Chapter Six

Sa kuwarto ay nakaupo si Jun-Jun at suot ang isang hospital gown na basang-basa at puro mantya.

Hindi lang iyon, dahil maging ang kaniyang buhok at mukha ay basa at napakarumi rin. Sa sobrang dungis niya ay halos hindi na mahitsura ang kaniyang mukha. 

Ang isang may kabataan pa na babaeng nurse ay sumandok ng isang kutsarang kanin saka marahas na sinubo sa kaniyang bibig. 

"Kumain ka! Bilisan mo! Napaka inutil mo! Maski pagbukas ng bibig para kumain ay hindi mo magawa! Daig ka pa ng aso at baboy! Arayyyy!"

Bigla na lamang may sumabunot ng buong pwersa sa kaniyang buhok galing sa kaniyang likuran kaya napasigaw siya sa sakit. 

"Sino ka ba? Bitawan mo nga ako! Inay!"

Pulang-pula ang mata ni Lucille sa galit at talagang handa siyang makapatay sa sobrang tindi ng kaniyang nararamdaman. 

"Inay? Kaninong anak ka ha? Sinong nanay mong hayop ka?! Minamaltrato at sinasaktan mo ang isang batang walang kalaban-laban? Buhay pa ang pamilya niya!" 

Habang nagsasalita si Lucille ay hindi man lang lumuwag ang pagkakakapit niya sa buhok ng nurse, bagkus ay mas humigpit pa nga. Pakiramdam ng nurse ay matatanggal na ang anit niya sa sakit.

"Aray! Masakit! Bitiwan mo 'ko!" Pagmamakaawa nito habang nanginginig. 

"Hindi! Hindi pa 'ko tapos!" 

Binalibag ni Lucille ang nurse sa sahig saka dinampot ang plato na may lamang pagkain. Sumandok siya ng isang kutsarang punong-puno ng kanin at saka ito sinalaksak sa bibig ng walang awang nurse. 

"Ganito ka magpakain ng tao 'diba? Hayan kumain kang  maigi!" Gigil na gigil na saad ni Lucille. 

"Ah, uhm!" Halos mahiwa na ng metal na kutsara ang bibig ng kawawang nurse kaya wala na itong magawa kung hindi sumenyas ng pagmamakaawa. 

Pero walang balak si Lucille na bitawan ito. 

"Pak!" Umigkas ang isang kamay niya at binigyan ito ng malutong na sampal.

"Ganito mo sinaktan ang kapatid ko kanina 'di ba? Ano? Masarap sa pakiramdam 'di ba? Huwag kang mag-alala ibabalik ko sayo 'yong ginawa mo ng mas matindi pa!" 

"Pak! Pak! Pak! " Ilang magkakasunod na sampal pa ang pinakawalan ng galit na galit na si Lucille. 

Tumimbuwang sa sahig ang kawawang nurse at bago niya pa mahabol ang kaniyang hiniga ay basta na lang siya dinampot ni Lucille at kinaladkad. 

"Halika! Sasamahan mo 'ko kay Dean!" 

"Huwag!" Pagmamakaawa ng nurse na may namamaga nang mukha. 

"Please patawarin mo ako parang awa mo na, ayaw ko naman 'tong gawin talaga. Binayaran lang ako para gawin 'to!"

Nagulat si Lucille sa sinabi ng takot na takot na nurse. Naniningkit ang mga mata niyang tumingin rito. 

"Sino?"

"Si Ma'am Martha," umiiyak na saad nito. 

Hindi na siya nagtaka. Dahil sa ginawa niya at pagtanggi sa nais nito ay malamang ito ang naisip nitong maging ganti. 

Pero bakit hindi siya ang gawan ng masama nito? Bakit kailangan niyang saktan ang isang batang may autism at walang kalaban-laban?

"Labas!" sigaw niya sa nurse na agad namang tumakbo palabas. 

Napakagulo ng kuwarto,  sinimulang pulutin at ligpitin ni Lucille lahat ng nakakalat at nang matapos ay saka iniabot ang kamay sa kapatid. 

"Halika linisan ka ni ate?"

