Chapter 107 “May problema si Nanang bhie?” tanong ni Jake nang sumakay ako. “Problema niya kung paano raw niya kakayanin ang pagpapatakbo sa Mall. Nagugulat kasi siya. Nalulula at naiintindihan ko naman siya.”“Oo nga ‘no sana pala kinausap ko muna.”“Okey na, naipaliwanag ko na sa kanya na nandito naman ako.”“At may mga pinagkakatiwalaan naman kami ni Daddy na kukuning tutulong sa inyo.” Ginagap niya ang palad ko. Inginuso niya si Juvie na tahimik sa harap ng sasakyan. Waring sinasabi ni Jake na kausapin ko ang dati kong kaklase. Makipagkumustahan.“Juvie, kumusta pala?” pagbabasag ko sa katahimikan ni Juvie na palingon-lingon. Halatang bumubwelo lang kanina pa.“Heto may tatlo nang anak.”“Talaga? Sinong nakatuluyan mo? Kilala ko ba?”“Si Jayson.”“Naging kayo ni Jayson? Asawa mo na si Jayson ngayon?”“Oo, di ba? Ex mo ‘yon?” tumingin siya kay Jake. Tinakpan niya ang bibig niya.”Me and m pahamak mouth. Sorry po, Sir.”“Its okey Juvie, ano ka ba. Magkuwentuhan kayo. Huwag ninyong
Babalik ako rito kung ganap na akong doktor. Tutulong ako sa mga maysakit. Hindi man sila naging mabuti sa akin noong walang-wala ako. Gusto kong maging huwaran sa mga kabataan. Kailangan malaman nila ang aking mga pinagdaanan. Magiging inspirasyon ako sa kanila lalo pa’t nakikita ko sa mga batang naroon na gandang-ganda sila sa akin. Humahanga sila sa akin at marahil sa mga panahong iyon, meron at meron isang batang babae roon ang nagsasabing “I’ll be that girl” na tahimik ko ring sinasabi noong bata ako sa mga babaeng nakikita kong maganda, matagumpay at mayaman.Limang araw na lang noon graduation ko na nang sinabi sa akin ni Jake na pupunta na kami sa kuwarto para manood ng paborito naming mga Romantic Comedy movies. Masaya na kaming nanood noon. Sinusubuan ko pa nga siya ng ginayat kong apple nang bigla na lang siyang pumikit. Huminga ng malalim.“Bhie, pasuyo lumabas ka muna dito sa kuwarto kahit ilang oras lang. please!”Alam kong may mali at inaatake siya ng sakit niya.“Bhie
Nakaligo na ako pagbaba ko. Halos sabay-sabay silang sumigaw ng Congratulations pagbaba ko sa hagdanan. Kinukunan ni Jake ang lahat. Masayang-masaya si Nanang. Hindi ganoon ang saya niya noong nabuntis ako ni Jinx. Ngayon, nakita ko yung kampante siya at masaya para sa amin ni Jake. Lumapit din si Daddy at niyakap niya ako ng mahigpit. Napapaluha na naman dahil alam niya at sigurado niyang may mini-Jake na bubuo muli sa aming buhay.Pagkaraan ng kasiyahan ay kinausap ako ni Doctor Jenny. “Bilib ako sa galing mong doktora, Khaye.”“Hindi pa naman ako doktora dok.”“Pero ikaw na ang nagre-reseta at bumibili sa gamot niya, ikaw ang nag-aalaga sa kanya. Happy ako kasi itong buwan na ito ang taning na ibinigay ng mga US Doctors sa kanya pero tignan mo, malusog, malakas at parang wala na siyang nararamdaman maliban na lang sa pasumpong-sumpong na pagsakit ng kanyang ulo.”“Sana nga Dok, magtuluy-tuloy na. Sana meron nga po talagang himala ang Diyos sa kanya.”“Sana nga lalo na ngayon alam
