Chapter 1

“Magpapakasal na kami ni Jane,” parang wala lang na siwalat ni Diether kay Anastacia. 

Nabato si Anastacia sa kinatatayuan niya. Nakatitig lang siya sa lalaki. Hanggang sa unti-unting nanlabo ang kaniyang paningin dahil sa luhang namuo sa mga mata niya. “A-Anong sabi mo?” nanginginig niyang tanong. 

Baka naman kasi nagkamali lang siya ng dinig. Hindi naman siguro gagawin ni Diether iyon sa kaniya. Lalo na sa sitwasyong kinalalagyan niya ngayon. 

“Magpapakasal na kami ni Jane sa Linggo,” ulit ni Diether. Hindi niya alintana ang negatibong reaksyon ng babae sa harapan niya. 

Totoo nga. Hindi nagkamali si Anastacia ng dinig. Ito pala ang dahilan kung bakit siya ipinatawag nito sa study room alas syete pa lang ng umaga. 

Parang nagkaroon ng bikig sa lalamunan niya. Unti-unti ring bumilis ang tibok ng kaniyang puso. Pati ang kalamnan niya ay nagsimulang manginig. 

Ni wala man lang siyang nakitang pagsisisi sa mukha nito. 

Tinapunan niya ng tinging puno ng galit at hinanakit si Diether. “Naririnig mo ba ang sarili mo, Diether?” mariin niyang tanong. “Bakit agad-agad?!”

“Matagal na ‘tong pinaghandaan ni Jane. At ayaw niya nang patagalin pa ‘to.”

Sarkastikong tumawa si Anastacia. Ang babaeng ‘yon na naman pala ang dahilan. “Kailan niyo pang binalak magpakasal?” 

“Pagkatapos mong pirmahan ang divorce papers,” walang anumang sagot ni Diether sa kaniya. 

Muli ay natigilan si Anastacia. Ibig sabihin, halos na anim na buwan na. 

“Ang tindi niyo.” Hindi niya alam kung matatawa ba siya o ano. Sa pangalawang pagkakataon, pakiramdam niya ay pinagtaksilan na naman siya ni Diether. “Napakatindi niyo, Diether. Hindi na ba talaga makapaghintay ‘yang kati niyo?”

“Stop talking nonsense, Anastacia. Matagal na tayong hiwalay–”

“Malapit na akong manganak, Diether! Kabuwanan ko na sa susunod na buwan! Ni hindi niyo man lang ba mahintay na makapanganak man lang muna ako?!” 

Muntik na siyang bumagsak sa sahig. Buti na lang at may mesa pa siyang nakapitan. Sobrang naninikip ang dibdib niya sa mga oras na ‘to. Pakiramdam niya ay sasabog ito sa sobrang galit at sakit. 

Sa isang iglap ay bumalik sa kaniya ang nangyari pitong buwan na ang nakakalipas. 

Itinapon ni Diether ang isang taon nila bilang mag-asawa para kay Jane. Noong una ay hindi niya alam kung bakit siya hiniwalayan ng lalaki. At nalaman niya lang ‘yon nang makaharap niya si Jane. 

“Buntis ka na hindi ba?” tanong ni Jane sa kaniya saka siya ginalugad ng nandidiring tingin mula paa hanggang ulo. “Ibig sabihin no’n, nagampanan mo na ang silbi mo bilang asawa ni Diether.”

Gulong-gulo si Anastacia sa mga sinabi ni Jane. “Ano bang pinagsasabi mo? Pwede bang diretsahin mo na lang ako?”

“Napakabobita mo talaga.” Natawa si Jane at saka siya inirapan. “Akala mo ba talaga ay pinakasalan ka ni Diether dahil mahal ka niya? Para sabihin ko sayo, Anastacia, pinakasalan ka lang ni Diether para magkaanak. Kailangan niya ng tagapagmana sa hinaharap. At hindi ko ‘yon kayang ibigay sa kaniya dahil may problema ako sa matres.”

Tila tumigil ang pag-ikot ng mundo ni Anastacia. 

“At dahil buntis ka na, pwede ka na naming dispatsahin sa mga buhay namin. Well, hindi pa naman ngayon. Saka na, pagkatapos mong ilabas ang anak namin ni Diether.”

“A-Ano?” halos walang tinig na sambit ni Anastacia. 

Iritang bumuntong hininga si Jane. “Bakit ba ang hina mong pumick-up? Hindi ka ba nagtataka kung bakit sekreto lang ang naging kasal niyo ni Diether sa kabila ng estado niya sa buhay? At kung bakit sa Amerika niyo ‘yon ginanap? Dahil ‘yon sa hindi ka naman talaga magiging permanenteng Mrs. Ford.”

