Malalakas na katok sa pinto ng kanyang silid ang muling nagpagising kay Via. “Sino ba ‘yan? Sinabi nang h’wag akong istorbihin e!” anang dalaga bago muling isinubsob ang ulo sa kanyang unan.“Aba, Olivia! Gabi na! Halos buong araw ka nang tulog! Ano ka bampira?! Buksan mo nga itong pinto!” gigil na utos ni Rosie sa labas ng silid.Dumating si Via sa kanilang bahay nang pasado alas tres na ng madaling araw. Amoy alak ito at alam na agad ni Rosie na nag-party ang anak. Kung sa event ng mga Lagdameo o sa isang club, hindi masiguro ni Rosie. Ang tanging alam lang niya, kailangan niyang gisingin ang anak upang tanungin ito tungkol sa mga naganap sa party.“Go away, Mommy! Just let me sleep!” singhal ni Via sa ina, kinapa ang isa pang unan sa kanyang tabi bago iyon itinakip sa kanyang ulo.She doesn’t want to wake up. She felt like she’s still in a middle of a nightmare. Bakit hindi, basta na lang siya iniwan ni Jace kagabi sa anniversary party ng LDC! She begged for him to stay subalit hin
Malakas ang pagkabog ng dibdib ni Lara habang papasok siya sa LDC na lulan ng isang pang sasakyan ni Jace na minamaneho ni Daniel. Ang dalaga ang humiling na magkahiwalay silang papasok ni Jace nang araw na ‘yon sa opisina. Kahit na tutol ang asawa, ipinilit ni Lara ang kanyang gusto dahil alam niyang maiintriga sila ni Jace. And that would be too overwhelming for her.Halos hindi pa nga rin siya makapaniwala na naging totohanan na ang dati’y pekeng relasyon nila ni Jace. At ayaw niyang masira ang kaligayahang 'yon kung makakarinig lang siya ng opinyon ng ibang tao lalo na sa mga taga-LDC. Because people will talk. Sigurado siya roon. They will have opinions about her and Jace—pleasant and unpleasant. Kaya mas gusto muna ni Lara na panatilihing tago ang relasyon nila ng asawa.‘So what, they know I’m married. Don’t you think it’s high time that I tell them who I am married to?’‘Yan ang sinabi ni Jace kanina habang nagdidikusyon silang mag-asawa kung paano sila papasok sa opisina.
Napatda si Lara. Hindi alam ang isasagot sa asawa. She just stared at his handsome face and allowed herself to be amazed by his presence.Si Erin ang sumagot para kanilang dalawa. “Sure, Sir!” masiglang sagot nito bago bumaling sa kaibigan. “Lara, usog ka kaunti para makaupo si Sir Jace. Dito ka na lang sa tabi ko, Sir Eli,” dagdag pa ng dalaga.Agad na lumipad ang tingin ni Lara sa likuran ni Jace. Naroon nga si Eli. She was too preoccupied with Jace na hindi niya napansin na kasama pala nito ang assistant nito.Tumikhim si Lara, mabilis na inayos ang sarili. Ilang sandali pa, umupo na ang dalawang lalaki sa kanilang tabi.Kung tensiyonado si Lara kanina, mas dumoble ang kanyang pagtetensiyon ngayon nasa kanyang tabi na nsi Jace. Bakit hindi, gayong nararamdaman niya na halos lahat ng mga mata na naroon sa pantry ay nakatingin sa kanya. Nakikita rin niya ang mga kapwa niya babaeng empleyada na nagbubulungan. At sigurado si Lara na kung saan-saang planeta na naman nakarating ang esp
