“Lara, okay na daw ba ‘yong pinapagawa ni Mr. Roman. Nanggaling kasi ako sa office niya, i-follow up ko daw sa ‘yo ‘yong pinagawa niya,” ani Jeff kay Lara nang dumaan ang binata sa mesa nito.Ngumiti si Lara sa binata subalit agad ding ibinalik ang tingin sa kanyang laptop. “Ito pa lang, tinatapos ko na. Ako na lang magdadala sa kaya kapag okay na,”anang dalaga sa katrabaho.Tumango si Jeff, muling nginitian si Lara bago bumalik sa mesa nito. Ilang sandali pa, sumilip si Erin sa kanyang cubicle. “Pst, ano yon? Nakita ko ‘yon, ha? May ngitian,” kantiyaw nito kay Lara, nakangisi.Nangingiting umiling si Lara. “Umagang-umaga, Erin nang-iintriga ka. Magtrabaho na lang muna tayo. Mamayang break na lang tayo mag-chismisan.”Nanikwas ang nguso ni Erin. “Ito naman napaka-KJ. Nae-excite lang ako na posible ka nang magkaroon ng lovelife. In fairness ha, pogi si Jeff mukha lang mysterious ‘no?”Pasimpleng sumulyap si Lara kay Jeff. Actually, Jeff is really a good catch. Masipag ito at magaling
“How is everything here, Eli? Kumusta ang kumpanya habang wala ako?” tanong ni Jace sa assistant na siyang naiwan nang mangibang bansa siya.“Maayos naman po, Sir. ‘Yong marketing plan sa Subic Project is already implemented. Actually, three days ago, nagbigay ng feedback sa akin ‘yong head ng operation natin doon. They said that the sales has increased by twenty percent. At tatlong araw pa lang na naka-float ang marketing plan,” pagbabalita ni Eli sa boss habang inlalagay sa trunk ng sasakyan ang bagahe nito.“That’s good. Ibig sabigin effective ang ginawa ni Lara,” pormal na sabi ng binata sumakay na sa sasakyan. It’s ten o’clock in the evening and he was just arriving from a successful meeting with the Aura Project managers.The managers gave him the assurance that they will award the project to LDC. They were really impressed with the idea of giving away affordable homes to lucky people who will then give organic feedback as beneficiary of the project. They said they will be hitti
Tahimik si Lara habang nakatayo siya sa harap ng mesa ni Jace. Halos ilang minuto na ring nakatayo ang dalaga roon subalit walang imik si Jace na nakatutok pa rin ang mga mata sa resignation letter na kanina pa nito binabasa.Kagabi, nang marinig niya ang galit na tinig nito, hindi siya ulit nakatulog nang matiwasay. At alam ng dalaga na pagpasok niya sa araw na ‘yon, muli siya nitong ipapatawag—uutusang bumalik sa bahay nito, iiwan at muli lamang maaalala kapag kailangan ulit nito ng serbisyo niya.Sa totoo lang, madali lang sanang gawin ang mga bagay na ‘yon. Subalit nagkamali na siya. Nagawa na niya ang isang bagay na mahigpit nitong ipinagbabawal. Nahulog na siya nang tuluyan kay Jace. At alam ni Lara na mas magiging mahirap lang sa kanya ang manatili sa bahay nito gayong hayagang ipinapakita ni Jace sa mga tao na mahal pa rin nito si Via, na ang ex pa rin nito ang gusto nitong makasama. Dapat wala lang sa kanya ang mga ‘yon. Dapat hindi siya nasasaktan nang gano’n sa nalamang iyo
