Dalawang taon na ang nakakalipas, pero naghihintay pa rin si Celina ng tawag ng kaniyang pinakamamahal na Massimo.
Ang sabi ni Massimo, ay babalikan siya nito, at kapag nangyare 'yun, ay bubuo na sila ng sarili nilang pamilya. Pero hanggang ngayon, ay hindi pa rin nagpaparamdam ang lalaki sa kaniya. Ang gusto niya lang naman, ay maging masaya at makasama si Massimo, pero parang pinaglalaruan sila ng tadhana. Ilang taon na siyang nagmomove-on, pero hindi pa rin niya makalimutan si Massimo. Sinabi man ni Massimo na hintay siya, pero mas pinilit pa ni Celina na kalimutan siya. Dahil hindi naman niya alam kung babalik pa si Massimo o hindi na. Gusto niyang maging handa kung sakaling dadating ang panahon na 'yun, pero umaasa pa rin si Celina na dadating at babalik sa kaniya si Massimo. Nakangiti si Celina habang nakatingin sa picture nilang dalawa ni Massimo. Ito pa yung araw na masaya silang dalawa at wala pang nakakaalam na may relasyon sila. Ilang beses ipinalangin ni Celina na sana bumalik siya sa nakaraan, kahit alam niya na hindi naman ito mangyayare. Napatingin siya sa kama nang marinig niyang umiyak ang kaniyang lalaking anak. Si Mason Xion Fenck. Ang anak nila ni Massimo. Hindi alam ni Massimo na meroon silang anak na one year and three months old. Nilapitan niya ang anak niya, at binuhat sabay pinahele para makatulog ulit. Si Mason ang bunga ng kanilang pag-iibigan at masaya siya dahil dumating ang anak nila sa buhay niya. Hindi siya nagsisisi na ipinanganak ito, kahit mag-isa lang siya. Nine months siyang naghirap at hanggang ngayon ay kinakaya niya pa rin, dahil kailangan niyang maging malakas para sa kanilang anak. Papalakihin niya ito ng maayos kahit wala ang tatay nito. "Ang pogi naman ng baby Mason ko. Kamukhang-kamukha ng daddy Massimo niya. Paano kaya kung alam ng daddy mo na buntis si mommy? Iiwan niya pa kaya tayo?" mahinang sabi ni Celina habang nakatingin sa maamong Mason na natutulog na. "Namimiss ko na ang daddy mo at balang araw magiging masaya tayo at mabubuo na ang pamilya natin." Dahan-dahan na ibinaba ni Celina ang sanggol sa crib nito at agad na lumabas ng kwarto para makapaglinis ng condo. Ang condo na kung saan sila nakatira, ay regalo sa kaniya ni Massimo noong naging sila. Kaya araw-araw niya itong nililinis para hindi maging luma at mamaintain ang kagandahan nito. Black and white ang kulay ng mga furniture and appliances nito. Ito ang pinili niyang kulay dahil kay Massimo. "Mas maganda atang maglinis kapag may music." Hindi naman maririnig sa kwarto, dahil sound proof ito. Kaya confident niyang binuksan ang tv para sana buksan ang youtube at doon magpatugtog, pero bumungad sa kaniya ang mukha ni Massimo. --- **Breaking News: Renowned Massimo Montanelli Announced Engagement to Seraphina Hawthorne** Sa isang nakakagulat na pagliko ng mga kaganapan, ang iginagalang na pilantropo at negosyante, si Massimo Montanelli, ay opisyal na nagpahayag ng kanyang pakikipag-ugnayan sa kaakit-akit na socialite, si Seraphina Hawthorne. Ang anunsyo ay dumating sa isang matalik na pagtitipon ng malalapit na kaibigan at pamilya sa Montanelli estate sa Willow Creek, Eldoria, kung saan ang mag-asawa ay romantikong na-link sa loob ng ilang buwan. Si Massimo Montanelli, na kilala