Chapter 2

Sa malawak na mansyon ni Simon Heiz, na matatagpuan sa gitna ng mga mayayabong na hardin at matatayog na mga palma, ang eksklusibong pool party ng Massimo Montanelli ay nagbukas nang may kahanga-hangang ganda. Ang malawak na pool, na napapaligiran ng mga eleganteng tile na bato at pinalamutian ng mga lumulutang na kandila, ang naging sentro ng mga animated na pag-uusap at tawanan sa mga piling bisita. Kitang-kita sa bawat detalye ang hindi nagkakamali na panlasa ni Simon, mula sa magarang lounge furniture hanggang sa ambient lighting na nagbibigay ng mainit na ningning sa ibabaw ng tubig. Habang umuusad ang gabi, malayang dumaloy ang gourmet hors d'oeuvres at champagne, na nagpaganda sa sopistikado ngunit nakakarelaks na kapaligiran na tanging malalapit na kaibigan tulad nina Simon at Massimo ang maaaring mag-curate.

"Massimo!" Pagbati ng isang babae kay Massimo nang makita siya nito. Inubos ni Massimo ang gin cocktail at agad na nilapitan ang babae sabay hinalikan.

"Ughh," ungol nang babae nang hawakan ni Massimo ang pwet niya at mas pinalalim pa ang halik.

"Gusto mo bang makaramdam ng langit?," bulong ni Massimo na nagpangisi sa babae.

Si Massimo Montanelli, ang panganay na anak nina Maximo at Fiona Montanelli, ay isang kakila-kilabot na presensya sa loob ng iginagalang na Pamilya Montanelli. Kilala sa kanyang hindi natitinag na katapatan at walang kaparis na kahusayan bilang isang sundalo, si Massimo ay nag-uutos ng paggalang sa loob at labas ng larangan ng digmaan. Ang kanyang charismatic charm at confident na kilos ay ginagawa siyang natural na flirt, kadalasang nakakaakit ng atensyon ng mga babae sa kanyang matapang at mapaglarong diskarte. Sa likod ng mga saradong pinto, si Massimo ay sikat sa kanyang ligaw at walang harang na kalikasan, na nakakuha ng reputasyon bilang isang madamdamin na magkasintahan. Bilang isa sa pinakamalakas na sundalo ng pamilya, isinasama niya ang Montanelli legacy ng lakas, karangalan, at husay sa pag-iiwan ng pangmatagalang impresyon saan man siya magpunta.

Binuksan ni Massimo ang pinto sa marangyang silid, may kumpiyansang ngiti na naglalaro sa kanyang mga labi. Pumasok si Diane sa loob, mahinang dumidiin ang takong niya sa marmol na sahig. Ilang oras pa lang silang nagkita kanina sa madilim na bar sa ibaba, at ngayon ay natagpuan niya ang sarili sa napakagandang setting na ito, nakaramdam ng magkahalong pananabik at kaba.

"Make yourself comfortable," sabi ni Massimo, ang kanyang boses ay malalim at nag-uutos. Naglakad siya papunta sa bar at nagsalin ng inumin, bahagya siyang sumulyap kay Diane habang awkward na nakatayo sa tabi ng kama. Huminga siya ng malalim, ipinaalala sa sarili na one-night stand lang ito, wala nang iba pa.

Umupo si Diane sa gilid ng kama, kinakabahang nilalaro ng kanyang mga daliri ang laylayan ng kanyang damit. Lumingon si Massimo, ang maitim nitong mga mata ay nakatitig sa kanya na may mapanlinlang na tingin. Lumapit ito sa kanya, ang kanyang mga hakbang ay sinadya at mabagal, na parang ninanamnam ang sandali.

"You look tense," sabi niya, wala talagang pag-aalala ang tono niya. "Fuck, relax your body."

Bago pa makasagot si Diane, hinawakan na siya ng mga kamay ni Massimo, hinila siya para tumayo sa harapan niya. Matigas, halos magaspang ang kanyang haplos, habang tinutulak niya ang damit nito sa kanyang mga balikat. Pinagsama-sama ang tela sa kanyang paanan, iniwan siyang nakalantad sa kanyang gutom na titig.