Tulala si Lara habang nakapila siya sa pantry. Lunchtime na subalit hindi pa rin siya maayos. Iniisip pa rin niya kung paano niya mapapapayag si Jace sa pag-alis niya sa bahay nito.“Girl, alam mo parang masama talaga ang pakiramdam ko,” ani Erin sa kaibigan, nakalabi, kasunod ito ni Lara sa pila. “Parang wala rin akong ganang kumain. Mapait ang panlasa ko.”Sinalat ng dalaga ang noo ni Erin, totoo ngang mainit ito. “Dumiretso ka na lang kaya muna sa clinic at doon ka magpahinga. I-chat mo 'ko agad kung anong sasabihin nila.”Marahang tumango si Erin. “Mabuti pa nga,” matamlay na sagot nito, ibinalik ang tray na hawak sa lagayan bago tuluyang nagpaalam sa kaibigan.Nagpatuloy sa pila si Lara hanggang sa makakuha siya ng pagkain. Pagkain na hindi niya alam kung magagawa pa ba niyang ubusin gayong bukod sa wala na siyang kasamang mananghalian, okupado pa rin ng problema ang kanyang isip.Kasalukuyang nanananghalian si Lara nang biglang may umupo sa kanyang harapan.“Mind if I join yo
“You are in good shape, Lara. Your wound has healed perfectly well. Ituloy mo lang ‘yong vitamins na nireseta ko sa ‘yo para makatulong din sa immune system mo,” ani Keith matapos suriin si Lara sa huling check-up nito.“Maraming salamat, Doc,” nahihiyang sabi ni Lara, hindi alam kung paano iaabot ang professional fee nito para sa kanyang check-up. Si Jace ang madalas na gumagawa no’n o kaya si Eli. Subalit ngayon na hindi sila maayos ni Jace, napagpasyahan ng dalaga na magkusa na. “Doc, 'y-yong pf po ninyo, magkano?”Agad na nagsalubong ang mga kilay ni Keith kapag kuwan ay biglang natawa. “Hindi ako naniningil ng PF sa mga kaibigan ko, Lara.”“P-pero si Jace naman ang kaibigan mo, Doc. Hindi ako.”Nagkibit-balikat ang doktor. “I can’t see the difference, Lara. Asawa ka ni Jace. In extension, kaibigan na rin kita. Pero sige, if the this is making you uncomfortable, do me a favor in the future.”“A favor? Anong favor, Doc?”“Hindi ko pa alam. Pag-iisipan ko,” sagot ng binata, ngumiti
Maigting ang panga ni Jace habang naghihintay sa parking lot ng apartment building kung saan naroon ang unit ng kaibigan ni Lara.Buong maghapon na siyang walang balita dito. Ni hindi rin ito pumasok sa opisina. Ang sabi ni Mr. Roman ay nag-leave ito para sa final check-up nito sa ospital. He checked at the hospital, off naman daw ni Keith. Napilitan siya tuloy ipakuha ang number ni Erin sa HR at siya mismo ang tumawag dito upang tanungin kung nasaan si Lara. Subalit maging ito ay hindi rin alam kung nasaan ang kaibigan. Nagpaalam daw ito na magpapacheck-up at may pupuntahan pagkatapos—kung saan, hindi rin alam ni Erin.And it’s been seven hours and thirty six minutes now that Lara is missing. A long time for him but not too long for the authorities to grant the search he had requested to ease his mind. And now, he sits there, waiting, hoping that Lara will soon appear so that his mind will finally be put at ease.“Sir, kung ako na lang kaya ang maiwan dito at bumalik ka na lang muna
Lumipas ang isang linggo na hindi nag-iimikan sina Lara at Jace. Magkagayon man, napilitang bumalik si Lara sa bahay ni Jace dahil alam ng dalaga na hindi siya nito titigilan hanggang hindi niya ito sinusunod. Subalit, pinanatili ng dalaga ang distansiya sa boss.Sa opisina ay iwas siya rito, maging sa loob mismo ng bahay nito ay halos hindi rin siya nagpapakita rito. Gaya ng gusto nito, bumalik sila sa dati. At kahit na masama ang loob ng dalaga na tila nasayang ang lahat ng sinumulan nila, alam ni Lara na sa set-up nilang ‘yon, si Jace pa rin ang masusunod.“Lara, anong isusuot mo mamaya sa anniversary party?” untag ni Erin sa kaibigan habang patungo sila sa pantry upang mananghalian.“Ewan ko. Hindi ko nga alam kung pupunta pa ‘ko,” walang ganag sagot ng dalaga.“Bakit naman? We always look forward sa anniversary party ng LDC taon-taon.Nagkibit-balikat si Lara. “H-hindi ko alam. Parang… mas gusto ko na lang magpahinga, Erin. Napagod ako this week, ang daming trabaho e.”She lied,
