“Uy, kababalik mo pa lang sa opisina, tulala ka na agad,” untag ni Erin kay Lara habang nakasakay sila sa lift paakyat sa floor kung saan naroon ang kanilang opisina.Iyon ang unang araw ng pagbabalik-trabaho ni Lara. Subalit, gaya ng sinabi ng kaibigan, tila siya lutang at tulala dahil hindi maayos ang kanyang huwisyo. Mula kasi kahapon, nang utusan siya ni Jace na layuan ito, hindi na naging maayos ang takbo ng isip ng dalaga.Hindi niya mabigyan ng rason kung bakit siya nito inutusan nang gano’n. gayong nang umalis ito sa bahay ng lola nito ay tila maayos naman sila. May nagawa ba siyang hindi nito nagustuhan nang hindi niya alam?Nalukot ang mukha ng dalaga. Kagabi pa niya tinatanong ‘yon sa kanyang sarili subalit, hindi niya talaga mahanapan ng sagot ang sariling tanong.Kagabi, sinubukan niyang magluto ng isa sa mga paborito nitong ulam. Subalit mas pinili nitong kumain sa labas. Umalis ito bago mag-alas sais ng gabi at saka lang bumalik nang halos madaling-araw na. Kaninang uma
“Ano ba ‘yan, kababalik mo lang sa trabaho, dinamay-damay mo pa ‘ko sa kagagahan mo,” inis na sabi ni Amanda habang nasa lift sila ni Lara.Patungo ang dalawa sa executive floor ayon na rin sa utos ni Jace.Ikinuyom ni Lara ang kanyang mga kamay. “Humingi ako ng extension sa inyo kahapon, Ma’am. Hindi niyo ako pinagbigyan. Kahit sinong empleyado, hindi makakayang tapusin ang lahat ng pinagawa ninyo sa akin kahapon,” sagot ng dalaga, ang mga mata nasa floor counter ng lift. Umirap si Amanda, bumaling kay Lara. “Ah so ako ang may kasalanan gano’n? Sino ba ang natulog dito? ‘Di ba ikaw? Sino ba ang nag-leave nang matagal at nabuntunan ng trabaho? ‘Di ba ikaw rin? So bakit parang ako ang sinisisi mo sa incompetence mo, Ms. Maritinez? Sumusobra ka na, Lara, ha! Gusto mo, ireklamo kita sa HR for insubordination?”Lalong naghimagsik ang damdamain ng dalaga. Gusto niyang sumagot subalit alam niyang lalo lang lalala ang sitwasyon. Ni hindi pa nga niya alam kung bakit sila pinatawag ni Jace, t
Hindi na tinanggihan pa ni Lara ang alok ni Jace. Sumunod siya sa asawa at muling sumakay sa lift patungo sa penthouse. Gusto niya sanang magmatigas subalit alam niyang babagsak siya anumang oras kapag ginawa niya ‘yon. Nakakaramdam na rin siyang hilo at gutom. Noon lang din niya napagtanto na ang huling kain niya ay kahapon pa nang agahan, bago siya umalis sa bahay ni Jace. No wonder she’s shaking and weak now.Pagdating sa penthouse, agad na binuksan ni Jace ang ref. “Do you want eggs or bacon or anything else?” anang binata, nakatuon pa rin sa loob ng ref ang tingin.Umusbong ang kakaibang damdamin sa dibdib ni Lara kasabay niyon ang kalituhan sa kanyang isip. Kasasabi lang nito sa kanya noong isang araw na layuan niya ito subalit… bakit gumagawa pa rin ito ng paraang ngayon upang tila mapalapit siya rito… upang tuluyan siyang mahulog dito?‘Oh my god!’ sigaw ni Lara sa isip.Totoo ba, sa kabila ng lahat, nahuhulog na siya kay Jace kaya ganoon na lamang ang hinanakit niya nang mala
