Prologue

Nakangiting nanonood ng palabas si Rasheeqa sa telebisyon habang hinihimas nito ang kanyang tiyan. Nang matapos siyang magpa-konsulta kaninang hapon sa hospital dahil ilang araw nang masama ang kanyang pakiramdam at madalas ay nakakaramdam din siya ng matinding pagkahilo, napag-alaman niya na siya pala'y walong linggo nang buntis, at magmula nang makauwi siya sa kanyang condominium, hindi na maalis ang matamis na ngiti sa kanyang labi at tila ba'y sabik na sabik na siyang ipaalam sa ama ng dinadala niya ang magandang balita.

"Rasheeqa! Where are you?"

Isang malakas na kalabog ang kanyang narinig galing sa pinto at kaagad nitong iniluwa ang hinihingal na si Paul. Halatang nanggaling ito sa pagtakbo dahil sa mga butil ng pawis na nasa noo nito.

"You need to leave this place tonight and you'll do what I say whether you like it or not." ani ng binata saka pinatay ang telebisyon at nagmamadaling pumasok sa walk-in closet niya.

Naguguluhan man sa inaasta ng kanyang kaibigan pero kaagad niyang sinundan sa loob ng walk-in closet si Paul at naabutang inililigpit nito ang mga gamit niya saka mabilisang ipinasok sa luggage.

"Care to explain to me what's going on? You rushed all the way here na para bang daig mo pa ang mga sumasali sa marathon. Ano ba ang nangyayari, Paul?" she couldn't help but to raised her voice, dala na din siguro ng inis na baka pinaglalaruan lang siya nito.

Paul usually pulled some pranks on her kaya hindi niya maiwasan na baka gino-goodtime na naman siya nito and in the end, tatawanan lang siya ng binata sabay sabing 'I got you. It's a prank!'

Wala siyang may natanggap na sagot galing sa kaibigan dahil abala ito sa pag-iimpake ng mga gamit niya. "Stop it, Paul. Malalagot ka kay Spruce kapag sinumbong ko sa kanya ang—"

"You may hate me for doing this but this is for your own good. Hindi ka pwedeng makita ni Spruce." He said, cutting her off at saktong isinara ang luggage ng dalaga. "I already booked you a direct flight papuntang Germany. Kailangan mong makaalis ngayon mismo before Spruce would block the NAIA with his securities." he added dahilan para mas lalong kumunot ang noo niya.

Balak na sana ni Paul na lumabas sa walk-in closet niya bitbit ang isang luggage nang magsalita siya. "I am so used with your prank, Paul. Now, give me back my luggage and stay the hell out of my sight!" she groaned, pulling back her luggage pero bigo siyang makuha ito dahil mas mahigpit ang hawak ng binata kumpara sa kanya.

"Listen to me, Rasheeqa. Aalis ka ngayong gabi dahil hindi ka pwedeng makita ni Spruce. He would surely kill you kapag nagkatagpo kayo ng landas."

"Stop blabbering. Bakit naman niya ako papatayin? Nahihibang ka na ba talaga?"

Napatalikod si Paul saka naisuklay ang kamay sa sarili nitong buhok bago nagpakawala ng isang buntong hininga. "Look, I am f-cking serious and if you think this is one of my nonsense prank, then you get it wrong," he faced her once more and even his expression shows that he is not fooling around this time, "Spruce gone insane nang malaman niya na isa ka sa mga kasabwat sa pagpapabagsak sa kompanya niya. Anytime, pwede siyang sumugod dito at—"

"Alam mong hindi 'yan totoo. I never attempt to pull his company down ever." hindi mapigilan ni Rasheeqa na mag-hysterical habang sapo-sapo ang kanyang noo.

"But he has proof, Rasheeqa and those proof are enough to make you proven guilty. I know you can't do it to him that's why I tried and didn't stop to explain to him that he might be wrong, but he's so furious to even think na baka isa din ako sa mga kasabwat mo." Paul concluded. "Have you remember Anastasia your cousin from Montemayor Corp?"

"What about her?" she probed. Ilang buwan na din ang nakalipas magmula noong makausap niya ang kanyang pinsan.

"This is all her fault and part of her plan. Ikaw ang tinuturo ng Montemayor Corp na espiya sa loob ng kompanya. I've also seen an evidence that shows you transferring millions of funds using others' name in your bank account. And you know what's worst?"

Hindi makapagsalita si Rasheeqa. Litong-lito kung bakit nagawang maniwala ni Spruce sa mga kasinungalinan na malabong maging totoo. Papanong naging espiya siya gayong ilang taon na ang nakalipas noong huli siyang mapadpad sa Montemayor Corp at hindi na din siya nagkaroon ng kontak sa kanyang pinsan dahil hindi naging maganda ang huli nilang pagkikita.

