Chapter 45 Dala ko ang aking mga ibebenta ay nagtungo ako sa bayan. Naglagay na rin ako ng pamalit kong damit. Iniisip kong kay Ate Precious na lang ako magpalit ng damit. Sana siya pa ang may pwesto doon. Sana maalala pa niya ako.Si Nanang naman ay piumunta sa bukid at maghapon ang tanggap niyang trabaho. Nagbaon na rin siya kaya alam kong pwede akong umuwi ng kahit hapon na. Kailangan lang na mas mauna akong makarating sa kanya sa bahay. Nang makarating ako sa tapat ng saloon ni Ate Precious ay sarado pa. Matagal na siyang hindi ko nakikita. Bata pa ako noon pero tandang-tanda ko pa rin ang mga naitulong niya sa akin. Siya ang nagturo sa akin kung paano magsulat ng pangalan ko at magbilang. Tinulungan rin niya akong bumili ng aking pangangailangan. Inilatag ko ang mga paninda kong gulay. Kailangang maibenta ko lahat ng ito bago pa man masundo ako ni Jinx. Kokonti na lang ang paninda ko nang naisipan kong i-text na si Jinx kung nasaan ako. Alas otso n
Chapter 46“Hindi ako ang nagsabi sa kanila ng kahit ano, si David, siya ang alam mon a, nagbabalita ng lahat ng nangyayari rito. And of course si Manang.” bulong niya.“Anong binubulong mo, anak?”“Wala Mom, sabi ko, relax lang siya kasi ninenerbiyos si Khaye sa inyo e.”“Naku Khaye, relax. Okey, come on, anak. I’ll introduce you to everybody.” Hinawakan ng Mommy niya ang kamay ko. Ako pala anng sinabihan niya ng anak. Ninenerbiyos ako nang inilalayo niya ako sa boyfriend ko. Iniisip ko kasi ang mga mother in law na sobrang matapobre. Baka ito na yung panahon na ipapahiya niya ako. Ito na yung sandali na sasabihin niyang hindi ako bagay sa kanya at sa kanilang pamilya. Kaya hindi ko mabitiwan ang palad ni Jinx. Ayaw kong maghiwalay sana kami kung maari.“Mom, saan ba kasi ninyo siya dadalhin?”“E, saan ba sa tingin mo kami pupunta?”Ngumiti si Jinx sa akin. “Sige na, sumama ka muna kay Mommy. Just let me know if you feel uncomfortable o may narinig kang hindi mo gusto, okey?”Tumang
CHAPTER 47Bubuka pa lang sana uli ang bibig ng Daddy ni Jinx nang biglang sumingit si Jyles, ang pinsan ni Jinx.“Tito ako na ho. Ako na ho ang bahala sa girlfriend ni insan.”Huminga ng malalim ang Daddy ni Jinx. Halatang pinipigilan lang niya ang sarili niyang magalit.Huminga ako ng malalim. Nanginginig.“Khaye, anong yung ginawa mo?”“Tumulong. Mali ba ang tumulong sa pagliligpit? Sa amin kasi uso ang bayanihan.” Huminga siya ng malalim. Tumingin sa paligid saka siya tumingin sa akin.“Alam ko, ganoon sa inyo. Ganoon rin naman sa amin. Kasi ako, I mean, kaming pamilya ang parang pinakamahirap sa lahat sa kanila kaya bihira akong um-attend ngganito. Kung hindi lang kay Jinx, wala ako dapat dito ngayon. Pero Khaye, kahihiyan sa kanila na bilang bisita ay gagawa ka ng trabahong nakalaan sa mga katulong lang. Guest ka rito at hindi binayaran para maghugas ng pinggan. Okey lang sana kung parang bisita ka lang na hindi girlfriend ni Jinx. Kaya lang kasi girlfriend ka ng anak nila, girl
Chapter 48“Wait. I have this place na alam kong magugustuhan mo. I am sure na kapag lulubog ang araw ma-mesmirize ka. Gusto kong matupad ang pangarap kong ito and you know what? You will make this dream come true.”“Sige, sasama muna ako pero ihahatid mo rin ako agad mamaya ha?”“I will, basta sasama ka muna sa akin.”“Sige. Deal.”“Magpapaalam muna tayo kina Mommy at Daddy dahil hindi na tayo babalik dito. Ihahatid na kita after nito sa inyo.”“Thanks for coming Khaye. I hope you did enjoy the party, I mean your party.” wika ng Mommy ni Jinx nang bineso niya ako. Nakahawak pa siya sa aking mga kamay. Kitang-kita sa kanyang mukha ang kabaitan at pagtanggap.“Salamat din ho tita at tito sa pagtanggap. Na kahit po ganito lang po ako ay tinanggap ninyo ako ng buum-buo para kay Jinx.”“Ang gusto ng anak namin ay gusto na rin namin. Kaya huwag kang mag-alala, nandito lang kami para sa inyo.”“Salamat po.”“Bye Khaye. Till we meet again.”“Jinx ingat sa pagmamaneho ha? Dapat yung sasakyan
