Pagkatapos putulin ni Thessa ang tawag, hindi na ito nagpakita pa sa pamilyang Davilla.Ipinagkatiwala niya sa kanyang abogado ang tungkol sa diborsyo, lalo na ang usapin ng kustodiya ng mga anak. Nagkaroon sila ng matagalang pagtatalo, hindi gusto nito na makuha ang kalahati sa yaman na ibibigay ng pamilyang Davilla, at dalhin ang dalawang anak, ngunit hindi siya pinayagan ni Carlo.Sa huli ay sumuko rin siya.Kinuha niya ang pera na ibigay sa kanya ng pamilyang Davilla.Ngunit nalaman ng sekretaryang si Dylan na iniwan niya lahat iyon para sa dalawang anak. Kapag ito ay nagbibinata na, maaari nilang kunin lahat ng pera at mga ari-arian.Sa limang taon kasal nilang pagsasama, walang siyang ibang dinala para sa kanyang sarili.Huling beses na nagkita sina Carlo at Thessa, ay nang kunin nila ang papeles ng diborsyo sa Civil Registry Office. Nang makita niya ito ay sobrang payat na at namumutla, parang kakagaling lang sa malubhang sakit.Gayunpaman, pagkatapos makuha ang papeles ng dibo
Habang naiisip ni Thessa ang pulang marka sa leeg ng lalaki, biglang sumama ang kanyang mukha na dati’y banayad. Ang pagka suklam na namuo sa pagitan ng kanyang mga kilay, ay kumalat sa kanyang buong katawan at parang nadumihan na sa kanyang tingin ang suot nitong damit.Inalagaan ni Thessa ang kanyang anak na babae buong magdamag, at kinalangan pa ang ibat-ibang gamutan para bumaba ang lagnat nito.Sa sobra nga nitong pag-aalala sa anak, halos hindi na namalayan ni Thessa na lowbat na pala ang cellphone niya, nang muli nga niyang mabuksan ito ay saka lang niya nakita ang mga litratong ipinadala ng kasambahay.Nakita rin niya ang mensahe na ipinadala ng kanyang anak na lalaki na si Kerby, akmang sasagot na sana siya ng biglang boses ng lalaking sekretarya ang nagmamadaling sabi, “Propesor Thessa, gising na po si Bella “ At nagmamadaling bumalik si Thessa sa silid ng laboratoryo.Habang naglalakad ay nagpapadala ito ng isang mensahe, “Ang bata ay nasa pamilyang santiago na, at dahil
Isinalaysay ng kasambahay kay Thessa ang tungkol sa dalawang anak na naninirahan sa kanyang silid-tulugan. Hindi lang iyon, binanggit din nito si Carlo na palaging sumasama sa kanilang hapunan, at bago umalis ay sinisigurado ang maayos na pagtulog ng mga anak, parang isang karaniwang pangyayari na lamang sa kanila ang ganoong set-up.Pagsapit ng gabi, ng makauwi si Thessa ay oras na ng hapunan, ang buong bahay ay tila nag hihintay sa kanyang pagdating.Nang marinig ang ingay ng pinto, agad na lumingon sina Kenzo at Kerby na abala sa paglalaro ng blocks sa sala. Madalas na mangyari iyon sa mga nakaraang araw, ngunit isang pangkaraniwang eksena na.Sa pagkakataong iyon, nakita na nga ng dalawang bata ang matagal na nilang inaasam-asam.Sabay na tinawag nina Kenzo at Kerby ang kanilang Ina, “Nanay!” Napahinto ng ilang sandali si Thessa habang nagpapalit ng sapatos, tumingin ito sa dalawang bata na may mga matang nanlalabo, ginalaw niya ang kanyang mukha palayo para punasan ang mga luha,