"There was this photo of you na may kasama kang lalaki as you entered the Euphora Hotel. That's the time when someone drugged you and when you woke up, you totally forgotten what just happened. I tried telling Spruce that it's not what he think pero wala na akong magawa when he showed me your photo na mahimbing na natutulog sa isang kama katabi ang lalaking pinagdudahan niya na karelasyon mo."

Napaawang na lamang ang bibig ng dalaga dahil sa sinabi ni Paul. Unti-unting nanikip ang kanyang dibdib, nanginginig ang mga tuhod hanggang sa tuluyan siyang bumigay at mapaupo sa carpeted floor.

Executive Assistant ng boyfriend niya si Paul, kaya hindi malabong alam nito ang mga nangyayari ngayon sa loob ng kompanya ng kanyang nobyo.

This is the end of her. Alam niya na totoo ang litrato na may kasama siyang lalaki nang mag-check in siya sa hotel tatlong linggo na ang nakalipas, pero hindi totoo na may relasyon siya sa nasabing lalaki. May nag-set up lang sa kanya at hindi niya kilala kung sino man 'yon.

Sinabihan siya ng talent manager niya na pumunta sa hotel para pag-usapan ang bago niyang project bilang endorser ng pinakasikat na brand ng cosmetics sa bansa at may aatasang susundo sa kanya, but little did she know that it was a trap para pabagsakin ang career niya. When she entered the hotel with the stranger na sumundo sa kanya, they went inside the VIP room para hintayin ang CEO ng Chloe Cosmetic, isang tanyag na cosmetic brand dahil halos lahat ng mga artista ay ito ang kadalasan na ginagamit.

While she was waiting for the CEO to arrive, the stranger offered her a drink at hindi naman siya nag-atubiling tanggapin at inumin iyon. Makalipas ang ilang minuto magmula nang inumin niya ang ibinigay sa kanya, bigla na lamang siya nakaramdam ng pagkahilo at tuluyang nawalan ng malay.

Nang magising siya kinaumagahan, namalayan niya na lang na nakahiga siya sa isang malambot na kama, mag-isa at walang maalala kung ano nga ba ang nangyari sa kanya.

She never bother to tell her boyfriend about what happened to her dahil ayaw niyang mag-alala ito. She tried contacting her talent manager pero tila'y naging bula ito at bigla na lang naglaho. Ipinagdadasal na lang niya na sana hindi makaapekto sa career niya ang kung ano man ang nangyari sa kanya na hindi niya matandaan, pero hindi niya inaasahan na aabot ito kay Spruce.

"Please, Rasheeqa. Listen to me just this once—"

"I'm... I'm pregnant, Paul." putol niya sa binata. "Hindi ko pwedeng gawin ang sinasabi mo. Spruce needs to know the whole truth."

"F-ck!"

Napasabunot si Paul sa sariling buhok at hindi mapakaling naglakad ng pabalik-balik. Gulong-gulo ang isip kung paano susolusyonan ang problema na kinakaharap nila ngayon.

"Hindi lingid sa kaalaman ng publiko na may relasyon ka kay Spruce. Even his investors as well as the board of his company knows your relationship with him. Most of them are trying to pulled out their shares and stocks after watching the news about you. Now, tell me. Sino ba ang dapat na sisihin ni Spruce dahil sa nangyayari ngayon sa kompanya?"

"Anong news?"

"You're all over the news, Rasheeqa. You're a public figure after all. Ano sa tingin mo ang mangyayari pagkatapos ipagkalat ng isang lintik na article ang litrato mo kasama ang isang estranghero na nag-check in sa hotel? With photos? Videos? Paano mo ngayon itatanggi ang nangyari gayong pinagpi-pyestahan ka na ng media?"

Mabilis pa sa alas kwatrong napatayo si Rasheeqa at dumiretso sa living area. Muli niyang binuksan ang telebisyon at kagaya ng sinabi ni Paul, isang balita patungkol sa kanya ang kaagad na bumungad.

"Tara na. Umalis na tayo dito bago ka pa dagsain ng media at harangan ng mga security ang airport." Paul was about to pull her hands nang bigla siya nitong tabigin. "I'm doing this for your own benefit—"

"Then what about his child?" paunti-unting naglandas sa pisngi ni Rasheeqa ang mga butil ng luha. "How could you say running away would do me any good? Buntis ako, Paul. Hindi mo ba narinig ang sinabi ko? Buntis ako!" tuluyan na nga siyang nagpakawala ng isang hagulhol.