“Sir, nandito po si Ma’am Via,” pukaw ni Eli sa boss na noon ay tutok ang atensiyon sa laptop nito.Ni hindi tumingin si Jace kay Eli. “Tell her I am busy. Sa ibang araw na lang siya kamo bumalik,” anang binata, nagptuloy sa pagtipa sa kanyang laptop.He was sending an emaili to Mr. Jones and Mr. Smith. Kahapon, matapos ang kanilang luncheon meeting ay nangako ang mga itong ipapadala agad sa kanyang email ang draft ng kanilang kontrata para sa Aura Project. Subalit hapon na at wala pang email ang mga ito. Kaya siya nagfa-follow up ngayon.“Jace, I need your help,” si Via. Hindi namalayan ng binata na nakapasok na pala ito sa kanyang opisana.She was standing in front of him again with that pitiful look on her face. Other times, he would’ve believed the act but… he knew Via too much. At ang muling pakikipaglapit nito sa kanya ay kasalanan niya. Aaminin niya, kinasangkapan niya ang dating kasintahan upang makalimutan ang anumang espesyal na damdaming niya para kay Lara. He invited her
Panay pa rin ang sigok ni Lara habang mahigpit na nakayakap kay Jace. Hindi pa rin makapaniwala ang dalaga na kayang gawin ni Via ang ganoong kasamaan kahit na marami pang tao ang nakatingin. Para itong isang hayop na handa siyang sagpangin anumang oras sa galit na nakita niya sa mga mata nito kanina. At sa nanlalabo at natatakot na isip ay hindi pa rin malamam ni Lara ang dahilan kung bakit nagawa iyon sa kanya ng dating kasintahan ni Jace.“Are you o-okay? Hindi ka ba sinaktan ni Via?” anang binata, lalong humigpit ang pagyakap sa asawa.Marahang umiling si Lara, muling sumigok. “H-hindi ko alam kung bakit niya nagawa ‘yon, Jace. H-hindi ko…” Mariing napapikit ang dalaga, pilit na inaalis sa isip ang karahasang nasaksihan kanina.“Shhh, don’t think of her. Iaalis kita rito ngayon din, Lara. I need to take you home,” deklara ng binata sa determinadong tinig.Agad na nag-angat ng tingin si Lara sa asawa, bumakas ang pag-aalala sa mukha. “P-pero, Jace… paano? M-makikita tayo ng ibang
Ilang araw na ang lumipas subalit hindi pa rin tumigil ang mga empleyado sa LDC na pag-usapan sina Lara at Jace. Na lalo pang tumindi nang may lumabas ang retrato ng dalawa na malambing na nag-uusap sa pantry. Lumabas ang retrato sa social media at mabilis na kumalat sa mga empleyado.Jace was unbothered, while Lara… she was barely holding on. Hindi sanay ang dalaga na laging pinag-uusapan. Lalo na ang paratangan siya nang kung ano-ano, gaya ng mga naririnig niya sa loob ng opisina. Marami ang nagsabi na kabit siya ni Jace kaya ginawa ni Via ang bagay na ‘yon sa kanya. May iba namang nakikisimpatiya sa dalaga at nagsasabing h’wag siyang husgahan agad. And while Jace kept persuading her na panahon na para lumantad silang dalawa sa totoo nilang relasyon, hindi pa rin sigurado ang dalaga kung iyon ba talaga ang mainam na solusyon sa kanilang sitwasyon. “Lara, tapos mo na ba ‘yong sa project natin sa Cebu? Deadlne kasi no’n kahapon, para ma-consolidate na sana natin at maipasa na kay M
Isang marahas na katok sa pinto ang pinakawalan ni Jace nang sa wakas ay marating niya ang bahay ng tiyuhin na si Reymond. Kanina pa siya nagpipigil ng galit. Why, how could his own flesh and blood betray him that much?Tanggap niya na may galit ito sa kanya dahil nga naman ay mas bata siya rito subsalit siya ang namumuno sa LDC. But it’s not enough reason na idinadamay nito ang LDC sa galit nito sa kanya! Ang LDC na ilang dekada nang bumubuhay sa kanilang lahat. How could he drag the name and reputatio of their company just because he wanted to see him fall?!“Sir, h’wag po kayong masyadon magpadala sa galit. Alalahanin po ninyo, Sir Reymond is still your uncle,” paalala ni Justin sa amo.Subalit imbes na kumalma, lalo lamang sumulak ang galit ni Jace. “Well, he should’ve thought of that before he tried to mess with me!”Bumukas ang pinto ng malaking bahay subalit ang gulat na mukha ng katulong ang kanilang nabungaran.“Nasaan ang amo mo? Tell him to come out this fcking instant!”
