"Kailangan ko pa bang magtanong?" galit na galit na tanong ni Shaira, "Dapat ay makipaghiwalay na siya sa walang kwentang iyon! Hindi siya magpapatawad! Ang saya ko, isang araw na naman ng takot sa kasal at panganganak!"Uminom ng kaunting tsaa si Beatrice at bahagyang ngumiti: "Kung ako, hihingi ako ng tulong, pupunta ako sa address na ito, magre-record ng video sa loob ng bahay, itago ang mga ebidensya, sasampahan ko siya ng kaso ng bigami, at pagkatapos ay magdedivorce. Kasi ang bigami ay may parusang pagkakabilanggo."Ngumiti rin si Isabella: "Maganda 'yan. Gawin natin yan!""Tama, bakit hindi ko naisip yun!" Tinapik tapik ni Shaira ang kanyang hita, "Pinsan, sasama na ako ngayon!"Tumingin si Beatrice kay Nikki: "Samahan mo sila para protektahan sina Shaira at Isabella. Buntis ako, kaya hindi ako sasama.""Okay." Ngumiti si Shaira, "Kung sasama ka, hindi na namin kayang hilingin sa'yo! Hindi ka ba natatakot mapatay ni Marcus?"Habang nagsasalita sila, tatlo na silang naglalakad p
"Talikod ka talagang walang kahihiyan, parang kakaibang estilo ng larawan."Nag-aral si Gilbert ng mga kursong pang-sining sa ibang bansa, at mayroon siyang magandang temperament. Sa mga batang mayayaman, ang kanyang personalidad ay talagang kahanga-hanga.Kapag nagsasalita siya, siya ay magaan at pino, ngunit ang mga salita niya ay kayang magpatahimik sa isang tao."Ang lakas ng kahihiyan mo, anong masama kung kalmutin ka ng girlfriend ko ng ilang beses? After all, wala kang pakialam sa mukha mo.Ang kung ang photo ay na-photoshop o hindi ay maaaring matukoy sa pamamagitan ng teknikal na pagsusuri.Kung ang mga damit sa closet ay sa asawa ni Isabella ay matutukoy rin gamit ang teknikal na pagsusuri sa dandruff ng buhok.Ang bata sa tiyan ay maaari ring matukoy sa pamamagitan ng amniocentesis.Kaya, itong walang kahihiyang babaeng ito, mababa ba ang IQ mo, o iniisip mong lahat ay kasing dali mong lokohin?"Pagkatapos nito, tumingin si Gilbert sa abogado at sinabi, "Gusto kong magsampa
Hindi kailanman naisip ni Beatrice na ang kanyang fiancé na si Albert ay aalis para sa isang business trip, at ang kanyang magiging biyenan na si Minda ay ipapahamak sya at ipagkakanulo upang magamit ng ibang lalaki Hindi! Hinding-hindi nya hahayaan na magtagumpay ang kasamaan ng babaeng iyon! Nagpupuyos ang mga kamao at nanggigil habang itinatayo ang kanyang mahina at pagod na katawan sa malambot at hindi pamilyar na kama na kanyang kinalalagyan, pilit na pinipigilan ang kanyang galit na kanina pa gusto kumawala. Ngunit bago pa man siya makatayo, narinig niya ang galit na boses ng isang lalaki sa madilim na silid."Sino ang nagsabi sa'yo na pumunta rito?"Bahagyang umawang ang kanyang mga labi, hindi maisip kung ano ang nais nitong sabihin, ngunit bago pa man siya makapagpaliwanag, mahigpit na hinawakan ng galit na lalaki ang kanyang pulso at marahas siyang hinila pababa mula sa kama. Sa isang malakas nitong hila ay agad na bumagsak si Beatrice sa carpet. Isang malamig at malakas
