Naalimpungatan ako bigla dahil sa naramdaman kong may tumapik sa pisnge ko. Pagmulat ko namalayan ko nalang ang sarili ko na nakahiga dito sa passenger's seat.
“Si Emzo?” papungas-pungas kong hanap sa aking anak.
“Nasa likod,” sagot ni Karlos. Napabangon naman ako sa paghiga at binalingan sa likod si Emzo na mahimbing natutulog ngayon.
“Saan tayo?” napapikit na tanong ko dahil wala akong may naaninag. Napatingin ako sa labas at nakita ko na may maraming building sa harap. Namalayan ko nalang na nandito kami sa mataas na bahagi nakahinto.
“Baba tayo,” nakangiting aya nito sa akin. Sinimangutan ko lang siya dahil antok na antok pa talaga ako. Tiningnan ko naman sa likod si Emzo na humihilik na ngayon ang himbing ng kaniyang tulog kaya hindi ko napigilang mapangiti.
Pagkababa ko sa kotse nakita ko si Karlos na nakat
Sa dalawang buwang nakalipas, marami ang nangyari. Kinasal sila Pino at Chelsea, isang buwan na ang nakalipas. Tapos kahapon ay nanganak na si Chelsea. Sinilang n'ya na ang healthy baby boy nilang dalawa ni Pino.Masaya naman ako kasi hindi pinababayaan ni Pino si Chelsea. Nasa tabi lang siya ng kapatid ko hanggang sa manganak. Hindi ko siya in-utusan. Kusa n'yang ginawa. Mag-asawa naman silang dalawa at nakikita ko naman kay Pino na ginagampanan n'ya ng maayos ang pagiging asawa n'ya kay Chelsea.Hindi n'ya naman pinapabayaan ang kapatid ko. Natuwa nga sila Tita Lara at Tatay sa kanilang dalawa.“Good morning, ma'am.”“Good morning, ma'am.”“Good morning, ma'am.”Nginingitian ko lang ang mga empleyadong bumabati sa akin at saka ko rin sila binabati pa-balik sabay yuko. Sarap pala sa feeling na binabati.
DISCLAIMERThis is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and others incidents are either the products of the Author's imagination or use in a fictitious manners.Any resemblance to actual persons, living or dead or actual events is purely coincidential.PLAGIARISM IS A CRIME!Chapter 1Ka-uuwi ko lang galing eskwela at ngayon nandito na ako sa bahay namin. Ako at si nanay lang ang tanging nakatira dito mula pa noon.Ako nga pala si Alexa Mercado, 20 years old at second year college na ngayon sa kursong Business Administration major in Marketing Management dito sa Cavite State University- Bacoor City Campus.Dito na ako sa Bacoor lumaki mula pagkabata kasama ang nanay ko. 'Yong Tatay ko? Hindi ko na siya nakilala mula pa no'ng bata ako. Sabi ng nanay ko, nakilala n'ya dati ang tatay ko sa isang bar.
Nandito na ako ngayon sa harap ng gate nila Madam Elsa, nag-do-doorbell. Dito ako dumiretso pagka-tapos ng klase namin kanina.Malaki ang bahay nila na mayroong dalawang palapag. May swimming pool din sila na nasa likod ng bahay nila. Malawak din ang kanilang bakuran na pwedeng pasyalan. Alam n'yo kung bakit ko alam? Naka-punta na ako dito nang katulong pa nila si nanay at palagi akong sinasama ni nanay dito dati.“Ano po 'yon?” tanong ng isa sa mga kasambahay nila na mag-bu-bukas sa akin ngayon ng gate.“Si Madam Elsa po?”“Nasa loob, ma'am. Pasok po muna kayo” nilakihan nito ang pagbukas ng gate para makapasok ako. Saka n'ya ako iginiya papunta sa loob ng bahay nila madam.Hanggang sa nandito na ako ngayon sa sala at nadatnan namin si madam na busy ngayon sa kaniyang cellphone at may suot na reading glasses.