sa kanyang mga pagsisikap sa kawanggawa at matalinong katalinuhan sa negosyo bilang isa sa CEO ng Montanelli Group, ay matagal nang naging kilalang tao sa pandaigdigang pagkakawanggawa at pamunuan ng korporasyon. Ang kanyang pakikipag-ugnayan kay Seraphina Hawthorne, isang sumisikat na bituin sa mataas na lipunan na kilala sa kanyang adbokasiya na gawain sa pangangalaga sa kapaligiran at sining, ay nagdulot ng malawakang interes at paghanga sa kanilang mga kapantay. Ang engagement ring, isang nakamamanghang diamond heirloom na ipinasa sa mga henerasyon ng pamilya Montanelli, ay sumisimbolo sa kanilang pangako sa isa't isa at nakabahaging dedikasyon sa pagkakawanggawa at responsibilidad sa lipunan. Ang mga kaibigang malapit sa mag-asawa ay naglalarawan sa kanilang relasyon bilang isang maayos na timpla ng paggalang sa isa't isa, ibinahaging pagpapahalaga, at isang malalim na pagnanasa sa paggawa ng positibong epekto sa lipunan. Si Seraphina Hawthorne, na ang angkan ng pamilya ay nakaugat sa akademya at pangangalaga sa pamana ng kultura, ay nakakuha ng pansin para sa kanyang mga makabagong diskarte sa napapanatiling pag-unlad at mga hakbangin sa pagbibigay-kapangyarihan sa komunidad. Ang kanyang pakikipag-ugnayan kay Massimo Montanelli ay nagpapahiwatig ng isang unyon hindi lamang ng mga puso kundi pati na rin ng kanilang kolektibong pananaw upang lumikha ng makabuluhang pagbabago sa mundo. Habang nagsisimula ang mga paghahanda para sa kanilang nalalapit na kasalan, dumarami ang mga haka-haka sa listahan ng bisita, na inaasahang magsasama ng mga kilalang tao mula sa negosyo, pulitika, at sining. Ang kasal ng mag-asawa ay inaasahang maging isang engrandeng kapakanan, na sumasalamin sa kanilang pangako sa pagdiriwang ng pag-ibig, pagkakaisa, at ang kapangyarihan ng pagbibigayan sa lipunan. Manatiling nakatutok para sa higit pang mga update sa nakakaakit na kuwento ng pag-ibig na ito at ang pinakabagong mga pag-unlad sa buhay nina Massimo Montanelli at Seraphina Hawthorne. Ang kathang-isip na ulat ng balitang ito ay gumagawa ng isang salaysay tungkol sa pakikipag-ugnayan ng dalawang kilalang tao, sina Massimo Montanelli at Seraphina Hawthorne, na nagbibigay-diin sa kanilang mga background, mga nagawa, at ang kaguluhang nakapalibot sa kanilang paparating na kasal. --- Napatakip ng bibig si Celina sa kaniyang narinig at hindi niya namalayan ang mga luha na tuloy-tuloy ang pag-agos nito. Ano ang kaniyang narinig at nakita? Hindi naman totoo ang new na napanood niya hindi ba? Dahil babalik pa sa kaniya si Massimo. Magiging masayang pamilya sila at magkakaroon pa ng ama ang anak niya. Hindi pwedeng mapunta lang si Massimo sa ibang babae dahil meroon silang anak. "Bakit?" Napaupo si Celina sa sofa. "Ang sabi mo babalik ka, bakit?" Mas nilakasan ni Celina ang kaniyang iyak dahil gusto niyang ilabas ang kaniyang hinagpis. Nanginginig at sobrang bilis ng tibok ng puso niya na para bang inaatake siya ng anxiety at ilang minuto lang ay maaari siyang mahimatay. Pero wala siyang pakeelam sa nararamdaman niya. Nakafocus ang utak niya kay Massimo na may kasamang babae. Sobrang saya ng dalawa ng news at mas nasaktan siya nang biglang halikan ni Massimo ang babae. Para bang nasira ang puso niya sa sobrang