ESCALANTE SERIES 1: RAMONA ESCALANTE Ginawa ni Ramona ang lahat para makuha ang atensyon ni Nero pero sa daming beses niyang pagtatangka kahit isang beses hindi siya nagtagumpay. Pero bakit tuwing nababaling ang atensyon niya sa iba ay tila nagagalit ito? Hanggang saan aabot ang kanyang obsesyon para sa lalaki? Kaya ba niyang tanggapin ang paulit-ulit nitong pagtanggi sa nararamdaman niya? Paano kung kailan sumuko na siya saka naman ito naghahabol at ayaw siyang pakawalan? Handa ba siyang mabaliw muli para dito o talagang tinapos na niya ang kahibangan niya para lalaki?
View MoreRAMONA
Bigla akong napatigil nang biglang may mga naglalagang petals mula sa itaas. Kalalabas ko lang ng hallway ng building ng classroom namin. Gutom na ako kaya nagmamadali akong maglakad pero para akong nasa Japan ngayon dahil daig pa ang may cherry bloosom ngayon dahil sa dami ng petals na nanlalaglag.
Napatingin ako sa itaas at nakita ko ang ilang lalaking nagtatapon ng mga petals mula sa third floor. Anong trip nila?
Kumunot ang noo ko nang biglang may mga estudyanteng pumalibot sa akin na may dalang mga illustration board. Sabay sabay nilang binaliktad ang hawak nila hanggang lumantad sa harapan ko ang mga letrang nakasulat doon.
"WILL YOU BE MY GIRLFRIEND?" iyan ang buong salita.
Tumaas ang kilay ko dahil sa nabasa. Kanino naman kayang pakulo ito?
Alam ko na may confession na magaganap dahil sa mga pakulo nila pero hindi ko inaasahan na para sa akin pala iyon.
Gasgas na ganitong style. Marami ng gumawa nito at hindi lahat nagtagumpay na makatanggap ng oo. Hindi na nakakakilig ang mga ganitong paraan ngayon. Masyadong agaw pansin, baka gusto lang magpasikat ng may pakulo nito idinamay pa ako.
Muling luminya ang mga estudanteng nakapalibot sa akin kanina. Daig pa nila ang mga sundalo na tila lumiya para padaanin ang Presidente sa sobrang stiff nila.
Muntik na akong mapa-make face ng makita ko ang lalaking papalapit sa akin. He is far from my type. Akala ko pa naman kikiligin ako kahit papaano kapag nakita ko na kung sino ang mastermind ng pakulong ito.
Ngumiti ito pero alanganin ng makalapit na sa akin habang ako naman ay naiinip na gusto ng umalis. Gutom na ako, abala sila. Lalo na siya.
"I-I....l-like you." Umikot ang mata ko dahil sa sinabi ng lalaking nasa harapan ko ngayon. May hawak pa siyang bulaklak at nanginginig ang mga kamay habang parang batang nagmamakaawa habang nakatingin sa akin.
Alam kong madami siyang inipon na lakas ng loob para gawin ang stunt niya ngayon pero hindi ko maiwasang mainis lalo na ng magsimula na kaming pagtinginan ng mga tao at nagchant pa ang mga ito ng kung ano-ano.
"Say yes! Say yes!"
"O-oo na 'yan!"
Iba't iba ang sigawan ng mga taong nakakita sa pakulo ni Leroy.
Desisyon sila? Sila ba magiging jowa kung sakali. Hmp!
Sinamaan ko ng tingin ang mga tao sa paligid namin kaya nanahimik silang lahat. Aba dapat lang, makuha sila sa tingin.
Tiningnan kong muli si Leroy, hindi dahil interesado ako sa kanya kundi upang ipakita sa kanya na wala siyang pag-asa. Hindi ko siya type.
Matangkad? Check.
Matalino? Check.
Gwapo? Medyo alanganin siya sa parteng iyon.
Hot? Double cross. Mukha siyang malnourished na nilalang. Siguro sa kaaaral niya nakalimutan na niyang kumain.
Ito ang tipo ng taong, busog ang utak pero hindi ang tiyan. Iyong dapat A+ lahat ng grade kahit umabot pa ng sixteen ang BMI Tipong hahangin lang ng kaunti maari ng matangay. Sure ako na matalino siya dahil palagi ko nakikita ang pangalanniya sa honor list.
