Eumerriah's Point of View Hapon na ngunit wala pa din si Gabrielle. Gusto ko man siyang tawagan pero nauunahan ako ng hiya. Maayos kasi siyang nagpaalam sa akin kagabi ngunit hindi ko akalain na aabutin siya ng isang buong araw. Inasikaso naman ako nila Lola at Kate. Hindi naman nila ako pinabayaan, gusto kong tumulong sa ginagawa nila pero ayaw nila. Gumagawa kasi ng doormat si Lola. Simula bata pa lamang daw ang anak niyang nanay nila Gabrielle ay ito na ang hanao buhay niya. Inilalako niya daw ito sa palengke, kung minsan ay pinapakyaw ito doon. Kaya kahit mayroon na silang pera, may ibang business na si Gabrielle ay hindi niya nakakalimutan gumawa ng doormat dahil madaming costumer ang gusto ang gawa niya. "Naboboring ka na ba?" Tanong sa akin ni Kate. "Medyo." Simpleng sagot ko. "Namimiss mo lang siguro si Kuya. Ganyan din kami nang una. Dito lumaki si Kuya, natatandaan ko sobrang sungit niya sa akin dati. Halos ayaw niya akong kausapin dahil hindi niya daw ako kapa
Eumerriah's Point of View Hindi umuwi si Gabrielle kagabi hanggang ngayong umaga wala pa din siya. Sobrang namimiss ko na siya. Dahil abala sila Lola at Kate sa kanilang ginagawa ay naisipan kong maglakad lakad sa paligid. Ayoko na munang isipin si Gabrielle, bak may kailangan lang siyang tapusin doon. Nagikot-ikot ako sa paligid. Nang mainip ako ay dumiretso ako sa resort. Hindi masyadong mainit kaya masarap ang maglakad-lakad. Umakyat ako sa kubong tinutuluyan namin ni Gabrielle. Aminin ko, umaasa akong umuwi siya ngayon at nakatulog lang sa kwarto. Ngunit wala, kung paano namin iniwan ang bahay na ito ay ganoon pa din siya ngayon. Maliban sa mga alikabok na hinangin sa ibabaw ng mga plato at kaldero. Naupo lang ako sa sala at pumikit. Ninamnam ang mariwang simoy ng hangin at inaalala mga pinagsamahan namin ni Gabrielle. Ang unang linggo namin na walang kibuan, mga araw na kinakausap niya ako ng walang emosyon hanggang isang araw ay puno na ng concern. Ang sarap isipin kung pa
Gabrielle's Point of View Masakit ang ulo kong bumangon. Kita ko sa bintana na tirik na ang araw. Inikot ko ang paningin ko, nandito pala ako sa kwarto ni Eumerriah. Bigla ko agad naalala si Yumi. Winadiwas ko ang kumot na nakabalot pa sa katawan ko at nagmadaling lumabas. "Yumiii!" Nataranta kong tawag ng makalabas. Nakita ko siyang naghahain ng pagkain. Ngumiti ito ng makita ako. "Goodmorning. Kamusta ang tulog mo? Halika na mag almusal na tayo. Anong gusto mo gatas o kape?" Medyo naninibago ako sa paraan ng pagngiti niya. Pakiramdam ko ay may nangyari. "Goodmorning! Pasensya na ikaw tuloy naghanda ng almusal natin. Napasarap ang tulog ko. Saan ka pala natulog bakit sa kama mo ako nakahiga?" Kamot ulo kong tanong. "Katabi mo." Nakangiti niyang sagot. Nagulat naman ako. Alam kong may nangyari na sa amin. May relasyon na din kami pero hindi ko inaasahan na tatabi ako sa kaniya. Ayoko kasing na-stress siyang matulog lalo na pag-buntis. May kilala kasi akong gano'n. "Pasensya na ku
Eumerriah's Point of View Mga 30 minutes na din mula ng umalis si Gabrielle. Nagmamadali siyang umalis kaya naisip ko baka sumama ang tyan niya. Bigla na lang siyang natigilan habang nagkukwento ako. Sa loob ng dalawang araw na natutulog siya natututo akong kumilos mag-isa. Hindj pa naman nakakasagabal ang pagbubuntis ko sa mga simpleng gawain sa bahay. Medyo nahihirapan lang pero nagpupursigi naman akong matutunan ang lahat. Ilang sandali pa ay natanaw kong may mga kasama si Gabrielle. Mukhang seryoso ang usapan nila kaya pinanuod ko na lang sila. Mas lalong gumagwapo si Gabrielle sa paningin ko habang tumatagal. Matangkad siya, morena ang katawan, may abs at ang mukha niya saktong hugis lang, masasabing perpekto ang pagkahulma, may kissable lips at mapuputing ngipin. Tumingin sila sa akin at kumaway. Hindi ko man alam pero kumaway na lang din ako. Ilang sandali oa ay naglakad na palayo ang mga taong kausap ni Gabrielle, siya naman ay umakyat diretso sa akin dito sa may sala.