“Alexa!” si Pia, na humahangos papunta sa akin dito ngayon. Kararating ko lang kasi ngayon dito sa aming university.“May i-ba-balita ako sa 'yo,” sabi nito na hapong-hapo. Tiningnan ko siya agad nang may pagtataka.“Guess what? Si Karlos, may girlfriend na raw!” natawa ako sa itsura nito na nakasimangot at hindi ma-i-pinta ang buong mukha.“Eh, ano naman kung may girlfriend na si Karlos?” nakangising tanong ko sa kaniya na agad niya namang iniripan.“Tara na nga, pasok na tayo!” padabog na aya nito at na-unang lumakad sa akin. Tinawanan ko nalang siya hanggang sa makapasok kami sa first class namin ngayon.Dalawang buwan na pala akong naninilbihan ngayon, sa bahay nila madam. Ang bilis 'di ba? Thanks to god, dahil alam ko na nababawasan din ang utang namin ni nanay k
Linggo ngayon, at nandito ako sa bahay ng mga Buenavista. Para sa aking gawain na dapat gagawin.“Alexa, nag-almusal ka na ba?” biglang tanong sa akin ni Aling Berna.“Opo, Aling Berna”“Akala ko hindi pa. Sumabay ka sa amin mamaya. 'Pag tapos na sila kumain ay saka tayo ka-kain.” Palagi ako nito in-anyayahan kumain o mag-almusal kapag nandito ako tuwing sabado at linggo.Pero minsan hindi ako sumasama sa kanila dahil nahihiya ako. Sila kasi stay-in dito. Kaya natural na dito sila mag-almusal, mananghalian at maghapunan. Tuwing lunch lang ako sumasabay sa kanila. Kasi libre ang pagkain ko dito every saturday and sunday, kada lunch. Ang sabi ni Madam.“Kayo nalang po, hehehe,” pagtanggi ko. Nahihiya talaga ako, promise. Baka mapagalitan pa ako ni madam at saka 'yong pagkain sakto lang sa kanilang pito na kat
Warning: Rated SPG “Alex, as usual, ah? Pakisabi kay mommy na may pinuntahan lang ako kapag hanapin n'ya ako,” bilin na naman sa akin ni Karlos. “Sige, kapag hanapin ka ng mommy mo,” sabay tango ko sa kaniya. “Bye, alis na ako!” sabay takbo nito palabas ng bahay. “Nasaan si Karlos?” biglang hanap ni madam sa anak n'ya. Nandito ako ngayon sa sala nag-w*-w*lis. Kahit gabi na nag-w*-w*lis pa rin ako. Sabi ni nanay baw*l daw mag-w*lis tuwing gabi. Isang pamahiin daw 'to. Dahil trabaho ko ito. Need ko talagang mag-walis ngayong gabi. Actually, kada gabi talaga. Depende kung uutusan ako ni madam. Kahit hindi ako mag-walis, uutusan pa rin n'ya ako. “Ah, may pinuntahan lang po siya, madam.” “Bakit sa 'yo nag-paalam. Pesteng bata 'yon. Hindi manlang nag-paalam sa akin. Next time, sabihin mo sa kaniya ku
“Alexa!” biglang tawag sa akin ni Pia. Kaya parang bumalik ako sa sarili kong katawan sa gulat. Tiningnan ko ito ng seryoso at may pagtataka“Okay ka lang ba? May problema ba sa inyo?” nag-alalang tanong nito sa akin. Hindi ko siya sinagot at nginitian ko lang siya. Pero mukhang ayaw n'ya yatang maniwala. Dahil tinanong n'ya pa ako ulit.“Sure ka, ah?” nag-alalang tanong nito ulit. Tango ang tanging na-i-sagot ko sa kaniya.“Oo. Gutom ka na ba? Tara sa canteen!” aya ko sa kaniya at saka ako tumayo. Nakita ko rin na tumayo siya at sumunod sa akin papa-labas ng classroom namin ngayon.Na-una itong lumakad nang makalabas na kami ng classroom at tahimik akong sumunod sa kaniya. Haanggang sa nakarating kami sa Canteen at nakapag-order ng aming ka-kain-in ngayong lunch.“Finally! Nabusog din ako!” satisfied na sabi nito
Inutusan ako ni Madam Elsa ngayon na pakainin ko raw si Browny. Ang alagang aso nila dito.Mabuti nalang may tali si Browny. Kaya sure ako na kung tatakbo man ako ngayon, hindi n'ya ako mahahabol. Dahil una sa lahat, may tali siya na hindi siya makakalayo. Ang laki n'ya kasi at nakatatakot na klase ng aso.Hindi ako ang palaging nagpapa-kain dito kay Browny talaga. Palaging si Aling Berna. Nagkataon lang na ako ang inutusan ni Madam Elsa ngayon.Mabuti nalang hindi tumahol ngayon si Browny. Kaya hindi ako na-i-ingay-an sa kaniya. Mabilis :kong nilagay ang pagkain mula sa palanggana papunta sa malaking lalagyan na kinakainan n'ya ng kaniyang pagkain.Mga tira-tirang buto ng mga karne lang naman itong pagkain ni Browny na tira-tira rin nila Madam at Don Manuel kanina.Hinintay kong ma-ubos ni Browny ang kaniyang pagkain. Pagkatapos nito ay saka ako aalis at i-iwan ko
Sa dalawang buwang nakalipas, marami ang nangyari. Kinasal sila Pino at Chelsea, isang buwan na ang nakalipas. Tapos kahapon ay nanganak na si Chelsea. Sinilang n'ya na ang healthy baby boy nilang dalawa ni Pino.Masaya naman ako kasi hindi pinababayaan ni Pino si Chelsea. Nasa tabi lang siya ng kapatid ko hanggang sa manganak. Hindi ko siya in-utusan. Kusa n'yang ginawa. Mag-asawa naman silang dalawa at nakikita ko naman kay Pino na ginagampanan n'ya ng maayos ang pagiging asawa n'ya kay Chelsea.Hindi n'ya naman pinapabayaan ang kapatid ko. Natuwa nga sila Tita Lara at Tatay sa kanilang dalawa.“Good morning, ma'am.”“Good morning, ma'am.”“Good morning, ma'am.”Nginingitian ko lang ang mga empleyadong bumabati sa akin at saka ko rin sila binabati pa-balik sabay yuko. Sarap pala sa feeling na binabati.