"But—"

"Alam kong papaniwalaan niya ako kesa sa mga kumakalat ngayon sa balita dahil mahal niya ako, Paul." she insisted. Ang salitang 'mahal' na lang ang pinanghahawakan niya ngayon dahil naniniwala siyang oras na maipaliwanag niya kay Spruce ang totoong nangyari, alam niyang maiintindihan din siya ng kanyang nobyo.

Binitawan ni Paul ang luggage saka lumapit sa kanya. "Call me when something happen. You hear me?" paalala sa kanya ni Paul saka marahan na pinunasan ang kanyang luha. Parang kapatid na ang turing sa kanya ng binata kaya hindi nito mapigilan ang hindi mag-alala lalo pa't kilala niya ang buong pagkatao ng boss niyang si Spruce. Ano mang oras ay hindi malabong may gawin itong masama kahit pa makailang beses na sabihin ng dalaga na mahal siya ng boss nito.

"If you change your mind, I can go with you to Germany."

"Thank you, Paul... But I'll be fine. I'll just need to talk to him." she hugged him tightly, showing the sincerity of how thankful she is because she has someone like Paul who's willing to help her during this hard times.

Pagkatapos ng ilang minuto na pagyayakapan, nagpaalam si Paul na aalis na siya dahil baka magduda ang kanyang boss kung bakit bigla na lamang siya nawala.

Kaagad namang nagbihis si Rasheeqa para puntahan ang kanyang nobyo. Sinigurado niyang walang makakakilala sa kanya sa suot niyang hoodie saka tinernuhan ng denim jeans. Nagsuot din siya ng salamin para masiguradong hindi siya mamumukhaan ng kung sino man ang makasalubong niya sa daan.

Nang matapos siya sa pag-aayos, kinuha niya ang susi ng kanyang kotse at lumabas sa unit. Dumiretso siya sa elevator papuntang basement kung saan nakaparada ang kotse niya. Sigurado siyang maraming reporters ang nakaabang sa kanya sa mismong entrance nitong building, kaya mas pinili niyang tumuloy na lang sa parking area.

Kagaya ng hinuha niya, walang katao-tao sa basement at malaya siyang nakapasok sa kanyang kotse. Pinaandar niya ang engine at nagmaneho papunta sa kompanya nila Spruce.

She tried dialing his number but she got no answer in the other line which make her even more anxious than she is. Kinakabahan siya at sari't saring katanungan ang nasa isip niya.

Paano kung hindi maging maganda ang usapan nila mamaya? Paano kung hindi maniwala si Spruce sa kanya? Ano ang mangyayari sa kanya gayong nagdadalang tao siya at ang ama ng sanggol na dinadala niya ay walang iba kundi ang lalaking galit na galit ngayon sa kanya?

Naipreno niya ang kanyang kotse pagkarating niya mismo sa Constello Corp parking area. Sa loob ng dalawampong minuto, nagawa niyang makarating dito na kung tutuusin ay aabot pa sa mahigit isang oras ang byahe galing sa condo niya papunta dito. Gano'n siya kabilis magmaneho.

Sinilip niya muna ang kabuuan ng parking area. Baka sakaling may reporters o media na nakaabang sa kanya dito. Kailangan niyang mag-ingat lalo't hindi pa siya handang sagutin ang mga possibleng itanong sa kanya.

Sariwa pa sa isip ng publiko ang isyu niya kamakailan lang na tinakasan siya ng talent manager niya at hanggang ngayon ay hindi pa din ito nagpaparamdam. Gustuhin man niyang ingatan ang pangalan niya na huwag masangkot sa mga isyu pero hindi niya hawak ang mga kasalukuyang nangyayari sa kanya.

"Hey-"

[Hello?]

Muli niyang sinubukang tawagan ang telepono ni Spruce bago siya bumaba at laking gulat niya na isang babae ang sumagot sa tawag nito.

[Hello...?] ulit ng nasa kabilang linya.

She can't take the urge to answer back lalo pa't hindi siya sigurado kung sino ang nasa kabilang linya. Ayaw ni Spruce na may nakikialam sa mga gamit niya, kahit siya mismo ay mahigpit na pinagbabawalang galawin o di kaya'y sagutin ang tawag ng kung sino man sa telepono nito, kaya't papanong ibang tao ang sumagot sa kanya? She knew something seems off.

[Who's that?] dinig niya sa pamilyar na boses sa kabilang linya. She knew it was him, surely.

[I'm not sure. The person on the other line wasn't answering tho.]

Rasheeqa then ended the call and placed her cellphone back to her pocket. Hindi niya napigilan na lamunin siya ng sari't saring emosyon. What is she going to do now? Hindi siya pwedeng tumunganga na lang dito at hintayin ang kanyang nobyo kahit na pinangungunahan na siya ng masamang kutob.

