LOGINShare
CHAPTER 23
Last Updated:
2024-09-12 09:28:24
Related chapters
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 24
CHAPTER 24Bago ako bumaba sa hagdanan ay nilingon ko muna ang mga kapatid ko. Gusto kong magpaalam ng maayos sa kanila. Gusto ko silang mayakap dahil hindi ko alam kung kailan kami muling magkikita. Nakita ko ang awa at lungkot sa mukha ni James. Ang pag-iyak ni Vicky ay nakadagdag sa akin ng bigat ng loob para iwan ang mahal na mahal kong bunso namin. Ngunit kailangan ko nang umalis. Mabilis kong kinawayan sila at tinungo ko na ang hagdanan namin.Pababa na ako sa hagdanan noon nang biglang hinabol ako ni Papa. Hindi bumibitaw si Mama noon kay Papa dahil nga pilit niya itong pinipigilang saktan muli ako. Nang makita kong aambaan ako ng suntok ni Papa ay umilag ako. Sa lakas ng suntok na iyon kung hindi ako iilag ay maaring mawalan ako ng panimbang at mahuhulog ako sa hagdanan. Ngunit sana hinayaan ko na lang na mataaman ako at ako ang bumagsak. Nakita ko na lang kasi si Mama na nakayakap kay Papa ang siyang nawalan ng panimbang. Sinikap kong abutin ang kamay ni Mama ngunit dahil sa
Last Updated : 2024-09-12THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 25
CHAPTER 25Daniel’s Point of ViewHinanap ko ang seat number ko na nakasulat sa ticket ko. Hanggang sa nakita kong bakante ang bahaging dulo. Iyon na nga ang number na hinahanap ko. Wala sa sariling umupo ako. Muli akong umiyak. Madamdamin ngunit tahimik na pag-iyak."Panyo?" nagulat ako nang nakita kong inabutan ako ng panyo ng di ko naman kilalang katabi ko sa bus. Tinignan ko siya. Sa tantiya ko ay mas matanda sa akin ng lima hanggang sampung taon. Maganda. Hindi lang pala maganda. Sobrang ganda. Hindi man kaputian ngunit may dating. Parang si Janine, may malakas na sex appeal. Ngunit halatang mas matanda sa akin. Kung ilang taon, hindi ko alam."Salamat po,” nakangiting sagot ko. Pilit. “May dala ho naman akong panyo.”Inapuhap ko ang panyo ko ngunit hindi ko mahanap sa bulsa ko. Imbes na panyo ay 1,500 pesos ang nakita ko sa bulsa ko. Iyon siguro ang ipinabulsa ni Mandy sa akin kanina. Nag-abala pang mag-abot ng pera. Napakabait talaga niya kahit pa madalas kong bungangaan sila n
Last Updated : 2024-09-18THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 26
CHAPTER 26Daniel’s Point of View"Hayun! Dapat ganyan. Dapat matibay ang kalooban mo kasi wala kang ibang aasahang magpatakbo ng sarili mong buhay kundi ang sarili mo lang. Maaring iwan ka ng kahit sino sa mundo ngunit hinding-hindi niyan gagawin ng sarili mo.”“Napakapositibo po ng pananaw ninyo sa buhay. Nakaka-motivate. Nakaka-inspire.” Buong hanga kong sinabi sa kanya.“Libre ‘yan.” Ngumiti siya. “Sige na. Magpahinga ka na at malayo-layo pa ang Tuguegarao. Gisingin kita kapag stop-over na para makakain ka.""Salamat talaga. Gumaan ang aking pakiramdam dahil sa mga sinabi mo sa akin.""Walang anuman. Ano, friends?”“Talaga?” nakaramdam ako ng saya.“Wala akong ibang kaibigan. Ikaw palang kung gusto mo akong maging kaibigan.""Sige, sige. Friends na tayo." Nakangiti kong sagot. "Tiga Tuguegarao ka ba?" pahabol kong tanong."Hindi sa mismong Tuguegarao pero bahagi pa rin ng Cagayan. Doon ako lumaki. Matagal na ngang hindi ako nakauwi doon. Pero ngayon, gusto ko nang tumira doon at b
Last Updated : 2024-09-18THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 27
