Habang naiisip ni Thessa ang pulang marka sa leeg ng lalaki, biglang sumama ang kanyang mukha na dati’y banayad. Ang pagka suklam na namuo sa pagitan ng kanyang mga kilay, ay kumalat sa kanyang buong katawan at parang nadumihan na sa kanyang tingin ang suot nitong damit.Inalagaan ni Thessa ang kanyang anak na babae buong magdamag, at kinalangan pa ang ibat-ibang gamutan para bumaba ang lagnat nito.Sa sobra nga nitong pag-aalala sa anak, halos hindi na namalayan ni Thessa na lowbat na pala ang cellphone niya, nang muli nga niyang mabuksan ito ay saka lang niya nakita ang mga litratong ipinadala ng kasambahay.Nakita rin niya ang mensahe na ipinadala ng kanyang anak na lalaki na si Kerby, akmang sasagot na sana siya ng biglang boses ng lalaking sekretarya ang nagmamadaling sabi, “Propesor Thessa, gising na po si Bella “ At nagmamadaling bumalik si Thessa sa silid ng laboratoryo.Habang naglalakad ay nagpapadala ito ng isang mensahe, “Ang bata ay nasa pamilyang santiago na, at dahil
Isinalaysay ng kasambahay kay Thessa ang tungkol sa dalawang anak na naninirahan sa kanyang silid-tulugan. Hindi lang iyon, binanggit din nito si Carlo na palaging sumasama sa kanilang hapunan, at bago umalis ay sinisigurado ang maayos na pagtulog ng mga anak, parang isang karaniwang pangyayari na lamang sa kanila ang ganoong set-up.Pagsapit ng gabi, ng makauwi si Thessa ay oras na ng hapunan, ang buong bahay ay tila nag hihintay sa kanyang pagdating.Nang marinig ang ingay ng pinto, agad na lumingon sina Kenzo at Kerby na abala sa paglalaro ng blocks sa sala. Madalas na mangyari iyon sa mga nakaraang araw, ngunit isang pangkaraniwang eksena na.Sa pagkakataong iyon, nakita na nga ng dalawang bata ang matagal na nilang inaasam-asam.Sabay na tinawag nina Kenzo at Kerby ang kanilang Ina, “Nanay!” Napahinto ng ilang sandali si Thessa habang nagpapalit ng sapatos, tumingin ito sa dalawang bata na may mga matang nanlalabo, ginalaw niya ang kanyang mukha palayo para punasan ang mga luha,
Hindi na nga ikinagulat pa ni Thessa ang isasagot ng lalaki sa kanya, dahil ganoon din ito nung una.“Paano nga kung siya?” mapang-asar niyang sinabi.Si Carlo ay natahimik ng matagal bago ito nakapagsalita, “Ngunit wala siyang dahilan para gawin ito.” sagot niya pa kay Thessa.Ang mga salita ng lalaki ay parang isang baldeng tubig na malamig at puno ng yelo, na siyang pumapatay sa apoy na puso ni Thessa, mabuti nalang at ito'y nakapaghanda.Tumango siya sa lalaki at marahan niyang sinabi, “Naniniwala ka nga sa kanya.”Akmang magsasalita na sana siya, ngunit hindi ito binigyan ng pagkakataon na magsalita ni Thessa, at tinalikuran siya papasok ng bahay.“Isasama ko ang mga bata sa White house ngayong linggo, at hindi muna Kailangan pumunta pa.” tugon ni Thessa sa kanya.Sa bakuran, nanatili si Carlo, ang mga mata'y nakatuon kay Thessa sa loob ng bahay, kitang-kita niya ito sa malinaw na salamin ng sala, masayang naglalaro sa kanyang tatlong anak, ang lambing sa mukha ni Thessa ay talag
