Kabanata Dalawa

Nandito na ako ngayon sa harap ng gate nila Madam Elsa, nag-do-doorbell. Dito ako dumiretso pagka-tapos ng klase namin kanina.

Malaki ang bahay nila na mayroong dalawang palapag. May swimming pool din sila na nasa likod ng bahay nila. Malawak din ang kanilang bakuran na pwedeng pasyalan. Alam n'yo kung bakit ko alam? Naka-punta na ako dito nang katulong pa nila si nanay at palagi akong sinasama ni nanay dito dati.

“Ano po 'yon?” tanong ng isa sa mga kasambahay nila na mag-bu-bukas sa akin ngayon ng gate.

“Si Madam Elsa po?”

“Nasa loob, ma'am. Pasok po muna kayo” nilakihan nito ang pagbukas ng gate para makapasok ako. Saka n'ya ako iginiya papunta sa loob ng bahay nila madam. 

Hanggang sa nandito na ako ngayon sa sala at nadatnan namin si madam na busy ngayon sa kaniyang cellphone at may suot na reading glasses.

“Madam, may naghahanap po sa inyo.” Anunsiyo nitong ksambahay kay madam.

“Sino?” tanong n'ya habang nasa cellphone pa rin ang mga tingin nito.

“Sino ka nga pala, ma'am?” bulong na tanong sa akin ng kasambahay. Naalala ko, hindi ko pala nabanggit sa kaniya ang pangalan ko nang ipinasok n'ya ako dito. Nakita ko na lumingon dito banda si madam kung saan ako nakatayo ngayon.

“Oh!” mukhang nagulat yata si madam dahil nakita ko na namilog ang dalawa n'yang mata. Tiningnan ako nito mula ulo hanggang paa na hindi ko nagustuhan.

“Good evening po, madam,” magalang na bati ko sa kaniya.

“So, nakapagdesisyon ka na ba?” tanong nito sabay taas ng isa n'yang kilay.

“Opo.”

“Mabuti naman at pinayagan ka ng nanay mo. Mag-uumpisa ka na ba ngayon?” sabay buntong hininga nito.

“Madam, an-n-o-o po kasi” nauutal na sambit ko sa kaniya.

“Ano?” mahinahon na tanong nito sa akin at matalas ang kaniyang mga tingin.

“Teka! Bakit wala kang dalang mga gamit? Akala ko ba mag-uumpisa ka na ngayon. Ano? Huwag mong sabihing, aatras ka?” mukhang galit na yata siya sa tono ng kaniyang panalita.

“Kaya po ako nandito, kasi po. Gusto ko lang po kayong kausapin.”

“Tungkol saan? Ayyysst! 'Di ko pa pala na-i-paliwanag sa 'yo kahapon ang set-up mo dito. Ganito 'yon. Dito ka na titira. Kaya nga kita tinanong kung bakit hindi mo dala ang mga gamit mo? Akala ko ba maliwanag na sa atin pareho na mag-ta-trabaho ka dito hanggang sa mabayaran mo na ang utang ng nanay mo?”

“Madam, kung maaari. Hindi po ako titira dito,” sabay piyok. Kinakabahan kasi ako sa kaniya.

“Kung okay lang po, puwede po ba. Kada tapos po ng klase namin, dito po ako di-diretso. Tapos, kada sabado at linggo po ay whole-day po ako dito. Gusto ko pa po kasing itutuloy ang pag-aaral ko, para makapag-tapos po ako.”

“Sino ba ang nag-sabi sa 'yo na titigil ka sa pag-aaral? Ah! 'yong nanay mo? Kaya pala ayaw ka n'yang payagan kahapon. Makitid din 'yang utak ng nanay mo. Itutuloy mo pa rin naman ang pag-aaral mo. Sige! bukas ka na mag-si-simula. Dapat pagkatapos ng klase n'yo bukas, dito ka na didiretso. Maliwanag ba?” Tumango ako sa sinabi nito at saka ako napasinghap.

