Chapter 5

Dinadaan na lamang ni Irene sa biro ang lahat pero nanginginig ang mga tuhod sa kaba hindi kase umalis ang titig ni Tisoy sa kanya kahit isang segundo. Kaya lalo niyang natitigan ang mahahabang pilik mata nito. At light brown pala ang mga mata ni Tisoy para talagang may lahing Espanyol.

"I do!" Sabi na nga ba hindi mo paniniwalaan eh,I like you since the first day i saw you. Nung tawagin kitang mahal naalala mo?"

"Weehh di nga?"

"Ren naman eh. Saka Ren I think... I think in love ako sayo"

"Ay putcha gaguhan na to Tisoy. Naimpluwensyahan ka na ba ng mga Kdrama na pinanunuod natin.Hoy! di bagay sayo ha! pang Asianovela ka lang.Wait parehas din yun. Aahh ...basta pang Marimar ka gets mo yun?"

"Bakit mo nan gugustuhin ang simpleng dalagang pilipinang medyo malanding tulad ko ha aber sagutin mo nga?"sunod sunod na sabi ni Irene.

"Ren hindi ako ngbibiro mahal kita..hindi na ako makatulog kakaisip isip sayo eh.Lahat ng gawin ko parang nandun ka nakangiti. Pagpumipikit ako mukha mo ang nakikita ko. Minsan nga natutulala na lang ako at nangingiti pagnaaalala ko kung paano mo ako ngitian kapag kumakain tayo.Nababaliw na ako.Pero ayos lang yun kung sayo naman ako nabaliw"

"Ay wow banat Cesar Montano naman siya ngayon siya ngayon.Wala bang Robin Padilla dyan?"

"Ren...! Will you take me seriously please"

"Ay Gabby conception na siya. Okay sige hihintayin kong maging Richgard Gomez ka muna tapos tigil na ha OA na"

"Anak ng tokwa naman Buhay to minsan na nga lang magtapat supalpal pa lahat"

"Hala hinid mala Richahrd yun ah,Pero ay gusto ko yang dialogue na yan teka kay Bayani Agbayani yan ah.Komedy na ba tayo hindi na K-drama?"

"Ren...Paghindi ka tumigil magsisi ka Ren...Sinabasbi ko sayo!"

"Oh.. naging si Ian Venerasyun na siya cute na medyo bulol sa R.Sige pa more pa nga"

"Ren....!! ano ba? plwase be serious"

"Ano? Sasagutin na ba kita dapat ngayon na ba?"

"Ren... Naniniwala ka na?" na excite bigla ang binata at napalapit ng husto kay Irene.

"Ay shunga pala to eh. Ano? ay pahahalik sayo ng Free, aba Tisoy hindi na uso ang dalagang Filipina pero  uso sa akin ang sigurista noh.Sinubukan lang kita kung hanggang saan yang sinasabi mong love" Sabi ni Irene.

"Ren.. naman, sana sinabi mo nenenerbios na ako talaga. Pag hindi mo talaga ako pinaniwalaan maglalayas ako"

"Ahahah ano ligaw kuno ulit ang drama mo weeh"

"Ang cute mo talaga nakakabaliw ka"

"Oh, eh halikan mo na ako ulit bitin eh ! sulitin mo yung isang linggo"

"Yes mahal ko..yes  ahaha.Yahoo.. girltfriend ko na siya" sabi nito sabay halik sa leeg nya. Nakikilitin namang napakapit si Irene sa batok ni Tisoy at napasabunot pa sa malagong buhok nito.

 "Di pa kita sinasagot oi"

"Ahahah okay lang kahit matagal ang sagot basta may kiss at yakapsule" Umaalingawgnaw ang tawan ni Irene sa loob ng silid. Hanggang biglang tumahimik.

"Ren, i really love you walang halong biro" Sumeryosongbsabi ni Tisoy.

"I know and i love you too simula ng yakapin mo ako ng nakatapis" sagot naman ni Irene na hindi na nagpaligoy ligoy pa.

"Ren...mahal can I  kiss you now"

"Again? Uhummm..." Tango tangong ang naging sagot ni Irene.

"I miss you so much mahal" Bulong ni Tisoy..

" I miss you too mahal" At hindi akalalin ni Irene na ang halik na ibinigay ni Tisoy matapos sabihin ang Mahal ko ay magpapaningas ng apoy pagitan nila. Oo tanga na kung tanga. Reyna na ng ilusyunanda bahala na kung anong tagline nila basta ang alam ni Irene ay mahal niya ang binata. Kaya ng gabing iyon nanaig ang tawag ng mga pusong uhaw. Nangibabaw ang mga ungol at d***g ng kaligayahan.