Napatigil si Beatrice sa isang sulok at tila nanigas na parang isang yelo. Ramdam nyang umakyat ang dugo sa kanyang ulo dahil sa labis na kahihiyan. Ngunit si Minda ay walang balak na sisihin o kagalitan sya. Tuloy tuloy ito ng walang imik at tuluyang humagulgol ng makita si Marcus. “ Marcus sobra ka na, napakahayop mo. Alam mo bang ang babaeng yan ay ang mapapangasawa ng iyong pamangkin? Hindi ka na nahiya sa amin na pamilya mo”Ng napatigil na si Minda sa pag iyak, agad nitong tiningnan si Beatrice na noon ay sobrang namumutla “ Huwag kang mag alala ako ang bahala seo” wika ng matandang babae kay Beatrice.Hindi tumugon si Beatrice. Tiningnan nya lang ang matandang babae ng maingat, lalo syang nalito sa mga pangyayari. Sa kabilang dako naman, si Marcus na noon ay nakaupo pa sa kanyang wheelchair at napahagikgik ng mahina “Hipag, tila napaaga ata ang iyong pagdating? Parte ba yan ng plano nyo? Baka mamaya may kasunod ka pa dyan” pang aasar naman ni MarcusNapakunot naman ang noo ni M
Isang malalim na buntong hininga ang pinakawalan ng matandang Villamor. Bahagyang nagkaroon ng liwanang ang mukha nito at pagdakay nasambit nito “ Kung pumapayag kang pakasalan ang aking anak, hindi mo na ako dapat pang tawaging lolo, Papa na ang dapat na iyong itawag sa akin sapagkat kung tatawagin mo pa akong lolo baka magkaroon ng pagkalito sa ating pamilya”Ang nakaluhod na si Marcus ay bahagyang napangiti sa mga pangyayari. Ngunit ng bahagya syang gumalaw, naramdaman nya ang matinding sakit ng kanyang katawan dahilan upang bahagyang mamutla ang kanyang mukha. Agad naman itong napansin ng kanilang mayordomo. Agad nitong tinawag ang pansin ni Beatrice. “ Binibining Beatrice, ikaw na po ang bahalang umalalay sa senyorito” Mabilis namang kumilos si Beatrice, kinuha ang wheelchair nito at inalalayan si Marcus paupo dito. Ng nakaupo na ang binata sa kanyang upuang de gulong, bigla itong naubo, ubong tumagal din na tila ilang segundo. Labis itong nakapagpabahala sa kanya, ngunit naalala
“ Ano iyon sabihin mo. Normal lang naman sa mga ikakasal ang may requirements”Huminga nang malalim si Marcus. Nagulat si Beatrice. Hindi niya akalain na ang lalaking kinatatakutan ng lahat sa Ka Maynilaan ay napakadaling kausap?! Huminga nang malalim si Beatrice at ipinaliwanag: “Gusto ko ng isang maliit na bahay. Hindi kailangang malaki ang lugar, kahit maliit na apartment lang ay ayos na. Dapat nakasulat ang pangalan ko sa titulo ng ari-arian. Pagkatapos ng kasal, ayaw kong tumira sa lumang bahay; gusto ko lang tumira sa maliit na apartment. Kung maghihiwalay tayo sa hinaharap… ang bahay ay dapat mapasakin.”Gusto niyang tiyakin na magkakaroon siya ng seguridad para sa hinaharap. Nang marinig ni Marcus ang salitang “hiwalay,” parang may tumusok sa puso niya at tinanong: “Ano naman ang pangalawang kundisyon?”“Kapag nagpakasal tayo, gusto kong ilipat ang aking pangalan sa household registration.”Talagang ayaw na niyang magkaroon ng masyadong maraming kaugnayan sa kanyang pamilya, k
Noon pa man ay sobrang hinahangaan ni Beatrice ang asul at puting porselana na antigong ito. Ito ang pinaka-mahalagang antigong nabili ni Oscar. Noong una, tumingin siya ng dalawang beses dito, at pinagbawalan siya ni Oscar na hawakan ito. Sinabi niyang malas siya, at natatakot siya na kapag hinawakan niya ito, baka mabagsak ang antigong iyon. Tiyak nga, sumunod si Oscar sa titig ni Beatriceat naramdaman niyang parang kumakabog ang puso niya. Nang ibuka nya ang kanyang bibig, narinig niyang tinuturo ni Beatrice ang kanyang pinakamahal na yaman at sinabi, "Sa tingin ko maganda 'yang isa."Bahagyang kumunot ang noo ni Marcus, parang hindi nasisiyahan, pero ipinag-utos pa rin kay Carlos na dalhin ang antigong ito kay Beatrice at tinanong, "May gusto ka pa bang iba?"Tumingin si Beatrice sa mukha ng kanyang ama na puno ng sakit at nagpatuloy na tumuro ng ilan pang mga antigong bagay upang mapagaan ang galit nito. Ipinag-utos ni Marcus, "Hindi maganda ang iyong panlasa. Kailangan mong mat
