"Kumusta, Takeo?" Walang buhay siyang ngumiti at naglakad patungo sa 'kin.Sinamaan ko siya ng tingin. Mabagal niya akong inikutan mula sa 'king kinauupuan, agad akong nagpumiglas sandaling lumapat ang daliri niya sa balikat ko."Don't touch me," I said darkly.She laughed sparingly and stood up in front of me. "Sa pagkakataon na ito, hindi ba dapat ay nagmamakaawa ka, Takeo?" nanunuya saad ni Xirenn.Hindi naman ako agad nakasagot sa pag-iisip sa kapakanan ng anak ko.Hirro chuckled on his seat, getting Xirenn's attention. "At this moment, ikaw ang dapat magmakaawa. Kinuha mo kaming lahat, tingin mo ba ay palalampasin ito ng kapatid ko?" Isang ismid pa ang pinakawalan niya bago walang buhay na tiningnan si Xirenn. "You will all die today," he added.Xirenn gritted her teeth and walked into Hirro's place, giving him a hard slap. Bahagyang tumabingi ang mukha ni Hirro ngunit hindi kakikitaan ng kahit anong sakit ang kanyang itsura, bagkus ay matapang niyang sinalubong ang paningin ni X
YURA'S POV:Ilang kilometro mula sa isang matayog na abandonadong gusali ay tumigil ang sinasakyan ko. Parehong nakikiramdam ang dalawa kong kasamahan sa akin na tila ba kinakapa ang susunod kong hakbang."Hintayin niyo ang iba rito," ani ko at inayos ang espadang hawak."Nahihibang kana ba, Yura?!" asik ni Prexia habang nakapigil ang kanyang kamay sa 'king braso nang asta akong lalabas ng sasakyan.Walang emosyon ko siyang tiningnan. Ramdam ko ang takot niya mula sa akin kaya naman unti-unti siyang napabitaw bagamat hindi niya iyon gustong gawain."Hintayin muna natin ang ating mga tauhan pati na rin ang back up na ipinadala ng iyong ama, my lady," nakikiusap na wika ni Lanz.I smirked. "Alam mong hindi ako makakapaghintay ng gano'n katagal. Buhay ng mga mahal ang nakataya rito baka nakakalimutan niyo," nagngingitngit na ngiping saad ko."Sasama kami pagpasok," pinal na sambit ni Prexia at inayos din ang kanyang mga armas."STAY.HERE." I glared both of them when Lanz also fixed his g
HIRRO's POV:Staring at my sister who's bleeding at this moment makes me want to kill someone, but the way she silently shed tears with her emotionless eyes stunned me.She's now at her weak point."Iyan lang ba ang kaya mong gawain, Alectrona?" Xirenn mocked."Tngn* niyo! Mga duwag!" galit kong sigaw sa gitna ng aking pagwawala."Manahimik ka!" Gavier shouted and punched me right into my abdomen.Napaungot naman ako at napaubo. Nanghihina kong iniangat ang aking paningin kay Takeo na ngayo'y tulala habang nanatiling nakatutok ang kanyang baril patungo sa kapatid ko."Fvcker... wake up," I murmured between my groaned."Huwag na huwag ninyong inuugali na saktan ang kapatid ko," malamig at gigil na usal ni Yura.Muli akong napatingin sa kanya. Hindi ko alam kung maaawa ba ako o hahanga sapagkat nakatayo na siyang muli, naroon pa rin ang luha sa kanyang pisngi na hindi niya pinagkaabalahang punasan."Wala akong pakialam sa 'yo, Kakia. Pero hayaan mong balaan kita..." Matalim siyang tinin
TAKEO's POV:"WHAT?!" Hirro shouted.Napatulala nalang ako at nanghihinang napasandal sa pader habang karga ang anak kong natutulog."Kailangan nating maisagawa ang heart transplant sa madaling panahon. Masyadong malala ang tama ng bala sa kanyang puso, hindi na niyon kakayaning suportahan ang katawan niya," saad ng doktor.Pare-pareho kaming natahimik dahil doon."Then take mine. I will donate my heart for my sister," Hirro declared and stood up from his seat.Nakita ko pa ang kanyang pagngiwi marahil sa tama ng baril niya sa kanyang binti."Hirro," sabay na tutol namin ni Lanz.Tumingin siya sa amin at ngumiti ng tipid. "Tell her, I love her," aniya."Pasensya na po, Mr. Perez ngunit hindi po namin magagawa ang gusto ninyo. Bukod sa buhay pa kayo ay hindi rin maaari na lalaki ang mag-donate kay Ms. Yura. Malaki po kasi ang posibilidad na tanggihan iyon ng katawan niya kumpara sa kapwa niya babae," mahinahong paliwanag ng doktor.Napaawang ang bibig ni Hirro at nanghihina na napaupon