Noon niya lang napagtanto kung bakit siya biglang hiniwalayan ni Diether ilang araw matapos niyang sabihin ditong nagdadalang-tao siya. 

At nang tatlong buwan na siyang buntis, pinapirma naman sa kaniya ng lalaki ang divorce papers nila. 

Gustuhin niya mang umalis na sa poder nito ay hindi niya magawa dahil bantay-sarado siya ng mga tauhan nito. Ang sabi ay hindi siya makakaalis sa poder ng mga Ford hanggang hindi niya pa nailuluwal ang magiging tagapagmana ng mga ito sa hinaharap. 

Akala niya ay wala nang mas sasakit pa sa ginawa ni Diether sa kaniya noong naghiwalay sila. Pero nagkamali siya. Dahil ito na naman ang lalaki sa harapan niya, dala ang panibagong pasakit sa buhay niya. 

“Konting panahon na lang, Diether. Mahirap ba ‘yon? Ang hintaying mailuwal ko ang anak natin?”

Umiwas lang ng tingin si Diether. Ilang saglit pa ay kinuha na nito ang bag niya at saka nilampasan si Anastacia. “Papasok na ako sa opisina. Sabihin mo na lang kay Nancy kung may kailangan ka.”

Bago pa ito makalabas ng opisina ay biglang bumukas ang pinto. Mula roon ay patalon na yumakap si Jane kay Diether.

Agad na nag-iwas ng tingin si Anastacia at saka pinahid ang luha sa kaniyang mga pisngi. 

“Ingat ka. Paghahanda kita ng paborito mo sa hapunan. I love you,” malambing na paalam ni Jane. 

Nang makaalis si Diether ay saka siya hinarap ni Jane at nginisihan. “I guess sinabi niya na sa ‘yo na ikakasal na kami next week?” 

Ngunit sa halip na sagutin niya ‘to ay pasibad niya itong nilampasan at lumabas ng silid. 

Mabigat ang sinapupunan niya pero tila ba gumaan ‘yon dahilan para bumilis ang mga hakbang niya. 

Malapit na siya sa may hagdan nang biglang humarang si Jane sa harapan niya. 

“Bakit naman nagmamadali kang umalis?” painosenteng tanong nito. “Aww. Umiyak ka ba?” 

Sinamaan siya ng tingin ni Anastacia. “Tumabi ka. Dadaan ako.”

Ngunit hindi nagpatinag si Jane. Pinagkrus pa nito ang mga braso sa dibdib at saka siya tinaasan ng kilay. 

“Bilib din talaga ako sa ‘yo, Anastacia. Umaasa ka pa rin bang magkakabalikan pa kayo ni Diether matapos ang lahat?” 

“Ayokong makipagtalo pa sa ‘yo, Jane. Pwede bang padaanin mo na ‘ko?” mahinahong pakiusap ni Anastacia. Wala na siyang lakas para makipagtarayan sa babae. Gusto niya na lang bumaba at magpahangin sa hardin. 

Gusto niyang umiyak nang umiyak para maibsan ang sakit na nararamdaman niya pero pinipigilan niya ang sarili dahil ayaw niyang ma-stress pa lalo ang kambal niya. 

“Kabuwanan mo na ngayon ‘di ba? Ibig sabihin, malapit mo nang iluwal ang anak namin ni Diether.”

Tumalim ang tingin ni Anastacia sa ambisyosang babae. “Wala kang karapatan sa anak ko, Jane. Tandaan mo ‘yan,” diin niya. 

Ano pa bang pinuputak nito? 

Nakuha niya na nga si Diether mula sa kaniya. Pati ba naman ang anak niya?

Hindi siya papayag. Kung kinakailangan niyang itago ang mga anak niya mula sa ama ng mga ‘to, gagawin niya. Hindi niya hahayaang mawalay ang mga ito sa kaniya. 

Natawa si Jane. “Nahihibang ka na ba, Anastacia? Alam mo naman ang usapan ‘di ba? Walang sa ‘yo hangga't naririto ka sa poder ng mga Ford. Kaya sa ‘min ni Diether ang baby na ‘yan. ‘Di ba, baby—”

Akmang hahaplusin ni Jane ang tiyan ni Anastacia nang bigla siya nitong tabigin, dahilan upang mawalan ng balanse ang babae. 

Agad na nanlaki ang mga mata ni Anastacia sa sumunod na pangyayari. 

“Jane!”