Hindi niya maintindihan kung bakit sila magkasama ni Riverra, tulad ng hindi niya maintindihan kung bakit iniwan ni Thessa ang asawa’t anak niya at nag pupumilit na makipaghiwalay.Ang pagdududa ni Carlo ay parang matalim na kutsilyo, na tumutusok sa kanyang puso.Habang nakatitig si Thessa sa kanyang perpekto at gwapong mukha, ang mapait na ngiti nito ay hindi umabot sa kalaliman ng kanyang mga mata.Tinatanong niya ang kanyang sarili, bakit nga ba niya inihagis ang sarili sa lalaking ito? Dahil ba sa mukha nitong napakaganda na kaya nitong mapamahal sa isang tingin lang?Paulit-ulit niyang pinag-isipan sa kanyang puso, ngunit sa huli ay wala siyang maisagot.Tatlong minutong natahimik ang dalawa.Tumingala si Thessa sa kanya at ngumisi, “Ano naman ngayon? Trabaho ko ito, may kinalaman ba ito kay Mr. Carlo?” Sagot niya sa lalaki.Hindi makapaniwala si Carlo sa kanyang narinig.Tinitigan niya ang magandang babae sa harap niya at taimtim na tinanong, “Trixie, alam mo ba ang sinasabi mo
Simula nang malaman ni Thessa na may ginagawang hakbang si Trixie laban sa kanya, nagpasya siyang magpadala ng mga tao para imbestigahan ang dalaga at ang pamilyang nasa likod nito. At sa proseso, natuklasan nito ang mga bagay na hindi kailanman inaasahan.Tungkol naman J’s Laboratory na binanggit ni Trixie….Pinatawag ni Thessa ang kanyang mga tauhan para asikasuhin ang lahat, habang nakasandal ito sa upuan ng kanyang sasakyan at nakapikit ang mga mata.Naisip ni Thessa na kahit papaano ay nakaya niyang makahanap ng mga impormasyon, at bakit si Carlo ay hindi? Tanong pa nito sa sarili.O kaya naman, matapos malaman ay iisipin niya paring hindi ganoong klasing tao si Trixie. Gayunpaman, si Thessa ay nakauwi na at tulog ng nadatnan ang anak niyang si Bella.Nang matapos itong mag ayos, ay humiga na rin siya sa tabi ng kanyang anak, at unti-unting kumalma ang kanyang puso.Kanibukasan, isang nakakagulat na balita ang kanyang natanggap.Dahil sa pagkalason ng pagkain, ang dalawang bata
Hinawakan ni Thessa ang maputlang mukha ng mga bata at tiningnan ang pulso nito. Pagkatapos ng ilang pagsusuri, napansin niyang merong kakaiba, biglang nag iba ang kanyang ekspresyon, “Hindi ito ordinaryong pagkalason sa pagkain!” pagtatakang bulong sa sarili.Habang nakatingin si Thessa kay Carlo. Halata ang pag-aalala ng lalaki sa mga anak niya. Nag-aalangan siyang sabihin dito ang mga nalaman niya tungkol sa babaeng kinakasama niya, “Hayaan nalang,” sabi pa nito sa sarili. Naisip ni Thessa na siya na lamang ang bahalang magpa imbestiga.“Pero paano kung may kinalaman nga si Trixie dito?” naisip niya. Baka paborito ng lalaking ito ang kasintahan niya.Nagpadala siya ng mensahe kay Benjamin, hiniling niya rito na kunin ang kuha sa bidyo ng camera sa paaralan sa mga nakaraang linggo, at ipagbigay alam agad sa kanya kung ito ba ay may nakitang kahina-hinala.Dagdag pa niya, na hilingin sa isang tauhan ang patuloy na pagsubaybay kay Trixie at sa pamilya nito, at sabihin sa kanya ng dir
Pagkarinig ni Carlo sa mga sinabi ni Thessa, ay nanlaki ang kanyang mga mata at napa tingin ito sa kanya.“Nakita mo naman ang resulta sa pagsusuri ng ospital, halos hindi nila matukoy ang lason sa katawan ng mga bata, pero ako! Kaya ko.”“Ako ang kanilang Ina, at hindi ko sila sasaktan.” Anito sa lalaki.Agad na dumating ang mga bodyguard ni Thessa, kasama ang mga katulong.“Ibabalik ko sila ng ligtas.” sabi ni Thessa ng may paninindigan.Kinaumagahan, ipina alam ng mga doktor ang resulta sa pagsusuri ng dalawang bata, bahagyang nakatitig si Carlo sa mga mata nito, at puno ng kumpiyansa at determinasyon.“Ilang araw?” tanong ng lalaki, na ang boses ay puno ng pag-aalala.“Sa loob ng isang linggo, makakauwi na sila ng malusog.” sagot ni Thessa sa kanya. “Saan mo sila dadalhin? Tanong ulit ng lalaki, habang ang mga mata'y nakatitig sa kanya.“Sa J’s Laboratory” marahan niyang sinabi.Biglang naningkit ang mga mata ng lalaki, at tumitig ito sa kanya na parang nagtatanong, parang may is
