Kakauwi ko lang. Haha. Saturday kasi ngayon at kapag weekend, alam niyo ng wala ako sa bahay. So may update pa ulit mamaya.
Bago niya ibunyag ang lahat, kailangan niya munang malaman kung tama ba ang hinala niyang si Joy ang may kagagawa non. At kung siya nga, nais niya ring malaman kung bakit niya yun nagawa sa pamilya niya.Kaya kailangan niya si Luis para mag-imbestiga.“Sino si Joy?” tanong ni Luis.“Ang personal nurse ng triplets.”Kumunot ang noo ni Luis pero hindi na siya nagtanong pa, bagkos binuksan niya ang gate para anyayahan si Mithi na pumasok na muna.Pagpasok ni Mithi sa loob, nakita niya si Loiuse, ang batang medyo hawig ni Kallahan. “Hi po tita Mithi!” Kumaway pa ito sa kaniya.“Hello Loiuse Amelie,”“Nasaan po si Mayumi, tita?”“Nasa bahay siya ng lolo niya e…”‘Sino kaya ang magulang ng batang ito?’ ang tanong ni Mithi sa isipan niya.“Amelie anak,” tawag ni Luis sa anak niya. “Go to your Nana Jelay. Mag-uusap muna kami ng tita Mithi mo.”“Opo papa,”Sumama si Louise kay Jelay kaya sila nalang ni Mithi ang naiwan.Agad na iminustwera ni Luis ang sofa niya para maupo doon si Mithi. Sa git
3 days after, hindi pa rin umuuwi sina Mithi sa bahay nila. She makes sure na naglalaro at masaya ang mga anak niya lalo na si Mayumi dahil ayaw niyang matrauma ang anak niyang babae. Gusto niyang makalimutan ni Mayumi ang mga naranasan nito kay Kallahan kahit na tingin niya ay impossible pa. She even turned off her phone dahil ayaw niyang tawagan siya ng mama niya. Alam niya kasing hindi siya pupuntahan ni Angel dahil nasa lugar siya kung nasaan ang papa niya at si Annaliese. Si Kallahan naman, binisita sila nito pero pinaalis lang niya ito. At ngayon, kasama niya ang triplets dahil nakiusap ang tatlo na gusto nilang kumain ng burger. Alas singko pa lang pero medyo madilim na. Nasa park na sila at nakatake-out na rin ng burger steak. Nakaupo lang si Mithi sa bench nang lapitan siya Alab.“Mama, hindi pa po ba tayo uuwi?” ang tanong ni Alab, na iniwan si Mayumi at Bagwis sa swing. “Hindi pa muna anak…” “Bakit po takot si Mayumi kay papa, mama?” Nangapa si Mithi ng sas
Habang naghihintay si Mithi sa labas ng banyo, nakita niya si Kallahan na palapit sa kaniya. Hindi niya ito pinansin kahit na batid niyang sa kaniya ito papunta.“Wife… Can I borrow our children? Gusto ko sana silang makatabi sa pagtulog mamaya.” Ang sabi ni Kallahan. “I miss them..”Hindi sumagot si Mithi. Nasira lang ang araw niya sa sinabi ni Kallahan. Lalo’t batid niyang hindi kasama si Mayumi sa children na yun.“Wife-" napatigil si Kallahan ng biglang nagring ang cellphone ni Mithi.Nang makita ni Mithi ang pangalan ni Luis sa screen niya, agad siyang lumayo kay Kallahan at sinagot ito. Kumunot ang noo ni Kallahan habang nakatingin sa kaniya.Iniisip niya sino marahil ang tumawag sa asawa niya.“Mithi, may nakuha na akong impormasyon tungkol kay Joy. Can you come here?”“Sige..” Sabi ni Mithi.Tumingin siya kay Kallahan at naabutan niya itong nakatingin sa kaniya ng mariin. Sakto namang lumabas si Alab at Bagwis galing CR.Nang makita nila si Kallahan ay agad silang tumakbo palap
Umuwi si Mithi sa bahay ng papa niya pero ang naabutan niya lang ay si Annaliese na nasa labas at nag-aalala ang mukha.“Mithi, ang papa mo…” Sabi ni Annaliese sa kaniya.“B-Bakit? Nasaan si papa?”“Pumunta siya kina Kallahan. Dumating kasi si Kallahan dito kanina at sapilitan niyang kinuha si Bagwis at Mayumi. S-Si Michael… galit na galit at may dala pa siyang itak. Baka magkagulo Mithi.”Hindi na nagtagal si Mithi. Bumalik siya sa sasakyan ni Luis na siyang naghatid sa kaniya.“Sa bahay Luis.. Pahatid ako.” sabi ni Mithi kay Luis.Pagdating nila sa bahay nila ni Kallahan, sa labas pa lang ng gate, naabutan niya na si Bagwis na umiiyak at ayaw pumasok kahit na pinipilit siya ni Kallahan pumasok.Wala pa si Michael. Naunahan pa nila ito ni Luis.“Papa, noooo!” Umiiyak na sabi ni Bagwis. “Let go of me.. Pupuntahan ko si Mayumi, papa.”Kumunot ang noo ni Mithi sa narinig. “Nasaan si Mayumi?” tanong niya kaya napatingin si Kallahan, Bagwis, at ibang mga katulong sa kaniya.“MAMA! MAMA HEE