sakit ng nararamdaman niya. Biglang natigil sa pag-iiyak si Celina at tumayo. Naglakad siya papunta sa kusina kung saan niya nakita ang kutsilyo na pwede tumapos sa kaniyang buhay. Wala na rin namang say-say ang buhay niya at mas lalong wala na ang taong mahal niya. Hindi na ito babalik sa kaniya dahil masaya na ito iba. Dalawang taon niyang hinintay. Dalawang taon siyang naghirap. Dalawang taon niyang minahal si Massimo at umasa siya na babalik pa ito. Umasa siya sa isang papel na hindi naman totoo ang nakasulat. Walang laman ang isip ni Celino kung hindi ang tapusin ang sarili niya. Gusto niya nang mawala sa mundong ito, dahil hindi wala siyang karapatan para mabuhay at maging masaya. Ang taong nagpapasaya sa kaniya, ay iniwan siya at sumama sa iba. Ipinangako ni Massimo sa kaniya na siya ang papakasalan nito, pero iba ang papakasalanan nito. Si Seraphina ang nanalo at ito siya ngayon handa nang tapusin ang kaniyang buhay. Handa na sana siyang kuhain ang matalim na bagay, pero napahinto siya nang biglang umiyak ng malakas ang anak niya. Na para bang sinasabi nito na huwag niyang ituloy ang ninanais niya. Malakas na sumigaw si Celina at napaupo sa sahig. Nakalimutan niya na meroon siyang anak na kailangang buhayin. May anak siya na muntikan niya nang iwan dahil sa lalaking iniwan siya. "I'm sorry, Mason." Binuhat niya ang kaniyang anak, sabay malakas na umiyak. "Sorry nakalimutan ka ni mommy. Hindi na gagawin ni mommy 'yun. Sorry, anak." Paulit-ulit na humihingi ng sorry si Celina sa kaniyang anak. Habang hinehele niya ang anak niya, ay sumasabay ang kaniyang luha. Wala pa ring tigil ang pagtulo nito. Nawala sa isip si Celina kanina kaya naisip niyang magpakamatay at hindi niya iyon sinasadya. Iyon ang pinakapinagsisisihan ni Celina na ginawa niya. Kailangan niyang naging matatag para sa kaniyang anak. Papalakihin niya ang anak niya kahit wala siyang kasama. Gusto niyang lumaki na maayos ang anak niya, pero kung dadating man ang araw na makikilala o magtanong ito kung nasaan ang tatay niya, ay sasabihin niya ito Sasabihin niya rin kay Massimo na meroon silang anak kahit may iba na itong pamilya, dahil karapatan ni Massimo na makikila ang anak niya. "Mahal na mahal ka ni mommy, Mason. Hinding-hindi kita iiwan." Hinalikan ni Celina ang noo ni Mason at sabay pinatulog ito ulit. Hindi man maganda ang mga nangyayare sa kaniya. Ang mahalaga, ay meron siyang anak na kayang magpasaya sa kaniya. Anak na hinding-hindi siya iiwan. Ang ginawa niya na lang ay kantahan ang kaniyang anak para makatulog ito at matigil sa pag-iiyak."Mom?" mahinang tawag ng batang 5 years old na Celina sa kaniyang Ina. Bumaba ang bata sa kaniyang kama at lumabas ng kaniyang kwarto. Napatigil siya sa paglalakad dahil natatakot siya sa dilim. Wala kasing bukas na ilaw kaya sobrang dilim ng bahay nila.Dahan-dahan siya sa paglalakad papunta sa kwarto ng kaniyang magulang. Nang bubuksan niya na ang pintuan, ay narinig niya ang malakas na sigaw ng kaniyang ina sa loob ng kwarto."Recardo! Buksan mo ang mga mata mo parang awa mo na!" sigaw nang sigaw ang kaniyang ina na imulat ng lalaki ang kaniyang mga mata. Kanina pa rin umiiyak ang ina niya at hindi ito tumitigil. Unang beses niya pa lang makita na umiiyak ang nanay niya, pero hindi niya inakala na iiyak ito ng malakas at nanginginig.Nakita ni Celina na nakahilata ang kaniyang ama sa sahig at ang ina niya na nakaluhod sa gilid ng kaniyang ama. Naliligo sa sariling dugo ng tatay niya ang tatay niya kaya napaatras siya sa takot."Celina! Isarado mo ang pintuan. Pumunta ka sa kwarto