Panay ang hikbi ni Lara habang marahang dinadampian ng antiseptic ang sugat sa mukha ng asawa. \ilang minuto na rin mula nang makauwi si Jace. At simula noon ay hindi na tumigil ang dalaga sa pag-iiyak dahil sa sinapit ng asawa… dahil sa kanya.May ilang galos sa mukha ni Jace na bahagya nang nangingitim. Sinubukan itong kumbinsihin ni Lara pumunta sa ospital upang doon magpagamot, subalit tumanggi ito. Kaya naman ngayon, si Lara na ang pilit gumagamot dito, kahit na patuloy siyang kunsensiya sa sinapit nito.“Lara, please, stop crying,” alo ni Jace sa asawa, bahagyang ngumiwi nang maramdaman ang paghapdi ng sugat sa itaas ng kilay mula sa gamot na inilalagay ng asawa.“I-I’m sorry, Jace. I’m really sorry. K-kasalanan ko ang lahat,” ani Lara, tuluyan nang nanlabo ang paningin dahil sa luhang kanina pa pinipigil. “K-kung hindi dahil sa ‘kin, h-hindi magkakaganito, J-Jace. K-kung hindi—““Hey, don’t think that way,” mabilis na alo ni Jace kay Lara, agad na sinapo ang pisngi ng asawa. “N
Malakas ang pagkabog ng dibdib ni Lara habang naroon siya sa restroom sa ground floor ng ospital. Hawak niya sa isang kamay ang pregnancy test stick na agad niyang binili kanina nang bumuti ang kanyang pakiramdam. Hinihintay ng dalaga na matapos ang tatlong minuto na gaya nang nasa instruction ng kit. Tatlong minuto lang subalit pakiramdam ni Lara ay ang tatlong minutong iyon ay katumbas na ng habambuhay na paghihintay.Ilang sandali pa, tumunog ang timer niya. Maingat na sinilip ni Lara ang stick na nakalagay sa counter ng CR upang lalo lang panlamigan nang makitang nakabakas doon ang dalawang pulang linya. Kumpirmado, buntis siya.Ang kanyang madalas na pagkaliyo, ang kanyang pagiging antukin, maging ang kanyang pagiging pihikan sa pagkain, lahat ng iyon ay sintomas ng pagdadalang-tao niya. Subalit bakit ni hindi man lang niya naisip ‘yon? Halos tatlong linggo na rin siyang delayed! She could’ve known. She could’ve…A baby. She and Jace are having a baby!Napasinghap siya, natutop
“Just send those to me then. I need to read the documents before we file the counter-affidavit. Alright, I’ll wait,” ani Jace kay Eli habang kausap ng binata ang kanyang assistant sa cellphone.He is in a lot of mess right now in the office kaya hindi niya maiwan ang mga trabaho kahit na naroon na siya sa ospital at binabantayan ang kanyang abuela. He needs to make time for all those concerns too. Because that’s his job as the CEO of LDC, to keep everything afloat even if his life is crumbling into pieces.“I know. But tell Atty. Marquez that I will call him later today for further instructions. Please also make sure that the legal team is ready to answer should this news leaked to the media,” dugtong pa ni Jace, nagbuga ng hininga bago tuluyang tinapos ang tawag.Sandaling pinakatitigan ng binata ang kanyang cellphone, iniisip kung kailan ulit magri-ring iyon. He barely slept and he’s been answering calls left and right the whole night last night. The concerns relating to LDC kept
