Yura's POV:Magaling Xirenn, napakagaling mong magplano.Ani ko sa isip ko pagkatapos kong patumbahin lahat ng pumupunta sa harapan ko.Sa sobrang galing mo parang gustung-gusto na kitang kitilin. Tsk!"Umalis na kayo. Pumunta sa HQ kung sino mang may sugat sa inyo para magamot." sambit ko habang hindi sila tinitingnan.Dahan-dahan kong nilingon ang lalaking ibinato ko hindi kalayuan sa likod ko. Kita ko ang gulat sa kanyang mukha habang nakatingin sa aming lahat.Kung bakit kasi hindi ka pa umalis. Ano bang naisipan mo at sumugud-sugod ka pa palapit sa akin?Mabagal ang aking paglalakad palapit sa kanya. Kumalma ang kanyang mukha nang nakita ang kabuuan ko.Tama ba ang nakikita ko? Nag-aalala ka sa akin?Tsk! Sino bang niloloko ko? Haha! Dahil dito sa gawain kong ito kaya niya ako iniwan.Mapait akong ngumiti sa isip ko.Napakahenyo mo talaga Xirenn, ang bilis mong bakuran ang pag-aaring inagaw mo lang naman. Ipinakita mo na agad sa kanya ang ilang parte ng mundo ko dahil alam mong i
Yura's POV:Maaga akong pumasok sa eskwela ngayon. Agad akong nagtungo sa HQ para doon magpalipas ng oras. Ganun nalang ang gulat ko nang madatnan ko sa labas ng HQ si Takeo. Nagtataka man ay pilit ko iyong itinago sa mukha ko."What are you doing here?" walang emosyon kong tanong habang nasa harapan niya."Are you my girlfriend?" balik niyang tanong. Seryoso siyang nakatingin sa akin na para bang hinahalukay ang katauhan ko.Peke akong tumawa bago ipinakita sa kanya ang iritasyon ko."Bali-balita dito na si Xirenn ang girlfriend mo o ex , the hell I care. Then ngayon nandito ka sa harapan ko asking me if I am your girl?" inis na sabi ko bago siya nilampasan.Nagulat ako sa mabilis niyang pagkilos. Hindi ko namalayan na nahablot niya na ako. Kaya naman ngayon ay sobrang lapit na namin sa isat-isa habang titig na titig siya sa mukha ko."W-What the fvck are you doing?" utal kong sabi habang iniwasan ang mga titig niya."Love huh?" untag niya na siyang nagpakaba ng husto sa akin at naka
Yura's POV:"Mukhang may naging tupa ngayon ah?" ani nang dumating."Shut up Kuya." agad kong pigil sa pang-aasar niya habang humihipak sa sigarilyo kong hawak.Nandito ako ngayon sa rooftop ng building namin. Ramdam ko ang paglalakad niya papunta sa gilid ko. Ginaya niya ang posisyon kong nakatayo habang nakatuon sa railings ang mga siko bago niya tinanaw ng paligid."Ilang taon narin nang itayo ito ng mga magulang natin. Hindi ko akalain na maiipagpatuloy ko ito." wika niya habang inililibot ang paningin sa buong eskwelahan."Because you are the best. Wala kang hindi kayang gawin." I proudly said saka siya tinapunan ng tingin.Tumingin din naman siya sa akin at ngumiti bago muling itinuon ang atensyon sa kawalan."Meron parin akong hindi kayang gawin." malungkot niyang sabi na ikinakuha ng atensyon ko."Hindi ko kayang ialis sa organisasyon ang kapatid ko." pagpapatuloy niya.Natigilan naman ako saglit bago tumingin din sa kawalan. Humipak akong muli sa sigarilyo bago iyon itinapon
