Chapter 3

NAMALUKTOT ako nang malamig na ihip ng hangin ang gumapang mula sa binti pataas sa buong katawan ko. Habang nakapikit ay nangapa ako sa gilid ko ng kumot o bagay na magbibigay init sa akin. Wala akong nagawa kundi yakapin ang sarili. Napadilat ako nang mapagtanto ko na wala akong katabi. Bumangon ako at napatingin sa buong kama at bumilis ang tibok ng puso ko nang hindi makita si Maggy doon. 

Luminga ako sa paligid ko. Nanggagaling sa bukas na pinto na gawa sa salamin mula sa balkonahe ng kwarto ang malamig na simoy ng hangin. Bumaba ang tingin ko sa katawan ko. I almost slap myself, I’m still wearing the one piece dress from the bar. Kaya pala ganoon na lang ako mangatog sa lamig, kinulang pala sa tela at napaka nipis ng suot ko.

Malalaki ang yabag na tinungo ko ang labas ng kwarto. Naalala kong sumama pala kami sa lalaking iyon. Hindi mapakali ang puso ko sa pagkabog nang malakas. Kung pwede ko lang halughugin ang buong kwarto sa isang iglap ay ginawa ko na. 

“Maggy?” I called my daughter’s name in my trembling voice as I opened the door of a room beside the room where I slept. I almost cursed myself when I couldn’t see my daughter. Halos lamunin ako ng takot at pangamba sa kung anu-anong pumapasok sa isip ko.

Binuksan ko rin ang iba pang kwarto pero wala doon ang anak ko at ang lalaki. Paano kung kinuha niya sa akin ang anak ko? Paano kung tinakas niya na pala si Maggy sa akin?

Bumaba ako sa hagdanan ng malaking bahay na ito. Tahimik at walang ibang tao. Napalamukos ako sa mukha ko. Hindi ko alam kung magagalit ba ako o maiiyak. Sobrang pag-aalala na ang nararamdaman ko. Naninikip ang puso ko at tila may pumipigil sa hininga ko. Naikot ko na ang bawat sulok ng mansyon hanggang sa mapatigil ako sa harap ng kwarto na bahagyang nakaawang ang pinto.

Pumasok ako sa loob ng kwartong iyon at tumunghay sa mukha ko ang anak ko katabi ang lalaki. Mahimbing ang mga itong natutulog habang ang lalaki ay nakayakap ang isang braso sa anak ko. I swallowed hard as reality slapped me just now. My daughter did not deserve to grow up like this, not knowing her father.  Magaan ang paa na nilapitan ko sila at lumuhod sa gilid ng kama at pinagmasdan sila. 

Inangat ko ang kamay ko at marahan na hinaplos ang mukha ni Maggy. Napanatag na ang loob ko na makita siyang narito lang pala. Akala ko ay inilayo na siya sa akin. Ang pagdating ni Margarette ang nagbigay ng pag-asa sa akin. Pinaramdam niya sa akin ang pagmamahal ng tunay na pamilya. Siya ang nagparanas sa akin na magkaroon ng tunay na pamilya.

Muntik na akong mapasigaw nang biglang may humawak sa kamay ko. Tinapunan ko ng tingin ang lalaking katabi ni Maggy. His deep brown eyes darted at me. As our eyes met, four years felt like yesterday. 

We went out to his balcony. Ngayon ko lang nakita ang labas. Malawak na karagatan ang nakikita ko. Kaya pala ganoon na lang kalamig ang simoy ng hangin. Mula dito sa kinatatayuan namin ay rinig ang malakas na hampas ng alon sa dalampasigan. 

Niyakap ko ang sarili ko nang umakyat ang lamig ng hangin mula sa mga hita ko puto ng sa mga braso ko. Ang ikli naman kasi ng suot ko! Pasalamat na rin ako dahil hindi natuloy ang pagsasayaw ko. Ano na kaya ang nangyayari sa bar ngayon?

Nag-angat ako ng tingin sa lalaki na nasa tabi ko. Namumutla siya at akala mo may sakit. Pero hindi naman hadlang iyon para pumangit siya.

Huminga ako nang malalim at nagsalita, “Uh, salamat.” Hindi nagbago ang ekspresyon niya pagkatapos marinig ang sinabi ko. Nanatili siyang nakatingin sa malayo. “Salamat sa pagligtas sa anak ko,” dagdag ko. This time, kumunot ang noo niya.

