Chapter Three

"Mr. Saavedra?" Takang tanong ni Mr. De Vega.

Kapag nasa larangan ka ng negosyo at mataas ang estado sa buhay, imposibleng hindi mo kilala ang mga Saavedra.

"Anong ginagawa niyo rito?"

Hindi siya pinansin ni Dylan, nakapako ang tingin nito sa kaawa-awang si Jenny na tigmak ng luha ang mukha.

Siya ang babaeng umiiyak kagabi sa mga bisig niya.

Walang anu-ano'y bigla nitong inundayan ng suntok si Mr. De Vega na nakapagpabagsak dito sa lupa.

"Puff!" Dumura si Mr. De Vega ng may kasamang ngipin at dugo.

Takot na takot ang mga Fernandez at hindi nila naiintindhan ang nangyayari.

Ngumisi si Dylan na naghatid ng kilabot sa mga taong naroon.

"You dared to touch my people?"

Natatarantang bumangon si Mr. De Vega at nanginginig sa takot na lumuhod sa harap nito.

"Sir, hindi ko po alam. Patawad, wala po akong ginawa. Pangako!"

"Sigurado ka?" Tanong nito saka lumingon kay Jenny.

"Wala, Wala," iling nito.

"Get lost before I change my mind!"

"Thank you Sir! Thank you!" Pasasalamat ni Mr. De Vega saka natatarantang umalis sa lugar na iyon.

Nagkatinginan ang pamilya Fernandez na nagtatangka sa kung anong nangyari.

Yumuko si Dylan upang maging magkapantay sila ni Jenny na nakasalampak sa lupa.

Hinaplos nito ang mukha ng lumuluhang dalaga na agad namang namula sa naramdamang kilig.

"Why are you crying? I'm here now. Don't be afraid, no one will dare to touch you again."

"Excuse me, pero kilala mo ba ako?" Tanong ni Jenny.

"Kagabi, presidential room number 7203 naaalala mo?"

Agad napagtanto nang mag-anak ang ibig sabihin nang lalake.

Hindi nagsisinungaling si Lucille, talagang nagpunta ito ngunit hindi nila alam kung anong nangyari at bakit sa hotel room ni Mr. Saavedra siya napadpad.

At kung sinuswerte nga naman sila ay mukhang hindi nito namukhaan si Lucille at napagkamalang siya si Jenny.

"Sorry pero maaari ko bang malaman ang pangalan mo?" Tanong ni Jenny

"Dylan, Dylan Saavedra."

Natulala ang mag-anak sa narinig. Sino ba ang hindi nakakakilala sa pangalan ng President ng Saavedra's group of companies. Sa pagkakalaam nila ay simpleng tao lang ito at hindi nagpapakita sa media at sa mga pangsosyalang salo-salo kaya iilan lang ang nakakakilala dito.

Ni hindi nga nila alam na bata pa ito at ubod ng guwapo.

"Suwerte nga naman, pagkakataon ko na 'to." Ani Jenny sa sarili.

"Nagkamali ako ng kuwartong napasukan kagabi, bakit ka naparito?"

Tinititigan ni Dylan ang kanyang Mukha, sinusubukang alalahanin ang ibang sandali ng namagitan sa kanilang dalawa ngunit wala siyang maalala. Hindi niya na 'yon binigyan pansin dahil ang importante ay nahanap na niya siya.

"You are already mine, and it just so happened that I need a wife. Let's get married!"

"Kasal?" Sabay na saad nang mag-asawa.

Lahat sila ay nagulat at sobrang saya sa swerteng bigla na lang kumatok sa kanilang mga buhay.

Dahil sa pagkabigla ay hindi kaagad nakasagot si Jenny.

"Bakit hindi ka sumasagot? Ayaw mo ba? Sorry kung nabigla--"

"Gusto ko! Sorry nagulat lang ako pero oo magpapakasal ako sayo," walang kiyemeng sagot nito.

"Alright! I will arrange the wedding all you have to do is to wait and to be my bride."

"Ikaw ang bahala," kunwa'y mahinhin na sagot ni Jenny.

Walang paglagyan ang saya ng mag-anak sa nangyari.

Ang pagpapakasal ni Jenny Kay Dylan Saavedra ay isa lamang ang ibig sabihin- magiging mayaman na mayaman na sila.

Saavedra's Residence

Ibinalik ni Don Antonio Saavedra ang kahon kay Lucille.

"Take it iha, it is really meant for you."

"Salamat Mr. Saavedra."

"Mr. Saavedra pa rin?"

Napabuntong hininga si Don Antonio.

"Noong iniligtas ako ng iyong Ina ay ibinigay ko sa kaniya ang porselas na iyan. I've even arranged your marriage with Dylan. Nawalan kami ng komunikasyon nitong mga nagdaang taon at hindi ko akalain na pumanaw na siya."

"Buti na lang at nahanap mo ako. Ang laki mo na, panahon na para makasal kayo. Bakit hindi mo ako tawaging Lolo?"nakangiting tanong nito kay Lucille.

Hindi masabi ni Lucille ang totoong pakay.

