah! Why do you always wanna get away from arguments, Kataleia, huh?! You’re not walking away from me again. We’ll talk. Now!” hinatak nya akong muli sa braso sabay yakap nya sa
Natigilan si Mama saglit, nangusap ang mga mata nyang tiningnan ako. Nagtataka sya siguro o nahiya sya bigla. Nang makahuma sya ay wari naman syang nabalisa na paalisin na agad si Seiji.“Ahh… Gawin mo na ‘yung fruits ni Ahya mo, ‘nak, ako na lang ang maghahatid kay Seiji sa labas. Naku! Gabing-gabi na pala, ano? Hindi ko na napansin ang oras! Si Miguel kasi parang ano, ang daldal! Dyusme, gusto ko na nga rin magpahinga eh. ‘Kamo may novena sa school n’yo bukas? Pwede ba ang outsider do’n? Kung pwede ang outsider, makikipag-novena ako. Para mapasyalan ko na rin ang pinagtuturuan ni Kataleia. Tara na, ihahatid na kita,” tuluy-tuloy na salita ni Mama. Nadidismayang tiningnan na lang ni Seiji ang hawak nyang baso na may laman pa sabay tungga. “Mag-magte-text ako kapag nakauwi na ‘ko,” Iyon na lang ang nasabi ni Seiji sa akin kasi hawak na ni Mama ang braso nya at iginigiya na sya palabas ng kusina at iniwan kami ni Knives.“Wow! Ang ganda ng suot mo. Bagay na bagay sa ‘yo. Sino’ng bumil
“Thank you for driving her home safe, Seiji. Pero sana nagpaalam kayo para hindi ako naghanap kay Kataleia, but anyways, thank you,” saad nya saka ipinagpatuloy ang pagkain. Nabalutan ako ng tensyon sa pasaring nyang iyon. Siguradong makakarinig na naman ako ng dramatic na litanya ni Knives once na makapag-solo kami.Inip na inip na ako sa paghuhuntahan nila sa dining table pero mukhang wala pang balak tapusin ni Tito Miguel ang gabing ito, ganyak na ganyak pa rin sya sa pagkukwento nya roon. Nakipag-shot pa sya ng isang whiskey sa mga lalake, kami namang mga babae, wine ang tinitira. Wala rin ni isa ang tumayo sa lamesa, nagpatuloy lang ang paghahain nina Nanay Myrna ng pika-pika at kung anu-ano pang pinapaluto ni Tito Miguel sa kanya.Parang hindi napagod si Tito Miguel sa biyahe nila. Samantalang ako, parang sinisilihan ang pwet ko sa pagkakaupo sa harap ng hapag. Nag-excuse na nga ako na pupunta na sa kwarto ko pero pinigilan ako ni Mama kasi mayroon pang bisita. +++++“Kukuha l
“Welcome back, Mrs. Tuazon! So nice to finally meet you,” bati ni Seiji na ngiting-ngiti. Kinuha nya ang kanang kamay ni Mama at humalik sa likod ng palad nya. Pinagmamasdan ko ang blankong expression ng mukha ni Mama na nakatitig kay Seiji. Inaasahan kong babawiin nya ang kamay nya at magsusungit, pero hindi, hinayaan lang nyang madampian ito ni Seiji ng halik. “Uhm, ‘Ma? Si Seiji po, ka-work ko,” pakilala ko kay Seiji. “Ka-work?” blanko rin ang expression ni Mama pagsulyap nya sa akin tapos ibinalik nya ulit ang tingin kay Seiji. “‘Kala ko boyfriend mo na itong matangkad at poging lalakeng ‘to.” Napaismid ako. Kung hindi rin ako nagkakamali ng hula ay kasalukuyang name-mesmerize si Mama ng lalakeng nasa harapan nya ngayon. Sa edad kong ito ngayon ko lang nakitang namangha si Mama sa lalakeng pinakikilala ko. Literal na galit kasi sya sa lahat ng lalakeng dumadalaw sa bahay namin noon kaya nga nasanay na akong sa mga relasyong lihim lang sa kaalaman nya. “Kataleia, I missed yo