Eumerriah's Point of View Mga 30 minutes na din mula ng umalis si Gabrielle. Nagmamadali siyang umalis kaya naisip ko baka sumama ang tyan niya. Bigla na lang siyang natigilan habang nagkukwento ako. Sa loob ng dalawang araw na natutulog siya natututo akong kumilos mag-isa. Hindj pa naman nakakasagabal ang pagbubuntis ko sa mga simpleng gawain sa bahay. Medyo nahihirapan lang pero nagpupursigi naman akong matutunan ang lahat. Ilang sandali pa ay natanaw kong may mga kasama si Gabrielle. Mukhang seryoso ang usapan nila kaya pinanuod ko na lang sila. Mas lalong gumagwapo si Gabrielle sa paningin ko habang tumatagal. Matangkad siya, morena ang katawan, may abs at ang mukha niya saktong hugis lang, masasabing perpekto ang pagkahulma, may kissable lips at mapuputing ngipin. Tumingin sila sa akin at kumaway. Hindi ko man alam pero kumaway na lang din ako. Ilang sandali oa ay naglakad na palayo ang mga taong kausap ni Gabrielle, siya naman ay umakyat diretso sa akin dito sa may sala.
Eumerriah's Point of View Sobrang laki ng bahay na pinagawa ni Gabrielle. Bagay nga sa malaking pamilya. Masaya ako pero hindi maiwasang hindi malungkot dahil sa nga bagay na tumatakbo sa isip ko. May parte sa akin na nahihirapan pa ding matulog nitong mga nakaraam dahil naalala ko si Jerome. Cheating man siguro itong matatawag ngunit anong magagawa ko kung sumasagi pa siya sa isipan ko. Mahal ko si Gabrielle, alam ko iyon sa sarili ko. Masaya ako pag kasama ko siya, tumatawa ako ng genuine kasama siya. Siya ang nagpa-realize sa akin ng maraming bagay. Sa kaniya ko naranasan ang mga bagay na hindi kailanman nagawa ni Jerome sa akin. Kay Gabrielle hindi ko naranasan mangamba sa pwedeng mangyari kinabukasan. Kay Gabrielle hindi ako natakot na ipakita ang tunay kong itsura ng walang make up. Kay Gabrielle hindi ako nahirapan magpakatotoo. Ngunit kay Jerome palagi akong nakangiti, laging maganda sa paningin niya at higit sa lahat kailangN mabuting tao ako palagi. Alam ko, ala
Gabrielle’s Point of ViewNawalan ng malay si Yumi habag umiiyak kanina. Hindi ko alam kung anong dahilan kaya agad kong inuwi si Yumi para makapagpahinga. Nahimatay lang siya siguro dahil sa pagod na ginawa namin ngayon maghapon.Binuhat ko siya at nagmamadaling ihiga sa kama dito sa bagong bahay namin. Hindi pa ito naha-house blessing pero ready na ito para gamitin.“Anong nangyari kay Ate Yumi?!” nagaalalang tanong ni Kate.Kanina kasi abala siya sa pagaasikaso ng kwarto habang si Lola naman ay nagaasikaso sa kusina. Lahat kasi ng gusto niyang gamit ay ilalagay niya sa lugar na madali niyang maabot.“Napagod yata.” Simpleng sagot ko.Kinumutan ko si Eumerriah habang pinapanuod lang ako ni Kate.“Hayaan na muna natin siyang makapagpahinga. Humihinga pa naman siya kaya wala siguradong nangyari sa kaniya. Tatawagan ko din ang doctor sa clinic para ipatingin ang kalagayan niya.” Saka sinarado ang pintuan ng kwarto. Binalikan ko ang cellphone ko sa garden para tawagan si Manager kim par
Eumerriah’s Point of ViewMasakit sa balat ang init ng araw na tumatama sa balat ko nang magising ako. Dahan-dahan kong inangat ang katawan ko sa kama at napansin kong wala akong saplot ni isa dahil sa lamig na direktang tumatama sa aking balat. Kahit medyo masakit ang ulo ko ay pinilit kong idinilat ang nanlalabo ko pa ring mga mata. Sapo-sapo ko ang aking ulo saka ipinilig ito. Hinablot ko ang kumot at ibabalot sana ito sa aking katawan. Pero tila may mabigat na bagay na nakadagan sa kumot kaya hindi ko to mahablot ng maayos. Halos nakapikit pa ang mga mata ko kaya kinusot-kusot ko ito gamit ang isang kamay habang ang isa naman ay muling kinapa ang kumot. Ngunit laking gulat ko nang hindi kumot ang nakapa ng isang kamay ko kundi isang matigas na bagay. Biglang nawala ang antok ko at idinilat ng maayos ang mga mata ko para makita ang matigas na bagay na nakapa ko sa aking tabi.“Aaaaaa! Sino ka? Anong ginagawa mo dito?” sigaw ko ng marealize kong hindi ito ang boyfriend ko. Saka ko