Ang kaninang kulitan at asaran ay nauwi sa walang katapusang tawagan ng pangalan.. mga palahaw na impit at hiyaw na tanging kuliglig ang nakakarinig. Nang gabing iyon ay hand ng iagkaloob ni Irene ang kanyang sarili sa lalaking minamahal pero nagulat ang dalaga ng igalang siya ni Tisoy at nakontento na lamang sa pag halik at papgyakap sa kanya.Kaya naman  kahit medyo inaamin niyang nadismaya siya ay lalo lamang niyang minahal ang binata.

Kinabukasan ay naging abala si Irene at Tisoy dahil yun ang araw na ilalabas ang kanyang kapatid sa hospital. Nagtanong ang kapatid niya kung saan kumuha ng pera si Irene kaya sinabi na lamang ng dalaga na kumuha siyang ng patubuan sa trabaho para hindi na ito magusisa pa. Nakakuha namang sila ng tulong sa trabaho ng kapatid at ilang pera mula sa benipisyo nito. Naging katuwang ni Irene si Tisoy sa pagaalaga at pagalalay sa kuya niya para makarecover.

Pansamantala  ay ginamit ni Tisoy ang motor para mag habal na uso sa lugar nila. Ang maliit na kita at ang kita ni Irene ang pinagkakasya nila. Palihim namang nagpapadala ang hipag niya pero itinatabi ni Irene ang iba mahahalata kaseng kuya niya kugn palagi silang sagana. Ipinangbibili ni Irene ng gamot ang pera.

Ang akala ni Irene kapag nakalabas na ang kuya  niya magiging kumplikado ang lahat para sa kanila ni Tisoy kaso lang ang binata mismo ang gumagawa na paraan para ipaalala sa kanya na may unawaan sila.

Ng mga unang araw ay may mga simpleng nakaw na halik siya habang nagluluto o naglalaba. Minsan ay mga  mabilisang yakap sa kusina. Hindi kase kita ang bahaging iyon kapag nasa sala ang kapatid.

Nang minsang magpaaraw ang kuya niya at tumambay sa gate. Isang  nasasabik na yakap at halik ang ginawa nito na tinugon naman ni Irene. Walang tigil na I miss you ang bulong nito. At humahaplos iyon sa nangugulilang puso ni Irene. Pero hindi lumipas ang dalawang linggo ay hindi nakatiis si Tisoy..

Hating gabi at alam nitong tulog na ang kapatid ni Irene. Kumatok siya sa pinto ng kasintahan.Nagulat man ang dalaga pero hindi na ito nakaangal pa dahil sinalubong na niya ng mga halik nito.Mgah alik na sabik at nangungulila. Mga haplos na tumutupok na mana sa katinuan niya.

Miss ba miss din namanniya ito kahit pa nga halos araw araw naman silang nagkiktita. Pero dahil bumibiyahe na si Tispy ng habal. Nabawasan ang mga pagkakataong nila na mamgkausap. Hindi na niya ito naipagluluto ng almusal dahil hindi na ito nagigising ng maaga marahil dahil napapagod na din siya sa kakabiyahe. Nawala na din ang madalas nilang pageenjoy na manuod ng tv habang magka holding hand at paminsan minsang nakaw na halik nito sa kanya ay nabawaan na rin.

Sabayan pa na ngmas naging mas maaga ang alis ni Irene dahil hindi na ito naihahatid ng kuya niya. Gustuhin man siyang ihatid sana ni Tisoy sa araw araw ay wala itong lisensya. Bilang si Tisoy wala siyang lisensya. Dapat wala siyang Lisensya.

Malayo ang trabaho ni Irene ar dadaan sa main highway. Sa gabi naman ay ang kuya na niya ang kasabay nito at siya na ang tinitirhan na lang ng pagkain. Kaya miss na miss nila ang isat isa.Miss niya palagi si Irene. At kung pwede sana eh gustong gusto niyang mahiga na lang sa tabi nito forever.

Kaya ng gabing iyon bagamat iginagalnag niya si Irene at sinikap na wag mapakialaman ay ipinaramdam niya kay Irene kung gaano niya kamiss ang kasintahan. Nang gabing iyon napuno ng tahimik na mga anas, ungol at sarap ang magdamag. Sa ikalawang pagkakataon minahal at sinamba niya si Irene pero hindi niya pinakilaman. At ang ilawang gabign iyon ay muli na namangikinalungkot at ikinasawi ng puso niTisoy