"No. We must talk. I need to talk to him." Kausap niya sa kanyang sarili.

Makailang beses pa siyang nagdebate sa kanyang sarili bago niya napagdesisyonan na lumabas. Muli niyang isinuot ang kanyang hoodie saka kumawala ng isang buntong hininga.

She was about to step closer to the elevator na nandito sa ground floor nang bigla itong bumukas at iniluwa ang isang matikas na lalaki. Ang tangkad niya ay maituturing parang isang basketball-ista at mas lalong nagpatikas sa kanya tignan ang maalon nitong buhok na kulay tsokolate. Medyo may kasingkitan ang mga mata ngunit ang matangos niyang ilong ang mas takaw pansin sa lahat.

Automatikong napatago si Rasheeqa sa likod ng kanyang kotse. Palihim na pinagmamasdan ang kanyang nobyo, at tila ba'y nagdadalawang isip kung lalapitan niya ba ito o hindi. Pinangungunahan na naman siya ngayon ng takot.

"Where do you want to have dinner?"

Automatikong napatuod si Rasheeqa sa kanyang pinagtataguan nang makita ang babaeng nakabuntot sa likuran ni Spruce. Mas lalo lang siyang nagitla sa kadahilanang nakalingkis ang babae sa braso ng kanyang nobyo.

"Should we go for a movie after?" Sunod na tanong ng babae habang naglalakad sila patungo sa kotse na kung hindi siya nagkakamali ay pag-aari ni Spruce.

"Sure," ngiti nito sa kasamang babae.

Hindi mapigilan ni Rasheeqa ang makaramdam ng inis. Unti-unting naninikip ang kanyang dibdib dahil sa mismong nasaksihan.

Hindi kayang gawin na manloko ni Spruce sa kanya. Pilit niyang iniisip na hinding-hindi siya lolokohin ng kanyang nobyo kahit na harap-harapan itong nagtataksil sa kanya.

Pinagbuksan ni Spruce ng pinto ang babae saka ito pinapasok sa loob. "I'll just take this call." Sabi pa nito bago sinagot ang tawag.

"What do you want?" Asik sa kanya ng binata pagkasagot sa tawag niya.

Sinubukan niyang tawagan ang telepono ni Spruce dahil maliban sa hindi niya kayang harapin ito, wala din siyang lakas ng loob na kausapin ito ng personal.

"Can you make it fast? I'm busy and I don't have time to take call from anyone." Dagdag pa nito na mas lalong nakapanlumo sa kanya.

Anyone? So he does considered her now as just anyone?

"C-Can we meet?" She stuttered as her voice went crack.

"I said, I'm busy. Kung tumawag ka lang para disturbuhin ako—"

"C-Can you turn around?" Pakiusap niya kay Spruce.

Kasalukuyang nakatalikod ito sa kanya, kaya hindi niya masyadong nakikita ang kung ano mang expresyon na nakapaskil sa mukha nito habang kinakausap siya.

"Ano na naman bang kalokohan 'to?" Kahit na halata sa boses ng binata ang inis ay nagawa niya pa ding bumaling sa likuran kagaya ng pakiusap ng kanyang nobya. "I don't have time for—"

"I can't face you right now 'coz I... I don't have courage to do so..." She paused, slowing feeling the tears streaming down her cheeks.

"Tch. After what you've done to my company?" He hissed, emphasizing the betrayal that his girlfriend had done to him. "You sure really won't have courage to face me right now. Continue having no courage just so I wouldn't see your face ever again." Kaagad na tinapos ni Spruce ang tawag saka mabilis na pumasok sa kanyang kotse.

Pagkalipas ng ilang segundo, humarorot ang kotse ng kanyang nobyo paalis at iniwan siyang nakasandal sa kanyang pinagtataguan, dahan-dahang napaupo nang maramdaman ang panlalambot ng kanyang tuhod.

Hindi niya maipaliwanag ang kanyang nararamdam. Ramdam niya na parang iniwan siya ni Spruce sa eri at hindi man lang siya hinayaang magpaliwanag.

Sa kalagitnaan ng kanyang pag-iyak, biglang tumunog ang kanyang telepono, hudyat na may tumatawag sa kanya.

[Have you pack your things yet?] Tanong ng nasa kabilang linya.

"I... I-I'll stay in US." Nauutal na sambit nito at binalewala ang tanong ni Paul.

[What? I already booked you a flight to Germany—]

"I want a one way ticket to US. I'll stay there..." Putol niya sa sagot ni Paul. Saglit na katahimikan ang namayani sa kabilang linya. "I'll stay there for good." Pag-uulit niya.

She had made up her mind and this might be the best for them. Not just for her, but for the sake of the child she's bearing.