Si Thessa Santiago-Davilla ay naniniwala pa rin na sa kabila ng nangyari kahit wala na ang matamis na pagmamahalan nilang mag asawa ay mananatili pa rin ang respeto nila sa isa’t-isa para na rin sa anak na kambal nilang dalawa.Sa limang taong pagsasama at patago nilang kasal ni Carlo ay masasabi niyang nagampanan niya ng maayos ang pagiging isang ina at mabuting asawa para sa nabuo nilang pamilya.“Congratulations, Mrs! Kayo po ay nag dadalang-tao.” Masayang bati sa kanya ng doktor.Nakangiting naglalakad palabas si Thessa ng hospital at hindi na nga ito mapakali pa na sabihin agad sa kanyang asawa ang isang magandang balita. At maya-maya ay pwede na rin nga itong masundo at ng ma-iuwi na sa kanilang bahay kasama ang kanilang kambal na anak. Ngunit naka ilang tawag na nga si Thessa ay hindi pa rin mahagip si Carlo. Ni hindi niya malaman kung lowbat lang ba ito o busy pa nga sa trabaho. Tinawagan niya rin ang sekretarya nito ngunit ganoon din naman, pareho silang hindi sumasagot ng te
Makalipas ang sampung minutong nakasilip si Thessa sa bintana ay nangunot naman ang noo ng sekretarya at saka nanlaki ang mata nito sa gulat “Ikaw ba iyan ma'am Thessa? Ang asawa ang aking boss!” Bigla ay nabuhayan ang sekretarya, marahil ay makakaligtas na sila ngayong ang asawa pala ng amo niya ang natagpuan nila. Ngunit kabaligtaran doon si Thessa. Ayaw niya silang makita rito. Kaya naman umalis siya mula sa pagkakasilip at mabilis na kinuha ang gamot. “Hindi niya ako asawa. Wala akong asawa.” Malamig na sinabi ni Thessa rito. “Kunin mo na iyang gamot at umalis na kayo rito.” At sa loob ng sasakyan sa dulong bahagi ay hindi parin maalis ang kanyang mga gwapong matang naka titig sa pigura ng babae sa ulan , ang kanyang mata ay madilim at nanlalabo.At sa loob ng sasakyan sa dulong bahagi, hawak-hawak ni Carlo ang anak na may lagnat, ang gwapong pares ng mga mata ay nakatitig sa pigura ng babae, ang mata nito ay madilim at nanlalabo. Marahil sa galit na nararamdaman. Masyadong
Binuhat ni Thessa ang kanyang Anak, at sabay halik pa nga sa mga magandang pisngi nito, tinignan ng may maamong mata sabay sabing “Anak, wag kang malikot , halika si mama nalang muna ang kalaro mo.”Kitang kita nalang ang pagiging malapit na mag Ina sa isat-isa.Kitang kita sa mata ng nakakatandang bata na si kerby ang pagka inggit habang ang nakababatang kapatid naman nito ay inalayo na lamang ang mukha sa kanila.Pagkatapos ng kanilang almusal, lumabas si Carlo kasama ang Sekretarya naghahanap pa nga ang mga ito ng paraan upang maka-alis na agad sa bahay na iyon kasama ang mga bata .Habang nasa labas sila, laking alala pa ni Thessa ang mga ilang minuto na pananatili ng mga Bata , iniisip niya parin ito kahit ilang taon silang hindi nagkita at kahit hindi siya mahal ng mga Bata , Anak pa rin ang tingin niya sa mga ito .Kaya lang… Napa simangot na lamang si Thessa dala pa ng mas lalong pananakit sa pakiramdam, ng pagtingin niya sa labas ay tila malakas pa rin ang bagyo at ulan hind
Ang batang si Bella ay lumapit kay Kenzo at dahan- dahan itong tinapik nang kanyang mga maliliit na kamay ang kanyang balikat. “Kuya, wag kang umiyak.” Si Kenzo ay dahang-dahang napa suyo ng kanyang maliit na Kapatid, “ ngunit hindi ako ang iyong Kapatid.” Batid niya pang pasabi ng mahinhin kay Bella.Napaisip na lamang na kahit ang masamang Babae ay hindi siya nakikilala. Napalingon na lamang ang Batang si Bella , dahil sa mga salita ni Kenzo na tila di maintindihan nang bata, kinuha na lamang nito ang isang garapon na lagayan ng kendi at hinanap ang kanyang Ina. “Nay, gusto ko ng kendi.” Hinawakan ni Thessa ang kanyang ulo at binigyan nga ito ng isa. “Ibigay mo kay kuya” Ang kendi na iyon ay paboritong paborito ng batang si Bella, at sa araw-araw na humihingi iyon ay isa lamang ang kanyang binibigay, para sa kanya ito ang pinaka magandang bagay kailanman.Nang makitang ibinigay niya ito kay Kerby , si Thessa ay napatigil saglit sa di inaasahang ganoon kabilis ang kanyang anak
