CHAPTER 30

“Tumigil ka na sa pag-iyak mo dahil nakakarindi ka na. At ‘wag kang magsusumbong sa daddy mo dahil ikukulong kita at magpapakawala ako ng maraming ipis. Naiintindihan mo ba ako?” pinandilatan niya ito ng mga mata.

“Opo, hindi po. Hindi po ako magsusumbong kay daddy. Wala po akong sasabihin sa kanya. ‘Wag niyo po akong ikulong, huhuhu.” umiiyak na sambit ni Zayn.

“Mabilis ka naman pa lang kausap. Mamaya ay sabihin mo sa daddy mo na ayaw mo sa doktor na ‘yon at ako ang gusto mo. Na ako ang gusto mong mag-alaga sa ‘yo. Naririnig mo ba ako?” utos ni Rena sa bata.

Yumuko na lang si Zayn at tahimik na umiiyak.

“May dala akong pagkain kaya kumain ka.” sabi ni Rena at tumalikod na siya para lumabas.

“Ano ang nangyari?” tanong ng isa sa mga bantay sa labas.

“Wala, kumakain na siya ngayon kaya ‘wag niyo na siyang isturbuhin pa.” sagot ni Rena at nilagpasan niya ang lalaki.

Naiwan naman na umiyak si Zayn. pinunasan niya ang mga luha at sinisinok-sinok pa habang umiiyak. Natatakot siya sa kanya