Okay na sana siya kahit hindi masyadong gwapo pero ayoko naman ng di na nga gwapo mukha pang bangkay na kababangon lang sa hukay. Mga lalaki naman sa una lang magaling kaya kung iiyak ako doon na sa may hitsura para naman hindi luging masyado. Pero hindi naman ako tangang iiyak dahil lang sa lalaki. Hindi ako pinanganak na maganda para lang sayangin ang luha sa kabaro ni Adan.
"I don't like you. Hindi kita gusto." Bored na saad ko. Hindi ko na kailangan pa ng maraming salita para ipaliwanang sa kanya ang gusto kong sabihin. Tagalog at English na iyon siguro naman intindi na niya.
"Oooooh...." narinig kong saad ng mga tsismoso at tsismosang nanonood sa amin. Akala siguro ng mga ito may shooting ng pelikula at kung maka-usyoso ay wagas. Mukha lang akong artista pero wala akong balak pumasok sa showbiz. Sabi kasi ni Ate Renata, kapag nag-artista raw ako bashers lang ang maiipon ko, hindi fans.
"Pe-pero wala ka namang boyfriend."
Umikot ang mata ko dahil sa sinabi niya. Ayokong lantarang manlait dahil bad iyon kaya huwag niya akong pilitin. Kahit papaano gusto ko pa naman sanang may matirang pride sa kanya kahit nasa ginagawa niyang ito parang prine-pressure niya ako para sagutin ko siya. Kaso paki ko naman sa mga nakatingin sa amin ngayon?
Some of the public proposal is not fan but a way on pressuring someone to say yes. Ginagamit nila ang mga mata ng mga taong nanonood para tulugan silang mapilitan na sagutin sila pero hindi ako gaya ng iba. I will never be guilty saying no, even if it's infront of the crowd. I will not say yes para lang hindi siya mapahiya. Ginusto niya iyan, kaya dapat handa siya sa consequences.
"Hindi kita type. Ayoko sa iyo. Okay na bang dahilan iyon? Pwede naba akong dumaan kasi gutom na ako," mataray na saad ko. Wala akong time para sa kanya. Matalino naman siya pero bakit hindi niya gets agad ang sinabi ko?
"And who says she's single?" A handsome man is approaching us.
Masyado itong eksena pero wala akong pakialam.
Napangiti ako ng makita siya. Hindi talaga ako nagkamali sa pagpili ko sa kanya. Hindi man siya kasing level ng first crush ko at least alam kong hindi ako lugi sa kanya.
Nakita ko kung paano nahati ang crowd para bigyan siya ng space para makalapit sa akin. Mabilis niyang pinatong ang isang braso sa balikat ko ng tuluyan na siyang makalapit.
Nginitian ko siya. Kumindat naman siya sa akin bago humarap kay Leroy.
"Hindi ko alam kung saan mo nakuha ang balitang wala pa siyang boyfriend. So, I just want to introduce myself. I am the boyfriend. She's mine," maangas ang pagkakasabi ni Gael.
Yeah, I am not single. Gael is my boyfriend, it's been two weeks since I said yes to him. Hindi nga lang namin ipinapaalam sa lahat dahil iniiwasan ko na malaman ng mga ate ko ang tungkol sa amin. Alam kong kapag nalaman nila na may boyfriend na ako ay baka tumutol sila lalo na si ate Rob.
Pero ngayon mukhang malalaman na nila na may boyfriend na ako. Ipagsigawan ba naman ni Gael. Sigurado akong pag-uusapan ang eksenang ito at impossibleng hindi makarating sa tenga ng mga kapatid ko.
Nakita ko kung paano nanlumo si Leroy at ang kaninang bulaklak na hawak nito para iabot sa akin ay walang buhay na nitong hawak habang laglag ang balikat.
"Everyone, Listen! Ramona Escalante is my girlfriend! She is mine so to all those guys na nagbabalak na ligawan pa siya, back off!" sigaw ni Gael na ikinagulat ko pero hindi ko mapigilang mapangiti.
Binabakuran ako ng ungas. Hindi ko mapigilang kiligin. Akala yata ni Gael nasa pelikula talaga kami at kung makapagdeklara akala mo male lead na male lead siya. Gusto pa yata niyang higitan ang eksena ni Leroy. Mga lalaki talaga hindi papatalo.