Nang makita ang pag aatubili ni Kenzo, nakaramdam ng maayos na paghinga si Thessa, at gusto pa nga itong umalis kasama ang anak niyang babae na naka kapit sa kanyang mga bisig. Ang anak naman niyang si Kerby na nasa likuran, ay tila puno rin ito ng pag-aatubili .Palihim niyang sinulyapan si Thessa, gusto nitong magsalita ngunit hindi ito nangahas na ibinaba ang kanyang ulo sa pagka dismaya “ate behave?” Nakita naman iyon ni Carlo mula sa titig ng kanyang Anak sa pag-aatubili nito, kayat naisipan niya tawagin si Thessa at ng makausap niya ito. “Thessa, maari ba muna tayong mag usap.”Umiling si Thessa at daling tumanggi sa gusto niya. “Walang dapat pag-usapan! Maaaring maya-maya lang ay nariyan na ang asawa ko, kaya kung maaari ay makakaalis na kayo. Nagsitaasan ang mga kilay ni Carlo at napalingon na lamang ang kanyang mga mukha habang naka titig sa malamig na ekspresyon nito, ang mga nanlabasan na salita ay tila ba kasing talas pa nang isang espada na siyang ikinagalit nito.“Th
Isinalaysay ng kasambahay kay Thessa ang tungkol sa dalawang anak na naninirahan sa kanyang silid-tulugan. Hindi lang iyon, binanggit din nito si Carlo na palaging sumasama sa kanilang hapunan, at bago umalis ay sinisigurado ang maayos na pagtulog ng mga anak, parang isang karaniwang pangyayari na lamang sa kanila ang ganoong set-up.Pagsapit ng gabi, ng makauwi si Thessa ay oras na ng hapunan, ang buong bahay ay tila nag hihintay sa kanyang pagdating.Nang marinig ang ingay ng pinto, agad na lumingon sina Kenzo at Kerby na abala sa paglalaro ng blocks sa sala. Madalas na mangyari iyon sa mga nakaraang araw, ngunit isang pangkaraniwang eksena na.Sa pagkakataong iyon, nakita na nga ng dalawang bata ang matagal na nilang inaasam-asam.Sabay na tinawag nina Kenzo at Kerby ang kanilang Ina, “Nanay!” Napahinto ng ilang sandali si Thessa habang nagpapalit ng sapatos, tumingin ito sa dalawang bata na may mga matang nanlalabo, ginalaw niya ang kanyang mukha palayo para punasan ang mga luha,
Habang naiisip ni Thessa ang pulang marka sa leeg ng lalaki, biglang sumama ang kanyang mukha na dati’y banayad. Ang pagka suklam na namuo sa pagitan ng kanyang mga kilay, ay kumalat sa kanyang buong katawan at parang nadumihan na sa kanyang tingin ang suot nitong damit.Inalagaan ni Thessa ang kanyang anak na babae buong magdamag, at kinalangan pa ang ibat-ibang gamutan para bumaba ang lagnat nito.Sa sobra nga nitong pag-aalala sa anak, halos hindi na namalayan ni Thessa na lowbat na pala ang cellphone niya, nang muli nga niyang mabuksan ito ay saka lang niya nakita ang mga litratong ipinadala ng kasambahay.Nakita rin niya ang mensahe na ipinadala ng kanyang anak na lalaki na si Kerby, akmang sasagot na sana siya ng biglang boses ng lalaking sekretarya ang nagmamadaling sabi, “Propesor Thessa, gising na po si Bella “ At nagmamadaling bumalik si Thessa sa silid ng laboratoryo.Habang naglalakad ay nagpapadala ito ng isang mensahe, “Ang bata ay nasa pamilyang santiago na, at dahil