Hindi kailanman nagtatanong o nag-aalinlangan si Benjamin sa mga utos o salita nito. Kapag ito ay nag utos sa kanya, ginagawa ito agad ng binata.“Ipadala mo iyan lahat kay Dylan, lahat ng ginawa ni Trixie at ng kanyang pamilya.”“Gamitin mo ang pangalan ko.” Anito sa binata. Sa pinakamataas na palapag ng Davilla's Group, kung saan ang kapangyarihan at impluwensya ay naghahari, si Dylan na nakatanggap ng isang mensahe, ay agad na nag ulat kay Carlo.“Boss, Carlo, isang mensahe galing kay madam.” patuloy na ginagamit pa rin ni Dylan ang salitang madam, ang tawag nito kay Thessa.Dahil sa nakakapanindig balahibo na tingin ng kanyang amo, dali-dali niyang sambit, “Ang lason sa katawan ng dalawang bata… ay galing sa gawa-gawa ng pamilya ni Trixie.” Labis ang pag-aalala ni Dylan.Ang kanyang amo, kamakailan lang ay naglaan ito ng tulong sa pamilyang Trixie, upang maayos ang nasangkot nitong gulo. At ngayon ay ma babalitaan niya ang di kapani paniwalang balangkas ng pagkalason sa mismong
Kung kaya mang ibigay ni Thessa ang sapat na pagmamahal ng isang ina para sa kanyang anak, paano kung ang munting bata ay naghahangad din ng pagmamahal ng isang ama sa kanyang puso?May isang sandali ng pagkabigla sa kanyang mga mata, at napahinto ang kanyang paghinga.Mahinahong sumagot si Thessa, "Yan ay... Hintayin muna natin ang resulta bago mo husgahan kung karapat-dapat kang mangialam." aniya.Isinara niya ang pinto ng silid-aklatan at iniwan ni Thessa ang lalaking nakatayo roon, ang likod ay isang larawan ng walang pakialam.Sa katahimikan ng silid-aklatan, si Carlo na lamang ang natira. Nagtikom ang kanyang mga labi, at dahan-dahang umakyat ang kanyang mga mata sa isang larawan sa may ibabaw ng mesa. Isang polaroid, kuha nina Thessa at ng tatlong mga bata.Sa araw ding iyon, sa tahanan ng mga Santiago. Nagtungo si Carlo upang sunduin ang mga bata, at nasaksihan niya ang kanilang pagkuha ng mga larawan. Hindi niya maipaliwanag kung bakit pa siya sumingit nun sa kuha. Maaari na
Ang maliwanag at magandang mga nata ni Thessa ay may bahid ng pagdududa. Tumingin siya kay Carlo na puno ng may hindi pagkakaunawa, para bang siya'y sinasapian."Bakit ngayon ka biglang naging mabait kay Bella?" pagtatakang tanong ni Thessa.Sa harap ng mga matang puno ng pagdududa, parang iniipit si Carlo sa isang nakakasakal na silid. Nanghihina ang hangin, bawat paghinga'y tila pagsuong sa makapal na putik, unti-unting nauubusan siya ng lakas. "Thessa, nais ko lang bilhan ng mga laruan ang mga bata." giit pa nito.Sa isang tinig na walang bahid ng pagmamadali, ibinaon niya ang katotohanan: ang bagay na di masusukat ang halaga ay ginagawa niyang parang mga mumurahing paninda sa bangketa, walang saysay na banggitin."Milyon-milyong mga branded ang kasuotang pambihira, mga laruan lang ba talaga iyon sa paningin mo?" Malamig na usal ni Thessa, halos walang awang bumulwak mula sa kanyang bibig."Carlo, ginugulo mo ang lahat sa pagtatanghal mo, ano ba talaga ang pakay mo!" Dagdag pa niy