“Uy, Lara! Kumusta? Maghapon kang wala kahapon a. Anong pinagawa sa ‘yo ni Sir Jace?” tanong agad ni Erin sa kaibigan nang makitang nag-aayos ito sa table nito. Halos magkasunod lang silang dumating sa opisina nang umagang iyon.“H-ha? W-wala… ano, nag-sort lang ng files,” pagsisinungaling ni Lara.“Nag-sort lang? Bakit naman inabot ka ng maghapon?” tanong ulit ni Erin, nangalumbaba na, halatang interesado sa isasagot ng kaibigan.Tumikhim si Lara, umupo muna sa kanyang office chair bago sumagot. “M-marami kasi. Hindi kaya ng ilang oras lang.”Sandaling nag-isip si Erin, kapag kuwan ay tumango-tango. “Kung sabagay, mahirap nga naman ang mag-sort,” anito, nagkibit-balikat bago tumuwid ng upo, binuksan ang laptop nito. “Anyway, you missed all the fun yesterday.”Binukan na rin ni Lara ang kanyang laptop. “Fun? Anong fun?”Ngumiti agad si Erin, inilapit ang upuan sa kaibigan bago, “Tagilid na si Amanda,” bulong nito.Agad namang nagbuhol ang mga kilay ni Lara. “Anong tagilid? Bakit?”“Bu
Kabadong nilalaro ni Lara ang laylayan ng kanyang blouse habang nakatayo siya sa harap ng mesa ni Jace, hinihintay ang feedback nito sa ginawa niyang marketing plan para sa Subic project ng LDC na kasalukuyan nitong binabasa.Pasado alas-dos na ng hapon at hindi pa nanananghalian ang dalaga. Inuna niya ang pinapatrabaho ni Jace sa kanya. Ilang sandali pa, isinara ni Jace ang folder ng marketing plan bago nag-angat ng tingin sa dalaga. His brown eyes piercing at her, as if trying to pry on her very soul.Pinigil ni Lara ang mapasinghap nang kumabog ang kanyang dibdib, pasimpleng tumikhim upang hamigin ang sarili bago, “S-so, what do you think?” lakas-loob na tanong ng dalaga.“This is… exactly how I pictured it,” anito, tumayo na. “Ngayon ako naniniwala na ikaw nga ang may gawa ng marketing plan na inangkin ni Amanda. Good job, Ms. Martinez. I will give instructions sa operations bago ako umalis bukas, including your plan.”Ngumiti na si Lara. Somehow she felt proud that the compliment
Pasado alas dies na ng gabi at naghahanda na sa pagtulog si Lara nang makarinig siya ng sunod-sunod na doorbell sa pinto ng bahay ni Jace. Nagtataka man kung sino ang nasa baba nang ganoong oras, bumaba na rin ang dalaga at tinignan kung sino ang naroon.Napasinghap pa siya nang makita niyan si Eli ang naroon, bitbit ang lasing na lasing na si Jace. “Dito ko na dinala, Ms. Lara. Baka kasi kung mapano sa penthouse e,” nagmamadaling paliwanag ng assistant.Agad namang niluwangan ni Lara ang pagkakabukas sa pinto, tinulungan na rin si Eli sa pag-alalay kay Jace hanggang sa maideposito nila ito sa may sofa sa sala.“Anong nangyari?” tanong agad ni Lara kay Eli.“It’s the time of the year, Ms. Lara,” si Eli, inayos pa ang pagpwesto ng boss sa sofa.Awtomatiko ang pagbuhol ng mga kilay ng dalaga. “T-time of the year? For what?”Naguguluhang bumaling ang assistant sa asawa ng boss. “Hindi ba niya sinabi sa ‘yo kung saan siya nagpunta?” Marahang umiling si Lara. “Ngayon ang memorial event ni
“Lara, okay na daw ba ‘yong pinapagawa ni Mr. Roman. Nanggaling kasi ako sa office niya, i-follow up ko daw sa ‘yo ‘yong pinagawa niya,” ani Jeff kay Lara nang dumaan ang binata sa mesa nito.Ngumiti si Lara sa binata subalit agad ding ibinalik ang tingin sa kanyang laptop. “Ito pa lang, tinatapos ko na. Ako na lang magdadala sa kaya kapag okay na,”anang dalaga sa katrabaho.Tumango si Jeff, muling nginitian si Lara bago bumalik sa mesa nito. Ilang sandali pa, sumilip si Erin sa kanyang cubicle. “Pst, ano yon? Nakita ko ‘yon, ha? May ngitian,” kantiyaw nito kay Lara, nakangisi.Nangingiting umiling si Lara. “Umagang-umaga, Erin nang-iintriga ka. Magtrabaho na lang muna tayo. Mamayang break na lang tayo mag-chismisan.”Nanikwas ang nguso ni Erin. “Ito naman napaka-KJ. Nae-excite lang ako na posible ka nang magkaroon ng lovelife. In fairness ha, pogi si Jeff mukha lang mysterious ‘no?”Pasimpleng sumulyap si Lara kay Jeff. Actually, Jeff is really a good catch. Masipag ito at magaling