“Umuwi ka na at baka hinahanap ka na ng nanay mo. Paki-explain din sa kaniya ang lahat para maintindihan n'ya. Ma-iwan na kita dito.” Tatayo na sana ito nang tinawag ko siya ulit dahil may ita-tanong pa ako.

“Madam, magkano po pala 'yong utang ng nanay ko sa inyo?” nenerbyos kong tanong sa kaniya. Hindi ko alam kung bakit ko na-i-tanong sa kaniya 'to. Ang tanga ko talaga. Curious lang naman ako.

“Tsssk! 'Di ka pa nga nagsisimula, 'yong utang na ng nanay mo ang ini-isip mo. Mag-trabaho ka muna. Maka-akyat na nga sa kwarto ko, tsssk!”

“Madam, 'yong sweldo ko po?” nahihiya na talaga ako, ah. Pero bahala na kung magalit nga talaga siya sa akin. Sinamaan ako nito ng tingin na binanewala ko lang.

“Sweldo? hahahaha Sweldo, ah?” humagalpak ito ng tawa.

“Gusto ko po malaman, madam. Para po ma-i-minus ko kung sakali ang mga napag-trabahuhan na araw ko po dito”

“Huwag mo ng atupagin ang utang ng nanay mo sa akin at ang magiging sweldo mo. Naku! hindi ka pa nga nag-si-simula. Nakatatawa ka, alam mo ba 'yon? hahahaha. Ako naman ang magsasabi sa 'yo kung kailan ka ba titigil at kung bayad na ba ang utang ng nanay mo. Wais ka rin, eh, 'no?” nakangising sabi nito. 

Pero 'di ba may point naman ako? Bakit ba ayaw ni madam sabihin sa akin kung magkano nga talaga ang utang ng nanay ko sa kaniya. Naguguluhan na rin ako minsan kay madam, eh. Oh sadyang ako lang talaga ang magulo sa aming dalawa.

“Kung wala ka ng dapat sabihin, puwede ka ng umalis. Dahil matutulog pa ako sa kuwarto ko. Tandaan mo, bukas ka mag-uumpisa. Umuwi ka na!” at saka n'ya ako tinalikuran. Umakyat na ito sa kuwarto n'ya ngayon sa taas.

Ako naman ay kumilos na para makalabas ngayon sa bahay nila at maka-uwi. Feeling ko napagod ako ngayon at hindi ko alam kung bakit.

“Iha, ikaw ba ang anak ni Karmela?” biglang tanong sa akin ng isang matandang babae na alam ko kasamahan siya ni nanay dito dati. Nakalimutan ko nga lang ang pangalan n'ya.

“Opo” ngiting sagot ko sa kaniya.

“Dalaga ka na pala. Dati ang liit mo pa nang dinadala ka dito ng nanay mo. Hatid na kita sa labas,” pag-presenta nito at saka n'ya ako iginiya palabas ng gate. 

“Dito na po ako. Salamat po,” nang makalabas na ako ng gate at nandito na sa labas.

“Ingat ka, iha. I-kumusta mo ako sa nanay mo, ah,” bilin nito na agad 'kong tinanguan at saka na ako lumakad nang ma-i-sara n'ya na ang gate.

Nasa loob ng isang exclusive subdivision ang bahay nila Madam Elsa. Medyo malayo-layo pa 'yong lalakarin ko palabas ng subdivision na 'to at makasakay sa masasakyan ko pa-uwi sa bahay.

Naglalakad lang ako nang may narinig akong bumusina sa likod ko. Pagkalingon ko, nakita ko ang isang kotse na itim. Nakasisilaw ang head light nito na tumatama sa mismong pagmumukha ko ngayon. Sino ba kasi ang driver nito? Kaya isinangga ko ang isang palad ko sa aking mga mata para hindi masilawan.

Nakita ko si Karlos na biglang bumaba sa driver seat.

“Uuwi ka na ba?” mahinahon na tanong nito sa akin. Actually, 'di po talaga kami close dalawa. Nagulat lang ako nang tinanong n'ya ako ngayon.

“Son, anuba! Malalate na ako sa party ngayon, oh!” sigaw bigla ni madam na mommy n'ya na kasama n'ya pala ngayon.