Katulad ng nakagawian ay hindi sumagot ang kaniyang kapatid. Sanay na si Lucille kaya naman hinawakan niya ang kamay ng kapatid. Humawak din ito pabalik sa kaniya. 

"Jun-Jun?" Masayang tawag ni Lucille sa kapatid. 

"Hinawakan mo ang kamay ko, nakikilala mo na ba si ate?" 

Ngunit hindi pa rin sumagot ang nakababatang kapatid.

Gayunpaman ay masaya pa rin si Lucille. Sa wakas, matapos ang matagal na panahon ay tumugon ang kapatid niya sa kaniya. Kahit pa maliit na bagay lang  ay mahalaga iyon sa kaniya. 

Ibig sabihin ay tumatalab kahit papaano ang gamutan at therapy ng kaniyang kapatid. 

Nang dalhin niya sa banyo si Jun-Jun ay doon niya lamang na pagtanto na hindi lang pagkain at sabaw ang mantya sa katawan nito. Basa rin ng ihi ang short ng kapatid. 

At talagang hinayaan lang siya ng walang hiyang nurse na iyon, hindi man lang siya pinalitan.

"Kasalanan ng ate ito," pigil ang luhang sambit niya. Nasasaktan at labis siyang naaawa sa kapatid. 

Matapos niya itong paliguan at bihisan ay muling lumitaw ang taglay ng kaguwapuhan ng kaniyang kapatid. 

Muli niya itong ginawan ng pagkain saka sinimulang pakainin.

Masunurin naman itong kumakain at wala sa sariling humawak ang isang kamay sa damit ni Lucille. 

Natatakot ang batang si Jun-Jun ngunit hindi niya iyon kayang sabihin kaya sa ganoong paraan niya lang iyon naipaparamdam. 

Namasa ang mga mata ni Lucille. 

"Huwag kang matakot bunso, nandito lang si ate para protektahan ka. Hinding-hindi kita pababayaan."

Bago umalis ng pasilidad ay ini-report ni Lucille ang nurse na 'yon. 

Ang mga ganoong klase ng tao na tumatanggap ng pera para lang manakit ng ibang tao ay hindi dapat pinagbibigyan. 

Kinuha niya ang sasakyan at saka nagmanaheo pauwi sa bahay ng ama.

Sinaktan ng kaniyang madrasta si Jun-Jun at hinding-hindi niya 'yon palalampasin.

----

Pagabi na at si Dylan ay nagmamaneho patungo sa bahay nila Martha nang makatanggap siya ng tawag galing Kay Jenny. 

"Dylan, nasaan ka na?" Tanong nito.

"Medy ipit lang sa traffic kaya baka ma-late ako ng konti."

"Ayos lang, ang importante ay ligtas kang makarating."

--- 

"Miss Lucille bumalik ka," bati ng katiwalang nagbukas ng pinto sa kaniya. 

Tila hindi niya ito narinig at dire-diretsong naglakad papasok ng bahay. 

Dumiretso siya sa kusina at kumuha ng isang kaserolang tubig saka dumiretso sa sala. 

Masayang nagkukwentuhan ang mag-inang Martha at Jenny habang pababa ng hagdan. 

Kagat ang labi sa sobrang gigil ay nagmamadali siyang sumugod sa mga ito. 

"Lucille?" Gulat na tawag ni Martha sa kaniya. 

"Talagang may kapal ka pa ng mukha na magpakita rito?"

Pumailanlang ang isang tili, binuhos pala ni Lucille sa ulo ng mag-ina ang kaserola na may lamang tubig. 

"Ahh! Nababaliw ka na ba Lucille?" Galit na sigaw ni Martha. 

"Baliw? Tubig lang 'to. Ikaw nga eh, binayaran mo ang nurse para tapunan ng kumukulong sabaw si Jun-Jun. Hinayaan niyo siyang mamanghi sa ihi at bumaho!"

"Mom?" 

"Huwag mo na itong alalahanin, wala ka ng oras. Umakyat ka na sa taas at magpalit ng damit," ani Martha sa anak saka ito iginaya paakyat ng hagdanan. 

Mukhang may importanteng lakad si Jenny kaya agad itong tumalima at umakyat na sa hagdan. 

Naiwan si Martha para harapin ang galit na si Lucille. 