“How is everything here, Eli? Kumusta ang kumpanya habang wala ako?” tanong ni Jace sa assistant na siyang naiwan nang mangibang bansa siya.“Maayos naman po, Sir. ‘Yong marketing plan sa Subic Project is already implemented. Actually, three days ago, nagbigay ng feedback sa akin ‘yong head ng operation natin doon. They said that the sales has increased by twenty percent. At tatlong araw pa lang na naka-float ang marketing plan,” pagbabalita ni Eli sa boss habang inlalagay sa trunk ng sasakyan ang bagahe nito.“That’s good. Ibig sabigin effective ang ginawa ni Lara,” pormal na sabi ng binata sumakay na sa sasakyan. It’s ten o’clock in the evening and he was just arriving from a successful meeting with the Aura Project managers.The managers gave him the assurance that they will award the project to LDC. They were really impressed with the idea of giving away affordable homes to lucky people who will then give organic feedback as beneficiary of the project. They said they will be hitti
Malakas ang pagkabog ng dibdib ni Lara habang naroon siya sa restroom sa ground floor ng ospital. Hawak niya sa isang kamay ang pregnancy test stick na agad niyang binili kanina nang bumuti ang kanyang pakiramdam. Hinihintay ng dalaga na matapos ang tatlong minuto na gaya nang nasa instruction ng kit. Tatlong minuto lang subalit pakiramdam ni Lara ay ang tatlong minutong iyon ay katumbas na ng habambuhay na paghihintay.Ilang sandali pa, tumunog ang timer niya. Maingat na sinilip ni Lara ang stick na nakalagay sa counter ng CR upang lalo lang panlamigan nang makitang nakabakas doon ang dalawang pulang linya. Kumpirmado, buntis siya.Ang kanyang madalas na pagkaliyo, ang kanyang pagiging antukin, maging ang kanyang pagiging pihikan sa pagkain, lahat ng iyon ay sintomas ng pagdadalang-tao niya. Subalit bakit ni hindi man lang niya naisip ‘yon? Halos tatlong linggo na rin siyang delayed! She could’ve known. She could’ve…A baby. She and Jace are having a baby!Napasinghap siya, natutop
“Just send those to me then. I need to read the documents before we file the counter-affidavit. Alright, I’ll wait,” ani Jace kay Eli habang kausap ng binata ang kanyang assistant sa cellphone.He is in a lot of mess right now in the office kaya hindi niya maiwan ang mga trabaho kahit na naroon na siya sa ospital at binabantayan ang kanyang abuela. He needs to make time for all those concerns too. Because that’s his job as the CEO of LDC, to keep everything afloat even if his life is crumbling into pieces.“I know. But tell Atty. Marquez that I will call him later today for further instructions. Please also make sure that the legal team is ready to answer should this news leaked to the media,” dugtong pa ni Jace, nagbuga ng hininga bago tuluyang tinapos ang tawag.Sandaling pinakatitigan ng binata ang kanyang cellphone, iniisip kung kailan ulit magri-ring iyon. He barely slept and he’s been answering calls left and right the whole night last night. The concerns relating to LDC kept