Pagkatapos putulin ni Thessa ang tawag, hindi na ito nagpakita pa sa pamilyang Davilla.Ipinagkatiwala niya sa kanyang abogado ang tungkol sa diborsyo, lalo na ang usapin ng kustodiya ng mga anak. Nagkaroon sila ng matagalang pagtatalo, hindi gusto nito na makuha ang kalahati sa yaman na ibibigay ng pamilyang Davilla, at dalhin ang dalawang anak, ngunit hindi siya pinayagan ni Carlo.Sa huli ay sumuko rin siya.Kinuha niya ang pera na ibigay sa kanya ng pamilyang Davilla.Ngunit nalaman ng sekretaryang si Dylan na iniwan niya lahat iyon para sa dalawang anak. Kapag ito ay nagbibinata na, maaari nilang kunin lahat ng pera at mga ari-arian.Sa limang taon kasal nilang pagsasama, walang siyang ibang dinala para sa kanyang sarili.Huling beses na nagkita sina Carlo at Thessa, ay nang kunin nila ang papeles ng diborsyo sa Civil Registry Office. Nang makita niya ito ay sobrang payat na at namumutla, parang kakagaling lang sa malubhang sakit.Gayunpaman, pagkatapos makuha ang papeles ng dibo
Sa sandaling narinig niya na walang laman ang sasakyan, at walang kahit na sinong tao ang nasa loob ng sasakyan.Ang mga nerbyos ni Carlo ay biglang lumuwag at muli itong nawalan ng malay.Dylan: “Boss, Carlo!!!” sigaw ng sekretarya.Bandang hatinggabi na naman nang magising muli si Carlo.Ang mga damit nito ay basang-basa ng pawis, itinapon niya ang kumot at tumayo, agad na pumasok ang bodyguard matapos marinig ang ingay galing sa loob, ngunit pinakawala niya ito, pagkatapos maligo ay maayos itong nagpalit ng damit.Naka upo si Carlo sa isang sofa sa kwarto ng ospital na para bang walang malay.Madilim ang kanyang silid, tanging ang liwanag ng buwan lamang sa may bintana ang siyang nagbibigay ilaw, isinandal niya ang ulo sa may sofa, habang nanlalabo ang mga mata, at tahimik na nakatingala.Pagsapit ng umaga, agad siyang pinuntahan ng kanyang sekretarya na si Dylan, nadatnan siya nitong nakatulog sa may sofa, at walang kumot na dala.Ginising niya ito at sinabi, “Boss Carlo, tinignan
Biglang naningkit ang maitim na mga mata ni Carlo,”Hinto!” mariin niyang utos sa driver. Nais rin sana ng dalawang bata na bumaba ng sasakyan pero pinigilan sila ng kanilang Ama, “Dito lang kayo sa sasakyan, si Tatay na ang pupunta.” kalmado niyang sinabi habang hinahaplos ag ulo ng mga bata. “Magpakabait kayo.” Bilin pa nito sa dalawang bata.Ilang saglit ay mabilis na naglakad si Carlo papunta sa lugar ng aksidente. Maraming tao ang nagkukumpulan at nag bubulungan.“Grabi naman ito!” “Nabangga ng truck yung kotse! Imposible na may nakaligtas doon, kawawa naman! Ang ganda-ganda pa naman ng sasakyan, tapos ma mababangga na lamang bigla.” Ilang boses ang maririnig sa mga taong naroon.“Kawawa naman ang pamilya ng may-ari ng kotse na iyan.” Naisip ni Carlo ang mukha ni Thessa kanina, at ang maliit na batang si Bella na nakayakap sa mga bisig niya, biglang nanikip ang dibdib niya.Napangiwi si Carlo, napaatras ito ng dalawang hakbang at mabilis siyang inalalayan ng mga bodyguard sa li
Ang mga salita ni Trixie ay puno ng pagiging malapit ng kanilang relasyon ng lalaki.Ipinakita nga nito ang kanyang pagiging mayabang sa pamamagitan ng pagtaas ng kanyang mga kilay at pagtingin kay Thessa. Para bang ang mga tono ng salita niya ay isang ganap na kasal na kay Carlo at tunay na stepmother na ito ng dalawang bata.Si Thessa ay kalmado lamang ito at walang pakialam sa babae.Nang napunta ang usapan tungkol sa mga bata, inakala ni Trixie na magagalit si Thessa at mumurahin ito sa galit, handa pa naman itong umiyak ng malakas sa mga bisig ni Carlo kapag ito ay nasigawan, ngunit bigo ito dahil sa hindi pag pansin sa kanya ni Thessa.Si Thessa ay naglakad at maayos na inihatid ang mga bata sa sasakyan.Ang tatlong bata ay nagyayakapan at maayos na nagpaalam sa isa't-isa maging sa kanilang Ina, halatang-halata pa nga sa mga katawan nito ang ayaw pag-alis.“Bella, pupuntahan kita dito sa susunod na araw ng linggo at maglaro.” Mahinahong boses ni Kerby ang habilin sa munting kapa