Sa malawak na mansyon ni Simon Heiz, na matatagpuan sa gitna ng mga mayayabong na hardin at matatayog na mga palma, ang eksklusibong pool party ng Massimo Montanelli ay nagbukas nang may kahanga-hangang ganda. Ang malawak na pool, na napapaligiran ng mga eleganteng tile na bato at pinalamutian ng mga lumulutang na kandila, ang naging sentro ng mga animated na pag-uusap at tawanan sa mga piling bisita. Kitang-kita sa bawat detalye ang hindi nagkakamali na panlasa ni Simon, mula sa magarang lounge furniture hanggang sa ambient lighting na nagbibigay ng mainit na ningning sa ibabaw ng tubig. Habang umuusad ang gabi, malayang dumaloy ang gourmet hors d'oeuvres at champagne, na nagpaganda sa sopistikado ngunit nakakarelaks na kapaligiran na tanging malalapit na kaibigan tulad nina Simon at Massimo ang maaaring mag-curate."Massimo!" Pagbati ng isang babae kay Massimo nang makita siya nito. Inubos ni Massimo ang gin cocktail at agad na nilapitan ang babae sabay hinalikan. "Ughh," ungol nan
Habang binabaybay nina Cecil at Celina ang kalsada, biglang huminto ang sasakyan, dahilan para mauntog ang ulo ni Celina sa upuan. Wala siyang suot na seatbelt, pero hindi naman masakit ang bukol, kaya okay na siya. "Ayos ka lang ba, Miss Cecil at Miss Celina?" Tumango si Celina, ngunit hindi mapakali si Cecil. "Anong nangyari? Bakit ka tumigil?” Gulat na tanong ni Cecil. “Walang dapat ipag-alala, Miss Cecil. Nagkaroon lang ng problema sa labas... Kami na ang bahala. Mangyaring huwag lumabas ng kotse." Tumango si Cecil, at lumabas na ang driver. Kung ano man ang nangyayari sa labas, sana ay mareresolba ito kaagad dahil sabik na siyang makilala ang lalaking pakakasalan niya. Nagulat ang mag-ina nang biglang nag-lock ang mga pinto ng sasakyan, at nagdilim ang mga bintana. Wala silang makita sa labas. Kahit na ang windshield ay naharang, ngunit mayroon silang ilaw sa itaas. "Anong nangyayari?" Tanong ni Cecil sa kanyang anak. Nanatiling kalmado si Celina, ngunit nababalisa ang kany
'Fuck!' sabi ni Massimo sa kaniyang isip nang makita niyang nagstop ang dalawang sasakyan na binabantayan niya."What happened? Bakit kayo huminto?" seryosong tanong ni Massimo mga guard na nasa loob ng kotse."Meroon pong tatlong kotse ang humarang sa amin, Sir.""What? Bakit niyo lang sinabi sa akin ngayon?" Mas naging seryoso ang mukha ni Massimo dahil sa narinig niya.Itinigil niya ang kaniyang motor sa gilid at lumapit sa mga guard."Sir," sabi ng mga ito ay nagbow sa kaniya. "We already checked, kung sino ang mga taong humarang sa amin at confirmed po. Sila ang mga tauhan ng mga Florante. Kasama rin po nila si Hidalgo Florante."Napabuntong hininga si Massimo at tinignan ang sasaktan kung nasaan ang mag-ina."Ano po ang gagawin natin, Sir?" Napatingin si Massimo sa guard nila."Bantayan niyo ang sasakyan na 'yan. Ako na ang bahala kay Hidalgo." Tumungo ang mga tauhan niya at hinarap si Hidalgo. Nakaharang ang mga tauhan nito ay mga motor sa kanila. Kaya kailangan niyang harapin