CHAPTER 27Daniel’s Point of ViewPagkatapos naming kumain ay niyaya ako ni Lolo na uminom ng wine sa maaliwalas niyang terrace. Presko ang hangin at tahimik ang gabi. Hindi ako sanay na wala akong naririnig na mga busina ng sasakyan at ingay ng mga dumadaan. Parang napaka peaceful lang ng mundo.“Kumusta ka rito apo? Wala ka bang naiwan sa Manila na maaring ikalulungkot mo?”Sa tanong ni Lolong iyon ay ramdam kong hindi ko lang siya Lolo. Nagbibigay siya ng hint na pwede ko siyang magiging kaibigan. Na pwede lang akong magkuwento sa kanya ng kahit ano. Alam kong si Lolo lang ang nakakaintindi sa pinagdadaanan ko. Nakuwento ko na ang buhay ko sa kaniya at hindi ko kinaringgan na hinusgahan niya ako. Kaya naging kampante agad akong pag-usapan ang mga bagay na iyon sa kaniya.Gusto kong yung dapat ginagawa namin ni Papa na bonding ay baka kay Lolo pwede. Magkaiba sila ng ugali ni Papa. Actually, magkalayong-magkalayo at ramdam kong pwede kong i-share ang lahat ng gusto kong i-share sa k
Last Updated : 2024-09-18THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 28
CHAPTER 28Daniel’s Point of ViewAng isang taon ay naging dalawang taon, ang dalawa ay mabilis na naging tatlo. Tatlong taong walang Janine. Tatlong taong tiniis ko siya kapalit ng aking pagtatapos sa kolehiyo. Nagtapos pa rin akong Cum Laude kahit pa ganoon ang nangyari sa akin. Nang mag-review ako ng aking board ay pinayagan na ako ni Lolo na lumuwas ng Manila. Sobrang saya ko noon. Ilang gabi rin akong hindi nakatutulog dahil excited na akong makaharap muli siya. Handa na akong ipagpatuloy ang sa amin. Alam kong magagalit iyon sa ginawa kong bigla na lamang nawala. Ngunit kung makikita niya ang aking diploma. Kung maipaparamdam ko ang tunay kong pagmamahal sa kanya, batid kong tulad noon, tatanggapin pa rin niya ako dahil tiwala akong tuna yang pagmamahal niya sa akin. Kumusta na kaya siya ngayon? Sana nahintay pa rin niya ako.Nanginginig ako sa sobrang excitement nang kumakatok na ako sa pintuan nila. Sigurado akong nakatapos na din kasi siya ng college tulad ko. Tagaktak ang pa
Last Updated : 2024-09-18THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 29
CHAPTER 29Daniel’s Point of View“Daniel ang dapat mo palang tinatanong ay kung paano ka hindi ang paano tayo. Pero alam kong kung nakaya mong hindi magparamdam sa akin ng tatlong taon, kakayanin mo na ito ng habambuhay." Nasa boses niya ang katatagan. Nakita ko sa kanya ang babaeng nasaktan, bumangon mag-isa at lumaban. Ipinamumukha niya sa akin kung ano ang nawala sa akin dahil sa sarili ko lang ang aking pinakinggan."Naniwala akong kung talagang mahal mo ako, dapat sana naghintay ka kahit gaano pa iyon katagal.""Kung mahal mo ako, hindi mo ako dapat pinaghintay ng walang kasiguraduhan, hindi mo dapat ako iniwan ng walang pinanghahawakan.""Akala ko kasi kung tayo ang itinadhana, tayo parin hanggang sa huli.""Hindi ganoon iyon, Daniel. Ang pagmamahal ay hindi parang suwerte lang sa buhay na basta na lang kakatok at darating nang di inaasahan. Hindi parang isang butil ng santol o mangga sa gubat na kapag sumibol at nagkabuhay ay pwede na lang iwanan at balikan kung kailan ka nito
Last Updated : 2024-09-18THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 30