Naalimpungatan ako bigla dahil sa naramdaman kong may tumapik sa pisnge ko. Pagmulat ko namalayan ko nalang ang sarili ko na nakahiga dito sa passenger's seat.“Si Emzo?” papungas-pungas kong hanap sa aking anak.“Nasa likod,” sagot ni Karlos. Napabangon naman ako sa paghiga at binalingan sa likod si Emzo na mahimbing natutulog ngayon.“Saan tayo?” napapikit na tanong ko dahil wala akong may naaninag. Napatingin ako sa labas at nakita ko na may maraming building sa harap. Namalayan ko nalang na nandito kami sa mataas na bahagi nakahinto.“Baba tayo,” nakangiting aya nito sa akin. Sinimangutan ko lang siya dahil antok na antok pa talaga ako. Tiningnan ko naman sa likod si Emzo na humihilik na ngayon ang himbing ng kaniyang tulog kaya hindi ko napigilang mapangiti.Pagkababa ko sa kotse nakita ko si Karlos na nakat
"Mabuti naman dinalaw mo ako dito," nagtatampong salubong sa akin ni Ate Elys pagkapasok ko sa kuwarto kung saan siya naka-confine ngayon. Naka-upo ito sa ibabaw ng kama n'ya habang mah nakasabit na dextrose sa may kamay n'ya."Syempre naman. Gusto kitang dalawin. Lumabas na si baby." Tumingin ito sa tiyan n'ya na ngayon ay hindi na malaki ang umbok. Tapos tinaas n'ya ang tingin sa akin na naka-ngiti."Obvious naman tinatanong mo pa, hahaha. Joke lang!""Kapanganak mo lang nag-bi-biro ka na. Si Kuya Sander?""Umuwi sa bahay. Hindi mo nakita do'n?" Kumibit-balikat ako sa tanong n'ya."Ka-a-alis na rin namin ni Karlos. Nasa baba siya may bibilhin daw para sa 'yo. Si Drake gustong sumama. Ayaw ni madam. Siya na raw ang mag-a-alaga sa mga apo n'ya.""Hayystt, hindi ko alam kung ilang days ako dito. Sabi ng doctor ko dalawang araw nalang daw puwede n
Sabado ngayon at naisipan namin ni Karlos na dumalaw kila tatay. Pinakilala ko na si Emzo sa kanila. Si tatay sobrang tuwa. Nakita ko sa kaniya na masaya siya na makita ang kaniyang apo.Si Chelsea naman. Hindi ko alam sa kaniya. Dinadalaw ko naman siya matapos ang dalawang linggo no'ng nasaksihan ko na hindi maganda ang trato sa kaniya ni Pino.Okay naman daw silang dalawa. Pero hindi ako kumbinsido. Kung hindi lang dahil sa kaniya, kung hindi ako naaawa siguro alam na ng mommy at daddy n'ya ngayon at kalagayan n'ya sa puder ni Pino. Pero ayaw n'ya. Ako naman nag-ha-hanap ng timing na i-sumbong si Pino kay Tita Lara.Pero anong magagawa ko. Binantaan ako ni Chelsea. Magpapakamatay daw siya kapag mag-sumbong ako. Ayaw n'yang mawala si Pino sa kaniya. Sobrang mahal n'ya ang lalaki na ikamamatay n'ya talaga kapag tuluyan na siyang iwanan.“Naku, ang haba na ng buhok ni Emzo. Try kay
“Himala! Nandito ka,” si Tita Lara na nakataas ngayon ang isang kilay habang tinitingnan n'ya ako at pinagkrus n'ya ang dalawa n'yang braso.“Si Tatay?”“Sa kuwarto. Pababa na 'yon,” sabay upo n'ya sa sofa ngayon na nandito sa sala.“Pumunta kami kahapon sa bagong tinutuluyan ni Chelsea. Napag-usapan na rin nami ang tungkol sa kasal nila.”“Pumayag naman kayo. Mabuti naman tanggap n'yo si Pino. Actually, kilala ko ang buong pamilya n'ya. Hindi ko nga akalain na siya pala ang naka-buntis kay Chelsea. Tapos ang kapatid n'ya pala bestfriend ko rin. Small world 'di ba?” taimtim lang itong nakatingin sa akin.“Hindi naman ako matapobre talaga na makikita sa TV, sa mga drama. Ang sa akin lang naman ay panindigan ng lalaking 'yon ang ginawa n'ya kay Chelsea. Kahit nakakahiya sa mga Amega ko. Ang importante n
