"Manang, pakiakyat po muna si Almiah sa kaniyang silid," bilin ni Almirah sa kasambahay na nagbabantay sa kanilang anak pagkatapos niya itong lapitan at mahalikan sa noo. "Who's outside, Mommy, and why is she shouting?" inosenteng tanong ng kaniyang anak. Almirah caressed her daughter's hair before shaking her head. "Let Mommy and Daddy handle it baby, okay? Just go to your room with Manang and we'll be there in a while," bilin niya sa anak na kahit nalilito man ay tumango na lang. Nang nawala na sa paningin niya ang kaniyang anak ay saka lamang siya nagpasyang lumabas para daluhan si Lazarus na nauna na sa kaniya sa paglabas para awatin sa panggugulo si Dessa. "Why can't you just love me back, huh? Okay lang sa akin ang may kahati basta ambunan mo lang din ako ng pagmamahal mo," the girl desperately said as she was kneeling down in front of him. Iyon kaagad ang naabutan niya nang nakalabas siya sa mansion. "Dessa, how many times do I have to tell you that I don't have any feeli
Hindi na mabilang ni Lazarus kung nakailang hilamos na siya ng palad sa mukha sa araw na iyon dahil sa kunsomisyon. Katatapos niya nga lang kay Dessa kanina, pero ngayon ay ang kaniyang Ina naman at isinama pa talaga nito si Ariella. "Ako na ang makikipag-usap kay Mama, just go upstairs and look after our daughter. I'm really sorry for all of this," bulong nito kay Almirah habang nakapatong ang magkabila niyang palad sa bewang nito. His back was turned against the two uninvited visitors but he could almost feel their heavy stares at them. "Sigurado ka?" Nag-aalalang tanong ni Almirah. Hindi man siya kumportable sa presensiya ng dalawa, pakiramdam niya ay importanteng naroon siya habang nag-uusap sila. Lazarus kissed her cheek as he whispered on her ear once again. "U-huh, I can fix this, I promise."Sa huli ay napabuntonghininga na lamang si Almirah bago tumango bilang pagsuko. Dahan-dahan siyang umatras para makaakyat na sa silid kung nasaan ang kanilang anak. Habang nasa hagdan
They both slept well that night. Walang mapagsidlan ang tuwang nararamdaman ni Lazarus dahil paulit-ulit na umalingawngaw sa kaniyang isip ang lahat ng sinabi ni Almirah sa kaniya nang nakaraang gabi. "Good morning..." malapad ang ngiting bati niya kay Almirah kinabukasan. Kanina pa talaga siya gising pero hindi siya bumangon dahil wala siyang ibang gustong gawin kung hindi ang pagmasdan si Almirah habang mahimbing itong natutulog sa kaniyang bisig. To hear her confess her love for him is a dream come true for Lazarus dahil sa wakas ay hindi na lang siya hanggang panaginip. "Hmm..." It was the only response Almirah could give to him, mas isiniksik pa nito ang kaniyang sarili sa mga braso at dibdib ni Lazarus. Masyado siyang kumportable sa pagkakayakap dito na hindi na niya namalayang tumataas na ang sikat ng araw sa labas. Kahit pa makapal ang mga kurtinang tumatabing sa kanilang silid, alam ni Almirah na kailangan na nilang bumangon para simulan ang kanilang araw. "We need to ge
Base sa narinig ni Almirah mula kay Dessa, ang Ina ni Lazarus ang dahilan kung bakit siya nawalay nang matagal sa kaniyang anak. Ayaw niyang maniwala ngunit hindi malayo ang posibilidad na iyon lalo pa at gan'on na lamang a ng galit nito sa kaniya. Ang tanging tanong na lamang ni Almirah ngayon ay kung siya nga ay dahilan kung bakit napaniwala siyang namatay ang anak niya noon, paano nito nalaman na buntis siya gayong hindi niya naman sinabi iyon sa kahit na kanino? Maging kay Lazarus noon ay hindi niya iyon sinabi, maging sa mga magulang niya ay hindi rin kaya hindi pa rin niya tuluyang magawang paniwalaan ang sinabi sa kaniya ni Dessa. Hindi niya rin alam kung paano siya nakabawi sa gulat at iba pang emosyon matapos ng usapang iyon. Ang alam niya lang ay nakakapanghina at hindi pa rin kapani-paniwala ang lahat. Kahit hindi maganda ang relasyon nila ni Mrs. Montreal, ayaw pa ring tanggapin ng isip niya ang gan'ong posibilidad. She wants to deny the fact that she might be the mas
