Sa bawat pahiina talaga ng ating buhay may makikilala kang maari mong maging sandigan o panandaliang kakampi.As long as she want to talk with Victoria privately to ask more questions ay hindi ito maaari, hindi man isa'tinig ni Amera ay alam kong bantay sarado ako sa mga mapanuring mata ng babae.Matamis siyang ngumiti kay Victoria habang naka upo sila sa isang kubo-kubo sa gitna ng hardin.Samantalang ang mga ibang tao o obrero ay abala sa pag lalagay ng mga dekorasyon sa paligid at iba't ibang mamahaling palamuti."Kamusta na kayo? Wala ba kayong kwento? Ikaw Amera hindi ka pa ba mag aasawa o kahit kasintahan man lang na iyong maipapakilala?"Hilaw na ngumiti si Amera at umiwas ng tingin."Hay...Wag mong sabihing si Ginoong Estevan Espejo na kapatid ni Gabriel ang siyang nag mamay ari pa rin ng iyong pag-ibig." Napasinghap siya.The heck!Is she referring to the man who almost harassed her."Victoria, ano ba! Baka may maka rinig sa iyo." May pag titimpi na saad ni Amera."Bakit? Toto
Sabi nila ang puso ang pinaka mapag imbabaw at mapanganib na pag aari ng tao.Kaya ka nitong gawing masama at linlangin sa pinaka karumaldumal na bagay.Noon akala ko pag kinasal ako sa taong hindi ko kilala ay iyon na ang possibleng pinaka malalang bagay na maaring maganap sa buhay ko. Ngunit nag kamali ako, dahil bilang si Valentina at mabuhay sa kanyang pag katao ay doble-dobleng sakit at pasakit.Pawang biktima lamang si Valentina ngunit gawa ng mgadesisyon niya na padalos-dalos at hindi iniisip na hakbang ay mas nagiging komplikado ang lahat.Kung titignan parang lahat ng tao sa paligid niya ay kaaway.Parang kahit kailan ay walang nagawang maganda si Valentina."Elijah..." I heard kuya Arc calling me... Gusto kong mag mulat ngunit hindi ko magawa. "Elijah...Come back home..." Napa-iyak siya, she wanted so bad, she wanted to go home ngunit papaano?"Princess we miss you..." The voice of her kuya Kael echoed in the four corner."Please help me..." Pag susumamo niya sa mga ito n
Ilang oras pa ako nag hintay ngunit walang Gabriel na dumating, napaos na rin ang aking boses ngunit ang gabi ay naging bingi sa aking panaghoy. Ilang ulit akong gumawa ng paraan upang maalis ang kadena sa aking paa ngunit wala akong makita.Alas tres na nang madaling araw at unti-unti na akong nawawalan ng pag-asa.Kailan man ay hindi ko isip akalain nahahantong ako sa ganitong sitwasyon.Hindi ko mapigilang isipin kung saan ba nag simula ang lahat ng ito, at ano ang puno't dulo ng ganitong kaganapan na aking sinusuong.Maraming katanungan ang gumugulo sa aking isipan.Saan ba nag simula ang lahat? Isn't my biological father who forced me to marry an Alfaro because of power? Or isn't Alfaro who planned to eliminate me in the night of our wedding.O marahil ang maling desisyon ni Valentina ang nag dala sa akin dito.Napa iling siya at muling linibot ang paningin sa buong silid hanggang sa napabaling siya sa kurtina ng quarto.Hinila niya ang kadena at tumayo sa kama,Inalis niya ang
"Kuya." Nag mamadaling pumunta si Amera sa quarto ng kapatid, maraming mga gamit ang nasira sa kadahilang pinag buntunan nito ng galit."Awat na!" Pilit sigaw ng dalaga, gustuhin man niyang lumapit ngunit possible siyang matamaan ng mga kagamitan na pinag tatapon nito."¿Dónde estabas esa vez Amera?"(where were you that time Amera!) Namutla siya sa tanong ng kapatid at umiwas sa mala agila na mga mata nito."¿Me estás culpando? ¡Por el amor de Dios, hermano! Valentina tiene la edad suficiente para manejarse sola"(Are you blaming me? For pete's sake brother! Valentina is old enough to handle herself.) Pag-iwas niya sa tanong ng kapatid."Valentina ahora está en el hospital luchando por su vida, recibió dos disparos y diferentes heridas en todo su cuerpo."(Valentina is now in the hospital fighting for her life, she got two shots of guns and different injuries in her whole body.)Namutla siya sa tinuran ng kapatid, napasapo siya sa bibig at di niya mapigil maluha, akala niya ay sumama