Carlos, bakit mo sya sinaktan! Nakalimutan mo na ba ang mga itinuro ko sa'yo? Bukod pa riyan, wala na tayong kapangyarihan ngayon, at isa na akong walang silbi. Hindi na tayo puwedeng maging katulad ng dati!"Galit na wika ni Marcus habang tinatapik ang armrest ng wheelchair, na parang dismayado sa isang tao. Yumuko si Carlos: "Patawad, senyorito, hindi ko lang talaga napigilan. Hindi ko matiis na may mga nagsasabi ng masama tungkol sa inyo.""Kailangan mong tiisin! Pamilya ito ng aking asawa. At nangako ako sa kanya na hindi na ako mananakit ng iba."Agad na hinarap ni Carlos si Beatrice at yumukod upang humingi ng tawad: "Senyorita, patawad po. Ako ang dahilan kung bakit nasira ng senyorito ang kanyang pangako sa iyo. Kung may dapat sisihin dito, ako yun at wala ng iba"Hindi naman naglit si Beatrice, bagkus labis na kasiyahan ang kanyang nararamdaman, ang pinakamagandang naramdaman niya sa buong buhay niya. Ngunit hindi niya ito maaaring ipakita, kaya't bahagya lamang siyang tumang
"Talikod ka talagang walang kahihiyan, parang kakaibang estilo ng larawan."Nag-aral si Gilbert ng mga kursong pang-sining sa ibang bansa, at mayroon siyang magandang temperament. Sa mga batang mayayaman, ang kanyang personalidad ay talagang kahanga-hanga.Kapag nagsasalita siya, siya ay magaan at pino, ngunit ang mga salita niya ay kayang magpatahimik sa isang tao."Ang lakas ng kahihiyan mo, anong masama kung kalmutin ka ng girlfriend ko ng ilang beses? After all, wala kang pakialam sa mukha mo.Ang kung ang photo ay na-photoshop o hindi ay maaaring matukoy sa pamamagitan ng teknikal na pagsusuri.Kung ang mga damit sa closet ay sa asawa ni Isabella ay matutukoy rin gamit ang teknikal na pagsusuri sa dandruff ng buhok.Ang bata sa tiyan ay maaari ring matukoy sa pamamagitan ng amniocentesis.Kaya, itong walang kahihiyang babaeng ito, mababa ba ang IQ mo, o iniisip mong lahat ay kasing dali mong lokohin?"Pagkatapos nito, tumingin si Gilbert sa abogado at sinabi, "Gusto kong magsampa
"Kailangan ko pa bang magtanong?" galit na galit na tanong ni Shaira, "Dapat ay makipaghiwalay na siya sa walang kwentang iyon! Hindi siya magpapatawad! Ang saya ko, isang araw na naman ng takot sa kasal at panganganak!"Uminom ng kaunting tsaa si Beatrice at bahagyang ngumiti: "Kung ako, hihingi ako ng tulong, pupunta ako sa address na ito, magre-record ng video sa loob ng bahay, itago ang mga ebidensya, sasampahan ko siya ng kaso ng bigami, at pagkatapos ay magdedivorce. Kasi ang bigami ay may parusang pagkakabilanggo."Ngumiti rin si Isabella: "Maganda 'yan. Gawin natin yan!""Tama, bakit hindi ko naisip yun!" Tinapik tapik ni Shaira ang kanyang hita, "Pinsan, sasama na ako ngayon!"Tumingin si Beatrice kay Nikki: "Samahan mo sila para protektahan sina Shaira at Isabella. Buntis ako, kaya hindi ako sasama.""Okay." Ngumiti si Shaira, "Kung sasama ka, hindi na namin kayang hilingin sa'yo! Hindi ka ba natatakot mapatay ni Marcus?"Habang nagsasalita sila, tatlo na silang naglalakad p