Eumerriah's Point of View Sobrang laki ng bahay na pinagawa ni Gabrielle. Bagay nga sa malaking pamilya. Masaya ako pero hindi maiwasang hindi malungkot dahil sa nga bagay na tumatakbo sa isip ko. May parte sa akin na nahihirapan pa ding matulog nitong mga nakaraam dahil naalala ko si Jerome. Cheating man siguro itong matatawag ngunit anong magagawa ko kung sumasagi pa siya sa isipan ko. Mahal ko si Gabrielle, alam ko iyon sa sarili ko. Masaya ako pag kasama ko siya, tumatawa ako ng genuine kasama siya. Siya ang nagpa-realize sa akin ng maraming bagay. Sa kaniya ko naranasan ang mga bagay na hindi kailanman nagawa ni Jerome sa akin. Kay Gabrielle hindi ko naranasan mangamba sa pwedeng mangyari kinabukasan. Kay Gabrielle hindi ako natakot na ipakita ang tunay kong itsura ng walang make up. Kay Gabrielle hindi ako nahirapan magpakatotoo. Ngunit kay Jerome palagi akong nakangiti, laging maganda sa paningin niya at higit sa lahat kailangN mabuting tao ako palagi. Alam ko, ala
Gabrielle’s Point of ViewNawalan ng malay si Yumi habag umiiyak kanina. Hindi ko alam kung anong dahilan kaya agad kong inuwi si Yumi para makapagpahinga. Nahimatay lang siya siguro dahil sa pagod na ginawa namin ngayon maghapon.Binuhat ko siya at nagmamadaling ihiga sa kama dito sa bagong bahay namin. Hindi pa ito naha-house blessing pero ready na ito para gamitin.“Anong nangyari kay Ate Yumi?!” nagaalalang tanong ni Kate.Kanina kasi abala siya sa pagaasikaso ng kwarto habang si Lola naman ay nagaasikaso sa kusina. Lahat kasi ng gusto niyang gamit ay ilalagay niya sa lugar na madali niyang maabot.“Napagod yata.” Simpleng sagot ko.Kinumutan ko si Eumerriah habang pinapanuod lang ako ni Kate.“Hayaan na muna natin siyang makapagpahinga. Humihinga pa naman siya kaya wala siguradong nangyari sa kaniya. Tatawagan ko din ang doctor sa clinic para ipatingin ang kalagayan niya.” Saka sinarado ang pintuan ng kwarto. Binalikan ko ang cellphone ko sa garden para tawagan si Manager kim par
Eumerriah Point of View Sabay-sabay kaming kumakain ng almusal maliban kay Gabrielle na ngayon ay natutulog pa din. Hindi ko na siya ginising pa dahil mukhang masarap ang pagkakatulog niya. "Oh, oh! Bitawan! Kaya na namin ni Kate ang malinis niyan iha. Doon ka na lang sa sala at magpahinga." Suway sa akin ni Lola nang simulan kong tumulong sa pagliligpit ng pinagkainan. Binitawan ko na lang dahil alam kong hindi sila magpapatalo. Si Manager Kim naman ay nauna na sa sala hindi rin siya hinayaan nila Lola na tumulong. Wala akong naalalang nagkausap kami kahapon para dito siya matulog. Hindi ko pa din siya nakakausap dahil pagbaba ko ng hagdan ay nakahain ng ang almusal. "Gusto ko po sanang maligo, pwede po ba akong bumalik sa reso-""Ops! Hindi pwede! Kailangan kasama mo isa sa amin ni Lola o kuya Gabrielle." Putol ni Kate sa akin. "Maya maya kung magigising si Gabrielle ay magpapatulong tayong maghakot ng mga gamit natin. Hindi ka pwedeng mag-isa na namang maglakad papunta doon. M
