Chapter 39 “Kaya mo ba?” tanong niya sa akin. Huminga ako nang malalim. Kailangan kong kayanin. Unang pagkakataong gawin ko ito at hindi ko alam kung paano pero bahala na. Para kay Jinx. Para sa aking prinsipe, maninikluhod ako sa kanyang trono. Nang una nabibilaukan pa ako ngunit sinikap kong pagbutihin lalo pa't sinasabi naman niya kung masakit at may nasabit. Hanggang sa ang pagrereklamo niya ay napalitan ng halinghing na nauwi sa makamundong pagmumura. Alam kong nakuha ko na ang kiliti niya. Napag-aralan ko na ang bawat ritmo gusto niya. Hanggang sa bigla na lang niya akong hinawi at pinahiga. Siya na ang nasa ibabaw ko. Naramdaman ko na lamang ang dahan-dahang pagpasok ng kanyang pagkalalaki sa aking pagkababae. Iyon na ang hudyat na aangkinin na nga niya ako ng buum-buo. Hindi ko alam pero nasasaktan ako sa una. Napakagat ako sa aking labi habang pinagmamasdan niya ang aking mukha. Napaluha ako sa hapdi at ramdam ko ang pagkapunit ng aking pagkabirhen. Tumigil siya sandali. Ma
CHAPTER 40Bumukas ang pinto. Dahil nakatapis lang ako ng tuwalya ay mabilis kong hinawakan ang tuwalya at baka mahulog.“Ipatong na ninyo sa mesa yung almusal Manang. Pakisabi na rin kay Manong Julian na pakiayos na ang sasakyan ha? Aalis kami ni Khaye.”“Sige po sir.” Tinignan muna ako pababa at pataas ang tinawag ni Jinx na Manang bago niya dahan-dahang itinulak papasok ang dala niyang pinaglagyan ng pagkain. Ipinatong niya ang agahan namin sa mesa. May kasunod pang pumasok na dalawang babae na siyang mabilis na nag-set up sa mesa. May kung anu-anong mga dala sila na ipinatong sa tabi ng mga pinggan. Nang mailapag nila ay nakangiting lumabas ang dalawang babae at si Manang na lang ang naiwan na naglagay sa kung anu-anong napalaraming pagkain.“May kailangan pa ba kayo sir?’“Okey na Manang. Salamat po.”Bago lumabas ng kuwarto si Manang ay muli naman akong tinignan pataas pababa na para bang sinusukat niya ang aking pagkatao.“Bakit ganoon tumingin si Manang sa akin?” tanong ko nan
Chapter 41 “Take this para kay Tita.” Kinuha ko ang ibinigay niyang mga pagkain. “Kung nandiyan siya let me know para kausapin ko siya at makahingi ako ng dispensa ha?”“Paano yung mga gamit ko?”“I’ll take them na lang. Babalik ka naman dito hindi ba?”“Oo nandiyan man o wala si Nanang.”“Okey then dito na lang muna ako.”“Oyy Khaye! Galit na galit ang Nanang mo? Bakit daw hindi ka umuwi kagabi?” sigaw ng kapitbahay namin pagakabukas ko pa lamang at pababa ako sa sasakyan ni Jinx. Napatingin tuloy si Jinx sa akin.“E, paano uuwi eh inuwi na nga ng mayamang lalaki,” sagot ng tsismosa naming kapitbahay. Hindi na lang ako umimik ngunit ngumiti ako sa kanila.“Ang ganda mo sa suot mo Khaye. Baka naman may kapatid ‘yan. Yung sinasabi ko sa’yo, ireto mo naman ang anak ko oh, si Budang.”Hindi na lang ako sumagot.Tinungo ko an gaming bahay bitbit ang bigay ni Jinx. Pumanhik ako sa bahay. Nasa dulong hagdan na ako nang biglang may sumipa sa akin. Dahilan para mahulog ako sa hagdanan.“Mala
Chapter 42“Tanghali na, ngayon ka lang umuwi?”“Tita ako ho ang may mali. Ako ho ang dapat ninyong kagalitan.”“Pasensiyahan na tayo Jinx ha, pero anak ko ang gusto kong kausapin. Sinira mo ang usapan natin. Nangako ka kagabi na ihahatid mo si Khaye pagkatapos ng JS niyo. Huwag mong sabihing ngayon lang natapos ang JS?” “Pasensiya na ho talaga kayo tita. Sa bahay na nagpalipas si Khaye kagabi.” “Hindi iyon ang usapan natin kagabi kaya pumayag akong mauna nang umuwi. Nangako ka sa akin na ihahatid mo siya pagkatapos na pagkatapos ng JS.”“Patawad po. Iyon ho ang pagkakamali ko.”“Alam mo Jinx, si Khaye lang ang tangi kong yaman. Siya lang ang tanging meron ako kaya ganoon ko na lang siyang iniingatan. Nagtiwala ako sa’yo dahil nangako ka. Pinagbibigyan kita pero mukhang umaabuso ka.” “Sorry Tita. Sana…” “Puwede ka nang umuwi.”“Ho?’“Malinaw naman ang sinabi ko hindi ba? Sabi ko, pwede ka nang umuwi.”“Sana huwag ninyong