Gumagala ang mga kamay ni Massimo sa kanyang katawan, inaangkin siya sa bawat haplos. Hindi niya inabala ang magiliw na haplos o malambot na salita. Para sa kanya, pansamantalang distraction si Diane, isang laruan para sa kanyang kasiyahan. Itinulak niya ito sa kama, ang mga galaw nito ay naiinip at hinihingi.

Bumilis ang tibok ng puso ni Diane nang dumampi sa kanya si Massimo, bumaba ang mga labi nito sa labi niya sa isang halik na higit na nagmamay-ari kaysa sa pagsinta. Naramdaman niya ang mga kamay nito sa lahat ng dako, ang haplos nito ay nag-aapoy ng magkahalong pagnanasa at discomfort. Walang lambing sa kilos niya, puro pagnanasa lang. Mabilis niyang itinapon ang kanyang damit, sumama sa kanya sa kama.

Napabuntong-hininga si Diane nang halos ihiwalay niya ang kanyang mga binti, ang mga mata nito ay nakatutok sa kanya nang may matinding intensidad. Walang tanong ng pagsang-ayon; malinaw na kinuha ni Massimo ang gusto niya nang hindi nagtatanong.

Pinasok siya ni Massimo na may lakas na nagpaiyak sa kanya, walang humpay ang takbo nito sa umpisa. Kumapit si Diane sa mga saplot, ang kanyang katawan ay nayanig sa malalakas na pag-ulos nito.

Hinawakan niya ang kanyang mga pulso sa itaas ng kanyang ulo, pinatong siya habang nalulugod siya. Para kay Massimo, ito ay isang sandali ng pananakop, isang panandaliang pagtatagpo na walang kalakip na tali. Hindi lumambot ang mga mata niya, hindi lumuwag ang pagkakahawak niya. Siya ay nagdulot sa kanya na may isang solong focus, ang kanyang kasiyahan ang tanging bagay na mahalaga.

Umiikot ang isip ni Diane sa halo-halong sensasyon. Ang tindi ng pag-aari ni Massimo ay napakalaki, na nag-iwan sa kanya ng hininga at tulala. Nararamdaman niya ang kanyang pangingibabaw sa bawat galaw, ang kanyang pangangailangang kontrolin at ubusin.

Habang lumalalim ang gabi, si Massimo ay hindi nagpakita ng mga palatandaan ng pagbagal. Binaligtad niya ito sa kanyang tiyan, hinila ang kanyang balakang pataas habang ipinagpatuloy niya ang kanyang walang humpay na pag-atake. Napuno ng mga halinghing ni Diane ang silid, na humahalo sa tunog ng balat sa balat.

Nang sa wakas ay narating na niya ang kanyang tuktok, nagpakawala si Massimo ng isang mahinang ungol, ang kanyang katawan ay naninigas habang siya ay dumaloy sa kanya. Bumagsak siya sa tabi niya, mabigat ang paghinga at punit-punit. Walang mga salita ng pagmamahal, walang matagal na pagpindot. Nakahiga doon si Diane, gumugol ang kanyang katawan at gumugulo ang kanyang isip.

Alam niyang walang kabuluhan ang gabing ito para kay Massimo, na isa lamang itong pansamantalang distraction sa buhay nito. Habang gumulong siya palayo sa kanya at inabot ang kanyang inumin, nakaramdam siya ng matinding kawalan.

Massimo took a long sip, his eyes already distant. "You can stay the night," he said casually, and left the room leaving her behind.

Napabuntong-hininga si Diane, naramdaman ang hapdi ng kanyang pagkakatanggal. Inipon niya ang kanyang mga damit at dumulas sa banyo, bumagsak ang realidad ng sitwasyon.

One-night stand lang ito, isang panandaliang pakikipagtagpo sa isang lalaki na nakita siyang walang iba kundi isang laruan. Habang nagbibihis at naghahanda sa pag-alis, nasulyapan ni Diane ang sarili sa salamin. Huminga siya ng malalim, ipinaalala sa sarili na alam na niya ang pinapasok niya. Sa isang huling sulyap sa lalaking lubos na lumamon sa kanya, lumabas siya ng silid, naiwan ang panandaliang alaala ng isang gabing puno ng pagsinta at kahungkagan.