Nagtaka naman ako kay Madam Elsa. Ang sabi n'ya sa akin kanina ay matutulog na raw siya, bakit bihis ito ngayon at may pupuntahang party. Nevermind!

“Mom, si Alexa po. Isabay nalang natin siya pa-uwi sa bahay nila. Total, madadaanan din naman natin pa-punta sa party kung saan kayo dadalo ngayon”

“Naku! huwag na po. Lalakarin ko nalang. Malapit na rin naman ako makalabas, eh,” pagtangi ko. Ayaw ko lang ma-kasama sa iisang sasakyan ngayon si madam. Mainitin pa naman ang ulo nito at badtrip ito ngayon.

“Narinig mo siya, son? Tara na! Iha, kaya mo naman sigurong umuwi mag-isa, 'di ba?. Malalate na kasi ako sa party ngayon. Goodbye!” medyo naartehan ako sa huli nitong sinabi. Maldita talaga. Tinarayan ako nito bago pumasok sa loob ng kotse at hindi na lumabas pa.

Tumingin sa akin si Karlos. 'Di ko alam, pero parang may ka-ka-iba sa tingin nito ngayon sa akin. Kilala ko itong si Karlos. Hindi ko nga alam kung bakit crush na crush ito ni Pia. Alam naman namin pareho ni Pia na isang playboy ito.

Marami na itong babaeng pina-iyak. Matanda ng dalawang taon sa akin si Karlos. Ga-graduate na siya ngayong school year sa kursong Business management. Same naman kami ng university na pinag-aaralan. Sa Cavite State University.

“Alexa, pumunta ka na sa likod. Idadaan ka nalang namin ngayon sa bahay ninyo. Gabi na rin, wala kang may masasakyan ngayon sa pag-uwi,” alok sa akin ni Karlos. Tiningnan ko si madam na nakatingin ngayon dito at saka n'ya ako inirapan.

“Ano pang hinihintay mo? Sakay na! Daming arte, tsssk!” kung ikaw ba naman ayahin na parang ganito, sasakay ka pa ba, sasabay ka pa ba?

“Sige na, Alexa. Sumabay ka na sa amin ngayon ni mom,” nakangiting aya sa akin ni Karlos. Ang gwapo nito habang nakangiti ngayon.

“Bilisan mo! Malalate na ako, oh!” nanggagalaiti na sigaw ni madam. Kaya mabilis akong kumilos at mabilis 'kong binuksan ang pinto ng kotse na nandito sa likod at saka ako pumasok para umupo ngayon dito sa likod.

Nakita ko na isinara na ni Karlos ang pinto sa driver seat. Tiningnan ako ni Karlos sa side mirror n'ya ngayon, nagkatinginan kami pareho. 'Di ko alam, parang may kung ano akong naramdaman sa mga titig n'ya sa akin. 

Guwapo lang talaga itong si Karlos, at never akong magkakagusto sa kaniya. Pagalitan pa ako ni Pia na bestfriend ko. Alam ko naman na patay na patay si Pia dito kay Karlos. Tapos makikihati lang ako? No way!

“Ang daming arte, sasabay naman,tssk,” reklamo ni madam sa harapan ko. Magkatabi kasi sila ngayon ni Karlos sa front seat. Ako ay nandito mag-isa sa likod nilang dalawa.

“Mom.” saway sa kaniya ng anak n'ya at 'di na agad naka-imik pa ulit si madam.

Lahat kami tahimik habang binabaybay ang kalsada. May mga times na patingin-tingin dito sa puwesto ko si Karlos. Pero naka-focus naman siya sa kaniyang pagmamaneho. Mahirap na baka mabangga pa kami mamaya at pagalitan pa ako ni madam.

“Oh! nandito na bahay ninyo, baba na. Bilisan mo malalate na ako, oh!” inis na bulyaw sa akin ni madam. Nagulat naman ako. 'Di manlang dinahan-dahan ang pagsabi sa akin.