CHAPTER 43 “Wala ho. Si Nanang naman e, kung anong pinagsasabi.”“Bakit masama ba?”“Bakit naman namin gagawin ho iyon?” hindi ako makatingin kay Nanang ng diretso. “Tumingin ka sa akin at sabihin mo sa akin na wala kayong ginawa.” Napalunok ako. Kailangan kong manindigan na wala. Tumingin ako kay Nanang para sabihing wala kahit sa loob-loob ko ay kinakabahan ako. “Wala ho. Wala kaming ginawa.” “Mabuti naman. Ako ha, nagtitiwala ako sa’yo Khaye. Huwag na huwag mong sirain ang tiwala ko sa’yo.”“Anong mga ‘tong dala mo?”“American breakfast ho. Ipinagtabi kayo ni Jinx.”“May Americano sa kanila?”Kahit pinigilan ko ang sarili ko e natawa pa rin ako.“American breakfast ko. Agahan ng mga Americano.”“Oh di ‘yon nga. Bakit mag-aagahan ng Americano.”“Basta agahan lang ho ‘yan. Agahan ng mga mayayaman. Wala hong Americano sa kanila, Nang.”“Ikaw, tinatanong kang maayos tumatawa ka.”“Kainin na lang ho ninyo ba
Chapter 44Dahil malakas naman siya sa aming Principal, paniguradong papasa pa rin naman siya kaya hindi ko na pinproblema pa iyon. Nami-miss ko lang talaga siya. Sobrang miss na miss lalo pa’t hindi ko naman din siya makausap kahit sana sa cellphone lang. Ako at siya lang naman kasi ang may cellphone sa school. May cellphone man si Jayson ngunit kaaway na ang turing niya sa akin. Ang isang linggo ay naging dalawang linggo. Nalulunod na ako sa pagkasabik. Ang hirap na sa akin ang matulog sa gabi. Yung pagkasabi nauwi sa pagtatampo. Oo, nagtatampo na ako na hindi man lang siya sumilip sa akin. Hindi rin siya pumunta sa bahay para bisitahin ako. Minsan naiinis na rin ako sa sarili ko na masyadong naapektuhan. Tama si Nanang, naadik na nga yata ako sa aking kasintahan.Pangatlong Linggo nang biglang may kumalabit sa akin habang kumakain ako ng tanghalian ko sa silong ng mangga. Hindi na kasi ako umuuwi dahil malayong lakaran kaya naman nagbabaon ako.“Na-miss mo ako?” nakatawa siya.Sin
Chapter 45 Dala ko ang aking mga ibebenta ay nagtungo ako sa bayan. Naglagay na rin ako ng pamalit kong damit. Iniisip kong kay Ate Precious na lang ako magpalit ng damit. Sana siya pa ang may pwesto doon. Sana maalala pa niya ako.Si Nanang naman ay piumunta sa bukid at maghapon ang tanggap niyang trabaho. Nagbaon na rin siya kaya alam kong pwede akong umuwi ng kahit hapon na. Kailangan lang na mas mauna akong makarating sa kanya sa bahay. Nang makarating ako sa tapat ng saloon ni Ate Precious ay sarado pa. Matagal na siyang hindi ko nakikita. Bata pa ako noon pero tandang-tanda ko pa rin ang mga naitulong niya sa akin. Siya ang nagturo sa akin kung paano magsulat ng pangalan ko at magbilang. Tinulungan rin niya akong bumili ng aking pangangailangan. Inilatag ko ang mga paninda kong gulay. Kailangang maibenta ko lahat ng ito bago pa man masundo ako ni Jinx. Kokonti na lang ang paninda ko nang naisipan kong i-text na si Jinx kung nasaan ako. Alas otso n
Chapter 46“Hindi ako ang nagsabi sa kanila ng kahit ano, si David, siya ang alam mon a, nagbabalita ng lahat ng nangyayari rito. And of course si Manang.” bulong niya.“Anong binubulong mo, anak?”“Wala Mom, sabi ko, relax lang siya kasi ninenerbiyos si Khaye sa inyo e.”“Naku Khaye, relax. Okey, come on, anak. I’ll introduce you to everybody.” Hinawakan ng Mommy niya ang kamay ko. Ako pala anng sinabihan niya ng anak. Ninenerbiyos ako nang inilalayo niya ako sa boyfriend ko. Iniisip ko kasi ang mga mother in law na sobrang matapobre. Baka ito na yung panahon na ipapahiya niya ako. Ito na yung sandali na sasabihin niyang hindi ako bagay sa kanya at sa kanilang pamilya. Kaya hindi ko mabitiwan ang palad ni Jinx. Ayaw kong maghiwalay sana kami kung maari.“Mom, saan ba kasi ninyo siya dadalhin?”“E, saan ba sa tingin mo kami pupunta?”Ngumiti si Jinx sa akin. “Sige na, sumama ka muna kay Mommy. Just let me know if you feel uncomfortable o may narinig kang hindi mo gusto, okey?”Tumang