CHAPTER 102 “Makinig ka muna. Nagmamadali ka ba anak?”“Hindi naman Dad. Medyo mahaba ka pala talaga magkuwento ano?”“Tiisin mo na, ganito talaga ako magkuwento. Madetalye”“At paulit ulit,” dagdag ko na ikinangiti niya. “Sige Dad. Anong nangyari pagkatapos?”“Hanggang pagkaraan ng isang taon ay naging maganda muli ang takbo ng buhay ko. Pinagsikapan iyon ng Mommy ni Jake na bumalik ako sa dating ako. May boy friend noon ang Mommy ni Jake ngunit napabayaan niya at nagkulang siya sa oras doon sa boyfriend niya ng dahil sa akin. Natuon ang lahat ng oras ng Mommy ni Jake sa akin. Nakalimutan niyang may karelasyon siyang naapektuhan din. Dahil gusto ng Mommy niya na bumawi sa boyfriend niya, may nangyari sa kanila noon ng boyfriend niya dahil sa kaseselos ng boyfriend niya sa akin. Dahil hindi naman ako kayang iwan ng Mommy ni Jake habang wala pang pumapalit kay Nanang mo sa puso ko ay naging madalas ang kanilang pag-aaway. Hanggang isang araw ay hindi na nagpakita pa ang boyfriend niya
CHAPTER 103 “Hanggang sa siya na mismo ang nag-ayos sa kaso ng Nanang mo para may magawa pa rin siya para sa’yo sa kabila ng tuluyan mong pagtalikod sa kanya. Kahit sa mga panahong binitiwan mo siya, nanatili ang pagmamahal niya sa’yo at gusto niyang lahat ng kaniyang gagawin ay para lang sa’yo. Iyon ang tangi niyang inatupag dahil alam niyang kapag makalaya ang Nanang mo at muli kaming magkasama ay iyon ang magiging susi para makinig ka sa akin. Sabi niya sa akin na hayaan kong gawin niya ang lahat ng sa tingin niya ay makapagpapasaya sa’yo. Ginawa niya ang pagtulong sa Nanang mo hindi lang raw naman para sa’yo kundi para na rin sa akin, sa Nanang mo at higit sa lahat ay sa iyo. May mga gabing nakikita ko siyang umiiyak. Napakalakas ng kaniyang iyak. Ilang gabi ring isinisigaw niya ang pangalan mo lalo na kapag naglalasing dahil siguro hindi na niya nakakayanan pa ang sakit ng inyong pagkakalayo. Sabik na sabik siya sa’yo anak. Nasaktan siya ng sobra sa pagkawala mo lalo pa’t hindi
CHAPTER 104 “Gustuhin ko man hindi pwede. Kailangan ko ang tiwala sa akin ng pasyente ko. Sana maintindihan mo na nasa kanya ako nang mga panahong iyon. Sa kanya ako dapat sumunod Khaye. Hiling kasi niyang hindi mo na dapat pang malaman ang kondisyon niya dahil nga pursigido siyang magpagaling. Gagaling daw siya. Tiwala at buo ang pag-asa niyang magagamot siya at muli niyang maipagpapatuloy ang pangarap ninyong dalawa. Umaasa siya na dahil sa pagmamahal mo magiging maayos din ang lahat. Ayaw niya kasing mag-isip ka ng iba kundi ang pag-aaral mo lang dahil alam niya kung gaano iyon kahalaga sa iyo. Ayaw niyang mag-alala ka sa kanyang kalagayan. Gusto niyang mapanatili mo ang iyong konsentrasyon sa iyong pangarap.”“Baka naman pwede pa. Baka naman gagaling pa siya. Sana magkaroon ng himala. Di ba may mga pagkakataon na naghihimala pa rin naman ang Diyos?”“Oo at ipagdasal natin. Sana may himala para sa kanya.”“Dok, hindi ko alam ang gagawin ko kung tuluyan na siyang mawala sa akin.”“
Chapter 105“Shhhh! Tahan na bhie. Huwag mo ng itago ang pag-iyak mo dahil alam kong umiiyak ka. Pasimple ka pa e. Ramdam ko kaya huwag nang magpanggap. Iyakin ka kaya.” pilit niyang pinasaya ang kanyang pagsasalita ngunit kahit kailan hindi ko nakitaan ng pagkatuwa ang nangyayaring ito sa amin.“Sorry na po talaga!” tuluyan ng yumugyog ang balikat ko. “Mali ako sa ginawa kong pag-iwas. Mali akong naglagay ako ng pader sa pagitan natin. Mali ako na pinahirapan kita ng husto. Mali akong sarili ko lang ang inintindi at inisip ko. Maling-mali ako sa lahat ng nagawa ko sa’yo babe ko. Kaya patawarin mo ako ha?”“Sa pagmamahal hindi kailangan ang salitang patawarin dahil kung tunay kang magmahal kasama nito ang pagtanggap mo sa kabuuan ng mahal mo hindi lamang ang kaniyang mga kalakasan bagkus mas dapat pang mahalin at tanggapin ang kaniyang mga kahinaa. Bhie, walang perpekto at alam ko kung saan ang pinangagalingan mo. Alam ko ang lahat ng mga pinagdaanan mo kaya hindi mo sa akin dapat ihi