Nakita ko ang ingit sa mata ng ibang babae. Gael is one of the campus crush kaya alam kong madaming nagkakagusto sa kanya pero sorry na lang sila. Ako ang gusto, hindi sila. Ako ang niligawan, ako ang girlfriend.
Kung may naingit meron din namang kinilig. Pero ano man nararamdaman nila. Wala na akong pakialam doon.
Hinila na ako ni Gael papalayo sa kumpulan ng mga estudyante. Naiwan namin sa gitna si Leroy na malungkot ang mata habang nakatingin sa amin.
Sorry siya. Gaga lang ako pero hindi ako pumapatol sa gaya niya. Ayoko ng lalaking lampa. Mukha kasi siyang mahinang tingnan hindi dahil sa payat siya kundi dahil mukhang mahina ang loob nito. Kanina nga halatang-halata ang panginginig ng kamay nito. Ang kailangan kong boyfriend yung handang harapin ang tatlo kong ate. Pero sa akin pa lang bahag na buntot niya paano pa kapag mga kapatid ko na ang haharapin niya?
I chose Gael not because I love him but because I know that he is someone na hindi agad nagpapatalo o hindi agad ako ipapatalo. I like him, but not to the point na mahal ko na. Siguro hindi pa ngayon pero mukha namang hindi siya mahirap magustuhan. Masaya naman akong kasama siya.
He still far from him. Kung ikukumpra ko siya malayong-malayo pa rin silang dalawa. Gael has playful and badboy aura, while that guy is too serious but always striking. Iyong tingin pa lang matatameme na ako. Gael is his opposite, that's why I chose Gael as my escape. Maybe he can help me to forget him. I hope.
"Dapat talaga una pa lang sinabi na agad natin na tayo na para wala ng langaw na aaligid aligid sa iyo," nakasimangot na saad ni Gael habang naglalakad kami palabas ng campus. Tila asar pa rin ito sa nangyari.
"Pasensya kana. Masyadong maganda girlfriend mo."
Tumingin siya sa akin bago ngumiti. "Napakaganda kaya nga ang swerte ko sayo."
Umirap ako dahil sa sinabi niya. Mambobola. Matagal ko ng alam na maganda ako.
"Mabuti alam mo," sagot ko at hinawakan ko ang bag niya bago siya hinila papunta sa kotse niya. "Gutom na ako kaya bilisan mo."
Naiiling na nagpatangay na lang ito pero bago pa kami makarating sa pinagkakaparadahan ng kotse niya at tila minamalas na makasalubong namin ang hindi dapat makasalubong.
"Where are you going?" tanong ni ate Rob habang nakatingin sa amin ni Gael. Kasama nito si Nero na tuwid ang tingin sa amin ni Gael dahilan para mabilis kong bitawan ang bag ng boyfriend ko.
"We are about to eat," sagot ni Gael na para bang balewala lang dito na ate ko ang kaharap namin. I know na kahit hindi ko sila ipakilala, alam kong kilala niya ang mga kapatid ko. My sisters are too famous for different reasons. Hindi naman artista ang mga kapatid ko pero madami ang nakakakilala sa kanila dito sa loob ng school na pinapasukan namin.
"And you are?" Mapanuri ang tinging ibinabato ni ate Rob kay Gael ng tanungin niya ito. Tila hindi ito natuwa sa sagot ni Gael. Tingin pa lang nito parang hinuhushagan na agad ang boyfriend ko.
"He is my classmate. Nagutom kasi kami paggawa ng presentation kaya niyaya kong kumain,"mabilis na sagot ko bago pa makasagot si Gael. Pasimple ko siyang siniko at pinanlakihan ng mata para sabihang sakyan na lang niya ang sinasabi ko.
Pareho kaming lagot kapag nagsabi siya ng totoo. Sigurado magigisa ako ng todo at hindi pa ako ready na masermonan.
"You can treat him the other day. Sumabay kana sa amin ni Nero. Hindi ka makakasabay kay Raf dahil male-late siya ng uwi dahil may tatapusin pa siya."
"I can send her home after we eat," singit ni Gael.
"Do you know where she lives?" Tanong ni Nero na kanina pa tahimik sa tabi ni ate Rob. Ikiniling nito ang ulo na para bang inaanalisa si Gael bago tumingin sa akin. No wonder magkasundong-magkasundo sila ni Ate Rob. Parehong-pareho sila ng ugali. "Why do I have this feeling that he is not just your classmate, kiddo?"
