CHAPTER 2: WEDDING WITHOUT LOVE?

Ang grandeng ballroom ng Chester Estate ay kumikislap sa ilalim ng liwanag ng isang libong kristal na chandelier. Ang mga hanay ng mga eleganteng bisita ay nagbubulungan, ang mga mata nila ay nakatutok sa pinto.

Dapat sana ay isang grandeng okasyon ito—ang kasal ni Dominic Sterling, ang tagapagmana ng makapangyarihang pamilya Sterling, at ang kanyang piniling asawa. Ngunit walang nakakaakalang mangyayari ang ganito.

Nagkalat ang mga boses sa buong silid nang pumasok si Vivienne sa ballroom.

Imbes na isang malinis at elegante na wedding gown, suot niya ang isang Lolita dress—mga palahinghabang lace at mga ribbon na may malalambot na pastel na kulay. Ang mga puffed sleeves at detalyadong burda ay nagpapakita na para siyang isang rebelde na manika kaysa isang bride.

Ang mga lace stockings na umaabot hanggang tuhod at ang playful na beret na nakatagilid sa kanyang ulo ay nagbigay sa kanya ng hitsura ng isang prinsesa na parang lumabas mula sa isang makulay na fairy tale, hindi mula sa isang grandeng kasalan.

Ngunit higit sa lahat, ito ay isang pahayag.

Isang matamis na paghihiganti sa kung paano siya unang tinrato ni Dominic.

Naalala niya kung paano siya minata nito, kung paano siya trinato bilang isang pangkaraniwang babae na walang halaga. Ngayon, habang naglalakad siya patungo sa altar sa kanyang di-karaniwang kasuotan, ramdam niya ang pagbaliktad ng sitwasyon.

Siya ang may kontrol.

Nagulat ang mga bisita.

"Isang biro ba ito?"

"Sino ang nagpayag nito?"

"Ang kahihiyan sa pamilya Sterling!"

Nakatayo si Dominic sa altar, ang kanyang panga ay umigting at ang mga matalim niyang mata ay tumitig kay Vivienne.

His black tuxedo was tailored to perfection, exuding power and dominance.

Ngunit sa mga oras na iyon, ang mga mata niyang matalim ay naging malupit—hindi sa paghanga, kundi sa galit na tinatago.

Bumangon si Vivienne at naglakad papunta sa altar, ang kanyang mga hakbang ay magaang, tila nagpapatawa. Nararamdaman niya ang mga matinding titig, naririnig ang mga matalim na bulung-bulungan, ngunit iniangat niya ang kanyang baba nang mataas. Kung inaasahan nilang siya ay babagsak, nagkakamali sila.

Iana Sterling, Dominic’s mother, clenched her silk gloves, ang ekspresyon ng mukha ay puno ng disgust. "Anong kalokohan ito?" she murmured, barely masking her contempt.

Paul Sterling, Dominic’s father, sighed, rubbing his temples habang si Drake, ang nakababatang kapatid ni Dominic ay tumawa ng mahina. "Hmm, hindi ito boring," ang bulong niya.

Nakarating na si Vivienne sa altar. Dominic’s voice was as cold as ice when he spoke, his breath barely audible. “What the hell are you doing?”

Ngumiti si Vivienne ng inosente. "Bakit, magpapakasal, siyempre."

"Hindi ito biro, Vivienne." Ang boses niya ay mababa, puno ng banta.

"Hindi ko naman sinabing biro," sagot niya, tinitigan siya ng may kinikilig na mata. "Pumili lang ako ng damit na akma sa akin."

His fingers twitched, wanting to grab her wrist, magtanong kung bakit ganito, ngunit sa harap ng mata ng daan-daang tao, pinilit niyang magpigil. Nang walang salita, tumingin siya sa officiant at inutusan siyang magpatuloy sa seremonya.

Habang nag-i-exchange sila ng vows, hindi nawala ang pangmamaliit na titig ni Iana Sterling. Nang matapos ang seremonya, siya ay lumapit at nagsalita ng malakas.

“How… unfortunate,” aniya, ang boses ay sapat na malakas para marinig ng lahat. "Isang bride na hindi alam ang kahulugan ng elegansya."

May mga bisitang tumawa, may mga nagbulungan ng pagsang-ayon. Vivienne, however, merely tilted her head. “Oh, don’t worry, Mrs. Sterling. Ang elegansya ay tungkol sa kumpiyansa, hindi sa isang piraso ng tela."

Iana's lips curled into a forced smile. “Confidence, you say?” Tiningnan siya ng matalim. "Tingnan natin kung gaano ka katagal magpapatuloy sa pamilya namin."

Humarap si Vivienne kay Iana, hindi kumurap. "Makikita mo, madam."

Dominic watched their exchange with narrowed eyes. He knew his mother well at hindi titigil hanggang mapabagsak siya. Ngunit sa halip na sumuko, si Vivienne ay nanatiling matatag, tila masaya pa.

Nagpatuloy ang pagtanggap na may kalakihang kasiyahan, ngunit hindi nawala ang tensyon. Nang dumating na ang oras ng kanilang unang sayaw, iniabot ni Dominic ang kanyang kamay kay Vivienne, mahigpit ang hawak niya habang siya ay nag-lead sa kanya patungo sa dance floor.

Habang tumutugtog ang orkestra, he pulled her close, one hand pressing against the small of her back. The other guests watched habang sabik na makita kung paano magpapatuloy ang hindi inaasahang pagsasama nilang ito.

"Naglalaro ka ng delikadong laro," ang bulong ni Dominic sa kanyang tainga.

Itinaas ni Vivienne ang kilay. "Ah? Akala ko lang ay nagpapakasaya ako."

Piniga ni Dominic ang kanyang katawan, ang mga daliri ay humigpit sa kanyang bewang. "Hindi ito laro, Vivienne," ang boses niya ay malalim at madilim. "Ikaw ay akin na ngayon."

Nanginig ang katawan ni Vivienne sa tinig ng kanyang asawa. "Sa iyo?" She scoffed. “I don’t belong to anyone.”

Dominic’s gaze burned into hers, may hindi mabasa sa kanyang mga mata. Tinangka niyang itulak siya palayo, ngunit bigla siyang hinila ni Dominic pabalik, his grip unrelenting.

Pagkatapos ng ilang sandali, his lips crashed onto hers.

The ballroom went silent. The cameras flashed, kinuha ang mga intimate na sandali nila.

Nagulat si Vivienne. Inisip niya na isang pakitang-tao lang ito, isang staged na aksyon para sa mga bisita. Ngunit… ito ay tila totoo.

His lips were firm, claiming, possessive. Heat surged through her, her heart hammering wildly against her chest. She was supposed to resist, itulak siya palayo, ngunit sa mga sandaling iyon, nahanap niyang naguguluhan siya sa mga nararamdaman at hindi kayang kumawala mula sa yakap ng halik.

Why did it feel like more than just an act?

Nang humiwalay siya, ang ekspresyon ni Dominic ay hindi mabasa, ngunit ang pagkakahawak niya sa pulso ni Vivienne ay nanatili.

Nag-umpisa ang palakpakan mula sa mga bisita, iniisip nilang tunay na pagpapakita ito ng pagmamahal. Ngunit sa tuwing magtatanaw ng mata si Vivienne kay Dominic, alam niyang may katotohanan sa likod ng mga halik na iyon.

Ito ay bahagi ng kontrata.

Isang kontrata na nag-uugnay sa kanila sa isang kasal na walang pagmamahal.

At sa ilang sandali, ang halik na iyon ay tila higit pa sa isang pekeng eksena.