CHAPTER 5

Napakaenggrande ng kasal ni Roxy at Ambrose. Walang nahalatang pagkakaiba kay Roxy sa labis na kasiyahan ng lalaki. Ipinagsalawang-bahala ni Ambrose ang maliliit na detalye kay Rosy. Ayaw niyang sirain ang moment na iyon para lang sa pakikipagdiskusyon dahil sa kanyang buhok at sa kanyang engagement ring.

Hindi naman pinaabot pa ng gabi ang reception. Unang pinaalis ang bagong kasal dahil may flight pa silang hahabulin for their honeymoon.

Iniregalo ni Alberto ang trip to Switzerland for two-weeks para mas magkaroon ng panahon ang bagong kasal para sa isa’t isa.

“Enjoy your time as Mrs. Ambrose Castillejo Romero.”

“Thanks, General.” Nagulat si Alberto sa tugon na iyon. Napairap si Maria sa narinig niya. “Opsss, sorry. Yes, Papa!” Napatakip siya ng bibig at nag-peace sign. Kinabahan na si Ambrose.

Her gestures are more of Roxanne. Siya lang ang tumatawag sa lalaki ng “General”. Kinaiinisan iyon ni Maria lalo pa kung maririnig niya itong tumawa.

Masayang bumalik ang mag-asawa sa kanilang suit. Pagkapasok pa lang ay gusto nang simul ani Roxy ang honeymoon ngunit pinigilan siya ni Ambrose.

“Makakarating tayo diyan. Let’s get ready. Let’s go!”

“Why not start our honeymoon here?” Matapang na sabi nito. Hindi niya inaasahan ang ganoong kilos ng babae. Tinitigan niyang mabuti ang babae.

“What?” Namula ang babae sa sobrang kaba.

“Ano bang nakain mo?”

“Happy lang ako, Ambrose.” And even their endearment seems different. Hindi siya ganoon ka-sweet tuwing silang dalawa na lang. Hindi na siya clingy.

Napailing siya sa bilis ng pagbabago ni Rosy. Imposibleng mangyari iyon ng overnight lang.

Nagkunwaring makapaghihintay pa si Roxy. When the moment comes, hindi siya nakaramdam ng kahit n akonting pagsisisi sa kanyang ginawa. Sinasamantala niya ang lahat. Umaapaw ang kanyang puso sa kaligayahan dahil ramdam niya ang init ng pagmamahal ni Ambrose. That’s how it feels to be loved by Ambrose. Masarap nga siyang magmahal. Iyon ang hinahanap-hanap niya sa isang lalaki.

Ambrose gently touched her skin. Para niya itong sinusuring mabuti.

“Ano ito? First time? Wow ha! Don’t tell me, nothing happened between you and Rosy?” Nadismaya nga lang si Ambrose dahil hindi na siya ang una habang ang isa ay hindi kuntento sa nangyari. Ibang klaseng romansa ang hinahanap niya.

“Is she laughing?” Hindi iyon naitago sa mapanuring mata ni Ambrose.

Habang nasa honeymoon ay nakita niya ang malaking pagbabago kay Rosy na si Roxy.

“No, it can’t be? It’s imposible!”

“How could you do this to me, Ambrose? Does it mean you don’t know the difference between me and Roxy? How could you do this to me?” Napailing siya ng makatanggap ng anonymous message.

Lalo siyang pinanghinaan ng makita ang mga malisyosong larawan na iyon.

Tinitigan niyang mabuti ang babae habang natutulog. Tahimik na humagulgol sa iyak si Ambrose. Huli nan ang mapagtanto niyang iba ang kanyang napakasalan.

“Oh my ghad, she is no other than but Roxanne.” Halos mawalan siya ng hangin. Parang mapuputol ang kanyang hininga. Napasuntok talaga siya sa pader ng banyo sa sobrang galit.

Kahit sino ang mapapaiyak lalo na kung huli mom ang malamang nahulog ka na pala sa bitag na pinakakaiwasan mo.

“Take care of Roxanne. I will talk to you when you get back.” Iyon ang mensahe ng kanyang ama.

Lumabas ng banyo si Ambrose. Napabalikwas sir oxy ng makitang tumutulo ang dugo sa kamay niya.

“Anong nangyari sa iyo?” Iniwas ni Ambrose ang kanyang kamay. Ayaw niyang hawakan siya ni Roxy.

Tinitigan niyang mabuti ang babae.

“Sino ka para gawin mo ito sa amin ni Rose Anne? Bakit mo kami pinaglalaruan ng ganito?”

“I just loved you my whole life, Ambrose. Parang si Rosy lang kasi ang nakikita mo. Kinakausap mo ako pero kay Rosy ka lang palagi nakatingin.”

“Such a petty reason, Roxanne. Be mature in thinking.”

Kinompronta rin siya ni Roxy, sinabi niya ang totoo sa lalaki. Hindi na niya matatakasan ang babae.

Iyon ang ipinangako niya sa simbahan, “For better for worse. In sickness and in health. For richer, for poorer until death do they part.”

Gusto pa namang ikutin ni Roxanne ang lugar at mag-enjoy dahil libre ang kanilng pag-alis ngunit nagpaka-kill joy kasama ni Ambrose. Nagbawi siya ng tulog. Hindi niya pinilit ang sarili na ipasyal si Roxy kahit nandoon na sila.

Wala siyang ginawa kundi tawagan ng tawagan si Rose Anne ngunit hindi na siya sinasagot ng babae.

Nakahanda na ang lahat ng mga gamit ni Rosy. Minabuti nina Niza at Sandro na ihatid anak. Mahigpit na niyakap ni Niza at Sandro ang bunso. Huli siyang lumabas sa kambal kaya masasabing siya ang pangalawa. Medyo may kaliitan siya ng konti kumpara kay Roxanne.

“Ipagpatuloy mo ang buhay sa Italya, Anak.”

“Do everything that you love and live freely like a dove, Rosy. You have a rosy life ahead of you so don’t give up. It’s a matter of time.”

“Yes Papa. I will remember everything you said. Mama, aalis na po ako.”

Hindi naman first time ni rosy ang mangibang bansa na parang overseas worker ngunit napuno ng luha ang kanyang mga mata.

Kumikirot ang kanyang puso sa sakit ng dulot ng panloloko ni Roxy.

“Lord, ano bang plano mo sa buhay ko? Hindi po ba talaga kami ni Ambrose ang magkakatuluyan? Bakit ang kapatid ko pa? Bakit niya ginawa sa akin ito? Anong kasalanan ko para si Ambrose ang maging kabayaran?”

“Magiging okay lang ang relasyon natin kapag ipinaubaya mo si Ambrose sa akin.” Napahagulgol siya sa upuan. Hindi naman niya pag-aari si Ambrose upang siya ang maging kabayaran. Wala naman siyang pagkakautang kanino man lalo na kay Roxy.

Minahal lang naman niya si Ambrose at minahal din siya nito.

Kahit bully si Ambrose, mahal niya ito. Walang ganang kumain si Rose Anne sa haba ng kanyang biyahe. Nagbawi siya ng tulog. Iyon lang ang gusto niyang gawin.

Sa tuwing matutulog siya, nakakalimutan niya ang lahat at mas magaganda ang kanyang mga panaginip

Hindi na napansin ni Rosy ang taong kumakaway sa kanya.

“How’s your flight?” tanong ni Paul.