Marahang pinihit ni Lara ang seradura ng pinto ng hospital suite ni Doña Cristina at tinulak iyon pabukas. Sumilip siya sa loob ng silid at bahagyang napasinghap nang madatnan niyang gising na ito at nakikipag-usap na ito kay Keith at Eli.“Lara, hija. Halika, pumasok ka,” anyaya nito, ngumiti subalit bakas pa rin sa mata nito ang panghihina.Agad na tumalima ang dalaga at lumapit sa matanda. “Kumusta po ang pakiramdam ninyo, Lola?” ani Lara, umupo sa gilid ng kama at hinawakan ang kamay nito.“I’m feeling much better now, Lara. Thanks for asking. Siya nga pala, anong ginawa mo rito? Bakit hindi mo sinamahan si Jace sa anniversary party? I’m sure your husband will be lonely without you by his side,” sabi ng matanda.Kumurap-kurap si Lara, mabilis na sumulyap sa iba pang kasama roon bago ibinalik ang tingin sa matandang babae. “W-wala po kasi kayong kasama, Lola. Si Jace po ang kailangan sa party. Pero ako… hindi naman po. Kaya dito na lang po ako pumunta,” pagdadahilan ng dalaga.Mar
Four years later“Papa!” anang tatlong taong gulang na si Cami kay Keitth na noon ay kararating lamang mula sa ospital. Mula sa hagdan ay nagtatakbo ang batang babae patungo sa frontporch ng malaking bahay at sinalubong ang lalaki ng yakap.Halos dalawang araw nang hindi umuwi si Keith dahil tinatapos nito ang training para sa kanyang specialization. May duty siya ulit mamayang gabi but he missed Cami so much that he needs to go home to see his little girl.Agad namang kinaraga ni Keith si Cami at pinupog ng halik ang pisngi ng bata. Hindi naglaon, napuno ng halakhak ni Cami ang buong bahay ng mga De Guzman.“Oh Keith, nandito ka na pala, hijo,” ani Doña Carmelita na noon ay naglalakad papasok sa french door ng bahay mula sa garden. Kasunod nito ang nurse nitong si Alma.“Yes, Lola. Miss na miss ko na kasi si Cami. At saka nangako ako sa kanya na dito ako magbe-breakfast ngayon kaya pinilit ko talagang pumunta,” paliwanag ni Keith, muling pinatakan ng magaang halik ang ulo ng bata.
Kanina pa naroon sa investigation room si Jace at hinihintay ang pagbabalik ni Atty. Marquez. Humiling ang binata sa mga pulis na bigyan siya ng isang pribadong lugar upang muling makausap ang kaniyang abogado. At ang investigation room ang ibinigay sa kanya ng mga ito.Hindi naglaon, bumukas na ang pinto ng silid. Agad namang bumaling sa direksyon niyon si Jace at bahagyang ngumiti nang makita ang bulto roon ni Attorney Marquez.“Attorney, salamat at pinaunlakan mo ang—“ Nabitin sa ere ang sana’y mga sasabihin ni Jace nang makitang hindi nag-iisa ang abogado. Nakasunod dito ang isang taong kahuli-hulihan niyang gustong makita, si Reymond. “What is he doing here?!” sabi agad ni Jace, tinuro ang tiyuhin.He balled his fists as he rein in his emotions.“Jace, hijo, please calm down,” anang abogado sa malumanay na tinig. “Ang sabi niya ay gusto ka niya munang makausap bago mo pirmahan ang kasunduan.”Napatayo na ang binata, lalong nagtagis ang mga bagang bago bumaling sa tiyuhin. “Wha