Sa totoo lang ay nabanggit ng kaniyang ina ang tungkol dito bago pa man ito pumanaw ngunit sinabihan siya nito na huwag itong seryosohin dahil masyado pa siyang bata.

Hindi siya narito para sa kasal. Ang pakay niya sana ay manghihiram siya ng pera para mabayaran ang utang nila at maipagamot ang kapatid niya.

Iniligtas ng kaniyang ina ang buhay nito, siguro naman ay mapapahiram siya nito kahit papaano. Handa naman siyang magtrabaho makabayad lang dito.

"Ang totoo po niyan---"

"Nandiyan na si Dylan," putol sa kaniya ng matanda.

Dahil nangako siya sa kaniyang Lolo na uuwi ay hindi siya nagtagal sa bahay ng mga Fernandez. Nang nasabi na niya ang planong pagpapakasal ay nagpaalam na rin siya para umuwi.

Tamang-tama at sasabihin niya ito sa Lolo niya, paniguradong matutuwa iyon.

Matikas na naglakad ang guwapong si Dylan papasok sa kanilang mansyon.

"Lo, nandito na ko! Tara na! Sasabayan kitang kumain pagkatapos ay maglaro tayo ng chess!" Masayang bati niya sa kaniyang abuelo.

Bahagya siyang napatigil nang mapansin na may kausap ang kaniyang Lolo.

Para siyang nahipnotismo nang mapatitig siya sa napakaamong mukha nito.

Payat siya, maputi at talaga namang mapapalingon ka sa lakas ng dating kahit pa napakasimple lamang ng suot nitong damit.

Masaya siyang hinila ng kaniyang Lolo para ipakilala sa dalaga.

"Dylan, ito si Lucille ang fiance mo. Lucille si Dylan ang apo ko. Ikakasal kayo sa lalong madaling panahon."

Agad napalitan ang magandang mood ni Dylan.

"Siya pala ang tinutukoy ni Lolo na fiance ko simula pagkabata."

"Kung dumating siya dalawang araw ang nakakaraan ay walang problema sanang poop pakasalan siya. Kaso ay nandiyan na si Jenny na pinangakuan niya ng kasal. Hindi ko puwedeng pabayaan si Jenny."

"Sorry Lolo pero hindi ko ho siya magagawang pakasalan."

"Anong sabi mo?" Gulat na tanong ng kaniyang lolo.

"Hindi ko po siya magagawang pakasalan Lo, nahanap ko na po ang babaeng gusto kong pakasalan."

"Kalokohan!" Sigaw ng matanda.

"Hindi kalokohan ang sinasabi ko Lo, ang sinasabi ko po ay hindi ko siya pakakasalan." Nagpapasensyang sagot ni Dylan.

"And you actually take childhood marriages seriously?" Baling nito kay Lucille.

"Tumahimik ka!" Sigaw ng matanda saka napahawak sa dibdib at tila nahihirapan huminga.

"Hindi kita pinalaking ganiyan. Anong tinuro ko sa'yo? Be a man and keep your word! You are putting me in an unfair situation! Ah!" Bigla na lamang napapikit ang matanda at saka tuluyang bumagsak sa sahig.

"Lolo!"

"Mr. Saavedra!"

Agad nilang dinala si Mr. Saavedra sa ospital matapos ang nangyari.

Matapos siguraduhin na maayos na ang lagay ng kaniyang Lolo ay lumabas siya at doon ay naghihintay si Lucille na hindi mapakali sa labis na pag-aalala.

"Okay lang ba siya?" Tanong ni Lucille Kay Dylan.

"Yeah." Sagot nito na hindi maipinta ang mukha.

"Kung alam ko lang na ganito ka big deal ang kasal Kay Mr. Saavedra, hindi na sana ako nagpakita." ani Lucille sa sarili.

"Ngayong okay na si Mr. Saavedra---

Naputok ang kaniyang sasabihin nang tingnan siya ng matalim ni Dylan.

"Ngayon ano? Nakita mo kung anong gulong ginawa mo?"

Galit sa kaniya si Dylan, kung hindi dahil sa kaniya ay hindi lalala ang kalagayan ng kaniyang Lolo.

Labis nitong pinahahalagahan ang kaniyang mga salita at binibitwang pangako. Mahalaga sa Lolo niya ang pagtupad sa mga ito. At hindi niya kayang isugal ang buhay ng pinakamamahal niyang Lolo.

"Look Dylan, hindi ako nandito para sa kasal,"

"Shut up! Anong gusto mong maging papel ko? Isang sutil na tagapagmana na ginalit ang Lolo hanggang sa mamatay? Kailangang maituloy ang kasal," malamig na saad ni Dylan.

Nagulat si Lucille sa narinig, gusto niyang tumanggi pero tila siya tinakasan ng sariling boses.

Inatake si Mr. Saavedra at siya ang may kasalanan, kung hindi lang sana siya nagpunta sa bahay nito.

"Gumawa tayo ng kasunduan, magpapakasal tayo para mapagbigyan si Lolo pero sa papel lang. Hindi natin papakialaman ang sa isat-isa at kapag gumaling si Lolo, magdi-divorce na tayo!"

Marriage by agreement, iyon lang at wala ng iba.