Nahiya akong tumingin kay Karlos na biglang ngumiti sa akin. 'Yong ngiti n'ya talaga iba ang na-i-du-dulot sa akin ngayon. Hayssstt! Ano ba itong na-i-isip ko. Bababa na nga ako baka kung ano pa ang masabi sa akin ni madam.

Finally, nakababa na rin ako at na-i-sarado ko na ang pinto ng kotse.

“Madam, salamat po sa pag-hatid.” Kahit ayaw n'ya naman akong i-hatid dito. Basta ang importante nag-pasalamat ako kay madam. Lalo na sa kaniya naman itong kotse na ito.

“Thank you rin, Karlos,” may ngiti sa labi na wika ko kay Karlos na agad naman ako nitong nginitian.

“Bukas, ah? Sa bahay ka didiretso. Umuwi ka na. Tara na , son.” Pina-andar na ni Karlos 'yong kotse at saka na sila umalis. Pero bago paharutin ni Karlos 'yong kotse, kumaway pa ito sa akin at saka ngumiti na ubod ng tamis. Alam ko na hindi iyon napansin ng mommy n'ya.

Ang friendly n'ya. Gano'n ba talaga siya? Playboy nga talaga. Feeling ko, ang puso ko ngayon pinaglalaruan n'ya, charrrot!

“Nay, nandito na po ako.” Nadatnan ko ito na nagbabalat ngayon ng kalabasa.

“Akala ko ba doon ka didiretso sa bahay nila madam?”

“Doon na po ako galing, nay. May napag-usapan lang kami ni madam at mabuti naman pumayag siya. Pinayagan n'ya po ako na pagkatapos ng klase ko bukas, sa bahay nila ako didiretso para gawin ang mga ipapagawa n'ya sa akin. Makakasama niyo pa rin po ako dito, nay.” Masayang paliwanag ko sa kaniya. Isa pa, hindi pa ako handa na iwan mag-isa dito si nanay. Hindi ko kaya.

“Mag-bihis ka na at tulungan mo ako dito dahil kakain na tayo,” utos nito na agad kong sinunod.

“Nay, hindi na po kayo nagtatampo sa akin?”

“Ano naman ang itatampo ko sa 'yo? Magbihis ka na doon,” ngumiti lang ako sa kaniya at saka ako dumiretso sa kwarto namin para makapagbihis. Pagkatapos ay tinulungan ko na si nanay sa paghanda ng magiging hapunan namin ngayon.

“Nay, alis na po ako. Baka gabihin po ako ng uwi mamaya,” bilin ko kay nanay na naglalaba na naman ngayon dito sa likod ng bahay namin.

“Sige, ingat ka,” sabay kiss ko sa pisnge n'ya at saka ako umalis ng bahay para pumasok na sa university ngayon.

“Uy! Prend. Magkasabay kami kanina ni Karlos pumasok dito, kyaaaah!” malakas na tili nito. Kaya may ilan na tumitingin na sa amin dito. 

Nandito kami ngayon sa canteen para mag-lunch. Katatapos lang kasi ng klase namin kanina sa Consumer behavior.

“Uy! Bakit 'di ka yata namamansin ngayon?” biglang untag nito sa akin. Tiningnan ko lang siya ng seryoso. 

“Kumain ka ng! Bilisan mo may next pa tayong klase,” paalala ko sa kaniya na ikinangiti naman nito.

“Okay ka lang ba?” nag-alalang tanong nito sa akin. Tanging tango lang ang na-i-sagot ko sa kaniya. 'Di ko rin alam ang sarili ko ngayon kung bakit ako ganito.

Pagkatapos ng klase ay dumiretso agad ako sa bahay nila madam, gaya nang napagkasunduan namin kahapon.

“Hello po, si madam?” hanap ko kay madam sa isang katulong na nag-bukas sa akin ngayon. Iba ito sa katulong na nag-bukas sa akin kahapon.

“Ah! Ikaw si Alexa?"

“Opo.”

“Halika, pasok. Kanina ka pa hinihintay ni madam sa loob,” sabi nito na naging dahilan ng pag-kaba ko. Si Madam? hinihintay ako sa loob? So nervous!