Nagmaneho si Erica ng sports car at tumigil sa pantalan.Hinaplos ng hangin mula sa dagat ang kanyang magulong mahahabang buhok.Kinuha niya ang kanyang cellphone, umistambay sa gilid ng sports car, na may dagat sa likod, at kumuha ng larawan ng kanyang magulong buhok at ipinost ito sa social Moments: Paalam, Mundo~ By the way, mayroon bang sinuman sa mundo na maaaring mag-alaga sa isang mahirap na maliit na nilalang tulad ko?Pagkatapos mailagay ang larawan, maraming tao ang nag-like.Dahil maganda ang larawan, ang magulong buhok ay nagpapakita ng isang sobrang stylish na kagandahan.Ang kagandahan ni Erica ay hindi yung klaseng delikadong kagandahan, at ang kanyang mukha ay madaling makilala, yung klaseng kagandahan ng isang international supermodel.Mayroon siyang mataas na cheekbones, tatlong-dimensional na mga tampok sa mukha, matangkad na katawan, at laging nagpapalabas ng masiglang enerhiya. Siya ay isang kilalang "chosen darling" sa mga circle ng mga mayamang babae. Lahat ng t
Habang sumasagot si Marcus sa mga netizens, hindi niya gaanong pinakinggan, kaya tumingin siya at muling nagtanong."Asawa ko, anong sabi mo kanina?"Nararamdaman ni Beatrice na maganda ang mood ni Marcus, kaya lumapit siya nang kalmado, umupo sa kanyang kandungan, at tiningnan ang kanyang cellphone: "Asawa ko, anong ginagawa mo?""Sumasagot sa mga netizens." Maikli ang sagot ni Marcus, at may pagka-arogante ang tono, "Asawa ko, ngayon hindi naniniwala ang mga netizens na nag-divorce tayo!"Nagningning ang mga mata ni Beatrice ng gulat: "So hindi ka galit?""Hindi ako galit." Sagot ni Marcus ng magaan.Pero palaging nakakaramdam ng hindi pagkaka-kontento si Beatrice, kaya mabilis niyang hinawakan ang kamay ni Marcus at umamin ng kanyang pagkakamali."Asawa ko, wala kaming intensyon ni Erica na gawin 'yan.Hindi inasahan ni Eruca na maipasa niya ito sa Weibo.Siyempre, mali rin ako.Nung humingi si Erica ng mga private photos, hindi ko siya dapat binigyan.Sinabi kasi niya na gagamitin
Kahit na dinelete ni Erica ang post pagkatapos, may mga netizens na mabilis kumilos at kumuha pa ng screenshots.[Mas malakas pa ang larawan kaysa sa salita! Ipinost ng pamangkin ni Boss Marcus ang larawan! Ang estado ng pamilya ng big boss ay sobrang baba, pangalawa lang sa mga aso.]Tumingin si Marcus sa larawan at agad na lumubog ang kanyang magandang mukha.Binuksan niya ang mga komento sa ilalim ng Weibo.[OMG, hindi ko kakayaning maniwala na magdi-divorce na ulit ang big boss.] [Tama, tiyak na wala siyang lakas ng loob na makipagdivorce~ Feather duster, balat ng durian, warning na nakaharap sa pader~][Hahahaha, nilagay ng aso ang mga kamay sa pader, ibig bang sabihin nito na pareho din dapat gawin ng big boss?][Bagaman hindi nakatayo ang big boss na parang aso, ang side profile niya na nakaharap sa pader ay mukhang sobrang naagrabyado... Hahaha, bakit ako natawa bigla?][Sa bahay, talagang kontrolado ng asawa ang big boss.]Maya-maya, maraming mga executive ang lumabas para m
Pagkatapos ni Marcus na tapusin ang tawag, pumasok siya sa kwarto at nagulat sa nakita niya si Erica. Medyo nagkunot ang kanyang noo."Bakit ang ingay-ingay mo? Paano kung matakot ang tita mo?"Nilunok ni Erica ang kanyang laway, bahagyang namutla ang mukha, at nalimutan na niyang i-delete ang Weibo.Lumapit siya sa pinto at ikinaway ang kanyang maliit na kamay: "Paalam, Ate Bea, paalam, Tito Marcus, ako... ako… Aalis na ako sa Earth!"Pagkatapos nun, mabilis na kinuha ni Erica ang kanyang bag at tumakbo palabas.Napakunot ang noo ni Marcus at litong-lito: "Nagsasalita ka ng kalokohan."Pagkatapos ay lumapit siya at niyakap ang kanyang asawa mula sa likod, at isinubsob ang kanyang ilong sa kanyang leeg.Napatawa si Beatrice sa ginawa ni Marcus: "Mr. Villamor, nanghihigop ka ba ng pusa ngayon?""Shh, huwag kang magsalita, hayaang yakapin kita saglit. Malungkot ako." Inilibing ni Marcus ang kanyang ilong sa balikat ni Beatrice at nagsalita sa malambing na tinig.Napansin ni Beatrice n
