Kabanata dalawampu

Na-una nang um-uwi si tatay. Ako nalang ang na-iwan dito ngayon. Tiningnan ko ang oras sa aking cellphone, alas-dyes na pala ng gabi. Nakatulog kasi ako kanina. Like, naka-upo ako sa swivel chair ko. Then, ang ulo ko ay nakahiga sa ibabaw ng lamesa. Ganito ang posisyon ko kanina na natutulog. Palagi kong ginagawa 'to kapag alam ko na antok na ako.

Oras na siguro para um-uwi. Hindi pa ako nakapag-hapunan. Nakita ko rin na may text si tatay sa akin. Hinahanap na nila ako. Niligpit ko na ang mga gamit ko para umuwi sa bahay.

Mabuti nalang dala ko ang kotse ko ngayon. Minsan kasi hindi ko ito dinadala at nag-co-commute ako. Mabilis akong dumiretso sa parking lot ng building na 'to para sumakay na sa aking kotse.

Mabilis naman akong nakapasok. Nandito na ako naka-upo sa driver's seat para mag-maneho pauwi. Pinaandar ko na ang makina at umalis na dito hanggang sa makalabas ako at ngayon binabagtas ko na ang kalsada, ang daan k