“Madam, nandito na po si Alexa.” anunsiyo nang katulong kay madam. Nilingon ako nito na naka-upo ngayon sa sofa habang may hawak na cellphone.

“Mabuti nandito ka na. Ma-upo ka muna. Dahil ipapaliwanag ko sa'yo lahat ng mga gagawin mo dito sa bahay, dahil gabi ka naman na tatagal dito. Alas-sais nang gabi nandito ka na. Siguro hanggang alas-nuwebe ka, okay lang?”

“Okay po, madam.”

“Tatlong oras kumbagsa ang duty mo dito sa loob ng bahay. Ang gagawin mo lang naman ay, lilinisan mo ang kwarto nila Elys at Erik. 'Yong kay Karlos, kada sabado at linggo. Kasi tulog na siya. Sa sabado or linggo mo nalang linisan ang kuwarto ni Karlos. Maliwanag?”

“Opo, madam.” 

“Sa ngayon, tulungan mo sila ngayon sa kusina para mag-handa ng hapunan namin ngayon. Dahil busy din sila buong araw sa ka-ta-trabaho dito sa bahay. Ikaw, ang mag-hu-hugas ng mga pinag-kainan namin at saka 'yong mga kaldero, kawali, hugasan mo lahat. Para malinis lahat. Ayaw ko kasi na madumi ang mga lutuan namin. Ano pa ang hinihintay mo? Pumunta ka na doon sa kusina para tumulong!” mabilis na salita nito. Hindi ko alam kung may naintindihan ba ako dahil sobrang bilis. Nataranta tuloy ako nang wala sa oras.

“Sige po, m-madam,” nauutal kong sagot sa kaniya. Kinakabahan kasi ako ngayon. Palagi naman akong kinabahan kapag kaharap ko siya.

“Dahil mabait ako ngayon. Sasabihin ko sa iyo ang utang ng nanay mo. Kung magkano lahat. Dahil atat kang malaman. Heto na, sasabihin ko na sa 'yo. Ang utang ng nanay mo sa akin, lahat ay 60,000 pesos. Narinig mo? 60, 000 pesos. Ang magiging sahudin mo naman example, ngayong tatlong oras ka ay 300 pesos. Isang daang peso kada oras. So, i-minus mo na 'yong 300 sa 60, 000 na utang sa akin ng nanay mo ngayon. Magkano ba? Hmmm, 59, 700. Tama ba ako?” nag-iisip na sabi nito habang binibilang. 

“Opo, madam.”

Napalula naman ako sa laki ng utang ni nanay sa kaniya. Ang 60, 000 ay malaki na sa akin na kagaya 'kong isang mahirap. Kung sa paglalabada ni nanay, hindi n'ya ito kayang babayaran sa isang taon.

Masaya naman ako sa sinabi ni madam na one-hundred pesos every hour. Okay na sa akin ito. Malaking tulong na ito sa akin para mabawasan ang utang hindi ni nanay kung hindi namin kay madam.

“Sana maliwanag sa iyo lahat. Sige na, tumulong ka na doon.” Tumayo ako at dumiretso sa kusina nila para tumulong sa mga gawain dito sa kusina. 

May nakita akong kawali na bagong gamit lang at oily dahil ka-ga-gamit lang sa pag-prito. Kinuha ko ito at in-umpisa-an ang pag-hugas. Dahil sabi nga ni madam, ayaw n'ya na madumi 'yong mga nilulutuan na kagamitan nila.

First day, ko ngayon dito sa trabaho na 'to at sana makayanan ko 'to hanggang sa mabayaran ko lahat ng utang namin ni nanay kay Madam Elsa. 

Bigla kong naalala, bakit kaya naging 60,000 'yong utang namin kay Madam Elsa. Tatanungin ko mamaya si nanay pagka-uwi ko. Baka siguro sa interes, kasi may tubo na, eh. Lalo na matagal na rin na hindi nababayaran ni nanay siguro.

Matatapos din ang lahat. Isa lang ang masasabi at ma-i-pa-pangako ko. Mababayaran namin lahat ng utang namin kay Madam Elsa nang hindi ako titigil sa pag-aaral ko!