“What?” he asked as he pulled the two earpods from his ears. “Are you saying something?”

Mabilis na iniwas ko ang tingin ko. Gusto ko siyang sampalin dahil seryoso ako kanina tapos hindi niya pala ako naririnig? Putang ina.

Hinarap ko siyang muli at natigilan nang magtama ang mga mata namin na nagpaalala sa akin sa akin ng araw na unang nakita ko siya at huli na rin pala iyon. Nakipagtitigan ako sa kaniya at nagbabakasakali na babanggitin niya ang tungkol sa nangyari sa amin noon pero nag-iwas lang siya ng tingin.

“Kung may kailangan kayo, just tell me. Or you can use my stuff freely,” he said in a monotonous tone. Umupo siya sa upuan na nasa gilid. 

“Wait, anong ibig mong sabihin?” nagtatakang tanong ko habang nakakunot ang noo.

“You can’t leave this place yet until it’s safe for me,” he announced. Mas lalong kumunot ang noo ko. Ibig niyang sabihin hindi agad kami makakauwi?

Hindi ko alam kung magsasaya ba ako dahil sa wakas, nakasama rin ng anak ko ang tatay niya o malulungkot dahil hindi man lang niya ako maalala kaya hindi ko masabi sa kaniya ang totoo. At hindi magiging madali iyon.

“Teka, bakit para sa sarili mo lang? Paano ang safety namin ng anak ko?”

Binasa niya ang ibabang labi niya at sinuklay ang buhok. “Ako ang tinatarget nila at hindi naman kayo,” mayabang na wika niya. “This is the only place that I know is safe for now at hindi nila tayo matutunton dito. Don’t worry, ibabalik ko kayo.”

Napakrus ang braso ko. Sino kaya ang humahablos sa kaniya kaya kailangan niya pang magtago? Mga pulis ba o kaaway niya?

“It’s not like what you think!” he denied as he read my thoughts.

“Sino ba kasi ang humahabol sa ‘yo kaya pati kami nadadamay ng anak ko?” tanong ko sa kaniya na may tono na pagsususpetya. 

“None of your business.” Pagtayo niya ay muli siyang napa-upo at napahawak sa tagiliran. Nalukot ang mukha niya nang mamilipit sa sakit. Akala ko ay nagbibiro lang siya pero nanlaki ang mga mata ko sa nakita. “Fuck!” Inangat niya ang damit niya at nakita ko ang maraming dugo. Halos mapatalon ako sa takot.

“May tama ka ng bala? Kailangan mong madala sa ospital!” suhestiyon ko habang malakas ang kabog ng d****b. Tinulungan ko siyang bumalik at humiga sa kama.

“I’m fine, okay? Daplis lang ito, kung malalim ‘yan patay na sana ako kagabi pa,” pangbabara niya. Napaikot ang mata ko sa hangin. I can’t just leave him like this. Kailangan ko pang masabi sa kaniya ang tungkol sa anak ko. Pero sa ngayon, kailangan ko munang magtiis sa aroganteng ito at tulungan siya hanggang gumaling ang sugat niya. Niligtas niya ang anak ko kaya bayad ko na ‘to sa tulong niya.

Kumuha ako ng mga gamit at mabuti na lang ay mayroon siya ng mga kailangan ko. Hindi malalim ang sugat nya, gagaling din ‘to ng ilang araw.

“Mommy, ano pong nangyari? Nadapa ba siya?” tanong ng anak ko na nagpapawi sa inis na nararamdaman ko sa lalaking ito. I don’t even know his name. 

“I got this because you kicked me while you were sleeping,” singit naman ng lalaki na nasa harap namin. He’s trying to annoy my daughter.

“Totoo ba ‘yon, Maggy?” kalmadong tanong ko sa kaniya. Inosente siyang tumingin sa akin at sa lalaki. 

“Hindi ko po alam.” Umiling si Maggy at bakas sa mata niya ang pagka konsensya. She might feel bad dahil akasakit siya. 

Napabaling ako ng tingin sa lalaki nang magsalita ito. “What’s your name, miss? I need to know your name, baka mamaya saksakin mo na lang ako sa pamamahay ko.” 

“Excuse me, ikaw ang nagdala sa amin dito.”

He chuckled. “Tss. Just tell me your name,” pamimilit niya. 

“Megumi.”