Gabrielle's Point of View Maghapon na ang nakalipas pero wala man lang akong natatanggap na balita mula kay Yumi. Sinubukan ko siyang tawagan pero walang sumasagot. Gano'n din kay Manager Kim. Gusto ko man siyang puntahan pero ayokong magkaroon ng gulo. Umuwi ako sa mansyon kanina ngunit wala din doon sila Mommy at Daddy. Sabi ng kasambahay namin isinugod daw si Shaira sa hospital dahil nagdugo ito kaya nandoon si kuya Jerome. Isang malaking compound ang mansyon namin kung saan may tig-isang bahay kami ni Kuya kaya naiiuwi niya si ate Shaira. Naghintay pa ako ng ilang sandali sa sala ng mansyon pero walamg isa ang umuwi. Pinuntahan ko na lang ang bahay ko dito na hindi ko man lang tinirahan kahit ilang beses, simula nag-aral ako dito, sa mansyon na ako umuuwi. Hindi ko alam kung anong mayroon sa isip ko at instinct ko pero palagi ko na lang itong sinusunod mula noong bata pa lang ako. "Anong mayroon?" Tanong ko ng may isang hindi pamilyar na sasakyan ang pumarada. Tiningnan ko
15 years ago,Eumerriah's Point of View "Pakasalanan mo si Jerome!" galit na sabi ni Daddy, habang tinitigan ako ng mariin.Huminga ako ng malalim bago sumagot. "Pero, Dad, alam naman nating hindi ko na siya kayang balikan.""Dahil ano? Dahil sa kapatid niya? Alam mo bang nilalagay mo sa kapahamakan si Gabrielle?" Lumalim ang mga mata niya, at may bigat sa bawat salitang binibitiwan niya.Napatingin ako sa kanya, litong-lito. "Ano pong ibig niyong sabihin?"Nag-aalangan si Mommy, biglang hinawakan ang braso ni Daddy. "Mahal, wag mo na sabihin kay Yumi ang bagay na iyan," pakiusap niya, tila may pag-aalala sa kanyang boses.Pero matatag si Daddy, hindi nagpatinag. "Hindi, kailangan niyang malaman para matauhan siya. Ang lakas ng loob magpabuntis sa lalaking iyon."Napalunok ako, unti-unti nang tumitindi ang kaba sa aking dibdib. "Ano po ba kasi iyon?!"Lumapit si Daddy, malamig ang tingin niya sa akin. "Kaya nilang patayin si Gabrielle, huwag lang kayong magkatuluyan."Parang nabingi
Eumerriah's Point of ViewSa tagal naming nag-uusap ni Gabrielle, hindi kami magkasundo. Hindi ko maunawaan kung bakit niya kailangang ilayo ang sarili niya sa amin. Lumabas na ang lahat ng katotohanan—ang tungkol sa kasal nila ni Kristine at ang naging takbo ng buhay niya kasama si Paul. Nagsisisi na rin siya, at maging si Paul ay tila napansin ang kanyang mga pagkakamali."Hindi mo talaga ako nauunawaan," sabi ni Gabrielle, may halong frustration sa boses."Edi ipa-intindi mo sa akin!" sagot ko, hindi na rin nakapagpigil."Sige, matanong kita. Bakit pinili mong lumayo at magtago, aber? Labing limang taon! Labing limang taon kong hindi nakita at nakasama ang anak ko, tapos malalaman kong legally anak siya ni Shaira! Paano mo ipapaliwanag sa akin ang bagay na iyon, ha?" tanong niya, puno ng galit at pagkabigo."Makinig ka!" sabi ko, halos hindi ko na maitago ang sakit sa boses ko. "Nawalan ng anak si Shaira dahil sa naging asawa mo! Ano sa tingin mo ang gagawin ko? Natural, inisip ko
Eumerriah's Point of View"Nasaan siya?" tanong ko kay Kate, diretso at puno ng curiosity."Kung gusto mong malaman, sumunod ka sa akin," sagot niya, sabay pasok sa kanyang kotse. Tumango ako, ngunit imbes na mag-drive ng sarili kong sasakyan, nagmadali akong pumasok sa passenger seat ng kotse niya.Napakunot ang noo niya at binigyan ako ng tingin na parang nagtatanong. "Bakit ang tamad mong mag-drive?" tanong niya, may halong inis."Gusto kong sumakay sa kotse ng babaeng gustong-gusto ako dati," sabi