Chapter 105“Shhhh! Tahan na bhie. Huwag mo ng itago ang pag-iyak mo dahil alam kong umiiyak ka. Pasimple ka pa e. Ramdam ko kaya huwag nang magpanggap. Iyakin ka kaya.” pilit niyang pinasaya ang kanyang pagsasalita ngunit kahit kailan hindi ko nakitaan ng pagkatuwa ang nangyayaring ito sa amin.“Sorry na po talaga!” tuluyan ng yumugyog ang balikat ko. “Mali ako sa ginawa kong pag-iwas. Mali akong naglagay ako ng pader sa pagitan natin. Mali ako na pinahirapan kita ng husto. Mali akong sarili ko lang ang inintindi at inisip ko. Maling-mali ako sa lahat ng nagawa ko sa’yo babe ko. Kaya patawarin mo ako ha?”“Sa pagmamahal hindi kailangan ang salitang patawarin dahil kung tunay kang magmahal kasama nito ang pagtanggap mo sa kabuuan ng mahal mo hindi lamang ang kaniyang mga kalakasan bagkus mas dapat pang mahalin at tanggapin ang kaniyang mga kahinaa. Bhie, walang perpekto at alam ko kung saan ang pinangagalingan mo. Alam ko ang lahat ng mga pinagdaanan mo kaya hindi mo sa akin dapat ihi
CHAPTER 106“Bale yung kabilang Mall diyan, sinusubukan ko pang bilhin dahil nga palugi naman na yata sila. Nang pumasok ako kokonti na lang kasi yung stalls. Baka pwede nating gawing karagdagang parking lot.”“Ho? Ibig sabihin Dad, ibebenta na sa atin ‘yan?”“Well hindi pa sigurado pero iniisip ko na magagamit ko ang charm mo at masusubukan natin ang convincing power mo sa may-ari kung paano mo mabibili ‘yang maliit na mall na ‘yan para mapasa-atin?”“Sigurado kayo? Ako talaga ang makikipag-usap sa may-ari?”“Kayo nang Nanang mo ang inaatasan kong haharap tutal naman sa inyo naman itong Mall na ito e.”Huminga ako ng malalim. Pinagmasdan ko ang Mall na iyon. Bumalik lahat ang araw na pumasok ako diyan na hiyang-hiya at ignorante. Isang kabataang babae na mahirap at minahal ng isang mayamang lalaki na hindi niya ito ikinahiya. Kung ako ang bibili sa pag-aaring iyan nina Jinx, ibig sabihin, magkakaharap kami ng kanyang mga magulang. Hindi pa man nangyayari ay alam ko na ang aking mga s
Chapter 107 “May problema si Nanang bhie?” tanong ni Jake nang sumakay ako. “Problema niya kung paano raw niya kakayanin ang pagpapatakbo sa Mall. Nagugulat kasi siya. Nalulula at naiintindihan ko naman siya.”“Oo nga ‘no sana pala kinausap ko muna.”“Okey na, naipaliwanag ko na sa kanya na nandito naman ako.”“At may mga pinagkakatiwalaan naman kami ni Daddy na kukuning tutulong sa inyo.” Ginagap niya ang palad ko. Inginuso niya si Juvie na tahimik sa harap ng sasakyan. Waring sinasabi ni Jake na kausapin ko ang dati kong kaklase. Makipagkumustahan.“Juvie, kumusta pala?” pagbabasag ko sa katahimikan ni Juvie na palingon-lingon. Halatang bumubwelo lang kanina pa.“Heto may tatlo nang anak.”“Talaga? Sinong nakatuluyan mo? Kilala ko ba?”“Si Jayson.”“Naging kayo ni Jayson? Asawa mo na si Jayson ngayon?”“Oo, di ba? Ex mo ‘yon?” tumingin siya kay Jake. Tinakpan niya ang bibig niya.”Me and m pahamak mouth. Sorry po, Sir.”“Its okey Juvie, ano ka ba. Magkuwentuhan kayo. Huwag ninyong
Babalik ako rito kung ganap na akong doktor. Tutulong ako sa mga maysakit. Hindi man sila naging mabuti sa akin noong walang-wala ako. Gusto kong maging huwaran sa mga kabataan. Kailangan malaman nila ang aking mga pinagdaanan. Magiging inspirasyon ako sa kanila lalo pa’t nakikita ko sa mga batang naroon na gandang-ganda sila sa akin. Humahanga sila sa akin at marahil sa mga panahong iyon, meron at meron isang batang babae roon ang nagsasabing “I’ll be that girl” na tahimik ko ring sinasabi noong bata ako sa mga babaeng nakikita kong maganda, matagumpay at mayaman.Limang araw na lang noon graduation ko na nang sinabi sa akin ni Jake na pupunta na kami sa kuwarto para manood ng paborito naming mga Romantic Comedy movies. Masaya na kaming nanood noon. Sinusubuan ko pa nga siya ng ginayat kong apple nang bigla na lang siyang pumikit. Huminga ng malalim.“Bhie, pasuyo lumabas ka muna dito sa kuwarto kahit ilang oras lang. please!”Alam kong may mali at inaatake siya ng sakit niya.“Bhie