Kuyom ang mga kamay ni Jace habang nakaupo siya sa selda na siyang pinagdalhan sa kanya ng mga pulis na humuli sa kanya kanina. He was alone in the cell yet he had never felt more suffocated in his entire life. Ang apat na sulok ng selda iyon ang nagpapatunay kung anong klaseng pagkalugmok ang inihanda ng tadhana para sa kanya.He lost his grandmother and LDC. Lara is still missing. Now, will he lose his freedom too? He used to have everything and yet…Pilit na nilunok ng binata ang bikig sa kanyang lalamunan. Just thinking about the past, the things he had lost, makes his chest felt heavy. Hanggang ngayon na naroon na siya sa piitang ‘yon, hindi pa rin makapaniwala si Jace na sunod-sunod niyang naiwala ang mga importanteng bagay at tao sa kanyang buhay. He used to think he has everything. He used to have a great life. Hence, he was arrogant and ruthless, thinking all the things he had will always be with him. At ngayon, naiwala na niyang lahat ng ‘yon.Totoo nga ang sabi nila. May h
“Hija, handa ka na ba?” ani Doña Carmelita kay Lara na noon ay nasa silid na nito sa mansiyon at nag-aayos pa rin ng mga dadalhing gamit para sa kanikang flight papuntang Washington.Bumalik sa pagtira sa mansiyon ang mag-lola dalawang araw na ang nakararaan. Dahil para kay Carmelita, ngayong nakabalik na ang apo, dapat lamang na doon sila muling tumira bilang tanda ng pag-aalala sa kanilang mga yumao sa buhay. Subalit hindi rin naman magtatagal ‘yon dahil aalis din sila. But they will take the important things with them. “Tapos na po akong mag-empake, Lola. I’m just checking kung wala na po akong nakalimutan,” anang dalaga, inilagay ang isang lumang stuff toy sa kanyang bag.“Dadalhin mo ‘yan?” tanong ng matanda, pumasok na sa silid ng apo bago pinulot ang stuff toy.“Naisip ko lang po, na matagal na walang kasama si Mr. Boogie dito sa kwarto ko, Lola. Nakakunsensiya kapag iniwan ko siya ulit ngayon,” anang dalaga, nangingiti. Ang stuff toy na ‘yon ang welcome gift ni Carmelita sa
Pinagsalikop ni Via ang kanyang nanginginig na mga kamay habang naroon siya sa loob ng investigation room. Ang sabi ng pulis na humuli sa kanya, hintayin raw niya ang pagdating ni Lt. Alejandro. Ito raw ang magtatanong sa kanya tungkol sa kanyang kaso.Kaso.Nagtagis ang mga bagangn ng dalaga nag bumaba ang kanyang mata sa mga kamay niyang nakaposas. Bakit siya ang ikukulong? Wala naman siyang kasalanan. That bitch deserved to die. Inaagaw nito si Jace sa kanya.Tumalim ang mata ni Via nang maalala si Larissa or Delia or whatever her damn name is. The girl fake! She did everyone a favor! Lalo na si Doña Carmelita.That old woman would’ve been living with a fake until now kung hindi niya idinispatsa si Delia. Everyone should be thanking her. She killed the fake Larissa. Hindi na ito makakapanloko pa. At lalong wala na ito sa landas nila ni Jace.Ngumiti ang dalaga nang maalala ang dating nobyo. Now that fake Larissa is out of the picture, wala nang hadlang sa pagbabalikan nila ni Jace
Nagising si Jace na ramdam ang kirot sa kanyang buong katawan. He felt like he had been into some kind of a fight and he lost. Nang tuluyang magmulat ang binata, ang una niyang namulatan ay ang puting kisame at ang dextrose stand. Hindi naglaon, naramdaman niyang nakasuot siya ng oxygen mask.Hospital. He really was in the hospital.Marahang bumaling si Jace sa kanyang kanan at doon niya nakita si Eli na nakaupo sa sofa, pikit ang mga mata. Nang huling makita niya si Eli ay noong paalis sila sa presinto dahil hinahanap nila si Lara at…And then just like that, the memories of the incident with Jeff surfaced in his mind. It felt like a dream though. Wala sa sarili niyang kinapa ang kanyang tiyan, mayroon siyang nakapang gasa doon at bahagyang pagkirot. Noon napagtanto ng binata na totoo ang mga nangyari at hindi panaginip lang.Sinubukang bumangon ni Jace, subalit hindi niya magawa. He was in pain, in a lot of pain that all he could do was wince and groan.Noon naman nagising si Eli na