"Oo binayaran ko ang nurse para gawin 'yon sa kapatid mong tatanga-tanga! Ang lakas ng loob mong tumakas at hindi samahan si Mr. De Vega? Ang laki ng perwisyong ginawa mo. Dapat lang na naging handa ka sa hindi magandang mangyayari sa kapatid mo!" Gitil na saad ni Martha. 

Nalaman nito sa kakuntsabang nurse na binayaran na ni Lucille ang pagpapagmot sa kaniyang kapatid. 

"Nakakuha ka ng pera? Paano ka nakakuha ng pera? Hulaan ko, binenta mo talaga ang sarili mo 'no? Nagkapera ka pero hindi mo man lang naisipan magbigay ng pera rito? Nasaan ang konsensya mo? Ang kapal ng mukha mo!" 

Sa kabila ng galit na nararamdaman ay tumawa si Lucille. Nang walang ano-ano'y itinaas niya ang kamay saka siya nagpakawala ng isang malakas na sampal. 

"Walang lumalabas na maganda diyan sa bibig mo! Dapat diyan hindi na binubuksan!" Saad ni Lucille. 

"Ah? Ang lakas ng loob mong sampalin ako!" Galit na saad nito saka dinamba si Lucille. 

Sa isang iglap ay nagpang-abot ang dalawa ngunit dehado si Martha. Maya-maya pa ay napakubabawan siya ni Lucille 

Umigkas ang kaniyang kamay, hindi lang isa o dalawa, kung hindi kaliwa't kanan ang binigay niyang sampal sa madrasta. Paulit-ulit at wala siyang planong pigilan ang kaniyang sarili.

"Anong akala mo sa 'kin bata pa rin? Akala mo hahayaan pa rin kitang saktan at sigaw-sigawan ako?" Gigil na saad ni Lucille habang nagpapangbuno sila ni Martha. 

Buong buhay niya ay tiniis niya ang pagmamalupit ng madrasta sa kaniya. Unang-una dahil siya ay bata pa at wala pang kakayahan lumaban pangalawa ay dahil alam niyang kapatid niya ang babalikan nito. 

Pero ngayon ay hindi na niya kailangan magtiis.

"Malaki na 'ko at ikaw eh matanda na! Sa susunod na subukan mong saktan si Jun-Jun, sasaktan din kita higit pa sa sakit na ipinaranas mo sa kaniya!"

"Tulong!" Sigaw niya at saka napalingon sa kasambahay na nagtatago sa gilid.

"Ano pang ginagawa mo? Bakit hindi ka tumawag ng pulis! Bilisan mo!" Utos ni Martha sa kasambahay. 

"Anong nangyayari?" 

Bago pa man makahuma ang kasambahay ay dumating si Roldan ang ama ni Lucille. 

Nagmamadali siyang lumapit sa dalawa at saka hinablot si Lucille at pabatong ihinagis sa sahig. 

"Lucille! Nahihibang ka na ba at sinaktan mo ang iyong Tiya Martha? Siya ang nagpalaki sa'yo!"

"Turuan mo ng leksyon iyan!" Gatong ni Martha sa tatay ni Lucille. 

"Subukan mo!" Sagot ni Lucille na nakatingin sa kaniyang ama gamit ang kaniyang mga matang pulang-pula sa galit.

"Niloko mo ng matagal na panahon ang nanay ko! Sinuportahan mo 'yang kabet mo at pinabayaan mo kaming mga anak mo, muntik mo pa akong maibenta dahil sa pera! At ikaw naman na kabet ka, wala kang ginawa kung hindi abusuhin at saktan kami! Hinding-hindi magiging masaya ang mga katulad niyo! Pagbabayaran niyo ang lahat ng ginawa niyo sa 'min! Hindi man ngayon pero sa tamang panahon!" 

Tinalikuran niya ang mga ito saka tumakbo palabas ng bahay na iyon. 

Paglabas niya ng gate ay may mamahaling itim na sasakyan ang dumaan. 

Matapos ang ilang hakbang ay muli siyang lumingon sa direksyon ng sasakyan. 

"Parang pamilyar ang sasakyan na 'yon. Saan ko nga ba nakita 'yon?"