ko, nagpapatawa na rin para mawala ang tensyon."Tsk! Kung hindi dahil kay Kuya Gabrielle, hindi kita magugustuhan," bawi niya, pero may nakakalokong ngiti sa mga labi."What do you mean?" tanong ko, medyo naguguluhan pero alam kong may something siyang tinatago."Secret," sagot niya, sabay tawa habang nagmamaneho.Napatingin ako sa labas ng bintana, pero di ko mapigilan ang ngiti sa mukha ko. Hindi ko akalain na ang masiyahing bata noon na palaging nakadikit sa akin, gustong gusto ako,
"Eumerriah!" Tinawag ako ni Kate, ang boses niya ay puno ng alalahanin.Lumingon ako sa kaniya, at nakita ko ang seryosong ekspresyon sa kanyang mukha."Naiisip mo pa din ba siya?" Tanong niya, ang tinig ay puno ng pag-aalala. "Kung kamusta man lang ba siya?"Tahimik akong tumayo at binugaw ang mga tao sa paligid, tila may nararamdaman akong bigat. Naisip ko si Gabrielle. Sa lahat ng nangyari, siya pa rin ang nagbigay ng damdamin sa aking puso, pero hindi ko alam kung paano ko siya haharapin ngayon."Ano bang nais mong iparating?" tanong ko, pilit na tinatago ang nararamdaman."I just wanted you to know," sabi ni Kate, ang kanyang boses ay seryoso, "na noon pa lang nahirapan na siyang tanggapin na nawala ka ng ganoon lang. Tapos bigla kang bumalik at inisip na pinabayaan ka niya, na hindi ka man lang hinanap?"Habang binabasa ko ang kanyang mga salita, parang sumabog ang sakit sa aking dibdib. Naramdaman ko ang pighati ni Gabrielle sa mga taon ng pagkawala ko, ngunit hindi ko rin kaya
"Another movie you slay!" bati ni Shaira, habang yakap ako ng mahigpit."Napakagaling talaga ng mommy ko," puri ni Justine na ngayon ay nakaayos na parang ganap na binata na, ang buhok ay maayos, at ang suot na amerikana ay tumatakip sa kanyang buong katawan. Tumingin siya sa akin ng may labis na paghanga, at para bang natutunan niya ang mga bagay na ito mula sa akin."You always pretty, Mommy," sabi ni Dustine, na kahit bata pa, may mga simpleng salita na kayang magpasaya sa puso ko. Nakangiti siya sa akin, ang mga mata ay puno ng kasiyahan at pagmamahal."Ang napakaganda at walang kupas sa galing," papuri naman ni Jayson, na tumayo sa aking tabi, ang mga mata ay puno ng paggalang.Kakatapos lang ng premier night ng isa sa mga pinakamatagumpay naming pelikula ni Jerome. Ang kwento namin sa pelikula ay punong-puno ng emosyon, at hindi ko inisip na magiging ganito ang lahat. Matapos ang ilang linggong hirap at pagod, ang pagkakataon na ito ay nagbigay saya at tagumpay sa amin.Nasa git
Eumerriah's Point of View Sa loob ng anim na buwan, nasa maayos ang lahat. Walang gulo, walang away, kahit madalas ko nang katrabaho si Jerome."Siya pa din ba hanggang ngayon?" tanong ni Jerome."Eh, ano naman sa'yo?" Sagot ko, medyo matalim ang tono.Para bang wala siyang pakialam sa mga nangyari noon. Na parang hindi siya ang lalaking minsang kinabaliwan ko."Kung sana pinagpatuloy mo lang ang pagiging baliw sa'kin, baka natutunan ko pa 'yang mahalin ka," biro ko."Sabi mo e," sagot niya, tila walang malasakit."Ang tigas mo na ngayon, ah. Parang hindi ka nabaliw sa'kin noon," patuloy ko."It's been 17 years and still? Hindi ka pa rin ba nakaka-move on? Hindi mo nga nagawang ipaglaban ang bestfriend kong una mong minahal, ako pa kaya na ginamit mo lang?""Eh, hindi ko kasalanan kung hindi siya matanggap ng pamilya ko.""Kasalanan mong pinaasa mo siya at hindi minahal ng totoo.""Anong alam mo sa pagmamahal ng totoo?""Eh, ikaw? Anong alam mo? Hindi na tayo mga bata para dyan! Kung