CHAPTER 110Tumayo ang lahat at nagpalakpakan. Narinig ko ang sigaw ni Jake na alam kong proud na proud sa akin. Umupo muli ang lahat nang kinuha na sa akin ang mikropono ng master of ceremony. Ngunit nanatili si Jake na nakatayo at lumuha. Hindi magkamayaw sa kanyang pagpapalakpak.Alam kong may kahinaan na rin naman si Jake ngunit pinilit pa rin niyang sumama para makita niya akong aakyat sa entablado at tanggapin ang diplomang noon ko pa pinangarap na makamit. Alam kong kinakaya niya ang lahat. Ipinapakitang masigla siya at malakas. Ilang beses ko kasing nakita na para siyang hapong-hapo na. Patagong tinitiis ang pag-atake ng kanyang sakit. Hindi ko ipinapahalata iyon na alam ko. Ipinapakita ko sa kanya na hindi koi yon ramdam. Hindi ko kunyari alam.Lahat nasa kamay ko na. Lahat ng pangarap ko ay nasa akin na, maliban sa taong mahal ko. At siya… siya pa na pinakamalahaga sa lahat ng aking pangarap ang alam kong napipintong mawawala sa akin. Kaya nga yung tagumpay ko ngayon, parang
CHAPTER 111.Nag-toothbrush muna at itinali ko ang mahaba kong buhok. Tinignan ko ang sarili ko sa salamin. Sa kabila ng mga pagsubok, maganda pa rin naman ako at kahit buntis, seksi. Kailan kaya tuluyang lolobo ang tiyan ko? Naalala ko ang sana ay panganay namin ni Jinx? Kung hindi sana ganoon ang nangyari sa akin malaki na kaya siya ngayon? Kung pinanindigan ako ni Jinx at hindi ganoon ang ginawa ng Mommy niya sa akin, ano kayang buhay namin ni Jinx? Paniguradong inaapi pa rin ako ng Mommy niya. Baka nauwi rin sa hiwalayan dahil hindi kaming handang dalawa. Baka madalas rin kaming mag-away dahil sa hindi ako tanggap ng pamilya niya. Ngayon ko naiitindihan na may purpose ang Diyos kung bakit nangyari ang lahat ng iyon. Nahihiya ako ng mga panahong tinatanong ko ang Diyos kung bakit niya ako ng mga pagsubok na iyon noon. Ngayon, malapit na akong maging isang doktor, bagay na hindi sana mangyayari kung nag-asawa ako ng maaga.Isinuot ko ang aking salamin nang masipat kong walang dumi
Chapter 112Kailangan kong ipakita sa lahat na anak nga ako ng tatay ko. Attentive, smart and sociable. Ang mga bisita ni Daddy ngayon ay ang mga connections niya sa business world. Kailangan kong aralin ng mabilisan dahil kanino ba maiiwan ang lahat ng ito kundi sa akin? Hindi ko dapat biguin si Daddy. Hindi dapat masayang ang kanyang pinagpaguran. Sa gabing iyon na rin sinabi ni Daddy na magpapakasal na sila ni Nanang. Invited ang lahat ng malalapit at gusto niyang intimate lang at limitado ang bisita. Ang mahalaga lang naman ay ang makasal na sila sa wakas at matupad ang pangarap ni Nanang na maging legal at buo kaming pamilya. Naluluha ako para kay Nanang noon. Alam kong isa na lang ang kulang at alam kong malapit na rin iyon matupad. Ang makita at makasama niya ang pamilya niyang tumakwil sa kanya nang ipinagbuntis niya ako. Madalas kong nililingon si Jake sa tabi ko. Nakahawak ako sa braso niya. Nakikipag-kuwentuhan naman siya sa mga bisita. Tumatawa kapag may nakakatawa. Binab
Chapter 113 Dahil kami lahat ay abala sa pagtutulungan sa pagbubukas na rin sa susunod na buwan sa aming Mall ay tumira na kami sa Tuguegarao. May bahay na napatayo si Daddy doon dahil gusto ni Nanang na doon daw kami tumira. Sa Tugueagarao na muna kaming tumira lahat sa bahay na regalo ni Daddy kay Nanang sa isang burol sa Carig kung saan tanaw ang buong Tuguegarao. May kalakihan rin naman ito. May pool, may garden at may maluwang na farm. Iyon ang gusto ni Nanang na buhay. Hindi ang buhay sa syudad. Lahat ng gusto ni Nanang ibinibigay naman ni Daddy. Isa pa, gusto rin kasi ni Jake ang preskong hangin doon. Gusto niyang nakikita ang paglubog at pagsikat ng araw. Ang mamingwit ng isda sa aming palaisdaan. Ang mamitas ng bunga ng mga prutas at gulay. Isang simpleng buhay na malayo sa kanyang kinalakhan. Nasabi ko na rin kay Daddy at Nanang sa balak kong pagpapakasal kay Jake. Bago sana tuluyang lumobo ang tiyan ko at habang kaya pa niya ay magpapakasal na kami. Masaya namang sumang-ay