Kumurap si Lara, muling nangilid ang luha. “P-pinauwi ako ni Lola, Jace,” sagot ng dalaga alanganin. “Kung alam ko lang na ganito ang mangyayari, h-hindi na lang sana ako umuw,” dugtong pa niya, yumuko bago tuluyang humagulgol.Hindi naman nag-aksaya ng oras si Jace at niyakap na agad ang asawa. Alam ng binata na dapat siya ang naroon at nagbabantay sa abuela subalit wala siyang magawa. It seems like he’s needed everywhere!“I’m sorry, J-Jace,” ani Lara sa pagitan ng paghikbi.Humigpit ang yakap ni Jace sa asawa. “It’s okay. Gusto mo, ihatid na muna kita sa bahay para doon ka makapagpahinga?” bulong ng binata sa asawa.Subalit umiling si Lara. Lalong ibinuro ang sarili sa dibdib ng asawa. Sa nangyari kay Cristina’y lalo siyang hindi dapat umuwi. Mananatili siya sa ospital hanggang kaya niya.“D-dito lang ako, Jace. Dito sa tabi ni Lola,” anang dalaga sa determinadong tinig.“Okay, if that’s what you want. We will stay here… together,” ani Jace, kinintalan ng magaang halik ang buhok ng
Madilim pa nang gisingin si Lara ng malakas na ring ng kanyang cellphone. Pikit-matang inabot ng dalaga sa bedside table ang kanyang cellphone at sinagot."H-hello?" anang dalaga sa paos na tinig."Lara, nasaan ka? Kasama mo ba si Jace?" anang pamilyar na boses ni Keith sa kabilang linya.Napakurap si Lara, nangunot-noo. "K-Keith? Bakit anong kailangan mo--""It's about Lola Cristina. Tell, Jace to come to the hospital immediately."Awtomatikong tinambol ng kaba ang dibdib ng dalaga nang marinig ang pangalan ni Cristina. "B-bakit anong nangyari kay Lola?" "She's in a bad shape, Lara. She had a cardiac arrest kanina. Na-revive lang namin. She's in coma right now. We transferred her to the ICU and-- ""P-papunta na 'ko," nagmamadaling putol ni Lara sa sanay sasabihin pa ng doktor. Agad siyang dumiretso sa banyo at nag-shower. Pagkatapos maligo, nagmamadali siyang nagbihis. Panay ang patak ng luha ni Lara habang nagbibihis. Hindi maalis ang isip sa pag-aalala kay Doña Cristina.Kahapon
Masayang pinagmamasdan ni Jace si Larissa habang tumutugtog ang kaibigan ng piano. Sa pagdaan ng mga araw, mas nakikita ng binata ang pagbabago sa kaibigan. And he's positive na sa malao’t madali’y tuluyan na rin itong makaka-recover.“Jace, halika, sabayan mo ‘ko,” aya ni Larissa sa kaibigan, umusog nang bahagya sa piano seat. Agad namang pinaunlakan ni Jace si Larissa at umupo sa tabi nito, sinabayan ang pagpindot nito sa tiklado.Ilang sandali pa, they were making a beautiful happy music floating throughout the whole house. Nang matapos ang tugtog, agad na bumaling si Larissa kay Jace.“Salamat, Jace,” anang dalaga bagpoito yumakap sa kanya.Sa isang sulok ng bahay, lihim na nakamasid si Carmelita. Hiling niya na sana… sana hindi na lang matapos ang maliligayang araw na ‘yon kaya lang...---Inihinto ni Lara ang wheelchair ni Doña Carmelita sa gitna ng sunflower garden ng ospital. Hapon na at hiniling ng matanda sa lumabas sa silid nito. Kasama si Nurse Angela at ang iba pang bodyg
“Pasensiya ka na, Jace. Alam kong isang malaking kaabalahan sa ‘yo ang palaging pagpunta rito tuwing binabangungot si Larissa,” umpisa ni Doña Carmelita. Nakatayo ang dalawa sa glass wall window ng silid at nag-uusap. Iyon na ang ikatlong araw na inaabot ng umaga sa sa condo ng matanda si Jace dahil na rin sa madalas na pagdalaw ng masasamang panaginip tuwing natutulog si Larissa. “Subalit wala naman akong magawa dahil ikaw ang hinahanap niya. Maybe she longed for the presence of her old friends. Sa katunayan, pinatawag ko na rin si Keith para matignan na rin niya ang apo ko. I know what happened to Larissa is really traumatizing. I can only imagine the things she went through all throughout these years while she was held captive by those who took her. Subalit ang importante ngayon, nakabalik na siya, sa akin—sa atin. I know it will be a long way to recovery but… I will not give up on my grandchild. Ayaw man kitang obligahin, pero Jace, sana ay samahan ko ako sa pagtulong kay Larissa