"Argh! Nababaliw na ba siya?" sambit ko nang tuluyan na siyang nakaalis.Nasapo ko nalang ang mukha ko at napahilot sa sintido habang nakapikit."Get out" mahinang usal ko habang nanatili sa aking pwesto.Naramdaman ko ang unti-unti niyang paglabas mula sa pagkakatago sa gilid ng pader kahit hindi ko ito tingnan. Pumunta siya sa harapan ko at tahimik akong pinanunuod.Napabuga ako ng hininga bago iniangat ang aking paningin sa kanya. Seryoso siyang nakatingin sa akin bagamat may itinatagong ngiti sa mukha.Isa parin tong kupal na ito -_-"So what's your decision? Will you let him?" he asked and sit beside me.Nanahimik naman ako at napasandal sa sofa. Ang aking paningin ay nasa itaas ng kisame.Napapikit ako nang maalala ko na naman ang sinabi ni Takeo na liligawan niya ako."Why don't you try?" tanong sakin ng katabi ko."Lanz, you fvcking know the reason why I should not." agad kong sagot bago ako nagmulat at tumingin sa kanya.Malamlam ang tingin niya sa akin bago hinaplos ang mukh
Nagising ako sa pakiramdam na may humahaplos sa mukha ko. Balak ko na sana iyong pilipitin kundi ko lang nakilala ang presensya niya. Marahan kong iminulat ang aking mata at tumambad sa akin ang maamong mukha ni Takeo.Hindi ako nagpakita ng emosyon habang nakatitig sa mga mata niya. Tipid siyang ngumiti bago unti-unting inilapit ang kanyang mukha sa akin.Napapikit nalang ako nang lumapat ang labi niya sa noo ko. Marahan akong dumilat nang lumayo na siya sa akin. Doon ko palang nagawang pagmasdan ang paligid.Ganun nalang ang bilis ng pagbalikwas ko ng bangon at pagkabog ng dibdib ko nang mapagtantong kwarto niya ito.Dinala niya ako sa bahay nila!Mariin nalang akong napapikit at kinontrol ang aking paghinga."Hey, are you okay?" nag-aalalang tanong niya kasabay ng paghawak sa isa kong kamay.Iminulat ko ang aking mata at blangko siyang tiningnan."Why did you brought me here?" walang emosyon kong sambit.Napatitig siya saglit sa akin habang may pagkalito ang kanyang mukha."Alam mo
Saktong kumakain ng hapunan sina Mommy at Zakhira nang dumating ako kaya naman sumabay na ako.Maingat kong pinanuod ang galaw ni Mommy habang umupo ako sa silyang nasa harapan niya. Patuloy ito sa pagkain at hindi ako binibigyan ni kahit tingin man lang.She's aware that I'm here right?"What's with the look kuya?" kunot-noong tanong ng aking kapatid nang mapansin niya ang tingin ko kay Mommy.I took a deep breath bago sa pinalipat-lipat ang tingin sa kanila.I was about to asked something when Mom suddenly glance at me with a serious face."Hayaan mong ang sarili mo ang makaalala ng mga nangyari sa nakaraan, wag kang magtanong dahil lalo ka lang maguguluhan." walang emosyon niyang wika.Natigilan naman si Zakhira at napaawang ang labi bago napatingin sa akin."I don't get it. Wala akong naaalala na naaksidente ako ng malubha para makalimot ako ng ganito" usal ko bago napasandal sa upuan.Doon ay tila nagkaroon ng ideya si Zakhira sa mga nangyayari base sa pagtikom ng bibig nito at p
It's been 2 days, hanggang ngayon ay hindi ko parin siya nakikita pati narin ang reaper niya. Hindi ko maiwasang mag-alala.Is she okay?Napabuntong-hininga nalang ako at pilit itinuon sa gurong nagtuturo ang atensyon pero talagang bumabalik at bumabalik talaga ang isip ko sa kanya.This past few days may mga ilang ala-ala muli akong nakita. Kung gaano kami kasaya, kung paano ko siya kulitin, kung paano siya mabilis magalit kapag nasusugatan ako at higit sa lahat kung paano siya ngumiti nung mga panahon na iyon."Yah! Napano to?!" gigil na sigaw niya nang napagmasdan ang gilid ng labi ko.Kababalik niya lang galing sa isang bakasyon at dito agad siya dumaretyo sa bahay pagkarating. Kasalukuyan kaming nasa kwarto ngayon, magkaharapan habang nakaupo sa kama ko.Napanguso nalang ako at napaiwas ng tingin.Lagot na naman ako neto. Tsk!"Zhion Takeo Chen!" she hissed in warning tone."Napaaway lang ako sa grupo nina Xendrik love" sabi ko bago siya patagilid na niyakap."And why is that?" a