R-18 |Shaira’s Point of View“Kamusta siya ngayon?”“Ayon mukhang may tama pa ng droga na pinainom mo! Bakit mo naman dinamihan?” hinatak ko siya palapit sa akin. Hinalikan ang labi niya at agad naman niya akong hinalikan pabalik. “Kaunti lang naman ang nilagay ko ah, baka sobrang hina lang talaga ng babaeng iyon. Maganda lang siya at magaling umarte kaya gustong-gusto siya ng lahat.”Binitawan ko siya at umupo sa sofa. “Wow, mukhang inlove ka talaga sa kaniya ah. Nasaktan ka ba sa nakita mo kanina?” Tumabi siya sa akin at bahagyang humiga sa balikat ko. “Bakit naman ako masasaktan sa bagay na hindi ko naman ginusto. Alam mo naman na ginawa ko lang iyon dahil gusto mong umusbong ang Career ko. Look, tama ka nga. Mula nang siya ang i-love team sa akin nagsunod-sunod ang mga offers sa akin. Mabilis tayong makakaipon at makakapagpundar para sa future natin.”Napangiti naman ako. Siya si Jerome Velasquez ang longtime boyfriend ko at soon to be my husband. Siya lang naman ang Jerome na on
Eumerriah’s Point of View“Jerome! Can we talk?” tumingin lang siya sa akin ng walang emosyon, tumayo at tuluyang umalis. Sinundan ko naman siya. Nagpalinga-linga pa ako baka may makakita sa amin. Lumingon siya sa akin at lumapit. “Ipapahiya mo ba talaga ang sarili mo?” bulong niya sa akin.Napatingin ako sa paligid at marami ngang tao, nandito nap ala kami sa lobby ng hotel. Tapos na nag movie namin, ito na ang huling araw namin sa taping. Bumuntong hininga ako at agad na tumalikod pabalik sa kwarto ko. May tatlong linggo na din simula ng suyuin ko siya. Kahit araw araw kaming magkasama ay civil lang kami, hindi siya nagsasalita kung hindi kailangan. Inuunawa ko na lang dahil alam ko ang mali sa nagawa ko, ang gusto ko lang naman ay pakinggan niya ako. Kung mauunawaan niya edi okay, maayos namin ang aming relasyon. Kung hindi naman ay mauunawaan ko, ang gusto ko lang ay makapagpaliwanag pero kahit isang Segundo hindi niya ako binigyan ng pagkakataon.“Tumawag ang Daddy mo!” salubong
Eumerriah’s Point of View“Nasaan ka ngayon?”“Nasa condo, malapit na akong ikasal wag mo na muna ako bigyan ng trabaho. Ito na ang last chance ko kay Jerome. Sa ngayon susundin ko na sila Mommy.” Sagot ko kay Manager Kim ng ito ay tumawag.“Ganoon mo talaga kamahal ang lalaking ‘yan noh. Siya sige, basta kung gustuhin mong bumalik open ang agency ko para sa iyo.” Tumango-tango ako na parang nakikita niya ako.Binaba niya ang tawag. “M-magkano po ito?” utal kong tanong sa cashier. Hindi naman niya ako makikilala dahil nakadisguise ako ngayon. Nakasuot ako ng cup at naka-facemask. Nakasuot din ako ng leather Jacket upang hindi makita ang bibilhin ko.“135 pesos po ma’am.”“Alin ba ang pinakamahal dito at accurate?” I ask the pharmacist na kararating lang. “Ilang weeks na po ba?”Bumuntong hininga ako. “I think 5 weeks already pero 2 weeks pa lang akong delay, isn’t possible na accurate ang lumabas?”“Two or three sigurong try every morning po, wala muna kayong kakainin at iinumin na ka
Padabong na pinatay ni Yumi ang kaniyang telepono dahil sa sunod-sunod na tawag at messages na natatanggap niya mula sa mga malalapit na tayo sa buhay niya. "Oh? Bakit mo pinatay? Bakit hindi mo kausapin ng harapan at tanunngin ang bestfriend mo para hindi ako ang pinagiinitan mo ng ulo dyan!" May diin na salita ang binitawan ng lalaking si Gabrielle na kasama niya ngayon. Sa halip na sumagot ay umismid na lamang ito. Hindi niya din kasi alam ang sasabihin, hindi siya sigurado kung papaniwalaan niya ba ang sinasabi nito pero alam niyang in the back of her mind na walang dahilan ang lalaking nasa harapan niya para magsinungaling. " Gusto ko ng magpahinga. Pwede mo ba akong ihatid sa pinakamalapit na hotel?!" Pagod at lamya na tanong ni Yumi sa binatang kanina pa hawak ang manubela. "Hindi pwede!" " Anong gusto mo? Matulog ako dito sa kotse mo? Hindi mo ba nakikita? Hindi ako komportable sa suot ko at sa pwesto ko kung dito ako matutulog. Bakit hindi mo na lang paandarin itong