Nakita ni Lucille na ang kanyang ina ang kanyang caller kaya naman imbes na sagutin ay inioff ng dalaga ang kanyang cellphone saka ityinuloy ang binabalak na pagpunta sa secret room ng mga Saavedra. Pero a lakign gulat ni Lucille ng makitang bakante na ang secret room . Binuksan oa noya ang ilaw para malang makitsang walang laman ang silid kundi puro ding ding lamang. Naisip ni Lucille na baka patinbong iyon. Hindi naman niya napansin nitong mga nangdaang araw na nangrepair sa mansion. Bago sila umalis ng mommy niya noon ay nakita pa nilang binunsan iyon ng matanda at nangload ng pera at ilang mga titulo ng lupa. Posible bang sa halis isang toan nilang pagkawala ay inalis iyon doon. Pero bakit? yun ang mga tanong ni Lucille kaya naman agad niyang binuksan ang kanyang cellphone at mabilis na tinawagan nang ina para sabihin dito ang natuklasan pero nakakailang beses na siyang dial ay ring lamang ng ring ang cellphone ng kanyang ina. 'Peste talaga, missing in action kung kaila mo kaila
“Mark… Mark… Please wag mo akong iwan.... please para mo ng awa?”Pagmamakaawa ni Irene.“Let me go Irene, hinding hindi kita mapapatawad sa pagtataksil na ito. Hindi kita kayang tingnan man lang, nasusuklam ako sayo” Nang gagalaiting sabi ni Mark habang pilit na kumakawala sa pagkakahatak ni Irene sa damit niya.“Please Mark sandali.... lang...Please sanadali lang. Magpapalwanag ako, Mark maniwala ka hindi ko alam kung ano ang nangyari. Ang nakita mo Hindi ko alam kung paano nakapasok kang lalaking iyon Mark"“Hindi mo alam? D*mn it! Irene stop lying!”"Bullsh*t ! ano bang tingin mo sa akin t*nga ? g*go?, may pass word ang condong ito Irene no one can enter my apartment without a key maliban na lang kung binuksan mo Irene”"So tell me tell me ano pang kasinungalingan ang ipalulusot mo Irene hah? Pwede ba gusto ko pagbalik ko hindi ko na makita ang pagmumukha mo. I want you out of my house and my life"sigaw ni Mark"But I really don’t know Mark kung paano siya nakapasok hindi ko siya
"Ano ba Irene? bilisan mo naman malalate na naman tayo sa trabaho sa kabagalan mo eh" Sigaw ng kuya na. Nakikiangkas kase siya sa motorsiklo ng kuya niyang padala ng asawa nitong nasa dubai. Halos parehas sila ng oras sa trabaho pero dahil mas malayo siya at hinahatid muna siya ng kuya niya ay kailangan nilng umalis ng maaga. Sa isang pagawaan ng mga tiles nagta trabaho si Irene malaking kompanya ito. Bilang time keeper.It was an ordinary days, normal ang lahat, hinahatid lang siya ng kuya niya pero siya na lamang bumibiyahe sa oras ng uwian. Mas maaga kase ang uwian niya kesa sa uwi ng kapatid at ayaw niyang maghintay ng almost 3 hours para lang makalibre ng angkas. Pagbaba ng jeep ay kailangan pa ni Irene na mag abang ng tricycle para naman magpahatid sa lugar nila na medyo looban pa.Pero isang lalaki ang bumulaga sa kanya. Kumapit ito sa braso niya saka humingi ng tulong."Miss.. miss... tulungan mo ako hindi ko alam ang lugar na ito.Hindi ko alam kung nasaan ako" sabi ng lalaki.