Nahugot ko ang hininga ko. Hindi ko alam kung dahil sa tingin niya o dahil sa tanong niya.
Mabilis kong sinaway ang sarili ko bago siya inirapan. Dapat hindi na ako nagpapadala sa presensya niya.
"You heard me. I said, he is my classmate, mukha ba akong sinungaling?" mataray na tanong ko para itago ang kaba. "Gael, next time na lang tayo kumain. Sinusundo na kasi ako ng mga parents wannabe ko," baling ko kay Gael bago walang lingong nagmartsa papunta sa kotse ni Nero.
Mabuti pang sumunod na lang ako sa gusto nila kesa mabuking pa ako. Mas madaming paliwanagan at sermong magaganap kapag nanyari iyon. Mabuti sana kung isa lang gigisa sa akin. Tatlo sila.
Sumunod naman sa akin si ate Rob pero nakita ko pang may binulong si Nero kay Gael dahilan para ikuyom ng huli ang kamao nito.
Bakit ba kasi nakasalubong pa namin sila? Malayo naman ang senior high building sa college building pero tuwing uwian madalas na sinasadya pa talaga ako ni ate Rob para isabay pauwi. Hindi naman na ako bata. Kaya ko nang umuwing mag-isa. Saka ayokong makita ang pagmumukha ng driver namin ngayon. Hindi ko maiwasang maasar.
Dumating ang sabado. Ito ang araw ng fashion show. Napatingin ako sa paligid nang mapansin ko na ako lang ang inaayusan. “Nasaan po ang mga kasama ko? ”Tanong ko sa make-up artist na nag-aayos sa akin. “Nasa ibang room po sila ma'am, magkakabukod po talagang inaayusan ang mga model para po hindi magkagulo sa isang room at hindi masagi ang susuutin ninyong gown,” paliwanag nito. Napatingin ako sa gown na susuutin ko. This is not my wedding yet, and I am very excited. Hindi rin lang isa ang nag-aayos sa akin, lima silang nandito sa loob na kasama ako. May nag-aayos ng buhok ko, ng make-up ko, at ng mga susuutin ko. Daig ko pa ang ikakasal talaga. Hindi ko rin makita si Ate Ren, pagkahatid kasi niya sa akin ay umalis na rin siya, sabi nga niya may appointment siyang pupuntahan. Kaya nga ako ang pumalit dito sa kaniya. Napatingin ako sa paligid, ilang minuto na lang at magsisimula na ang show, pero wala pa akong nakikitang ibang modelo na kasama ko. Hindi gaya sa mga napapanood ko na
THREE YEARS AFTER... Ramona's POV "Three years na kayong engage, wala pa ba kayong balak magpakasal?" napatingin ako kay Ate Ren. "Naunahan ka pa ni Rob." Nakaupo ito sa sofa habang nakataas ang dalawang paa at kumakain ng cereals. Saturday afternoon ngayon at nakatambay lang kaming dalawa sa bahay. Dito na ulit siya nakatira, hindi ko alam kung ano ang nangyari, but she said that she is planning to divorce Kuya Lukas. "Magpapakasal naman kami, sure naman na iyon, pero sa ngayon, hindi ba pwedeng mag-enjoy lang muna kami bilang boyfriend-girlfriend?" sagot sa kaniya. Isa pa busy si Nero sa negosyo niya at ako naman ay sa trabaho ko bilang bagong Marketing Director ng Hidalgo's Hotel. One year after ni Nero mag-propose sa akin ay nag-resign siya sa trabaho, saka ko lang nalaman na may sarili pala siyang negosyo. He owns three luxurious resto bars and a resort kaya masyado siyang busy. Tapos balak pa niyang magpatayo ng bagong branch, kaya mas abala siya. "Pero kapag inaya ka niya
Bumalik ako ng Maynila kasama si Noel at gaya ng inaasahan ko hindi papayag si Ellen na hindi siya kasama. Pero wala na itong nagawa nang bumukod na ako, hindi gaya sa America na magkasama kaming dalawa sa iisang bahay. I also contacted my best friend, Rob, to inform her that I was back. Kahit na alam ko na galit pa rin siya sa akin dahil sa ginawa ko sa kapatid niya. Gaya ng inasahan ko maraming maaanghang na salitang binitwan sa akin si Rob, pero sa huli ay nakausap ko rin siya ng maayos. Kasunod kong kinausap ay ang nakakatanda sa magkakapatid na Escalante. "So, you finally back?" bored na saad nito habang magkausap kami. Nakasandal ito sa isang mamahaling kotse. NDH race track kami ngayon. Nalaman kong palagi siyang tumambay dito dahil asawa niya ang may-ari ng lugar na ito. Ngayon naiintindihan ko na why she can boss people around her; she's a real boss. Tumango ako sa kaniya. "Yes." "Why just now?" "What do you mean?" "Why did you come back?" "He is not mine." "I know," s