"Sige po Mr. Carlo!" masiglang boses ng tauhan.Para sa isang taong may mataas na posisyon katulad ni Carlo na kumikita ng bilyon-bilyon sa isang iglap, ang oras ay pera, pero handa siyang maglaan ng napakaraming oras kasama ang kanyang anak para pumili ng damit. Ang kanyang mga mata ay nakatuon, na para bang nag-aayos siya ng isang proyekto ng kooperasyon na nakakahalaga ng daan-daang milyong piso.Ang mga tauhan na nagbebenta ay nag bubulong-bulongan sa kanilang isipan; Sobrang saya ni Mr. Carlo magkaroon ng anak na babae! ani nila, ang saya'y tila ba isang lihim na kayamanan.Simula sa araw na ito, isang bagong kabanata ang nagbukas. Isang mahiwagang mensahe, isang bulong sa dilim, ang dumapo sa bawat taong bahagi sa kanilang mundo. Si Carlo ang Presidente ng Davilla's Group, ay may isang maliit na prinsesa matapos ang dalawang pinakamamahal na anak na lalaki. Isang karagdagan sa kanilang pamilya na nagdudulot ng matinding kagalakan, ngunit sa likod ng matamis na kagalakan, isang
"Ilipat niyo ang mga hilera roon," boses ng isang batang babae, ang boses ay may bahid ng awtoridad ngunit may pagpipigil din upang hindi masyadong mahigpit. Ang kanyang mga mata ay mapanuri, sinusuri ang bawat galaw ng mga taong nag-aayos ng mga mamahaling tela, "At ang mga hilera naman dito." aniya.Isang daing ang sumabog mula sa gitna ng mga nagtatrabaho. "Aray! Dahan-dahan lang! Mag-ingat kayo baka masabit ang mga diyamante sa mga palda!" matigas nitong sabi."Ayusin ninyo ang mga maliit na lobo ayon sa laki, saka ninyo ipasok!" sumunod nitong wika.Habang nakaupo, ang mga mata ni Carlo ay bahagyang nakatitig sa orasan, hinihintay ang resulta ng pagpapahalaga. Ngunit sa gitna ng kanyang pagkabalisa, napansin niya ang batang babae. Kitang-kita niya ang pagkagusto ng bata sa mga alahas.Hindi pa man lumamig ang mga salitang binitawan niya, isang alon ng pagkilos ang sumunod. Sa isang iglap, ang mga pangunahing brand, mga pangalang kilala sa mundo ay nag-uumpisang magpadala ng mga k
Lalo na kapag sumasabay sa ngiti ang kanyang mga mata, tila ba para itong mga gasuklay ng buwan, eksaktong talaga namang kapareha ng kanyang ina. Ang batang si Bella ay mas maliit na bersyon ni Thessa.Ang tanging pagkakahawig ay ang maliit na nunal sa pagitan ng kanyang mga kilay, iaang marka na tila minana, isang bakas ng isang hindi inaasahang ugnayan.Ngunit posible nga ba? Ang ideya ay gumuhit ng matinding pag-aalala sa puso ni Carlo. Maaari kayang si Bella... ang kanyang anak? anito sa sariling isip.Mahigipit na nakayakap ang batang babae sa leeg ni Carlo, ang mga maliit na braso nito ay tila mga sanga ng isang punong kahoy na mahigpit ang pagkakapit. Sa salamin, nakikita niya ang repleksyon ng kanilang dalawa- ang maliit na mukha ni Bella na halos kopya ng kanyang repleksyon, ay paminsan-minsang nagpapalabas ng mga nakakatawang ekspresyon, sinasadya upang mapatawa siya."Tito, ang gwapo niyo naman po!" malambing na usal ng musmos.Bagamat alam ng batang babae sa kanyang puso n
Isang mabigat na katahimikan ang bumalot kay Carlo matapos ang gabing iyon. Ang sagot na kanyang inaasam ay nanitiling isang anino, isang palaisipan na tila nagpapabigat sa kanyang dibdib.Sa hapag-kainan, habang ang amoy ng mainit na kanin at almusal ay pumupuno sa silid, panay ang tingin niya kina Thessa at Bella, may kutob siyang may kinalaman sila sa palisipan niya.Ang una'y nagkukunwari pa itong walang nakikita, habang ang munting si Bella ay napaisip na baka nais lang nitong tikman ang lugaw niya, kaya't buong-loob na kumuha siya ng malaking kutsara at inilagay sa mangkok ng tito niya.Mula sa maliit na upuang pambata, maingat na kinuha ng batang babae ang kutsarang may lamang lugaw, sa isang galaw na puno ng pag-aalaga, iniharap niya ito sa bibig ni Carlo. "Tito, tikman mo ito." malambing na usal ni Bella.Natunaw ang puso ni Carlo sa ginawa ng bata, hinawakan niya ang maliit na ulo nito at malumanay niyang sinabi, "Hindi kumakain si Tito, ikaw nalang ang kumain niyan." malum