Huminto ang tricycle sa tapat mismo ng bahay nila Irene bumaba rin ang lalaki saka luminga linga sa paligid."Ayan lalo ka ng naligaw dulo na itong amin. Mas lalo kang mahihirapan humingi ng tulong. Karamihan sa kapit bahay ko bakanting bahay pa. Ung kanina sa bungad ng subdivision doon sa may talipapa doon lang may telepono" sabi ni Irene sa lalaki."Naku naman kase sumakay kapa eh, doon sa highway marami kang mahihingian ng tulong" dagdag pa ni Irene. Papasok na ng bahay si Irene ng hawakan siya ulit ng lalaki sa braso"Miss tulungan mo ako. Wala akong kilala at walang akong matandaan" muling pakiusap ng lalaki."Ano ba naman Mr.? Ano bang gagain ko naman sayo?Wala nga akong maitutulong sayo" asik ni Irene malapit na siyang mapikon sa lalaki. Padabog na pumasok si Irene sa loob ng gate at dere-deretsong pumasok ng bahay. Agad na nagpalit at saka nagsaing parating na kase din ang kuya niya.Naghagilap ng mailuluto mula sa ref si Irene. Pinili niya ang tocino para madaling maluto. Mat
Sa paglipas ng mga araw nakampante na sina Irene kay Tisoy at ganun din ang binata. Yun nga lamang nahihirapan ang kuya niyang ihanap ito ng mapagkakakitaan dahil sa kawalan ng pagkakakilanlan.Mabilis na lumipas ang tatlong buwan para sa kanila. Hanggang isang araw nasira motor ng kuya niya kaya nag angkas silang magkapatid.Paguwi nila ng gabi ay nakita nilang nagkakalikot ito ng motorsiklo.Nagulatvman ay hinayaan na lamang nila ito. Masayang ibinalita ni Tisoy na napa start na niya ang ito pero hindi pa okay dahil pumupugak pa at namamatay .Isang gabi, nagliligpit si Tisoy sa kusina at nanonood naman ng kdrama si Irene habang tinutupi ang nilabhan noong linggo. Panay na ang tingin nya sa relo dahil gabi na wala pa ang kuya niya.Madalas ay pinaka gabi na ang alas otso pero past 9 na ay wala pa ito. Pinatay na ni Irene ang TV dahil alam niyang magpapahinga na si tisoy. Lumabas si Irene ng balisa at patanaw tanaw sa gate. Okay kalang ba Ren? bulong ni Tisoy na nasa likod niya rin p
Pero para kay Tisoy masarap ang puwestong iyon na noon pa niya pangarap ng tawagin niyang Mahal si Irene sa tricycle noon."Love at first" kung yun man ang tawag doon.Yun ang naramdaman nya ng una niyang makita si Irene. Kaya nga kahit paghingi lang sana ng tulong ang pakay niya sa dalaga ay nauwi siya sa malaking pagkakamali..isang malaking pagkukunwari."Good night Mahal" Bulong ni Tisoy at isang halik sa toktok ng babaeng iniibig ang ibinigay niya bago nito ipinikit ang mga mata. Hindi na rin namalayan ng binata na nakaidlip siya ng nakaupo at yakap si Irene.Kinabukasan ay maaga nga silang nagpunta ng hospital.Inasikaso ni Irene ang kailangan ng kapatid hanggang sa mailipat ito sa ward. Nagpaalam si Irene na hindi papasok sa araw na iyon pero hindi siya maaring mag leave dahil paano ang gastusin nila pag wala siyang sinahod. Kaya ng sumunod na araw ay inasa niya kay Tisoy ang pagbabantay sa kapatid.Nagpalitan na lamang sila pag uwi niya.Tinawagan ni Irene ang ang asawa ng kuya n
Dinadaan na lamang ni Irene sa biro ang lahat pero nanginginig ang mga tuhod sa kaba hindi kase umalis ang titig ni Tisoy sa kanya kahit isang segundo. Kaya lalo niyang natitigan ang mahahabang pilik mata nito. At light brown pala ang mga mata ni Tisoy para talagang may lahing Espanyol."I do!" Sabi na nga ba hindi mo paniniwalaan eh,I like you since the first day i saw you. Nung tawagin kitang mahal naalala mo?""Weehh di nga?""Ren naman eh. Saka Ren I think... I think in love ako sayo""Ay putcha gaguhan na to Tisoy. Naimpluwensyahan ka na ba ng mga Kdrama na pinanunuod natin.Hoy! di bagay sayo ha! pang Asianovela ka lang.Wait parehas din yun. Aahh ...basta pang Marimar ka gets mo yun?""Bakit mo nan gugustuhin ang simpleng dalagang pilipinang medyo malanding tulad ko ha aber sagutin mo nga?"sunod sunod na sabi ni Irene."Ren hindi ako ngbibiro mahal kita..hindi na ako makatulog kakaisip isip sayo eh.Lahat ng gawin ko parang nandun ka nakangiti. Pagpumipikit ako mukha mo ang nakiki
Sa ikalawang pagkakataon minahal at sinamba niya si Irene."Mahal, lilipat na ako sa sofa ha. Baka biglang lumabas ang kuya mo.Malintikan ka""Takot ka ba?"tanong ni Irene sa binatang yakap sia ng mahigpit"Hindi yun mahal, ayoko lang isipin ng kuya mo na wala akong utang na loob at pati ikaw ginagapang ko.Hindi ko lang talaga napipigilang mahalin ka. Hayaan mo kapag medyo okay na kuya mo.Magpapaalam ako ng pormal para ligawan ka siyempre kunwaring ligaw na lang ha kase sinagot mo naman na ako" Biro nito sabay pisil sa baba ni Irene na muli na namang dimapian ng nakakakilig na halik ang labi niya."Okay sige" un na lang ang nasabi ng dalaga. Iginagalang naman kase siya nito kahit ang totoo nga ay siya na ang atat talaga."Sana lang makahanap na ako ng trabaho. Iyon kase ang isa pa sa kinahihiya ko sa kuya mo eh. Palamunin ako" Sabi ni Tisoy.Biglang lumungkot ang mukha ni Irene saka lumuha. Biglang sumagi sa kanyang alala kung bkait nga ba hindi magawang makahanap ng trabaho ni Tisoy