Napamulat ako ng aking mga mata nang naramdaman kong may malambot na kung ano na mamasa-masa na dumadampi sa aking noo pababa sa aking pisnge.Papungas-pungas akong namulat nang nabigla nalang ako na malapit sa mukha ko ngayon ang mukha ni Karlos. Kinusot-kusot ko pa ang aking mga mata dahil baka nanaginip ako. Pero parang totoo yata.“Karlos?” tawag na tanong ko sa kaniya. Tiningnan ako nito sa aking mga mata at nginitian. Tapos nakita ko na dinampihan n'ya ng halik ang aking balikat.“Teka! Paano ka nakapasok dito?” naguguluhang tanong ko sabay bangon. Naka-upo na ako ngayon sa ibabaw ng kama. Si Karlos naman ay naka-upo rin pero ang mga paa nito ay nasa ibaba ng sahig.Tiningnan lang ako nito na naka-ngiti. Tapos ginulo nito ang aking buhok na w-in-akli ko naman.“Naka-bukas kasi ang pinto mo. Ikaw, ha? Hinihintay mo siguro akong mak
"Alexa," hindi makapaniwalang tawag ni Ate Elys sa akin."Hoy! Namiss kita," saka n'ya ako nilapitan at hinagkan. Na-miss ko ri siya. Napabitaw kami sa isa't isa na nagkangitian. Nakita ko na malaki na ang tiyan nito at malapit na siguro siya manganganak. Napahaplos siya sa tiyan n'ya nang makita ko na pinasadahan ko ng tingin."Teka!" turo nito sa likod ko. May kasama kasi ako ngayon."Si Emzo. Emzo, ang Tita Elys mo," pagpapakilala ko sa kanilang dalawa. Habang hawak ko na ngayon si Emzo na kararating lang kasama si Ayana. Na-una kasi akong pumasok dito sa loob ng bahay nila ate habang sila ay sumusunod sa akin."Naku! Ang laki n'ya na," mangingiyak na banggit ni ate. Tiningnan ako nito na parang hindi naniniwala. Tinanguan ko lang siya hanggang sa nilapitan n'ya si Emzo at niyakap."Mabuti at kasama mo na siya ngayon," masayang sabi ni ate sa akin. Tumango naman
“Ikaw, ha! Hindi ka manlang nag-sabi sa akin na luluwas ka pala sa Manila. Langya ka talaga, grrr!” Pinagsusuntok ko siya sa braso n'ya. Nginingitian lang ako nito at saka dumadaing kapag malakas ang pagsuntok ko.Nang umuwi ako dito nang isang araw galing kila Pia. Nagulat nalang ako na lumuwas pala siya sa Manila. Kaya pala maaga siyang gumising no'n at umalis. After two days heto siya naka-uwi na. Kaya sinuntok ko siya. Nakakainis kasi. Sana nag-paalam manlang siya sa akin para sumama ako. Wala pa akong kontak kila tatay. Hindi ko kasi ginagalaw ang cellphone ko dahil busy ako kay Emzo.Wala akong sinayang na oras na gampanan ang pagiging nanay ko sa aking anak. Masaya naman ako na masaya siya habang naglalaro kami.“Akala ko kasi isang araw lang. Hindi ko akalain na aabot sa dalawang araw pala. Naka-uwi naman ako,” sabay pa-cute nito sa akin na ikina-irap ko.
“Ano na naman ang ginagawa mo dito?” nakasimangot na tanong nito sa akin na agad ko namang nginitian.Nandito ako ngayon sa address na binigay no'ng Alvarez sa akin. Hindi ko inaasahan na si Pia ang mag-bu-bukas ng gate ngayon sa akin.“May kailangan lang akong tanungin. May tao kasi na nag-bigay ng address sa akin at dito n'ya ako tinuro.” Namilog ang mga mata nito sa akin at umawang ang kaniyang bibig.“Sino?” naguguluhan nitong tanong sa akin.“Si Alvarez.” Nakita ko kung paano ito napasinghap sa binanggit kong apelyido. Naging balisa ito at tumingin kung saan-saan hanggang si hinila n'ya ako papasok sa loob at saka n'ya sinarado ang gate.“Sa loob tayo mag-u-usap!” inirapan ako nito at saka na-unang lumakad papasok ng kaniyang bahay. Sinundan ko naman siya hanggang sa makarating kami sa sala nila.