CHAPTER 30CINDY’s Point of ViewGusto ko lang makita ang mukha niya at kung hindi ko gusto ay sabihan ko na lang na matutulog na ako at tuluyan na lang siyang i-block nang hindi na niya ako kukulitin pa.In-accept na nga niya ako."Hi, Cindy here.""Hi. Kumusta po?" matipid niyang sagot."Pa-view nga?" paki-usap ko. Well, hindi ko na sasayangin ang oras ng isa’t isa. Kung poser siya, dispatsa agad. Kung ayaw niya sa akin, well and good, maraming isda sa dagat.“Saan?”“Video call.”“Video call agad?”Kumunot ang noo ko. Red flag. Mukhag ayaw magpakita.“Ayaw mo?”“Okey lang naman sana pero bakit agad-agad?”“Sige kung ayaw mo, goodnight.”Gusto ko kasing makita agad ang hitsura niya. Ayaw ko ng pasakalye pa tapos di ko naman pala rin gusto sa huli. Sayang lang ang oras. Sayang ang effort. Siguro ganoon talaga kung may hitsura ka. Kadalasan na hinahanap mo dapat ka-level mo rin lang. Hindi ko alam sa iba, ngunit ganoon akong tao. Kaya rin siguro ako madalas masaktan kasi gusto ko lama
Last Updated : 2024-09-21THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 31
CHAPTER 31CINDY’s Point of ViewTahimik lang siyang nakikinig sa akin. Para bang sinasabi ng kanyang mukha na magpatuloy lang ako sa aking pagkukuwento.“Natagpuan ko na lang na kinakausap ko ang puntod nina Mama at Papa.” Pagpapatuloy ko. “Sabi ko nga noon sa kanila na andaya-daya nilang iniwalan na akong mag-isa at di man lang sila gumawa ng kapatid ko na sana magiging kasangga ko sa tuwing tinatamaan ako ng problema. Inialay ko sa kanila ang aking diploma at nangako ako sa puntod nilang kahit mag-isa na lang ako sa buhay, lalaban ako. Aayusin ko at balang araw, may tao ding magmamahal sa akin at ituturing kong kasangga. Kung iniwan ako nina Papa, Mama at Lola, ang mamahalin kong tao ay hindi ako iiwan hanggang sa huli kong hininga.”“Naiyak naman ako sa’yo.” Pinunasan niya ang luha niya saka ako niyakap ng mahigpit na mahigpit. Iyong ang unang yakap na naramdaman ko sa ibang tao na nakinig sa kuwento ng buhay ko. Naghatid iyon ng kagaanan ng loob sa akin.“Shot mo na muna.” Pagpap
Last Updated : 2024-09-21
Latest chapter
THE UNFAITHFUL WIFE FINAL CHAPTER
FINAL AND LAST CHAPTER*PAGTATAPOS NG LIHIM*Daniel’s Point of View Nang sinabi niyang wala siyang makita ay alam ko na. Nalalapit na ang muli naming pagkakalayto ngunit ngayon, ito yung paglalayong hindi naming kayang pigilan. Paglalayong wala kaming magawa kahit pa ayaw pa naming dalawa. Paglalayong itinakda ng nasa taas at sino kaming nilalang lang ang may kay kakayanang kumontra? Hanggang sa, "Bhie, bakit ka humintong kumanta?" tanong niya sa akin. Tuluyan na akong nanlumo. Pero kahit pa batid kong hindi siya nakaririnig pa ay nilakasan ko pa rin ang pagkanta ng forevermore ngunit hindi pa rin niya marinig. Napakarami na niyang sinasabi at lahat naman ay sinasagot ko. Alam kong pagkatapos na bawian siya ng kaniyang paningin ay ang kaniyang pandinig. Nagsisigaw na ako. Humahagulgol na parang hindi ko na alam kung paano kontrolin ang aking sarilinbg emosyon. Sa lakas ng iyak ko ay nagsipasukan na ang aking mga kaibigan sa aming kuwarto. Hinahaplos nila an
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 52
CHAPTER 52CINDY'S POINT OF VIEW "Salamat sa lahat lahat baby." Mahina kong wika sa kanya. "Huwag baby. Huwag kang magpasalamat. Responsibilidad kong alagaan ang taong mahal ko. Masaya akong ginagawa ito sa'yo. Asawa kita. Kasama ito sa sinumpaan nating dalawa." Sapaglipas ng mga araw, patuloy ang aking paghina. May mga sandaling nakikita ko si Daniel na nakaupo sa falls na malayo ang tanaw ng kanyang mga mata. Hanggang sa yuyuko na labg siya bigla at gumagalaw ang kanyang mga balikat. Alam kong humagulgol siya pagkaraan niyang punatahan ako sa aking kuwarto. Hindi siya umiiyak sa harap ko ngunit kapag siya na lang mag-isa. Doon na niya inilalabas abng pinipigilan niyang lungkot. Kung may magagawa lang sana ako. Kung sana kaya kong gamutin ang aking sarili. Kung sana sa akin ibigay ng Diyos ang himala ng paggaling.Naging madali ang pagbagsak ng aking katawan dahil sa kumplikasyong ng Hepa C at AIDS ko. Lalo pang nagpahina sa akin ang hirap kong lunukin an