"It's time for you to go back in the Philippines, Takeo," bungad na saad ni Dad pagkapasok ko ng opisina n'ya.Inayos ko ang suot kong salamin at saka siya tiningnan ng walang emosyon. "Why?" Nagtataka man ay hindi ko 'yon ipinakita sa aking mukha.Umayos siya ng upo at sinalubong ang mga titig ko. "Your Mom needs you there," malumanay na sabi niya habang may malungkot na awra. Nakuha agad nito ang atensyon ko. Tiningnan ko siya nang may pagtataka."Hindi maganda ang kalusugan ng Mom mo ngayon, kaya kakailanganin niya ng makakatulong sa Pilipinas. You know like business, home at iba pa," paliwanag niya."Where's Zakhira?" I asked.Napahinga siya nang malalim bago sumagot. "Hindi natin p'wedeng iasa lahat sa kapatid mo, Takeo. Hindi niya kayang gampanan lahat ng tungkulin at obligasyon para sa Mom mo. Hindi ba't maganda kung magtutulungan kayo?" pagkumbinsi niya sa akin.Hindi ako nakasagot sa mga sinabi niya.He's right, hindi pwedeng iasa ko sa nakababatang kapatid ko ang lahat lalo
Yura's POV:"What was that?!" sigaw sakin ng kapatid kong si Hirro pagkatapos niya kong kalikadin dito sa Peacock Headquarters. Tamad ko lang siyang tiningnan 'tsaka sumalampak sa sofa. Ipinikit ko ang aking mata at hinintay ang iba pa niyang sermon."Wala ka man lang bang balak sagutin ang tanong ko Zhynn Yura Perez?!" galit niyang tanong.Napabuntong hininga naman ako bago marahang iminulat ang aking mata. Sinalubong ko ang tingin niya."Ano bang kailangan kong ipaliwanag?" Tanong ko.Napamaang naman siya sa sinabi ko."Seriously tanong ba 'yan?! Kailangan ko ba talagang isa-isahin? Bakit wala ka sa unang klase mo? At ano yung gulo sa cafeteria?!" sunud-sunod niyang pagsigaw."Nalate ako ng gising kaninang umaga kaya hindi agad ako nakaattend ng klase ni Miss Bacay. Kung tatanungin mo ko kung bakit ako tinanghali well sisisihin mo yung mga paperworks na binigay ni dad sakin kagabi and yung tungkol naman sa caf, alam mong hindi mahaba ang pasensya ko," mahabang paliwanag ko.Pinili
Naging maayos naman ang mga sumunod na klase namin kahit nandun parin ang tensyon sa loob. Kung suswertihin ka nga naman kasama ko pa siya sa isang silid. Wow. Napakaswerte. Tss! *note the sarcasm* ."Class dismissed," anunsyo ng huli naming lecturer.Yes makakauwi narin.Nalugaw ang utak ko sa klase ni Miss."Gala tayo?" yaya ni Gavier.Nag umpisa nang mag ingay ang mga kaklase ko nang tuluyang makalabas ang huli naming guro."Ano brad? San tayo?" tanong niya sakin habang taas baba ang dalawa nitong kilay. Psh! parang kanina lang kung makapagdrama siya todo."Diretyo uwi na ako. Inaantay na ako ni Zakhira. Hindi ko kasi siya napuntahan kaninang lunch." sagot ko saka pinagpatuloy ang pag aayos ng aking gamit."Ang daya naman. Sige sige mauna na ako. Mag aarcade pa kami eh." pamamaalam niya saka dali daling umalis. Napailing nalang ako sa isip ko. Happy go lucky Gavier as usual. Wala paring nagbabago sa kanya."Can we talk?" nabigla ako ng nakita ko sa aking harapan si Xirenn. Seryos
"Oh kuya bakit ngayon ka lang?" salubong ng kapatid ko nang makapasok ako ng bahay.Tipid nalang akong ngumiti sa kanya. Pakiramdam ko ay wala akong lakas para magpaliwanag o umimik man lang."Are..you okay?" medyo alanganin niyang tanong na may pag-aalala.Tumango naman ako. "Pagod lang ako." yun nalang ang nasabi ko at sumenyas na aakyat na ko sa aking silid. "Sige kuya pahinga kana. Sabi ko naman kasi sayo bukas ka nalang pumasok. Kulit-kulit mo kasi." pangsesermon niya. Nginitian ko naman siya saka ginulo ang buhok niya bago ako tuluyang umalis. Ibinagsak ko ang aking sarili sa kama nang nakapasok ako sa aking kwarto. Tulala lang ako habang nakatingin sa kisame, inaalala ang mga nangyari buong araw. Kung kilala ko siya bakit ko siya piniling kalimutan?Paano ko siya nakalimutan?"Aarghh! Bakit ba kasi hindi ako lumingon." pagkausap ko sa sarili ko.Aishiteru Love..Yung boses niya, halos kapareho ng nasa ala-ala ko pero bakit ganun? Sigurado ako na si Xirenn ang babae sa mga