“Megumi what? Do you expect me to give you my last name?” he assumed that made me stop for seconds. Nakakainis ang tono ng pananalita niya. Akala mo hindi naturuan ng magandang asal ng magulang niya. Nandito pa naman ang anak ko. Ano na lang ang kahahantungan ng anak ko sa tatay niyang ito?

“Megumi Vergara, anak magpakilala ka,” utos ko kay Margarette. Tumingin naman ang lalaki sa anak ko. Tama nga si Pauline, magkamukha sila.

“My name is Margarette Vergara, I’m three years old. Mommy malapit na pala birthday ko!” bulalas ni Maggy nang maalala niya.

Napatakip ako ng bibig. Muntik ko nang makalimutan! “Hala, anak! Bukas na pala ang birthday mo!”

Kinagat ko ang ibabang labi ko. May plano pa naman kami na magse-celebrate kami pero parang hindi mangyayari ‘yon dahil nandito kami. Hinawakan ko si Maggy sa braso. Lumuhod ako sa harap niya. Hinawi ko ang mga buhok niya na halos tumakip sa mata niya at inipit iyon sa likod ng tenga niya. 

“Mag-celebrate na lang tayo pagbalik natin ha? Na kay Madam ‘yong pera ni Mommy, e. Ayos lang ba sa ‘yo ‘yon?” kalmadong paliwanag ko kay Maggy habang nakatitig sa mga mata niya. Ngumiti siya at hinakawan ang pisngi ko. “Next time na lang din kita ibibili ng pang nurse na damit, ah?” Pinangako ko kasi sa kaniya na magpapatahi ako ng ganoong damit dahil pangarap daw niyang mag-nurse at gusto ko siyang suportahan sa gusto niya.

“Okay lang po, Mommy! Masaya naman po ako kahit kasama lang kita,” saad ni Maggy na muntik nang magpaiyak sa akin. 

“Are you sure that she’s just three years old?” asked the man lying on the bed. “She talks like a 10 year old kid!” he said unbelievably.

I’m the one who cooked lunch and dinner earlier. Mabuti na lang dahil maraming grocery sa fridge niya at hindi na kailangan pang lumabas dahil medyo malayo raw. I help him clean his wound dahil wala namang ibang gagawa no’n sa kaniya. Wala siyang kasama rito bukod sa amin. Walang siyang kahit isang katulong. 

Napag alaman ko lang din mula sa kaniya na private property niya ito. Kaya safe ito para hindi siya mahanap ng mga humahabol sa kaniya na pinadala pala ng lolo niya. Hindi naman niya sinabi ang rason kung bakit.

Paakyat ako ngayon sa second floor patungo sa kwarto na tinulugan namin dahil kwarto pala ni Riaz iyon. Sa guest room na kami matutulog mamaya, naroon na rin si Maggy dahil sabi ko hintayin niya na lang ako doon. Katatapos lang namin mag-dinner. Dahan-dahan akong umakyat sa hagdan dahil baka matapon ang maligamgam na tubig na dala ko pati ang mga gamit na gagamitin ko. 

Kakatok pa sana ako pero nakita kong nakaawang ang pinto kaya tinulak ko na lang ito gamit ang balikat dahil may hawak ako pero napatigil agad ako nang marinig ko siyang magsalita.

“Of course, I miss you so much! Oh, you do?” he said as if he was talking to someone. He sounded happy. At pagsilip ko nga ay nakatalikod siya at may nakadikit na phone sa tainga niya.

“Okay, you better rest. Bye, babe.” Halos mahulog ko ang mga dala ko dahil sa narinig. Napasinghap ako at hindi alam kung anong mararamdaman. Napatingin ako sa sahig habang nakatulala doon.

Paano kung may asawa at anak na pala siya?

Paano kung committed na pala siya sa iba? 

Nang maramdaman kong nag-iinit at nagtutubig ang mga mata ko ay tumingala ako at kumurap-kurap. Ang bigat ng d****b ko, hindi na lang para sa akin kundi para sa anak ko. Ang pinapangarap kong buong pamilya para sa kaniya ay parang malabong mangyari.

Halos marinig ko na ang pagkabog ng d****b ko sa lakas no’n nang magtama ang tingin namin ni Riaz na nagbukas ng pinto at ngayon ay nakatayo na sa harapan ko.

Sasabihin ko pa ba sa kaniya?