"Where have you been, Massimo?" Tanong ni Simon nang makalabas siya ng bahay. "Kanina pa kita hinahanap. May lalaking naghahanap sa'yo." Tinignan ni Massimo ang lalaking papalapit sa kanila.

"Mr. Montanelli," nagbow ang lalaki sa kaniya. Kaya alam agad ni Massimo na nang galing ang lalaki sa bahay nila.

"What does my father want?" seryosong tanong ni Massimo. Pinaalis niya na ang kaibigan niya para magkaroon sila ng privacy. Sa mukha pa lang ng lalaking nasa harap niya, ay halatang seryoso ito sa sasabihin niya.

"Gusto ni Mr. Mexion Montanelli na umuwi ka ng maaga sa mansion, Sir." Kumunot ang noo ni Massimo.

"My Uncle?" Tumungo ang lalaki bilang sagot. "Why?"

"May ipapautos siya sa'yo, Sir. Kaya kailangan niyo pong pumunta sa mansion bukas ng umaga."

"I don't need too. Uuwi ako ngayon." Nagbow ang lalaki kay Massimo at umalis.

"Aalis ka na?" tanong ni Simon. "Bakit? Alam mong may pupuntahan pa tayo mamaya."

"Hindi na ako makakasama. Kilala ko ang Uncle ko na kapag may ipapautos siya sa akin, ito ay importante at hindi ko pwedeng tanggihan." Pagkatapos sabihin iyon ni Massimo, ay agad siyang naglakad papunta sa garage kung nasaan ang kotse niyang Lamborghini Aventador SVJ na ang kulay ay pearl white.

Nang makasakay siya sa kotse, ay tinignan niya muna ang cellphone niya na punong-puno ng miss call ng Uncle niya. Kaya napailing siya, at binuksan na ang engine ng kotse.

Pinatakbo niya ang kotse hanggang sa makapasok siya sa gate ng mansion ng pamilya nila. Binaybay niya ang habang road papunta sa mansion ng pamilyang Montanelli.

Itinigil niya ang kotse sa tapat ng main door ng mansion at nang makababa siya ng kotse, ay ibinigay niya ang susi sa guard na nakabantay sa tapat ng pintuan, para ipark ang kaniyang kotse sa garage.

Imbis na dumeretsyo siya sa kwarto niya, ay dumeretsyo siya sa opisina ng Uncle niya. Kailangan niya na itong makausap agad dahil balak niyang magising ng tanghali bukas.

"Hindi ka pwedeng pumasok na lang basta-basta sa opisina ko, Massimo," sabi ni Mexion nang makapasok si Massimo sa opisina niya na hindi man lang kumakatok.

"I need to know what your reason is, para ipatawag ako." Itinigil ni Mexion ang pagsusulat at tinignan si Massimo na nakaupo sa sofa nito.

"Gusto ko ikaw ang magescort sa magiging asawa ko at sa anak niya papunta rito." Kumunot ang noo ni Massimo at lumapit kay Mexion.

"No." Napatawa si Mexion. Tumayo ang lalaki at hinarap si Massimo.

"Hindi ma pwedeng tumanggi dahil kailangan ng magiging asawa at anak ko ang proteksyon. Kilala mo ang mga kalaban natin. Nang malaman nila na dadating dito ang bagong Montanelli, ay hindi sila magdadalawang isip na gumawa ng plano para patayin sila." Hinawakan ni Mexion ang kanang balikan ni Massimo. "Ikaw lang ang inaasahan ko na magagawa ng tama ang mission na ibibigay ko sa'yo."

"Bakit hindi mo utusan ang anak mo?"

"Hindi pwede si Maxio dahil nasa Italy siya ngayon. Si Meaxiana naman ay highschool pa lang. Kaya wala akong maasahan sa kanila." Bumuntong hininga si Massimo dahil wala na siyang choice kung hindi ang sundin ang utos ng Uncle niya.

"Ano ang gagawin ko?"