“May mga kasama ka ba?” tanong ni Carlo sa lalaki habang matalas ang kanyang tingin.“Wala po, wala talaga!” nanginginig na sagot ng lalaki.“Umalis kana!” Sigaw pa nito sa galit ni Carlo.Agad na umalis ang lalaki sa lugar na iyon ng nagmamadali.Nasapo ni Trixie ang kanyang mga ngipin sa kanyang puso, ngunit ang mukha nito ay nanatili paring mapagmahal at malambing, at ang mga salita nito ay nag-aalinlangan parin.“Carlo, kayo ba ay nagkabati na ni Thessa?” malihis na tanong sa kanya ng babae.Ang salitang nagkabati ay umiikot sa dila ni Carlo, at sa huli ay binaon niya na lamang ito sa kanyang puso.“Hindi, hindi na kami ulit magkakabalikan pa.” Panatag na sagot sa kanya ng lalaki.Napuno ng tuwa ang mga mata ni Trixie, at nagkunwari itong nagulat, “Eh kung ganon…”Agad siyang sinagot ni Carlo, “Siya ang Ina ng mga anak ko.” Kaya pala, iyon pala ay para kina Kenzo at Kerby. Siya nga pala, noong nakaraang araw ay sinabi sakin ni Kenzo na gusto niya raw akong maging Ina. Lihim na p
Naglakad palayo si Carlo mula sa tahanan ni Thessa, at may madilim itong expresyon sa kanyang mukha.Sa silid-aklatan kung saan nakatayo doon sa harap ng bintana si Thessa. Pinagmamasdan ang likod ng lalaki na tila puno ng poot, isang mapait na damdamin ang sumilay sa kanyang mga mata, ngunit mabilis rin itong naglaho.Sina Kenzo at Kerby ay mayroong isang espesyal na silid sa kanilang Ina, kung saan ang aparador nito ay puno ng mga damit na ipinagawa ni Thessa para sa kanila.Gayunpaman, mas pinili pa rin ng dalawang magkapatid na matulog kasama ang kanilang Ina, gamit lamang ang mga unan nila.Hindi naman makapagpigil ang kanilang Ina na tanggihan ang kagustuhan ng mga anak nito.Malapad nga ang silid ni Thessa, kaya't hindi problema sa kanya na doon matulog sa kanyang kama ang tatlong bata.Sa pagkakataong yon, ang bawat isa ay may kanya-kanya itong kumot, si Bella ay naka pwesto sa gitna, at si Thessa naman ay nasa gilid, hawak ang isang aklat na ikukwento niya sa mga bata.Hangga
Ang mundo ng bata ay napaka dalisay at simple. Ang mali ay mali, at ang tama ay tama.Ang hindi pagtupad ng pangako sa kanila ay magdudulot ng malaking pinsala sa murang isipan ng bata.Si Carlo ay laging maingat sa mga pangako niya sa dalawang kambal na anak, at handa siyang gawin ang lahat para tuparin ito.Sa mga oras na iyon, napagtanto niyang kasalanan niya ang lahat.Ang haba at kapal ng pilikmata ng munting bata, nakita niya ang pagkagalit sa mukha nito, kaya't inabot niya ang handog na pasalubong para sa kanya.“Bella, mapapatawad mo ba ang Tito?” mababang boses ni Carlo.Mula sa buntot ng manika, sumungaw si Bella at pumungaw ang mga matang puno ng luha, umiikot ang kanyang maliit na ilong at ang tinig niya'y puno ng pagtatampo at tamis. “Sinungaling si Tito.” Parang natunaw ang puso ni Carlo, maingat niyang binuhat ang batang babae, at si Kenzo na nakatingin sa kanila ay agad na nagbigay ng tissue para sa kapatid at pinunasan ang mga luha nito. Mahinahon niyang sinabi, “Pan