“Go ahead, just call my Dad.” “Dad? Kanin aka pa Dad ng Dad e hindi naman bagay. Ang kapal naman ng mukha mong tawaging Dad ang isa sa mga pinakamayaman sa buong bansa? Isa kang mapagpanggap. Kaya kung kaya mong bilugin ang anak ko noon, kaya mong bilugin ang lahat dahil sabi nga nila matalino ka.” “Oh thanks for the compliment.” “Bitch, that is not a compliment.” “Well, nakausap mo na ba ang Daddy ko? Hindi pwedeng pinaghihintay si Nanang nang ganito. Baka kawawa ka lang kapag ‘yan napuno at nagalit. Ingat ka.” “At anong meron diyan sa disgrasiyada at magsasaka mong Nanang para mauto ang kagaya ni Manny?” nangangatal siyang nakatingin sa kanyang cellphone. Gusto niyang kausapin si Daddy para malaman ang totoo. “Nakapatay lang naman siya. At baka ikaw na ang isusunod niya. Ingat ka, matakot ka kanya lalo na wala ka pa naman yatang bodyguard ngayon.”Pananakot ko. Nakita kong lalo siyang nataranta sa pagt
Alam kong tuluyan na siyang namaalam. Hindi na namin siya ini-revive. Hindi na namin pa pwedeng pigilan dahil alam naming lahat na pagod na pagod at hirap na hirap na siya.Pinagmasdan ko siya. Humagulgol ako at para maibsan ang naipong pagdadalamhati sa dibdib ko ay buong lakas kong isinigaw ang pangalan niya….“Jakeeeee!!!!”Sa burol walang patid ang pagdating ng mga gustong makita siya. Hindi ko siya iniwan. Lagi ako sa tabi ng kaniyang kabaong. Hindi ko pansin ang ikot ng lahat. Hindi ko din pansin ang pagdating at pag-alis ng mga nakidalamhati. Masyado akong natamaan sa pangungulila. Akala ko kasi kaya ko na. Akala ko rin matatanggap ko ang pagpanaw niya pero hindi pala ganoon kadaling tanggapin ang sakit na iwan ka ng mahal mo dahil kailangan na niyang mauna. Naroon si Jinx sa tabi ko. Hindi niya ako iniiwan. Nagdadala ng pagkain na hindi ko ginagalaw. Pinipilit akog uminom. Sinusubukang kausapin ngunit walang kahit anong kataga akong maisagot.Hanggang sa dinala na namin si Ja
Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak. Dumating na ang katapusan.Ang halik na iyon ang nagsasabi siya nga, siya pa rin na kahit nasa puso ko si Jake, ay handa ko pa ring tanggapin at lasapin ang sarap ng dating pag-ibig na bumabalik. Hanggag bigla na lamang may biglang kaming narinig na kalabog kung saan. Si Jake. Bumagsak at natumba sa kanyang kinatatayuan. Lahat kami ay nagkagulo. Alam ko na ang ibig sabihin no’n. Dumating na ang aming kinatatakutang lahat.Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak.Mabilis na binuhat ni Jinx si Jake. Dinala ang parang wala nang buhay na katawan ni Jake sa nag-abang na sasakyan. Si Jinx ang nag-drive at dumiretso kami sa hospital. Hawak ko ang palad ni