My mind was blank when I got home. Nadatnan ko si Zakhira na seryosong nag-aaral sa sala. Inayos ko ang aking salamin dahil bahagyang lumuwag iyon.Natigilan ako at napapikit ng mariin. Kaya pala..Kaya pala hindi ko maalis-alis ang salamin na ito noon dahil nanatili ang halaga nito sa utak ko."Totoo ba?" tanong ko sa kapatid ko.Inangat niya ang kanyang paningin sa 'kin kasabay nang pangungunot ng kanyang noo."Totoo bang hindi namatay si Zhayn sa car accident?" I asked clearly while gritting my teeth.Nakita ko ang bahagyang panlalaki ng mata ni Zakhira na mabilis ding napalitan nang pagiging seryoso. She leaned on the sofa and look at me straight."Yes," she simply answered, waiting for me to fire a question again."Yura, was she the one who killed him?" I asked emotionless.My sister smirked 'though I can see the pain and longing in her eyes. "Huhulaan ko, hindi mo na naman siyang pinagpaliwanag," aniya sa halip na sagutin ako.Natigilan naman ako sa kanyang tinuran. Somehow, I f
TAKEO's POV:"WHAT?!" Hirro shouted.Napatulala nalang ako at nanghihinang napasandal sa pader habang karga ang anak kong natutulog."Kailangan nating maisagawa ang heart transplant sa madaling panahon. Masyadong malala ang tama ng bala sa kanyang puso, hindi na niyon kakayaning suportahan ang katawan niya," saad ng doktor.Pare-pareho kaming natahimik dahil doon."Then take mine. I will donate my heart for my sister," Hirro declared and stood up from his seat.Nakita ko pa ang kanyang pagngiwi marahil sa tama ng baril niya sa kanyang binti."Hirro," sabay na tutol namin ni Lanz.Tumingin siya sa amin at ngumiti ng tipid. "Tell her, I love her," aniya."Pasensya na po, Mr. Perez ngunit hindi po namin magagawa ang gusto ninyo. Bukod sa buhay pa kayo ay hindi rin maaari na lalaki ang mag-donate kay Ms. Yura. Malaki po kasi ang posibilidad na tanggihan iyon ng katawan niya kumpara sa kapwa niya babae," mahinahong paliwanag ng doktor.Napaawang ang bibig ni Hirro at nanghihina na napaupon
HIRRO's POV:Staring at my sister who's bleeding at this moment makes me want to kill someone, but the way she silently shed tears with her emotionless eyes stunned me.She's now at her weak point."Iyan lang ba ang kaya mong gawain, Alectrona?" Xirenn mocked."Tngn* niyo! Mga duwag!" galit kong sigaw sa gitna ng aking pagwawala."Manahimik ka!" Gavier shouted and punched me right into my abdomen.Napaungot naman ako at napaubo. Nanghihina kong iniangat ang aking paningin kay Takeo na ngayo'y tulala habang nanatiling nakatutok ang kanyang baril patungo sa kapatid ko."Fvcker... wake up," I murmured between my groaned."Huwag na huwag ninyong inuugali na saktan ang kapatid ko," malamig at gigil na usal ni Yura.Muli akong napatingin sa kanya. Hindi ko alam kung maaawa ba ako o hahanga sapagkat nakatayo na siyang muli, naroon pa rin ang luha sa kanyang pisngi na hindi niya pinagkaabalahang punasan."Wala akong pakialam sa 'yo, Kakia. Pero hayaan mong balaan kita..." Matalim siyang tinin