Kumurap si Lara, muling nangilid ang luha. “P-pinauwi ako ni Lola, Jace,” sagot ng dalaga alanganin. “Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, h-hindi na lang sana ako umuw,” dugtong pa niya, yumuko bago tuluyang humagulgol.Hindi naman nag-aksaya ng oras si Jace at niyakap na agad ang asawa. Alam ng binata na dapat siya ang naroon at nagbabantay sa abuela subalit wala siyang magawa. It seems like he’s needed everywhere!“I’m sorry, J-Jace,” ani Lara sa pagitan ng paghikbi.Humigpit ang yakap ni Jace sa asawa. “It’s okay. Gusto mo, ihatid na muna kita sa bahay para doon ka makapagpahinga?” bulong ng binata sa asawa.Subalit umiling si Lara. Lalong ibinuro ang sarili sa dibdib ng asawa. Sa nangyari kay Cristina’y lalo siyang hindi dapat umuwi. Mananatili siya sa ospital hanggang kaya niya.“D-dito lang ako, Jace. Dito sa tabi ni Lola,” anang dalaga sa determinadong tinig.“Okay, if that’s what you want. We will stay here… together,” ani Jace, kinintalan ng magaang halik ang buhok ng
Madilim pa nang gisingin si Lara ng malakas na ring ng kanyang cellphone. Pikit-matang inabot ng dalaga sa bedside table ang kanyang cellphone at sinagot."H-hello?" anang dalaga sa paos na tinig."Lara, nasaan ka? Kasama mo ba si Jace?" anang pamilyar na boses ni Keith sa kabilang linya.Napakurap si Lara, nangunot-noo. "K-Keith? Bakit anong kailangan mo--""It's about Lola Cristina. Tell, Jace to come to the hospital immediately."Awtomatikong tinambol ng kaba ang dibdib ng dalaga nang marinig ang pangalan ni Cristina. "B-bakit anong nangyari kay Lola?" "She's in a bad shape, Lara. She had a cardiac arrest kanina. Na-revive lang namin. She's in coma right now. We transferred her to the ICU and-- ""P-papunta na 'ko," nagmamadaling putol ni Lara sa sanay sasabihin pa ng doktor. Agad siyang dumiretso sa banyo at nag-shower. Pagkatapos maligo, nagmamadali siyang nagbihis. Panay ang patak ng luha ni Lara habang nagbibihis. Hindi maalis ang isip sa pag-aalala kay Doña Cristina.Kahapon
Masayang pinagmamasdan ni Jace si Larissa habang tumutugtog ang kaibigan ng piano. Sa pagdaan ng mga araw, mas nakikita ng binata ang pagbabago sa kaibigan. And he's positive na sa malao’t madali’y tuluyan na rin itong makaka-recover.“Jace, halika, sabayan mo ‘ko,” aya ni Larissa sa kaibigan, umusog nang bahagya sa piano seat. Agad namang pinaunlakan ni Jace si Larissa at umupo sa tabi nito, sinabayan ang pagpindot nito sa tiklado.Ilang sandali pa, they were making a beautiful happy music floating throughout the whole house. Nang matapos ang tugtog, agad na bumaling si Larissa kay Jace.“Salamat, Jace,” anang dalaga bagpoito yumakap sa kanya.Sa isang sulok ng bahay, lihim na nakamasid si Carmelita. Hiling niya na sana… sana hindi na lang matapos ang maliligayang araw na ‘yon kaya lang...---Inihinto ni Lara ang wheelchair ni Doña Carmelita sa gitna ng sunflower garden ng ospital. Hapon na at hiniling ng matanda sa lumabas sa silid nito. Kasama si Nurse Angela at ang iba pang bodyg
“Pasensiya ka na, Jace. Alam kong isang malaking kaabalahan sa ‘yo ang palaging pagpunta rito tuwing binabangungot si Larissa,” umpisa ni Doña Carmelita. Nakatayo ang dalawa sa glass wall window ng silid at nag-uusap. Iyon na ang ikatlong araw na inaabot ng umaga sa sa condo ng matanda si Jace dahil na rin sa madalas na pagdalaw ng masasamang panaginip tuwing natutulog si Larissa. “Subalit wala naman akong magawa dahil ikaw ang hinahanap niya. Maybe she longed for the presence of her old friends. Sa katunayan, pinatawag ko na rin si Keith para matignan na rin niya ang apo ko. I know what happened to Larissa is really traumatizing. I can only imagine the things she went through all throughout these years while she was held captive by those who took her. Subalit ang importante ngayon, nakabalik na siya, sa akin—sa atin. I know it will be a long way to recovery but… I will not give up on my grandchild. Ayaw man kitang obligahin, pero Jace, sana ay samahan ko ako sa pagtulong kay Larissa