“L-Lola, s-saan na po tayo pupunta?” ani Larissa sa abuela nang pumasok ang sasakyan sa isang matayog na condo building.“Uuwi tayo sa condo ko, hija. Doon na ako nakatira ngayon,” anang matandang babae.“W-wala na po ‘yong dating bahay natin, Lola?”“Matagal na akong hindi tumutuloy doon, apo. Mula nang mawala ka’y hindi ko na kayang mabuhay nang mag-isa sa mansiyon. Matanda na ako at hindi ko na kakayanin pa ang sobrang lungkot. Kaya minabuti kong lumipat ng tahanan. Subalit magugustuhan mo rito sa condo ko. Don’t worry, Larissa, we got everything that we need here,” anang matandang babae, inabot pa ang kamay ng apo at marahan iyong tinapik.Muling bumaling si Larissa sa labas ng sasakyan, pinagmasdan ang loob ng malawak na parking lot sa loob ng building. Bumakas ang pagkamangha sa mukha ng dalaga at hindi iyon nakaligtas kay Carmelita.Nang tuluyang huminto ang sasakyan, agad na pinagbukas ni Manuel ng pinto ang matandang babae, inalalayan ito sa pagbaba. Ipagbubukas na sana ng dr
“Ibig mong sabihin, dinala ka ng mga kidnappers mo sa isang lumang bahay at doon ikinulong ng halos dalawang dekada?” tanong ng pulis kay Larissa de Guzman. Nasa police station ang dalaga, marumi ang damit at pudpod na rin ang gamit na tsinelas.Pinagsalikop ng dalaga ang mga nanginginig na kamay bago mangiyak-ngiyak na tumango, muling bumakas ang takot sa mukha nito.“Pwede mo bang i-drawing sa amin kung anong hitsura ng bahay? O kaya naman ay alam mo ba ang address?” tanong ulit ng pulis, inabutan ng lapis at papel ang naguguluhang dalaga.Nanginig agad ang mga labi ni Larissa, tuluyan nang tumulo ang luha habang pinagmamasdan ang lapis at papel na nasa kanyang harapan. Maya-maya pa, nag-angat ito ng tingin kay Jace na ilang hakbang lang ang layo sa dalaga at tahimik na nakabantay rito.Agad namang bumigat ang dibdib ni Jace, hindi na nag-aksaya ng panahon at tuluyang humakbang palapit sa pwesto ng kababata. “Officer, baka pwede natin siyang bigyan nang kaunti pang panahon to adjus
“Imbes na pinapagod mo ang sarili mo sa pag-iisip, why don’t you do first things first, Jace? Send bereavement flowers to the Antolin family at sikasuhin mo agad ang pagre-release ng mga benepisyo ng mga naaksidenteng manggagawa. That way, maaayos natin agad ang problema,” mahinahong sabi ni Cristina sa apo na noon ay nakaupo sa gilid ng hospital bed ng matanda.“Lola, kapag naglabas ulit ako ng pondo, ibig sabihin, para ko na ring inamin na nagkamali talaga ang LDC, na sadya kong hindi inasikaso ang benepisyo ng mga manggagawa gayong hindi naman ‘yon ang totoo,” rason ng binata, hindi na napigilan ang bahagyang pagtaas ng tinig.Halos wala pa siyang itinulog nang nagdaang gabi. He was waiting for updates from Eli. And when their men confirmed na totoong mga kamag-anak ng mga tauhan nila sa LDC ang nagreklamo, Jace has been in contact to all of their men under Engr. Antolin—umaasang may maibibigay ang mga itong sagot sa kanyang mga tauhan. Twenty million is twenty million! Hindi maar