Chapter 49“Patawarin mo ako Nang. Hindi na ho mauulit.” Humihikbi na ako. Alam ko sa sarili kong mabigat ang kasalanan ko kay Nanang. “Hindi na talaga mauulit dahil mula ngayon, hindi na muna kayo maaring magkita ni Jinx. Hindi na kita papayagang umalis ng bahay na hindi ako kasama maliban na lamang sa pagpasok mo sa paaralan. Bahay paaralan ka lang. Bibilinan ko ang mga kapitbahay na titignan-tignan ka sa school kung kasama mo o nakakausap si Jinx dahil kung magmamatigas ka, itigil mo na lang ang pag-aaral. Kalimutan mo na lang ang pangarap mong makatapos. Mag-asawa ka na lang kung gusto mo kaysa ganitong niloloko mo lang ako.”“Sige po. Huwag na rin ho kayong mag-alala kay Jinx. Magbabakasyon po silang buong pamilya sa mga bakasyunan sa Pilipinas saka sila babalik ng America. Ibig sabihin Nang, ito yung huling araw na magkasama muna ako. Matagal ho siyang hindi ko makikita.”Huminga ng malalim si Nanang. Tinignan niya ako. Sandaling katahimikan. Pumunta sa kusina. “Kakain k aba o
Chapter 50“Okey ka lang ba anak? Kanin aka pa natatahimik ah. May problem aba?”“Wala ho Nang.”Bumuntong-hininga si Nanang. “Kung hindi ka pa handang magsabi tandaan mo na Nanang mo ako at pwede mong sabihin lahat. Magagalit man ako pero sa huli, mangingibabaw pa rin ang pagiging ina ko sa’yo.”“Salamat po Nang.” Garalgal ang boses ko. Tumalikod ako.“Hindi pa umuuwi ang tatang mo, ilang araw na. Ngunit okey lang, Mas tahimik ang buhay natin ngayon na wala siya.”“Oo nga po Nang. Ano na kaya ang nangyari kay Tatang.”“Oo nga e. Kahit papaano ay kinakabahan pa rin naman ako. Sana lang walang nangyari sa kanya, sana nasa mga kapatid at kamag-anak lang niya sa ibayo.” wika niya habang nagpapalit siya. “Noong isang araw nakita ko siya sa bahay nong kasama niyang manginginom, yung si Berto. Doon natulog sa harap ng bahay nila. Hindi ko alam kung bakit hindi siya sa atin umuuwi. Baka mapera pa.” Nakapagpalit na siya ng pambukid niyang damit. Hindi ako nagsasalita. Malalim ang aking iniis
Chapter 51Kinuha ko ang pregnancy test ko. Iisa lang ang nasa isip ko noon. Kailangan ko nang puntahan si Jinx. Sana maabutan ko pa siya. Kailangan niyang malaman ang resulta ng aming kapusukan. Kailangan niya itong panagutan. “Oh anong nangyari? Anong resulta?” sunud-sunod na tanong ni Ate Precious. “Positive po ate. Buntis po ako.” niyakap ko siya, Humahagulgol na ako. Hindi na muna siya nagsalita. Hinaplos-haplos niya ang likod ko. Pinapatahan. Lumuwang ang pagkakayakap niya sa akin. Hinarap niya ako at hinawakan niya ang palad ko. “Paano ngayon ‘yan? Alam na ba ng boyfriend mo?” “Hindi pa ho.” “E ano pang hinihintay mo, kung lalaki yan, ipapatuli mo muna o babae man, hihintayin mo munang reregla bago mo sabihin sa ama ng dinadala mo? Sige na, puntahan mo na nang mapag-usapan ninyo kung ano ang dapat ninyong gawin. Dapat dalawa kayong humaharap niyan dahil hindi mo naman ‘yan ginawang
CHAPTER 52 “Ikaw guard, sumama ka muna.” “Sige ho Ma’am.” Ibang Gazebo ang pinuntahan namin, hindi yung Gazebo na nasa gitna ng parang batis na pinagbigyan ni Jinx sa akin ng bracelet. Tahimik kaming sumunod sa isang parang reyna. Nang nasa Gazebo na kami ay itiniklop na ng unipormado pang kasambahay ang payong. “Rita at Dario. Doon muna kayo umupo. Kakausapin ko lang ang ambisyosang babaeng ito.” “Sige ho Ma’am.” Paalam ng dalawa. Sandali pa silang yumuko. Nasaktan ako sa sinabing iyon ng Mommy ni Jinx. Hindi na talaga maganda ang pakiramdam ko. Tama nga ako sa kutob ko. Nagpapanggap lang ang Mommy niya noon. Lumabas rin ngayon ang tunay niyang ugali. “Ikaw maupo ka.” “Opo tita.” “Anong tawag mo sa akin?” “Tita ho…” “Tita?” napangiti siya ng nakakainsulto. “Tita talaga?”“Iyon ho kasi ang sinabi