Muli akong bumalik sa dulo para simulan kasal. Ngayon maluwag na sa puso ko ang lahat. Wala nang itinatagong lihim. Katabi ko na si Nanang at Daddy na naglakad sa isle. Inulit ang kanta ni Moira na tagpuan. Masaya ang puso ko. Walang mali. Walang pangamba. Walang lungkot. Walang takot. Katabi ni Jinx ang kanyang mga magulang na noon ay nakangiti sa akin na naghihintay sa dulo. Nakikita ko ang pagtanggap nila sa akin sa kanilang pamilya. Naroon din si Jake. Lumuluha ngunit banaag ang saya sa kanyang. Hindi ito madali. Mahirap magparaya at magpaubaya ngunit ginagawa niya para sa akin, para sa amin ni Jinx. At tumigil ang mundoNung ako'y ituro moAt hindi ka lumayoNung ako yung sumusukoAt nagbago ang mundoNung ako'y pinaglaban moAt tumigil ang mundoNung ako'y pinili moSiya ang panalangin ko Bineso ako ng Mommy niya at niyakap ako ng Daddy niya. Nakita kong kahit napipilitan ay nagyakapan sina Nanang at Mommy ni Jinx. Alam kong may mga pag-uusapan pa sila at aayusi
Hindi ako nakasagot. Inilahad niya ang kanyang kamay para magpatuloy kami sa aming paglalakad. Hindi ko iyon tinatanggap.Nagkatitigan kami ni Jinx. Lahat ng aming alaala ay bumalik. Muling pumailanlang ang ilang kanta ni Moira. Ang kantang Paubaya. Saan nagsimulang magbago ang lahat?Kailan no'ng ako ay 'di na naging sapat?Ba't 'di mo sinabi no'ng una pa lang?Ako ang kailangan, pero 'di ang mahalHindi ibinababa ni Jake ang kamay niyang nakalahad. Naghihintay na hawakan ko iyon. Puno ng luha ang kanyang mga mata. Humihikbi rin. Daman-dama ko ang sinasabi ng kanta. Ngunit nasa dulo si Jinx. Naghihintay. Umuunawa. Nagtitiis. Nagtitimpi. Nagsasakripisyo para sa kaligayahan ko at kaligayahan ni Jake. Halos sampung taon na pagtitiis. Nag-iisa habang kami ni Jake ang masayang nagsasama at alam niya iyon. Alam niya ang lahat pero nagpaubaya. Saan nagkulang ang aking pagmamahal?Lahat ay binigay nang mapangiti ka langBa't 'di ko nakita na ayaw mo na?Ako ang kasama, pero hanap mo siyaT
“Patawarin mo ako, hindi kita nabalikan agad. Patawarin mo ako dahil hindi kita napangatawanan. Patawarin mo ako kung ngayong kasal mo na lang ako nagpakita.”“Bakit kayong dalawa ay humihingi ng tawad sa akin? Ano ito? Kay Jinx alam kokung bakit pero sa’yo Jake? Hindi ko alam kung anong nagawa mong mali para humingi ka sa akin ng tawad.”“Khaye, ipagtatapat ko na lahat.”“Sige sabihin mo sa akin ang lahat. Makikinig ako.”“Nang umuwi si Jinx para hanapin ka at hindi ka niya nahanap sa probinsiya, dumaan sa bahay. Sa kanya ko nalaman ang lahat ng kanyang masakit na pinagdadaanan. Nagsabi siya sa akin, nagmakaawa na sana hanapin kita o baka nakita na kita. Gusto ka kasing mahanap. Gusto ka nIkinuwento niya sa akin ang tungkol sa inyo at lahat ng paghihirap niya mahanap ka lang. Gusto sana niyang makita ka bago pa man sana siya babalik sa America. Nang nakita ko ang picture mo, nagulat ako. Nakita na kita noon sa UP e. Ikaw ang dahil kung bakit doon ko gustong mag-enrol. Ikaw ang dahila
At nakita kita sa tagpuan ni BathalaMay kinang sa mata na di maintindihanTumingin kung saan sinubukan kong lumisanAt tumigil ang mundoNung ako'y ituro moSiya ang panalangin koNang naibaba ang puting harang ay nakita ko si Jake. Nakangiting nakatitig sa akin. Hindi siya nagulat. Hindi iyon ang inaasahan ko sa kanya. Para bang alam na niya. Napaluha siya. May katabi siyang lalaki na nakatalikod. Iyon na marahil ang pinalabas ni Daddy na siyang ikakasal. At hindi di mapaliwanagAng nangyari sa akinSaksi ang lahat ng talaSa iyong panalanginSi Jake, si Jake ang pinili kong una kong pakakasalan. Siya dapat ang iniisip ko at hindi si Jinx. Kaya nga mabilis kong pinunasan ang luha ko at nagpatuloy ako sa paglalakad palapit sa lalaking kasama kong nagdadasal para mapahaba pa ang kanyang buhay at nang magsasama pa kami ng matagal.Pano nasagot lahat ng bakit?Di makapaniwala sa nangyariPano mo naitama ang tadhana?Nang itaas kong muli ang aking paningin. Humarap na ang kaninang nakat