Eumerriah's Point of View Tatlong buwan na ang lumipas simula nang biglaang pagkawala ni Gabrielle, at walang sinuman ang nakarinig ng balita mula sa kanya. Lahat sila'y nag-aalala—pati sina Kristine at Kimberly ay naguguluhan na rin sa nangyayari. Hindi ko alam kung paano sasabihin sa kanila na pati ako’y wala ring ideya kung nasaan siya o kung kailan siya babalik.Sa kabila ng lahat ng ito, ang buhay namin ni Shaira ay unti-unting bumalik sa dati. Ako ang patuloy na nagtatrabaho para sa aming pamilya, habang si Shaira naman ang naiiwan sa bahay upang asikasuhin ang mga gawain at si Justine. Naging maayos ang daloy ng mga araw, ngunit ang bigat ng mga tanong na walang kasagutan ay laging naroon."Hanggang ngayon ba, wala pa ring paramdam si Gabrielle?" tanong ni Shaira, habang iniayos ang mga laruan ni Dustine sa sahig.Umiling ako, naramdaman ko ang lungkot sa aking dibdib. "Kahit si Kristine ay nagtatanong na rin sa akin. Nagkakagulo na daw sa kumpanya nila dahil sa biglaan niyang
Eumerriah's Point of ViewNakarecover na si Justine mula sa kanyang karamdaman, at sa kabila ng lahat ng nangyari, malaki ang pasasalamat ko kay Gabrielle. Ang kanyang suporta sa amin ay hindi ko malilimutan. Ngunit pagkatapos ng aming pagkikita at nang malaman kong ang matalik niyang kaibigan na si Paul ang tunay na ama ni Kimberly, parang isang matinding tinik ang naalis mula sa kaniya, ngunit hindi ko pa rin maipaliwanag ang tunay na nararamdaman niyang nararamdamanDalawang linggo na ang nakalipas mula nang matuklasan ko ang katotohanan, ngunit wala na akong balita mula kay Gabrielle. Nawawala siya, at kahit anong gawin ko, hindi ko siya matagpuan. Ang kanyang pagkawala ay tila isang bagong pahirap na dumagdag sa aking mga pagsubok.Sa gitna ng lahat ng ito, napapadalas ang pagbisita ni Jayson sa aming bahay. Ayaw ni Justine na magpaligo sa ibang tao, kaya't mas pinili naming huwag mag-hire ng personal nurse. Minsan, nakikita ko siyang nag-aalala at nagtatago ng kanyang tunay na n
Gabrielle's Point of ViewHindi ko alam kung paano ko nagawang iwan ang lahat. Minsan, parang panaginip lang ang lahat ng ito—ang buhay na iniwan ko, ang pamilya na sinira ko. Pero ito ang realidad na ginawa ko sa sarili ko, at sa bawat araw na lumilipas, mas nagiging malinaw sa akin kung gaano kalaking pagkakamali ang nagawa ko.Si Kristine, ang babaeng nakasama ko ng maraming taon, ang ina ng anak kong si Kimberly. Bumuo kami ng pamilya, isang pamilya na minsan kong pinangarap na magiging masaya at buo hanggang sa huli. Pero ngayon, wala na iyon. At ako ang may kasalanan. Nagsimula ang lahat nang bumalik si Eumerriah sa buhay ko. Hindi ko inasahan na makikita ko pa siya muli, na mararamdaman ko ulit ang mga damdamin na matagal ko nang inilibing. Akala ko, tapos na ang lahat sa amin ni Eumerriah. Akala ko, kaya ko na siyang kalimutan, kaya kong magpatuloy sa buhay kasama si Kristine at si Kimberly. Pero nang makita ko si Eumerriah, biglang bumalik ang lahat ng damdamin na iyon—mga d