“Erica, anong ibig mong sabihin?" Tanong ni Beatrice habang puno ng mga tanong ang mukha niya."Ate, huwag mo akong gawing tanga!" Mahigpit na hinawakan ni Erica ang kamay ni Beatrice, "Alam ko na hindi maganda ang trato sa iyo ng Tito ko. Ang mga tao sa labas ay nagsasabing matagal na kayong hiwalay at hindi ka binigyan ng kahit sentimo ni tito! Bukod pa riyan, ikinalat ng mga katulong sa lumang bahay ang balita.""Anong balita ang ikinalat nila?" Naguguluhan si Beatrice."Sabi nila, inaabuso ka raw ni tito gabi-gabi. Ang lakas ng mga sigaw mo, narinig pa raw ng mga katulong sa lumang bahay."Puff~ Halos mabulunan si Bratrice at naging pula ang mukha niya. Bakit nakikinig ang mga katulong?Nakakita ng pagkakataon si Erica at agad nagpakita ng screenshot ng isang pag-uusap. "Ate, hindi ako yung tipo ng tao na basta-basta naniniwala sa mga tsismis. Pinag-aralan ko rin ang pag-uusap na ito. At saka, yung avatar na ito, talagang avatar ng isang katulong sa lumang bahay namin!"Beatrice
“Uncle, Auntie,” nagsalita na si Bryan sa wakas, “hindi ako nakabati kanina, hindi dahil bastos ako o masama ang ugali, kundi dahil nagsasalita si Jennifer at ayokong putulin ang sinasabi niya.”Pagkatapos ng saglit na katahimikan, nagdagdag pa si Bryan: “Tungkol naman sa sinasabi n’yong pag-uugali at kabutihang-asal, sa totoo lang, matapos n’yong gawin ‘yon sa anak n’yo, hindi kayo karapat-dapat hangaan. Anong karapatan n’yong hingin ang respeto at pagpipigil sa galit mula sa akin, kung kayo mismo, bilang magulang, ay hindi marunong rumespeto?”“Bilang ama, puwede ka bang basta na lang kumuha ng pera nang hindi kinukunsulta ang anak mo? Anong pinagkaiba n’yon sa pagnanakaw?”“Ikaw… Anong sinasabi mo! Hindi ‘yan pagnanakaw! Pamilya tayo—” galit na tugon ni Arturo, habang mariing hinawakan ang kamay ng kanyang asawa, “Pakinggan mo nga, anong klaseng mga salita ‘yan…”Tahimik lang ang ina ni Jennifer. Kahit na naiintindihan niya ang punto ng anak, hindi pa rin siya sang-ayon na natulo
Nang marinig ni Jennifer ang sinabi ng tagapamahala, bigla na lang nanginig nang matindi ang kanyang katawan at agad siyang napaupo ng tuwid, parang huminto ang tibok ng kanyang puso.Hinawakan ni Bryan ang maliit na kamay niya at pinayapa siya sa banayad na tinig: “Huwag kang kabahan, nandito ako.”Tahimik na tumango si Jennifer, parang robot, saka nagbihis, naghilamos nang mabilis, at bumaba agad ng bahay.Mabilis ang kanyang mga hakbang, hindi na niya hinintay si Bryan.Napilitan si Bryan na magpalit muna ng pormal na damit bago siya sumunod pababa.Tumakbo si Jennifer papunta sa sala, hinihingal, nakayuko at mahina ang boses na bumati: “Tatay, Inay…”“Ikaw… ikaw talaga…” Itinuro ng kanyang ama ang ilong ng anak, “Nagpunta ka talaga sa bahay ng lalaking ‘yan at dito natulog?!”“Alam mo bang hindi kami nakatulog ng nanay mo buong gabi kagabi? Tinawagan pa namin halos lahat ng kaklase mo. Tawag kami nang tawag hanggang wala na kaming magawa kundi pumunta rito.”“Kung sa bahay ka man