“L-Lola, s-saan na po tayo pupunta?” ani Larissa sa abuela nang pumasok ang sasakyan sa isang matayog na condo building.“Uuwi tayo sa condo ko, hija. Doon na ako nakatira ngayon,” anang matandang babae.“W-wala na po ‘yong dating bahay natin, Lola?”“Matagal na akong hindi tumutuloy doon, apo. Mula nang mawala ka’y hindi ko na kayang mabuhay nang mag-isa sa mansiyon. Matanda na ako at hindi ko na kakayanin pa ang sobrang lungkot. Kaya minabuti kong lumipat ng tahanan. Subalit magugustuhan mo rito sa condo ko. Don’t worry, Larissa, we got everything that we need here,” anang matandang babae, inabot pa ang kamay ng apo at marahan iyong tinapik.Muling bumaling si Larissa sa labas ng sasakyan, pinagmasdan ang loob ng malawak na parking lot sa loob ng building. Bumakas ang pagkamangha sa mukha ng dalaga at hindi iyon nakaligtas kay Carmelita.Nang tuluyang huminto ang sasakyan, agad na pinagbukas ni Manuel ng pinto ang matandang babae, inalalayan ito sa pagbaba. Ipagbubukas na sana ng dr
“Ibig mong sabihin, dinala ka ng mga kidnappers mo sa isang lumang bahay at doon ikinulong ng halos dalawang dekada?” tanong ng pulis kay Larissa de Guzman. Nasa police station ang dalaga, marumi ang damit at pudpod na rin ang gamit na tsinelas.Pinagsalikop ng dalaga ang mga nanginginig na kamay bago mangiyak-ngiyak na tumango, muling bumakas ang takot sa mukha nito.“Pwede mo bang i-drawing sa amin kung anong hitsura ng bahay? O kaya naman ay alam mo ba ang address?” tanong ulit ng pulis, inabutan ng lapis at papel ang naguguluhang dalaga.Nanginig agad ang mga labi ni Larissa, tuluyan nang tumulo ang luha habang pinagmamasdan ang lapis at papel na nasa kanyang harapan. Maya-maya pa, nag-angat ito ng tingin kay Jace na ilang hakbang lang ang layo sa dalaga at tahimik na nakabantay rito.Agad namang bumigat ang dibdib ni Jace, hindi na nag-aksaya ng panahon at tuluyang humakbang palapit sa pwesto ng kababata. “Officer, baka pwede natin siyang bigyan nang kaunti pang panahon to adjus
“Imbes na pinapagod mo ang sarili mo sa pag-iisip, why don’t you do first things first, Jace? Send bereavement flowers to the Antolin family at sikasuhin mo agad ang pagre-release ng mga benepisyo ng mga naaksidenteng manggagawa. That way, maaayos natin agad ang problema,” mahinahong sabi ni Cristina sa apo na noon ay nakaupo sa gilid ng hospital bed ng matanda.“Lola, kapag naglabas ulit ako ng pondo, ibig sabihin, para ko na ring inamin na nagkamali talaga ang LDC, na sadya kong hindi inasikaso ang benepisyo ng mga manggagawa gayong hindi naman ‘yon ang totoo,” rason ng binata, hindi na napigilan ang bahagyang pagtaas ng tinig.Halos wala pa siyang itinulog nang nagdaang gabi. He was waiting for updates from Eli. And when their men confirmed na totoong mga kamag-anak ng mga tauhan nila sa LDC ang nagreklamo, Jace has been in contact to all of their men under Engr. Antolin—umaasang may maibibigay ang mga itong sagot sa kanyang mga tauhan. Twenty million is twenty million! Hindi maar