Nanginginig ang aking mga kamay, dama ko ang panlalamig dahil sa kaba at takot, hindi mawari kung anong kapalaran ang siyang nag hihintay sa akin. I should have chose to run away and hide from them.I should at least fight for my freedom and live with my own will. I should have disobey him from the very beginning at hindi na pinaabot sa puntong ito.Bumaon ang aking mahahabang kuko sa aking palad kasabay ng maliliit na pag patak ng aking dugo sa suot kong trahe de boda hinayaan kong mag mantsya ang pulang likido not minding If my blood will stain the million dollar gown that my father spent for this wedding. Napabaling ako sa labas ng bintana, madilim at malakas na ang ulan habang lulan ako ng sasakyan pa puntang simbahan upang maipag isang dibdib sa lalakeng hindi ko nakilala.Ni wala sa hinuha ng aking panaginip na gaganapin ang aking kasal sa ganitong sitwasyon at klase ng panahon. Maging ang kalikasan ay tila tutol sa kasalang ito at nakikiramay sa pag sisilakbo ng aking puso.A
"Unang Panahon""Sa panahong pinagkaloob bukal ba ito sa puso at loob?"Ako ay naalimpungatan ngunit mabigat pa rin ang aking mga mata, tila ako hinihila ng antok ngunit ang aking diwa ay pilit kumakawala at nais akong gisingin sa maagap na pag tulog."Senorita...?" May naaninag akong imahe ng babae, puti ang kanyang buhok, pilit ko siyang mas inaaninag ngunit mas nadadaig ako ng panghihina at antok."Maagap niyo siyang bihisan, bilis!Ang Doñia ay paririto na anumang sandali!" I can't process what she's talking. Gusto ko na lamang mag pahinga at mahimbing."Seniorita Valentina..." May na aamoy akong pabango habang may nag pupunas ng malamig na bagay sa aking mukha."Gising na ba siya Tiya Consuela?" Isa nanamang hindi pamilyar na boses ang aking narinig."Mukhang naalimpungatan na ang Seniorita." Unti unti niyang minulat ang kanyang mga mata bumungad sa kanya ang bubong ng kama na may desenyong bulaklak.Buhay siya.Nabuhay siya matapos ang masalimuot na pangyayaring iyon sa kanyang bu
"Unang-Panahon""Sa panahong pinagkaloob bukal ba ito sa puso at loob?" "Sa kabila nang hindi pag sang ayon duon ba'y paroroon?"What could be the possible reason why I am here in this timeline?Ang mga bagay na kinakatakutan at inaayawan ko sa aking panahon ay ngayon ay nakaatang na sa aking balikat.Una, ang mabilang sa may diktador na pamilya gaya ni Papá at aking mga harmano.Pangalawa, ang mag karoon ng anak, dahil ni hinuha sa aking panaginip ay hindi ko ginustong mag kaanak, hindi ko alam mag paka ina dahil kailan man hindi ko naranasan ang mag karoon ng Ina. Kaya noon pa man ay pinangako ko sa aking sarili na hindi ako mag kakaanak dahil ayaw ko ng responsibilidad at higit na hindi ko gugustuhing matulad siya sa akin napuno ng diktador na pamilya para sa pera, kalayawan at kapangyarihan.Pangatlo, ay ang mag karoon ng asawa, kung may pag kakataon lamang na ako ay tumutol noon sa kasal ng pagitan ng mga Alfaro ay mainam ko iyong ginawa.Pangapat, ako daw ay may kalaguyo, the he
"Unang-Panahon""Sa panahong pinagkaloob bukal ba ito sa puso at loob?" "Sa kabila nang hindi pag sang ayon duon ba'y paroroon?""Sa pag silay sa nakaraan kasagutan ba'y ipagkakaloob?"Maaga akong nagising, kailan kong makapag isip, I could not just stand and let all the incoming chaos happened in this game.Unang una possibleng nandito lamang si Valentina, I can't just act like her lalo na't maaring nag tatago lamang ito.Baka bigla na lamang sumulpot ang totoong Valentina diba?Pangalawa sino ang kanyang kalaguyo kung may katotohanan ang mga paratang sa kanya. That woman! Pinapasakit niya ang ulo ko.Mainam kong ninamnam ang organic na tsa'a habang naka dungaw sa bintana at malayang tinatanaw ang papasikat na araw sa magandang hacienda ng Hernandez.Mararahang katok ang aking narinig bago bumukas ang pinto ng silid ni Valentina."Senorita ang manggagamot ay naririto na." Tumaas ang aking kilay, talagang iniisip ng matandang iyon na may sira na ako sa utak. "Sige, Papuntahin mo siy