YURA'S POV:Ilang kilometro mula sa isang matayog na abandonadong gusali ay tumigil ang sinasakyan ko. Parehong nakikiramdam ang dalawa kong kasamahan sa akin na tila ba kinakapa ang susunod kong hakbang."Hintayin niyo ang iba rito," ani ko at inayos ang espadang hawak."Nahihibang kana ba, Yura?!" asik ni Prexia habang nakapigil ang kanyang kamay sa 'king braso nang asta akong lalabas ng sasakyan.Walang emosyon ko siyang tiningnan. Ramdam ko ang takot niya mula sa akin kaya naman unti-unti siyang napabitaw bagamat hindi niya iyon gustong gawain."Hintayin muna natin ang ating mga tauhan pati na rin ang back up na ipinadala ng iyong ama, my lady," nakikiusap na wika ni Lanz.I smirked. "Alam mong hindi ako makakapaghintay ng gano'n katagal. Buhay ng mga mahal ang nakataya rito baka nakakalimutan niyo," nagngingitngit na ngiping saad ko."Sasama kami pagpasok," pinal na sambit ni Prexia at inayos din ang kanyang mga armas."STAY.HERE." I glared both of them when Lanz also fixed his g
"Kumusta, Takeo?" Walang buhay siyang ngumiti at naglakad patungo sa 'kin.Sinamaan ko siya ng tingin. Mabagal niya akong inikutan mula sa 'king kinauupuan, agad akong nagpumiglas sandaling lumapat ang daliri niya sa balikat ko."Don't touch me," I said darkly.She laughed sparingly and stood up in front of me. "Sa pagkakataon na ito, hindi ba dapat ay nagmamakaawa ka, Takeo?" nanunuya saad ni Xirenn.Hindi naman ako agad nakasagot sa pag-iisip sa kapakanan ng anak ko.Hirro chuckled on his seat, getting Xirenn's attention. "At this moment, ikaw ang dapat magmakaawa. Kinuha mo kaming lahat, tingin mo ba ay palalampasin ito ng kapatid ko?" Isang ismid pa ang pinakawalan niya bago walang buhay na tiningnan si Xirenn. "You will all die today," he added.Xirenn gritted her teeth and walked into Hirro's place, giving him a hard slap. Bahagyang tumabingi ang mukha ni Hirro ngunit hindi kakikitaan ng kahit anong sakit ang kanyang itsura, bagkus ay matapang niyang sinalubong ang paningin ni X
TAKEO's POV:Mabigat sa 'king loob na iwan si Zhynn, ngunit alam ko na sa ganitong paraan lang ako lubos na makatutulong sa kanya. Iyon ay ang siguraduhin ang kaligtasan ng anak naming dalawa."Fvck!" sabay na bulaslas namin ni Hirro kasabay nang mabilis na pagyuko sapagkat may bala na parating sa 'ming direksyon.Nagpaputok pabalik si Hirro habang tumatakbo naming tinungo ang isang pader upang magtago."Damn! Kailangan natin agad kumilos. Mauna kana sa mansyon at dalhin mo si Zakiah papuntang airport. Naroon na ang iyong pamilya kaya wala ka ng iba pang aalalahanin," ani Hirro sa pagitan ng kanyang pakikipagpalitan ng putok."Paano ka?" agad kong tanong. Alam kong hindi papayag si Zhynn na mapahamak din ang kapatid niya."Susunod ako. Pauunahin lang kita." Iniabot niya sa 'kin ang reserba niyang baril bago sumenyas sa nakakalat na tauhan. "Cover him," tipid na sambit niya at saka tumingin ng seryoso sa 'kin."Please, take care of my niece," sinserong pakiusap niya.Agad naman akong t
As Prexia and I reached the ground floor we nodded at each other, then parted ways. Hindi pa man ako nakakalabas ng gusali ay agad na akong sinalubong ng mga putok ng baril mula sa mga nakapasok na kalaban. Mabilis akong nagtago sa isang pader at kinuha ang baril ko sa likuran, pumusisyon ako at inasinta ang apat na kalaban habang patuloy na dumedepensa sa pagpapaputok nila.Isa, dalawa, tatlo, magkakasunod na pagpapakawala ko ng bala kasabay nang pagbagsak ng duguan nilang katawan. Umikot ako patungo sa kanan nang tinataguan kong pader at binaril ang isa pang natira."Are you okay, my lady?" usisa ni Lanz mula sa earpiece na nakakabit sa 'kin."Nakita mo ba si Kakia?" balik kong tanong at kumilos palabas ng gusali."Hindi ko pa siya napapansin," sagot ni Lanz sa kabila nang maiingay na putok ng baril sa linya niya."Prexia, napansin mo ba?" sunod kong tanong sa kaibigan ko."Not yet," she answered as I heard a clashing of blades on her line.Nagsalubong ang kilay ko sa pagtataka at m