Celina's POV "Miss Eli, please escort Celina to her room," utos ni Uncle Mexion sa isang kasambahay na kanina pa nakatayo sa likod niya. "Yes, Sir." Nagbow si Eli kay Uncle Mexion at lumapit sa akin. "This way, Lady Celina," sabi niya sa akin. Si Miss Eli, ay mukhang bata pa, pero sigurado ako na hindi kami magkasing idad. Siguro mga nasa 20's pa lang siya? Sinundan ko na lang si Miss Eli kung saan siya papunta. Hindi ko mapigilan ang hindi tumingin sa paligid ko, dahil kahit saan ako tumingin, ay makikita akong mga ginto na gamit. Katulad ng nga vase, ilaw sa siling nila, at bawat sulok ng mga dingding at lamesa. Nakakaliit ang mansion na ito. Para akong sinasampal ng kahirapan. "Curse you, for hitting me." Napatingin ako sa harap ni Miss Eli dahil meroon akong narinig na boses ng babae. Meroon itong kasamang matangkad na nakangiting lalaki at padaan sila sa amin. "I'm sorry, pero wala akong magagawa. It's my job." Bago pa sila makadaan sa amin, ay agad na gumilid si Miss Eli
"Are you done staring my face?" Kumunot ang noo ko dahil sa sinabi niya. Malalim ang boses ng lalaki kaya napabuntong hininga ako. "Hindi ko tinititigan ang mukha mo." Lumapit siya sa akin kaya mas lalo kong nakita ang malaperpekto niyang katawan. "Tinignan mo ang batang ito hindi ba?" Tinuro niya ang nakita kong batang lalaki na nakaupo sa lap ng nanay nito. "Ako ang batang ito," dagdag pa nito sabay humarap siya sa akin at tinignan ako sa mata. Kaya wala akong nagawa kung hindi ang makipagtitigan sa kaniya. "Hindi ko tinanong." Naging seryoso ang mga mata niya at doon ko napagtanto na familliar ang mga mata niya sa akin na para bang nakita ko na iyon. "You're new here right?" Hindi ko siya sinagot dahil nakaconcentrate ako sa mga mata niya. "Well, madami ka pang malalaman tungkol sa pamilya namin, pero mag-iingat ka. Baka bigla ka na lang tuklawin ng isang ahas na pagala gala rito." Nilapit niya ang bibig niya sa tenga ko at sinabing.. "Meroon pa naman akong alagang ahas." Pa
Celina's Point of View "Gumising ka na, Celina!" Napamulat ako ng mga mata nang marinig ko ang malakas na boses ng aking ina. Nakita ko siya na nakatayo sa gilid ko kaya ipinikit ko ulit ang aking mga mata para matulog ulit. Inaantok pa ako at wala rin akong balak na sumama sa family dinner nila. Sampid lang naman ako sa pamilyang ito. "Kailangan mong gumising!" Bumuntong hininga ako at umupo sa kama. "Maligo ka at magbihis dahil meroon tayong family dinner ngayon." "Anong oras na ba?" inaantok kong tanong. Kaya mas lalong nainis ang mukha ng nanay ko. "Pinagloloko mo ba ako? Bakit ka ba natulog ng hapon? Ang sabi ko sa'yo meroon tayong family dinner, kaya huwag kang matulog." "Mom, ayaw kong sumama." "Kailangan mong sumama dahil nga ikaw ang anak ko. Makikilala mo pa ang ibang pinsan at Uncle mo kapag sumama ka sa akin. Kaya maligo ka na at magbihis." Bumuntong hininga ako nang lumabas ng kwarto ang nanay ko. Tinignan ko ang oras na nasa ibabaw ng side table. "Te