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 51
CHAPTER 51CINDY'S POINT OF VIEW Nang nakahanda na ang aking mga gamit ay nagpaalam na ako sa organisasyong pinagsilbihan ko ng ilang taon. Gusto ko din kasing ibuhos na ang natitira kong panahon kay Daniel. Alam kong naiintindihan nila ang pasya ko. Masaya sila para sa akin. Tanging kaligayahan ko lang daw ang kanilang hinahangad. "Masaya akong makitang magkasama na kayong muli. Sa kabila ng inyong mga napagdadaanan ay mas pinili ninyong ipaglaban ang inyong pagmamahalan. Pinahanga ninyo kami." Malu-luhang sambit ni Janine. Namumula ang kaniyang mga mata. "Pasyalan ka namin sa tuwing may pagkakataon kaming dalawa. Masayang masaya akong makitang magiging okey ka na sa piling ni Daniel. Ito ang matagal ko ng gustong mangyari, ang magkasama kayong muli sa huling panahon na ilalagi mo pa." pilit ang ngiti ni Ken. Alam kong nananaig pa din sa kaniya ang lungkot dahil siguro iniisip niyang hindi na rin ako magtatagal pa. Nagsimula kam
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 50
CHAPTER 40*HULING PAGPAPAHIRAP NG LIHIM*CINDY'S POINT OF VIEWAkala ko sapat na ang aking naipon at pera na gagastusin ko hanggang sa ibalik ko na sa Diyos ang hiram kong buhay ngunit hindi pala talaga laging nagkakatotoo ang akala. Naubos ang aking ipon. Ibinenta ko na ang aming lumang bahay dahil wala na ako halos pantustos sa aking mga gastusin at perang pinagtutulong ko rin sa mga iba pang may karamdamang kagaya ko. Napakarami ko kasing gustong tulungan at hindi maaring sarili ko lang ang iisipin ko. Mahal ang mga gamot. Hindi ko gustong iasa kay Ken at Janine ang aking mga gamot kahit pa pinipilit nila akong tulungan. Nilibre na ni Dok Kashmine at Dok Bryan ang kanilang doctor's fee sa akin dahil naging kaibigan ko na rin sila ngunit nakakaramdam ako ng hiya sa tuwing nagpapakonsulta ako sa kanila o ang sapilitan kong pagpapa-admit sa hospital tuwing inaatake ako ng aking sakit. Naging bukas ang condo ko na patirahin ang mga kagaya kong may sakit na walang pamilyang kumakalinga
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 49
CHAPTER 49DANIEL’s Point of ViewNgumiti si Kashmine sa akin. Alam kong kapag ganoon ang ngiti at tingin niya sa akin ay may importante siyang sasabihin. “Ano ‘yon, sabihin mo ngayon lalo na’t masaya ako. Wala kang maling sasabihin kapag nasa good mood ako.” “Sige na nga. Ganito kasi ‘yon… ang hirap e. Lalo na, nakapangako ako sa kanya kaso, kaibigan rin naman kita kaya hindi ko alam…” “Tama na nga yang pasakalye, nasimulan mo na rin lang naman tapusin mo na kasi ang hirap nag may iniisip pa ako. Ano nga ‘yon?” “May, aaminin sana ako?” “Aaminin? Tungkol saan?” “Kay Cindy?” “Sandali ah, anong alam mo kay Cindy?” "Daniel, si Cindy ang bumuo sa iyong pamilya.”“Ano? Paanong…” naguluhan na ako. “Buong akala ko si Janine ang bumuo sa amin. Ano bang totoo?”“Humingi siya ng impormasyon sa kaibigan mong si Janine.”“Okey, ibig sabihin, naglihim si Janine.”Tumango si Kashmine. “S
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 48