Isang masarap na halik ang ikinintal niya sa aking labi at mahigpit na yakap habang hinahaplos niya ang likod ko. Pagkatapos ang mahigpit na yakap niyang iyon ay masuyo din niya akong tinitigan at hinaplos haplos ang aking pisngi. “Mahal kita, mahal na mahal kita. Lagi mong tandaan ‘yan babe. Lagi mong iisipin na ang lahat ng aking gagawin ay para sa’yo. Maaring ito na ang huli nating pagtatalik, maaring hindi na kailan man mauulit ngunit babantayan kita. Patuloy kitang pagmamasdan. Hangad ko ang iyong kaligyahan sa nalalabi mo pang taon sa lupa. Gawin mong masaya ang bawat sandali kasama ng ating anak. palakihin mo siya ng may takot sa Diyos. Ikaw na lang ang bahalang magkuwento sa kanya kung sino ako. Ikaw na lang ang bahalang magpakilala sa kanya sa akin kapag kayo ay dadalaw sa akin puntod.” “Huwag ka namang magsalita ng ganyan please? Huwag muna.”“Mangyayari na’yon bhie. Habang kaya ko pang sabihin ang lahat. Sinasabi ko na sa’yo. Hinahabilin. Ibinabalik sa tunay sa’yong nag-ma
Habang kinakanta ko ay bumabalik ang lahat sa akin at alam kong siya rin. Nanginginig ang kamay niyang nagbi-video sa akin. Hindi ko napigilang hindi maiyak habang kinakanta ko iyon lalo pa’t nakangiti ring umiiyak ang mahal kong nakamasid sa akin. Alam kong iyak iyon ng sobrang kaligayahan dahil sa kabila ng pagsubok, sa kabila ng dapat noon pa siya bumigay dahil sa sakit niya ay buo pa rin kaming dalawa hanggang ngayon.If I could be the perfect man in your eyes I would give all I'm worth to be a part of your life I could promise the world but it's out of my hands I can only give you everything I haveBatid kong pinakamalaking bahagi ng buhay namin ang isa’t isa. Hindi man siya ang aking first love pero para sa akin, he is my greatest love. Masaya ako kasi ako ang first love niya, greatest and last love niya. Napakaimposible na ako lang ang naging babae sa buhay niya ngunit alam ko iyon at sigurado ako. Totoo pa lang may kagaya niya. Lalaking tapat magmahal. Lalaking hindi sumusu
“Sige ho. Magpahinga na muna kayo. I’ll just advise you na lang po kung kailan kayo pwede nang ma-discharge. Tatawagin ko na ho si Tito para masamahan kayo at mabantayan kayo dito sa loob. May mga nurses po ako at doctors na titingin, tingin pa rin ho sa inyo.” Huminga ako ng malalim. Parang napakagaan sa dibdib. Sa tinagal-tagal ng panahon parang ngayon lang ako lumaya. Malaya sa galit. Malaya sa hinanakit. Malaya sa paghihiganti. Nang buksan ko na sana ang pinto ay bigla niya akong tinawag. “Dok Khaye, Dok…” garalgal ang boses niya. Nilingon ko. Itinaas niya ang kanyang kamay. Parang gusto niya akong kamayan. Tinanggap ko ang kanyang palad. Ibang Mrs. Castro ang nakikita ko. Hindi na siya yung dating matapang. Isang Mrs. Castro na nahihiya. “May kailangan ho ba kayo?” Tumayo ako sa gilid ng kanyang kama. Ginagap niya ang isa ko pang kamay. Parang may kung anong dumaloy sa