Abala si Keith sa pagche-check ng kanyang naka-admit na pasyente nang marinig niya ang page mula sa information desk. They were asking all trauma surgeons to go to the ER to assist with the victims of a small collision accident nearby. Hindi na nag-aksaya pa ng oras ang binata at dali-daling tinungo ang ER.Gaya nang madalas mangyari, agad na sumalubong sa binata ang kaguluhan. Sa ER nangyayari ang unang laban ng mga pasyente sa pagitan ng buhay at kamatayan. And they, doctors, are there to help, to give their patients their best fighting chance at life.Mabilis na nagsuot ng gloves ang binata at humakbang sa bay 2 ng ER kung saan naroon ang apat na biktima ng aksidente. Naroon na rin ang iba pang miyembro ng trauma team, naghihintay sa assessment ng kanikang chief na si Dr. Pasion.“Keith,” ani Dr. Pasion, ang chief ng surgery departmet at ang kanyang immediate boss. “May stabbing victim sa cubicle 4. Doon na lang kayo ni Ronnie,” ang sabi ng doktor.Sandaling nagkatinginan ang magka
Sandaling natigilan si Carmelita, pinagmasdang maiigi ang dalaga na tinatawag siyang Lola. Pamilyar ang mukha nito. Hindi ba ito ang asawa ni Jace? Bakit…“L-Lola, a-ako po ito si L-Larissa,” muling sabi ni Lara, panay ang patak ng luha.Ngayong muling nakita ni Lara ang matanda, naiintindihan na niya kung bakit siya nakaramdam ng kung anong emosyon sa kanyang dibdib nang una niya itong makita. It was her grandmother. The grandmother she had forgotten for a long time.And seeing her now, old and frail makes her heart break. They have lost so much time. At wala nang nais pa ang dalaga kundi ang yakapin ito at sabihing hindi na ito muling mag-iisa dahil nakauwi na siya.Muling humakbang palapit ang dalaga sa abuela. Subalit muli itong nagsalita.“D’yan ka lang!” ani Carmelita sa mataas na tinig. “H’wag mo nang tangkaing lumapit. Kilala ko ang mga gaya mo, nais lamang pagkakitaan aang kalungkutan ko. Anong kailangan mo? Kwarta? Alahas? Bahay at lupa? Ano?!”Sandaling naguluhan si Lara, hi
“Maraming salamat, Agnes,” ani Doña Carmelita sa katulong nang maiupo siya nito sa kanyang kama. Si Agnes ay pamangkin ni Lita at naiwan sa mansiyon kasama ang ilan pa niyang katulong upang pangalagaan iyon. Subalit pinatawag ng matanda sa penthouse upang samahan sila roon pansamantala.Kararating lang ng matandang donya mula sa ospital. Kanina lang ay kasama niyang na-discharge mula sa ospital sina Lita at Manuel na nagtamo ng kaunting sugat sa ulo matapos ang ginawang pananakit ni Delia sa kanila kahapon.Nagpapasalamat ang matanda at walang napinsala sa kanila ng mga kasama niya sa bahay. At ngayong nasa mas maayos na silang kalagayan at nakauwi na, she can start moving on from the nightmare Delia had caused her.Three weeks. Tatlong linggo siyang nilinlang ng babaeg inakala niyang kanyang apo. Hanggang ngayon, hind pa rin lubos maisip ng matandang babae na nagpaloko siya nang ganoon katagal sa isang tao. Now that she had known the truth, looking back, there were tell-tale signs De