“M-Miss Mithi!” Sabi ni Joy na kinakabahan.Nakatingin si Mithi sa sahig. Hindi niya kasi alam anong gagawin niya para hindi magdilim ang paningin niya. Ang tignan pa lang si Joy ay sobra ng nakakagalit, natatakot siyang mapatay niya ito agad na hindi man lang niya pinaparanas ang sakit na dinulot nito sa kanila.Ayaw niyang bigyan ng madaling kamatayan si Joy.“Alam mo ba ang ginawa mo sa mag-ama ko?” nakangiting tanong ni Mithi. Ang ngiting kabaliktaran sa pinapakita ng mga mata.“M-Miss Mithi-"“Alam mo ba kung anong apelyido ang dala ko?”For the first time, nakaramdam ng kilabot si Joy kay Mithi. Kahit kailan, nakangiti si Mithi sa lahat. She's warm and jolly. Hindi kailanman sumagi sa isipan niya na makikita niya ang reaction na ito kay Mithi. “Alam mo bang kaya kitang balatan ng buhay na hindi ako makukulong?”“Miss Mithi-"“Magpainit kayo ng mantika!” Sabi ni Mithi sa mga katulong na nasa labas. Nanlaki ang mata ng mga katulong sa sinabi ni Mithi. Bigla silang kinabahan. Lal
Akmang kukunin ni Mithi ang kawali kung saan ay may mainit na mantika nang hawakan ni Kallahan ang kamay niya. Natigilan si Mithi at nanlalaki ang matang bumaling sa kaniya. Nakita ni Mithi ang mukha ni Kallahan na basa dahil sa luha. "Let's stop, wife." Pakiusap ni Kallahan sa kaniya. "What? Stop?" Hindi makapaniwalang tanong niya. Kinuha ni Kallahan ang kawali na hawak ni Mithi. Binalik niya yun sa kalan at pagkatapos, niyakap niya si Mithi ng mahigpit."Nagkamali ako." Sabi niya, inaamin ang katangahan na ginawa niya. "Nagkamali ako at kasalanan ko rin lahat."Nakagat ni Mithi ang labi niya at doon bumuhos ang lahat ng emotion na kinikimkim niya. Ibinaon ni Mithi ang mukha niya sa dibdib ni Kallahan habang umiiyak. "Si Mayumi.... Hindi ko kayang kalimutan ang iyak at sakit na nararamdaman niya dahil sa ginawa ng babaeng yan. Pinaniwala ka niyang hindi natin anak si Mayumi." Sabi ni Mithi kay Kallahan. "Punish me." Sagot ni Kallahan. "Pagbabayaran ko lahat ng mga malin
“K-Kuya,” pinasigla ni Joy ang boses niya habang kausap niya ang mga kapatid niya. “Joy!”“Kuya, kamusta na kayo diyan?” tanong niya sabay sulyap kay Kallahan.“Maayos naman kami dito. Ikakasal na si kuya Aron next month. Kailan ka uuwi dito Joy? Dapat narito ka sa kasal niya.”Sumisikip ang dibdib ni Joy sa narinig niya. Gusto niyang umuwi at dumalo sa kasal ng kuya Aron niya. Pero paano niya magagawa yun kung sigurado na ang kamatayan niya.“Hindi ko alam kuya kailan ako makakauwi. Aalis na kasi ako kuya.”“Huh? Saan ka pupunta?”“Sa ibang bansa kuya.. Kailangan ko ng umalis bago pa malaman ni Kallahan at Mithi ang ginawa ko sa kanila.”Sumulyap siya muli kay Kallahan na walang buhay na nakatingin sa kaniya.“Kung ganoon umuwi ka na dito Joy!”“Hindi na kuya… Baka e madamay lang kayo diyan. Mas mabuti ng hindi nila malaman ang koneksyon natin.”“Nasaan ka ngayon?” matutunugan ang pag-aalala sa boses ng kapatid niya.“Nag-iimpake na ako kuya. Bukas na ang flight ko. Kailangan ko ng u
“Saan ka galing?” tanong ni Mithi kay Kallahan pagkauwi nito kasama ni Alfred. Gabi na at wala na rin ng kahit na anong bakas ng dugo ang makikita sa katawan niya.Tulog na ang lahat ng mga bata maliban kay Mithi na hinihintay si Kallahan sa labas ng bahay. Agad na lumuhod si Kallahan sa harapan niya at nagsimulang umiyak.“W-Wife… p-patawad…”Tumingin si Mithi kay Alfred na naaawang nakatingin kay Kallahan.Nakagat ni Mithi ang labi niya habang ang mata ay lumuluha sa labis na sakit na nararamdaman niya. Naiintindihan niya si Kallahan kung bakit ganoon ang trato nito kay Mayumi pero hindi niya kayang balewalain ang paghihirap ng anak niya.Takot na takot si Mayumi… Iniisip nito na hindi siya kamahal-mahal.At nasasaktan siya ng husto dahil doon. Hind niya kayang ipagsawalang bahala ang lahat ng pasakit na naranasan ng anak niya.“Patawarin mo ko… Nagkamali ako..”Gayunpaman, hindi rin niya kayang balewalain si Kallahan. Alam niya kung gaano katindi ang sakit na dinaramdam nito.Na an