Orihinal na nais niyang sabihin ang tungkol kay Bella, ngunit nang makita ang ekspresyon sa mukha ni Carlo, malinaw na hindi nito alam na ang munting batang babae ay kanyang anak.Hindi inaasahan ni Mark na si Carlo, ang may isang malaking pangalan sa mundo ng negosyo at kinatatakutan pa ng mga kalaban, ay ganoon nalang pala kaduwag pagdating sa pag-ibig. Hindi lamang niya nakikita ang kanyang tunay na damdamin, kundi lalo pa nitong tinutulak ang mga taong malapit sa kanya.Ngunit naisip pa rin ni Mark na mas mabuti na rin 'yon, upang sa gayon ay makahanap siya ng pagkakataong suyuin si Thessa, at mabigyan ng pag-asa ang kanilang di-maipaliwanag at nakatagong pag-ibig noon.Mahigpit ang pagkakahawak ni Carlo sa kanyang panga, ang manipis niyang mga labi ay halos magkasalubong na, at ang mga daliri ay mahigpit na nakakuyom sa kanyang palad. Isang nakakatakot na lamig ng aura ang kanyang pinapakita.Nang mga oras na iyon, nakalayo na si Mark sakay ng kanyang sasakyan.Bumalik si Carlo,
Gumapang ang takot sa puso ng musmos na bata. Mahigpit na napayakap siya sa leeg ni Carlo, ang mukha'y binaon sa matipuno nitong balikat. Para bang ang pamilyar na kapanatagan ng isang ama ang nararamdaman niya, isang seguridad na hindi niya namalayan na hinahangad niya nang mga sandaling iyon. Sa kauna-unahang pagkakataon, mahigpit na niyakap ng munting bata ang leeg ni Carlo, ang kanyang maliit na braso ay nakapulupot nang mahigpit, at halos ayaw ng bumitaw."Tito, natatakot po ako." nanginginig na boses ng bata.Ang lambing at pag-asa sa tinig ng bata ang gumuhit ng lambot sa puso ni Carlo. Dahil dito, bahagyang lumiwanag ang kanyang tinig. "Huwag kang matakot, nandito si Tito." malumanay na boses ni Carlo.Mahirap ipaliwanag ang kakaibang pag-alala at pagmamahal na kanyang nadarama para sa batang babaeng yakap-yakap niya ng mga sandaling iyon. Isang damdamin na higit pa sa pagiging isang tiyuhin.May iba rin namang mga pamangkin si Carlo na mas bata pa kina Kenzo at Kerby, nguni
Napangiwi si Carlo, naaawa sa dalawang batang kanina pa nakaupo. "Bakit nga ba nandito si Mr. Mark?" tanong niya sa lalaking nakaupo sa wheelchair na para bang wala lang."Naparito ako para magpasalamat." sagot ni Mark, ang mga labi'y bahagyang nakangiti. Ang mga mata niya'y malumanay na nakatuon kay Thessa, taos-puso ang pasasalamat sa kanyang tinig.Magalang namang ngumit si Thessa, isang "walang anuman" ang sinabi niya sa lalaki.Kinuyom ni Carlo ang kanyang mga kamao. Sa likod ng kanyang kalmadong mukha, ang puso niya ay matagal nang sinasalanta ng apoy ng selos at kawalan ng pag-asa.Malamig ngunit matalas ang kanyang mga kilay habang nagtatama ang kanilang mga tingin ni Mark sa ere. Isang di-maipaliwanag na tensyon ang bahagyang bumabalot sa pagitan ng dalawa."Tay, sumama ka na rin sa pangingisda, mag-uunahan tayo!" sigaw ni Kenzo.Nabasag ng masiglang boses ni Kenzo ang nakakabigat na katahimikan. Kumuha siya ng panibagong pamingwit ng mga bata mula sa gilid at inabot iyon ka