Kabanata labing-siyam

“Oo nga ate. Nakita ko talaga kahapon si Karlos pagkagaling ko dito,” sumbong ko kay ate. Nandito ako sa bahay nila ngayon para dito naman matulog.

“Siguro. Alam mo naman na kinalimutan na ako ng pamilya ko. Remember, no'ng kasal ko hindi sila pumunta. Kaya sorry talaga. Wala akong balita kung talagang nandito si Karlos. Hindi na rin kami close gaya nang dati,” malungkot na sambit ni ate na alam ko naman.

“Si Emzo lang naman ang kailangan ko, ate,” ma-i-iyak na sabi ko kay ate. Nilapitan ako nito para akbayan. Nandito kasi kami naka-upo sa sofa.

“Ano na kaya ang itsura ni Emzo, 'no?” nagkibit-balikat ako sa tanong ni ate. In-isip ko rin kung ano na ba ang itsura ni Emzo ngayon. Alam ko noon na kuha n'ya ang itsura ng daddy n'ya. Napapa-isip ako at na-curious kung ano na ba ang itsura n'ya ngayon.

“Kilala n'ya kaya ako?” malungk