"So, Celina. I heard from your Mom na magkakacocollege raw this year?" Agad na nilunok ni Celina ang pagkain na nasa bibig niya at tumingin kay Mexion. "Opo.""May naisip ka na bang school and course?""I'm planning to go to Eldoria College, Uncle. About po sa course, hindi ko pa po sure dahil madami po akong pinagpipilian.""Eldoria College? Meroong magagandang college sa ibang bansa. Why don't you think about it first?""Hindi po kasi pumasok sa isip ko ang pag-aaral sa ibang bansa. Maganda naman po sa Eldoria College dahil libre lang po ang tuition.""Are you sure? Si Massimo ay nag-aaral ngayon sa Ridleven University in Granvidel. As far as I know, wala pa akong naririnig o nalalaman na rumor about sa school na 'yun.""Ridleven University? Alam kong isa sa school na 'yan ang pinakamagandang school sa buong mundo." Tumingin si Celine sa kaniyang anak. "It's great Celina, you should go there.""Mom, napag-usapan na natin 'yan." Pinipigilan ni Celina na hindi mainis dahil meroon sil
"Are you ready to go home?" Napahawak ako sa noo ko nang agad kong naalala na wala pa pala akong tutulugan dito. Buti na lang at pinaalala sa akin ni Massimo. Hindi ko pa naman alam kung saan ako matutulog at gabi na rin. "What? Are you okay?" Tinignan ko ang nag-aalalang mukha ni Massimo sabay ngumiti ng pilit."Hindi ko pa alam kung saan ako matutulog ngayon. Pagdating na pagdating ko kasi rito, ay dumeretsyo agad ako sa'yo. Hindi ko na naisip kung saan ako matutulog ngayon." Nakita kong ngumisi si Massimo sabay ginulo ang buhok niya."It's ok, you can sleep in my apartment," seryosong sabi niya sabay tingin sa akin na parang hinihintay niya ang magiging sagot ko. "What? I will accept a no for an answer. You're my girlfriend, I can't let you sleep somewhere without me," dagdag niya pa kaya hinawakan ko ang kamay niya."Hindi ka ba natatakot na baka magalit ang magulang ko kapag nalaman nila ang relasyon natin?" Biglang nagbago ang aura niya na kaya nagkaroon ng saglit na katahimikan
Celina's Point of ViewSa sobrang dami naming pinuntahan kanina, ay napagod ako kakalakad. Hindi ko inaasahan na magagandahan ako sa lugar na ito. Parang kanina lang, ay bumaba ako sa eroplano na walang planong maglibot at kumilala ng ibang tao, pero ito ako ngayon pagod na pagod na sa sobrang saya ng aking nararamdaman.Habang tinitignan ko ang malaking church sa harap ko, ay naiisip ko ang aking sarili na balang araw, ay dito ako ikakasal. sa sobrang laki at ganda kasi nito, ay sigurado ako na bihira lang ang mga tao na may ikakasal dito dahil mahal magpakasal dito."Father, sana po ipagpray niyo ang anak ko. Meroon po siyang sakit ngayon at nasa hospital pa rin po siya. Hindi po namin alam kung ano pa ang dahilan dahil hindi pa po lumalabas ang resulta." Napatingin ako sa isang babae na umiiyak habang kausap ang isang lalaki na nakasuot na mahabang damit na kulay puti na tawag ay alba."Huwag kang mag-alala, iha. Alam ko na papakinggan ka ng Panginoon. Ipagpatuloy mo lang ang pagpa