NERO'S POV The trip to Japan became a memorable one. Ang pangako ko kung babantayan ko lang siya ay hindi ko natupad, nagawa kong umamin sa kaniya. Nalaman niya na hindi coincidence lang na nasa Japan ako dahil nga nadoon ako kung nasaan siya. Sinadya ko namang iparamdam ang presesnsya ko sa kaniya, hindi ko lang inaasahan na magagalit siya sa akin. I really have no plan to confess yet, but seeing her angry with me made me feel devastated, so without a plan, I told her what I felt for her. That day, I said the magic words and promised her that I would wait until she was ready. Magkasama naming nilibot ang buong Kyoto, we may not be officially lovers, but we are both already aware of what we feel. Minsan kasi kahit gaano pa natin kagusto ang isang tao, hindi muna natin gugustuhin na pumasok sa relasyon kasama siya. Hahayaan muna nating siyang abutin ang pangarap niya, habang tayo ay nakasuporta lang sa kaniya. At ganoon ang gusto kong gawin kay Ramona. Hayaan siyang malayang abutin mu
Kung kailan amindo na akong gusto ko rin siya saka naman siya nagsimulang iwasan ako. Tapos nagsimula pangsumingit ang Sandro na iyon, kaya mas lalo akong nahirapang lapitan si Ramona. Gumawa na lang ako ng paraan para hindi ako malamang ni Sandro. Binigyan ko siya ng regalo. Una ay binigyan ko langs iay ng electric shocker dahil nalaman ko na nag-iisa lang siya sa bahay. Kailangan niya ng pang-self-defense. Nang dumating ang pasko at bagong taon ay nasa probinsya siya. Palagi talaga silang umuuwi kapag bakasyon, kaya binili ko ng regalo ang lahat ng naipon ko. Mahilig siyang kumuha ng larawan, kaya dlsr ang binili ko sa kaniya. Medyo may kamahalan kaya nabutas ang bulsa ko, pero nang makita ko ang mga ngiti niya sa iniregalo ko, sulit ang gastos ko. Binili ko talaga ang isa sa pinakamahal na camera para sa kaniya. Hanggang sa dumating ang eighteen birthday niya. Wala na akong pera ako ng isang silver infinity ring. Mura lang iyon, pero gusto ko ang simbolo noon. Kapag nagpropose ak
NERO'S POINT OF VIEWSumama ako ngayon kay Rob papunta sa bahay nila. Katatapos lang naming mag-enroll at sa bahay nila kami dumiretso ng uwi. Sanay na akong tumambay sa kanila dahil madalas ay siya at si Raf lang naman ang tao doon, pero hindi ko inaasahang pagdating namin ay naroon na rin ang bunsong Escalante. Sa larawan ko lang siya nakikita dati, pero hindi ko mapigilang mapahigit ng hininga nang makita ko siya at ngumiti sa amin ni Rob.Mas maganda siya sa personal."Who is he?" tanong nito kay Rob, pero nasa akin ang tingin niya. Sinubukan kong pakalmahin ang sarili ko. Hindi ko alam kung bakit bigla akong kinabahan sa harap ng teenager na nasa harapan ko.Kailan pa ako kinabahan dahil sa bata?"My friend, Nero," simpleng pagpapakilala sa akin ni Rob sa kaniya. "She's my youngest sister, Ramona. Dito na rin siya mag-aaral."Inilahad nito ang kamay niya, tantanggapin ko na sana iyon nang bigla itong magsalita. "Ramona Escalante, your future wife," malaking ngiti na saad nito dah