Chapter 48CINDY’s Point of View“Sige. Ikutin ninyo. Sigurado akong magugustuhan ninyo ang lugar.”“Oo nga, ang ganda. Para talaga siyang paraiso. Yung falls ba na ‘yan, totoo?” tanong ni Ken. Halatang masaya siya sa nakikita niya.“Oo totoo ‘yan. Dinevelop na lang.”“Grabe. May ganito palang pasyalan dito hindi ka nagsabi.”“May mga rooms din na pwedeng rentahan.”“Sige ha, mag-usap muna kayo at iikutin muna namin ito.” Si Janine.“Oo at mag-uusap din tayo mamaya.” May pagbabanta ang mga mata ni Daniel ngunit nakangiti ang kanyang bibig. "Kumusta na?" tanong ko sa kanya. Pilit ang aking ngiti. “Maupo tayo ro’n.” itinuro niya ang bench na nakaharap sa falls. Tumango ako. “Wala ka yatang kasama?” biro niya nang nakaupo na kami. “Wala e.” “Wala pa o wala na uli.” “Wala pa rin.” “Ang hina naman. Akala ko ba nagkatuluyan kayo nong huli.” “Sino?” “Sa
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 47
CHAPTER 47CINDY’s Point of ViewAkala ko, magiging normal lang ang buhay ko pagkatapos akong iwan ni Daniel. Akalal ko magpapatuloy lamang ang buhay sa akin lalo pa’t magaling na rin naman ako sa aking sakit na naghahanap ng tawag ng laman. Magtatrabaho, bibisitahin ang mga kaibigan ni Daniel na mga kaibigan ko na rin na sina Janine at Ken, magpahinga at maghintay sa muling pagbabalik niya. Ngunit nang tumagal ay naramdaman ko kung gaano kahirap maghintay lalo pa't wala nang kasiguraduhan pang babalikan ka ng taong tuluyan nang iniwan ka. Iyon bang tanging paniniwala mo na lang ang siyang hinuhugutan mo ng lakas. Tanging nakaraan at pag-asang ikaw lang ang maari niyang mahalin at babalikan ang siyang nagpapagulong ng iyong araw. Ang masaklap ay kung walang text, walang chat, walang tawag...walang kahit ano na galing sa taong minamahal mo. Ngunit sa kagaya kong umaasa pa, ipinagpapatuloy ko na lang paggawa ng alam kong ikasisiya niya. Nagbabakasakaling kapag malaman niyang nagbago n
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 46
CHAPTER 46DANIEL’s Point of ViewHabang pinagmamasdan ko siya ay naalala ko ang araw na tumawag si Mandy. Kaunting rewind muna tayo bago ang birthday party ni James. Ito ang buong pangyayari. Tumunog ang telepono namin. Ako ang sumagot. "Hello!" “Oh Hello, bakit dito sa landline ka tumawag?” “"Kuya! Kuya!" Kumunot ang noo ko. Halata kasi sa boses ni Vicky ang kakaibang excitement.“Kuya ka ng kuya. Bakit ba?”“Kuya grabe. Sobrag saya ko.”“Bakit nga? Ikaw alam mong may pasok ako sa munisipyo. Sabihin mo na kung bakit. Saka bakit sa landline?”“Walang nasagot sa cellphone ni Kuya James. Ikaw din di ka nasagot sa cellphone mo. Kaya nagbakasakali akong tawagan na lang ang landline.” “Naiwan ko sa kwarto e. Oh dalian mo, ano bang sasabihin mo. Kuya grabe eto na talaga to!” "Ang OA mo na.”“Nandiyan ba si Kuya James?”“Kuya James mo nasa kuwarto niya, Pangatlong araw na ngayon nagkukulong kasi daw tumawag ang kaibiga
THE UNFAITHFUL WIFE CHAPTER 45
CHAPTER 45DANIEL’s Point of View “Madilim ang bahay namin ni Cathy nang dumating ako. Kinabahan ako dahil wala pati mga batang naghahagikgikan at tumatakbo na sumalubong sa akin. Dumiretso ako sa lagayan ng aming mga damit at parang umikot ang mundo ko ng tanging sulat na lamang ang naabutan ko doon.” “Naaalala mo pa ba ang laman ng sulat?” “Oo, naaalala ko pa. Sabi niya sa akin, hindi lang daw sa pag-aabroad umaasenso ang buhay. Kilala raw niya ako. Alam niyang hindi ako makatatagal na walang babae. Ilang beses na raw niya akong ipinaglaban noong mga college pa kami at ngayong tuluyan akong lalayo sa kanya, wala na raw siyang panghahawakan sa maari kong gawin doon. Pero Kuya alam ng Diyos lapitin ako ng babae dahil sa hitsura ko pero ni minsan hindi ako naging babaero. Iyon kasi ang nasa isip niya lag isa akin. Malay daw ba niya kung may kalolokohan akong iba sa Qatar. Marami na raw siyang nakitang nasirang pamilya dahil sa pag-aabroad at ay