"Are you okay?" Napatingin bigla si Celina sa babae nang marinig niya ang boses nito. Dahil siguro sa daming iniisip, ay hindi niya na napansin ang babae. Kanina pa ba ang babaeng iyon sa labas? Narinig niya ba ang usapan nila ni Massimo? Hindi naman niya siguro narinig dahil kanina pa rin siya nakatunganga.Nakaramdam ng kunting kaba at takot si Celina, pero hindi niya iyon ipinakita sa babae just in case na wala itong narinig. Ayaw niya na mag-isip ang babae ng iba tungkol sa kaniya. Saka hindi naman sila magkakilala, pero alam niya na kilala ng babae si Massimo. Kaya kailangan niyang maghinay-hinay sa pananalita o sa ikikilos niya."Napadaan ko lang dito, kaya huwag kang mag-alala. Wala akong alam sa kung ano man ang nangyare sa'yo. Nang makita kasi kita kanina, ay parang paiyak ka na. Ayaw ko namang pabayaan ka na lang." Tinignan lang ni Celina ang babae. Pinagmasdan niya ito ng mabuti at doon niya napansin na may pagkahawig silang dalawa ni Noah. "Are you okay? Pangalawang tanon
"Fuck!" Gulat na sigaw ni Massimo nang makita niya ako. Nakita ko siyang walang suot na tshirt, short, o kaya boxer. Kaya kitang kita ko ang malaki niyang talong. Tinignan ko ang laptop na nasa ibabaw ng kama. Hindi ko man makita kung ano ang pinapanood niya, pero alam ko na iyon ay isang kabastosan dahil sa lakas ng ungol ng babae na naririnig ko sa laptop."What the fvck! Can't you see that I am in the middle of a session here?" Nakaupo pa rin siya sa kama habang hawak-hawak ang kaniyang talong. Gusto ko sanang mahiya, pero nakita ko naman na lahat ang katawan niya. Kaya hindi ako dapat mahiya. Siya dapat ang mahiya sa akin dahil nahuli ko siyang na nagmamasturbate habang manonood ng kabastosan. Tinignan ko ang mga mata niya na nakatingin sa akin na may pagnanais. Kaya nilock ko muna ang pintuan bago dahan-dahang isara ang pintuan ng kwarto. Pagkalapit sa kaniya, ay nakita ko ang pagkaseryoso ng mukha niya nang agad akong pumatong sa kaniya.Nginisian ko siya kaya kumunot ang no
Pagkalabas na pagkalabas ko sa eroplano, ay agad kong nakita ang pangalan ko sa isang white board. Nakataas iyon at hawak hawak siya ng isang lalaking nakashades. Nakabuttones polo siya at nakaslacks. Nakangiti siya sa akin habang pababa ng hagdan ng eroplano. Kaya alam ko na agad na kilala niya ako, pero hindi ko naman siya kilala at never ko pa nakita ang mukha niya. Pagkababa ko, ay agad siyang lumapit sa akin. Kaya naramdaman ko ang mga tinginan ng mga tao. Sino naman kasi ang susundo sa isang babae tapos sa loob pa mismo ng paliparan ng mga eroplano? Saka hindi ko kilala ang lalaking 'to. "Your Uncle contacted me to fetch you." Kumunot ang noo ko sa kaniya. "What? Hindi ka ba naniniwala?" "Hindi kita kilala, kaya hindi ako sasakay sa'yo." Nagsimula na akong maglakad kaya sinundan niya ako. "Come on, kaibigan ako ni Massimo Montanelli. Kamag-anak mo siya hindi ba?" Napatigil ako sa paglalakad at agad na hinarap siya. "Naniniwala ka na ba? Well, hindi lang naman ako kaibigan
Isang linggo na rin ang nakalipas nang mailibing si Mr. Marlon Montanelli at isang linggo ko na rin hindi nakakausap si Massimo. Hindi ko alam kung ano ang nangyare sa kaniya, pero pakiramdam ko, ay isa sa dahilan dito ang Lolo niya. Wala naman na akong naiisip na ibang dahilan para hindi siya magpakita sa amin.Hindi ko pa siya nakikita sa mansion ng mga Montanelli kaya hindi ko rin siya nakakausap. Gusto ko na siyang makita, pero walag nakakaalam kung nasaan siya. Kaya nagbabakasali na lang ako na magtext siya sa akin o kaya tumawag. Kahit sabihin niya lang sa akin na okay lang siya o kaya pangangamusta lang sa akin."I'm sorry for being late, Celina." Napangiti ako nabg makita ko si Jas, ang aking matalik na kaibigan na nakatayo sa harap ko. "It's okay, kakadating ko rin naman dito." Nasa coffee shop kami malapit sa college na papasukan namin. Balak naming magenroll ng mas maaga para hindi na kami makikipagsabayan sa iba. Isa na rin sa iniisip namin na kapag mauna kang mag-enroll,