YURA's POV:I was hitting a cigarette when I heard his footsteps walking closer to me."Love," malambing na usal niya at astang yayakap mula sa likuran ko."Subukan mong idikit 'yang kamay mo sa 'kin, Takeo. Babaliin ko 'yan." Pagbabanta ko na ikinatigil niya sa pagkilos.Narinig ko pa ang mahinang pagtawa ng kapatid ko sa gilid habang pinanunuod kaming dalawa. Pasimple kong iniirap ang paningin ko at idinutdot ang sigarilyo sa railing upang mamatay. Itinapon ko ito 'tsaka bumaling ng tingin kay Takeo na ngayon ay nakanguso sa harapan ko."Where's Lanz?" I asked.His forehead knotted and roamed his eyes around and then looked at me again. "Why are you asking me?" he asked.Siya pinagbabantay ko sa 'yo malamang.I gritted my teeth and pulled my phone out to call my reaper. Pinanuod lang naman ako ng dalawa habang ginagawa ko iyon. Two rings and Lanz quickly answered my call."Where are you?" walang emosyon kong bungad."Chine-check ko lang kung maayos ang lahat. May napansin lang ako k
"Tama ba ako nang napapansin?" bulaslas ni Gavier sa gilid ko.Kunot-noo ko siyang binalingan ng tingin. "We're in the middle of the class, Gavier." Suway ko rito at inayos ang aking suot na salamin.Napanguso naman siya at tumingin sa direksyon ng babaeng mahal niya. "Hindi ka na niya nilalapitan ngayon. May ginawa ka ba sa kanya?" pang-aakusa niya sa 'kin.Napahilot nalang ako sa 'king sintido at muling tumingin sa guro na nagtuturo sa unahan. Naroon man ang atensyon ko ay hindi ko maiwasang mapaisip sa sitwasyon ni Gavier."Dude, you didn't speak ill to her right?" seryosong wika niya.I gave him a serious look. "Gavier, isang tao lang ang pinag-aaksayahan ko ng panahon. Iyon ay ang babae sa unahan ko, kaya tigilan mo ang pag-iisip ng kung anu-ano bagkus ay matuwa ka nalang at hindi na niya ako dinidikitan," mariin kong sambit sa bawat salita.He let out a frustrated sigh and disheveled his hair. "Nakakapanibago kasi," he murmured."Then ask her." Umayos ako sa pagkakaupo at tumiti
"Kanina ka pa nakatitig d'yan," tawag pansin sa 'kin ni Hirro.Nandito ako ngayon sa salas at nakatitig sa espadang ginamit ko kanina sa ensayo. Ang mag-ina ko ay kasalukuyang nasa silid nila at namamahinga. Hindi ko na rin nakita pa si Prexia marahil ay umalis na siya kanina.I let out a deep sigh and looked at him sternly. "Blade of death," I said simply.Tila hindi naman siya nagulat sa 'king sinabi. Isang munting ismid ang pinakawalan niya habang prenteng nakatayo sa harapan ko."What do you want to know?" he asked lazily and walked to the one seater sofa. Umupo siya ro'n at tumitig sa 'kin, hinihintay ang mga salitang lalabas sa bibig ko."Bakit parang napakabigat ng titulo ng espadang ito?" usisa ko.Ngumiti siya kahit pa isa iyong ngiti na walang laman na emosyon. "It's been a year since it happened," he spoke and leaned against his seat.Tumitig siya sa kisame na tila ba pinanunuod niya ro'n ang kanyang tinutukoy. "Isang taon na mula nang na-kidnap si Zakiah ng isang sindikato