Palubog na ang araw nang nakauwi si Almirah. Sunod-sunod din ang tawag at text sa kaniya ni Lazarus nang sa wakas ay mabuksan niya ang kaniyang telepono. Hindi muna siya umuwi nang manggaling siya kanina sa bahay ng mga magulang ni Lazarus dahil natatakot siya na baka sa mag-ama niya maibaling ang kaniyang emosyon, she didn't want that to happen so she told her driver to driver her at a nearest shore. Nagpalipas siya ng ilang oras doon to reflect on what she said and did. Wala siyang anumang pinagsisisihan doon. Sinabi niya lang ang laman ng kaniyang puso, ang mga hinanakit na ilang taon niya ring kinimkim. Bakas din ang pag-iyak sa kaniyang mga mata ngunit wala siyang magagawa dahil kapag hinintay niya pa iyong mawala, baka pa mas hanapin siya ni Lazarus o ng anak nila. "Si Lazarus po?" iyon ang kaagad niyang tanong sa isang kasambahay nang may nakasalubong siya pagkauwi.The house help looked at her with pure worry in her eyes. Siguro ngayon ay napansin na nito na kagagaling niy
"Absent ka na nga nang absent sa opisina mo, balak mo pang mag-extend sa bakasyon?" Kinurot ni Almirah ang kaniyang tagiliran habang nasa kusina ito ng kaniyang bahay sa Isla kung saan sila nagbabakasyon ngayon. "Ano namang problema?" Depensa naman ni Lazarus. "Gusto ko na ngang mag-resign pero naaawa lang ako kay Lev at Papa. Kapag ginawa ko 'yon, siyempre mahihirapan silang mag-adjust," dagdag pa nito. Isinandal ni Almirah ang kaniyang likod sa sink, sa tabi ni Lazarus kung saan niya inihahanda ang lahat ng gagamitin sa pagluluto ng kanilang hapunan. She crossed her arms as he asked him a follow-up question. "E bakit kasi naiisip mong mag-resign?" Umarko ang isa niyang kilay habang nakatingin dito. Pansamantalang tumigil naman si Lazarus para bigyang kasagutan ang tanong niya. "Simply because I want to finally settle in life. I have enough money now to afford a married life, and since I have that already... gusto ko namang magkaroon ng sapat na oras para gampanan ang magiging pa
"Bakit parang gumagwapo ka ngayon?" Wala sa sariling tanong ni Almirah isang araw na namamahinga sila sa gazebo na nasa hardin ng kanilang mansion. Nakaunan ang ulo ni Almirah sa tiyan ni Lazarus at hinahaplos naman ng huli ang kaniyang buhok. "Tss. Iyan ka na naman sa mga pa-ganiyan mo. Kapag pinatulan ko 'yan mamaya may masabi ka na naman, o baka maasar ka tapos sa sofa mo na naman ako patulugin," natatawang ani Lazarus. Hindi naman kasi iyon ang unang beses niya iyong sinabi sa loob ng isang linggo. Simula nang makabalik sila mula sa Isla ay palagi na lang siya nitong pinupuri, inaasar, o pinanggigigilan. "Totoo naman kasi!" Pagsusungit kaagad nito. Humaba pa ang nguso na para bang may kung anong hindi nagustuhan sa sinabi ni Lazarus. Natatawang yumuko si Lazarus para sana bigyan ng halik sa labi si Almirah ngunit iniwas nito ang kaniyang mukha. "Parang hindi pa naniniwala e nagsasabi naman ako ng totoo..." bulong nito habang hindi pa rin maipinta ang mukha."Kaya nga... bakit
"Ang sakit ng tiyan ko, Lazarus... parang manganganak na yata ako..." Bakas sa mukha ni Almirah ang sakit na kaniyang nararamdaman habang panay ang hinga nito nang malalim. She tried sitting on the bed but everytime she moves, lalo lamang niyang nararamdaman ang kirot kaya hinayaan niya ang kaniyang sarili na mahiga na lamang sa kama. Sa bawat pagpatak ng segundo ay mas bumibilis ang pintig ng kaniyang puso. Malamig sa buong silid ngunit unti-unting namumuo ang pawis sa kaniyang katawan. She clutched on the bedsheets to gather some strength and courage to fight the burning pain she's feeling. Sa nakalipas na buwan ay naging maayos naman ang lahat. Naging normal lang naman ang kaniyang pagbubuntis at walang gaanong kumplikasyon. Ang tanging payo lamang ng Doktor sa kaniya ay iwasan niya ang stress, matulog sa tamang oras at kumain ng mga masusutansiyang pagkain. "W-What?" Gulat na sambit ni Lazarus nang magising ito mula sa pagkakaidlip. Nanlalaki ang mga nito ay bakas ang pagkaka