Last day ng lamay ng lolo nila Massimo kaya lahat kami nandito sa auditorium para lamayan ang lolo nila. Hindi ko kilala ang nga tao rito, pero nasa unahan lahat kaming mga Montanelli at ang mga bisita naman ay nasa huli. "Have you seen Massimo?" Tanong ng tatay ni Massimo. Umiling ako bilang sagot. "Have you talked to him? Hindi ba sinabi mo sa akin noon na nakausap mo na siya? Hanggang ngayon ba hindi niya pa rin titignan ang lolo niya?" Yumuko ako dahil hindi ko alam kung ano ang sasabihin ko sa kaniya.Nahihiya ako, dahil ang totoong sabi sa akin ni Massimo, ay titignan niya ang lolo niya, pero hindi niya alam kung kailan. Ang gusto niya lang ay maging handa, pero hindi ko naman alam na hanggang ngayon, ay hindi pa rin siya lumalabas sa kwarto niya. Ang naririnig ko kay Meaxiana, ay palagi niyang dinadalahan ng pagkain ang kuya niya. Nilalapag niya na lang sa sahig sa harap ng pintuan nito at nakikita niya naman daw na kinukuha ni Massimo ang pagkain."Please, Celina." Tumingin
"I can't believe this is happening," bulong ni Massimo sa tenga ko habang nakayakap siya sa akin. Nakaunan ako sa braso niya at nakatalikod kaya nararamdaman at naririnig ko ang hininga niya.Parehas kaming nakahiga sa kaniyang kama at nakahubad, maliban lang sa tshirt ko. Hindi ko pa kasi kaya na ipakita sa kaniya ang buong katawan ko na nakahubad. Nahihiya pa ako masyado. Ok naman na ako aa ganitong set up namin at masaya ako na katabi ko siya dahil nararamdaman ko ang kaligtasan kapag kasama ko siya."Should we try again?" Pang-aasar ko sa kaniya. Kaya napatingin siya sa akin at ako naman ay nakangiti lang habang nakatingin sa mga mata niya. "You want more?" Tumawa ako at agad na nikayap siya sabay pumikit. Pinakiramdam ko lang ang init ng kaniyang katawan at tibok ng puso dahil gusto ko siyang maramdaman. Katulad ni Massimo, ay hindi rin ako makapaniwala na nangyayare ito sa aming dalawa. Para bang sabik na sabik ako na makasama si Massimo at unang beses ko lang itong naramdaman
Celina's Point of View"Here hold this," sabi ni Meaxiana sabay ibinigay sa akin ang tray na may nakalagay na carbonara at juice. Sinabi kasi niya sa akin na hindi pa kumakain si Massimo kaya naisipan ko na kuhaan siya ng pagkain just in case na kausapin niya ako. Sinabi niya rin sa akin na wala pang kinakausap si Massimo. Kaya ang nasa isip ni Meaxiana, ay hindi rin ako kakausapin ni Massimo, pero kailangan ko siyang makausap at kailangan niya ring makakain. Sana kausapin niya ako."Iwan na kita rito, dahil ayaw ni Massimo ng may tao sa labas ng kwarto niya... Kumatok ka na lang kapag handa ka nang kausapin siya." Tumungo ako bilang sagot sabay umalis na siya. Inaamin ko na kinakabahan ako, dahil nahihiya ako kay Massimo. Sa totoo lang hindi ko rin alam kung ano ang sasabihin ko sa kaniya. Kaya hindi ko alam kung handa na ba akong makita siya, pero gustong-gusto ko na makita ang mukha niya. Huminga ako ng malalim sabay kumatok ng tatlong beses sa pintuan ng kwarto ni Massimo. Nil