Napatingin kami kay Papa at Nero nang sabay na pumasok ang mga ito sa dining room. Halatang may hangover sila pareho, pero pinipilit nilang hindi ipahalata. Ayan kasi ang lalakas uminom, pero bagsak naman. Sabay silang naupo. Si papa ay sa kabisera ng lamesa, habang si Nero naman ay sa kalapit ko. Nginitian ako siya at inabot ang kape para mawala ang sakit ng ulo niya kahit papaano, pero bigla nitong hinawakan ang kamay ko habang nakakunot ang noo. “How? You already saw it?” gulat na tanong niya sa akin habang nakatingin sa daliri kong may suot na singsisng. “Yeah, you gave it to me last night,” nakangiting saad ko sa kaniya. Huwag niyang sabihin na hindi niya naalala? “Kung ganoon nilasing mo ako para makapag-propose ka sa anak ko?” sabay-sabay kamig napatingin kay papa habang matalim ang mga mata nito na nakatingin kay Nero. Bigla itong napayuko nang bigla itong batukan ni Mama. “Ikaw ang nagsabi sa kaniya na lumuhod kaya huwag ka nang tumutol pa. Hayaan mo na ang anak natin,
RAMONA'S POV Napabangon ako sa kama ko nang marinig kong may nagtatawanan sa ibaba. Nahihirapan man ay pinilit kong sumakay sa wheelchair ko bago ako lumabas ng kwarto ko. Nakasalubong ko si Ate Roberta na nagtatakang tumingin sa akin. "Saan ka pupunta?" "Sa labas narinig ko kasi ang boses ni Nero parang may kaaway yata," sagot ko sa kaniya. Boses kasi ni Nero ang narinig ko. Hindi naman iyong palaging malakas ang boses maliban na lang kapag mainit ang ulo sa opisina, pero ngayon ay rinig ko ang boses niya hanggang kwarto ko na tila ba may kausap. Napatingin ako kay Ate Rob nang itulak niya ang wheelchair ko. Napakunot ako nang makita ko si Mama na nasa may Garden at hawak-hawak ang camera na para bang may vini-video ito. Napatingin ako kung saan nakatutok ang hawak niya at nakita ko si Papa at Nero na nakaupo sa may papag na nasa may hardin. Ang daming bote ng alak na nakapalibot sa kanila. "Ma, nilalasing ba ni Papa si Nero?" nag-aalalang tanong ko kay mama nang makita ko si N
RAMONA'S POVIt's been two weeks mula nang makalabas ako sa ospital, pero naka-wheel chair pa rin ako dahil sa binti ko. Hindi pa kasi magaling at hindi ko naman pwedeng pwersahin. Pero sabi naman ng doctor ay makakalad din ako kapag magaling na ang binti ko.Nasa balcony ako sa second floor at napakunot ang noo ko nang makita ko si Nero na nagsisibak ng mga kahoy sa ibaba kasama ang ilan sa mga tauhan ni Papa.Hindi ko mapigilang mapailing, sigurado akong ang ama ko ang may pakana noon.Marami nang nangyari sa nakalipas na tatlong linggo.Matapos kong makalabas sa ospital ay isinama ako pauwi ng mga magulang ko sa probinsya. At kahapon ay dumating si Nero para sundan ako. Sabi niya ay inayos lang niya ang mga problemang naiwan sa Maynila.Mabuti na lang at may cctv sa parking lot ng hospital, kaya nakunan nila ang ginawa ni Ellen. Hindi rin tumigil si Ate Ren upang malinis ang pangalan ko at hindi madawit sa pagkamatay ni Ellen at sa karambolang nangyari.Hindi ko lang inaasahan na a
Maligayang pagdating sa aming mundo ng katha - Goodnovel. Kung gusto mo ang nobelang ito o ikaw ay isang idealista,nais tuklasin ang isang perpektong mundo, at gusto mo ring maging isang manunulat ng nobela online upang kumita, maaari kang sumali sa aming pamilya upang magbasa o lumikha ng iba't ibang uri ng mga libro, tulad ng romance novel, epic reading, werewolf novel, fantasy novel, history novel at iba pa. Kung ikaw ay isang mambabasa, ang mga magandang nobela ay maaaring mapili dito. Kung ikaw ay isang may-akda, maaari kang makakuha ng higit na inspirasyon mula sa iba para makalikha ng mas makikinang na mga gawa, at higit pa, ang iyong mga gawa sa aming platform ay mas maraming pansin at makakakuha ng higit na paghanga mula sa mga mambabasa.
Comments