Alam kong tuluyan na siyang namaalam. Hindi na namin siya ini-revive. Hindi na namin pa pwedeng pigilan dahil alam naming lahat na pagod na pagod at hirap na hirap na siya.Pinagmasdan ko siya. Humagulgol ako at para maibsan ang naipong pagdadalamhati sa dibdib ko ay buong lakas kong isinigaw ang pangalan niya….“Jakeeeee!!!!”Sa burol walang patid ang pagdating ng mga gustong makita siya. Hindi ko siya iniwan. Lagi ako sa tabi ng kaniyang kabaong. Hindi ko pansin ang ikot ng lahat. Hindi ko din pansin ang pagdating at pag-alis ng mga nakidalamhati. Masyado akong natamaan sa pangungulila. Akala ko kasi kaya ko na. Akala ko rin matatanggap ko ang pagpanaw niya pero hindi pala ganoon kadaling tanggapin ang sakit na iwan ka ng mahal mo dahil kailangan na niyang mauna. Naroon si Jinx sa tabi ko. Hindi niya ako iniiwan. Nagdadala ng pagkain na hindi ko ginagalaw. Pinipilit akog uminom. Sinusubukang kausapin ngunit walang kahit anong kataga akong maisagot.Hanggang sa dinala na namin si Ja
Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak. Dumating na ang katapusan.Ang halik na iyon ang nagsasabi siya nga, siya pa rin na kahit nasa puso ko si Jake, ay handa ko pa ring tanggapin at lasapin ang sarap ng dating pag-ibig na bumabalik. Hanggag bigla na lamang may biglang kaming narinig na kalabog kung saan. Si Jake. Bumagsak at natumba sa kanyang kinatatayuan. Lahat kami ay nagkagulo. Alam ko na ang ibig sabihin no’n. Dumating na ang aming kinatatakutang lahat.Tumakbo ako. Iniwan ko si Jinx sa dambana. Kailangan pa rin ako ni Jake. Kahit pa sabihing kasal ako sa kanya, may responsibilidad pa rin ako bilang doktor at sa tunay na Daddy ng aking anak.Mabilis na binuhat ni Jinx si Jake. Dinala ang parang wala nang buhay na katawan ni Jake sa nag-abang na sasakyan. Si Jinx ang nag-drive at dumiretso kami sa hospital. Hawak ko ang palad ni
Muli akong bumalik sa dulo para simulan kasal. Ngayon maluwag na sa puso ko ang lahat. Wala nang itinatagong lihim. Katabi ko na si Nanang at Daddy na naglakad sa isle. Inulit ang kanta ni Moira na tagpuan. Masaya ang puso ko. Walang mali. Walang pangamba. Walang lungkot. Walang takot. Katabi ni Jinx ang kanyang mga magulang na noon ay nakangiti sa akin na naghihintay sa dulo. Nakikita ko ang pagtanggap nila sa akin sa kanilang pamilya. Naroon din si Jake. Lumuluha ngunit banaag ang saya sa kanyang. Hindi ito madali. Mahirap magparaya at magpaubaya ngunit ginagawa niya para sa akin, para sa amin ni Jinx. At tumigil ang mundoNung ako'y ituro moAt hindi ka lumayoNung ako yung sumusukoAt nagbago ang mundoNung ako'y pinaglaban moAt tumigil ang mundoNung ako'y pinili moSiya ang panalangin ko Bineso ako ng Mommy niya at niyakap ako ng Daddy niya. Nakita kong kahit napipilitan ay nagyakapan sina Nanang at Mommy ni Jinx. Alam kong may mga pag-uusapan pa sila at aayusi
Hindi ako nakasagot. Inilahad niya ang kanyang kamay para magpatuloy kami sa aming paglalakad. Hindi ko iyon tinatanggap.Nagkatitigan kami ni Jinx. Lahat ng aming alaala ay bumalik. Muling pumailanlang ang ilang kanta ni Moira. Ang kantang Paubaya. Saan nagsimulang magbago ang lahat?Kailan no'ng ako ay 'di na naging sapat?Ba't 'di mo sinabi no'ng una pa lang?Ako ang kailangan, pero 'di ang mahalHindi ibinababa ni Jake ang kamay niyang nakalahad. Naghihintay na hawakan ko iyon. Puno ng luha ang kanyang mga mata. Humihikbi rin. Daman-dama ko ang sinasabi ng kanta. Ngunit nasa dulo si Jinx. Naghihintay. Umuunawa. Nagtitiis. Nagtitimpi. Nagsasakripisyo para sa kaligayahan ko at kaligayahan ni Jake. Halos sampung taon na pagtitiis. Nag-iisa habang kami ni Jake ang masayang nagsasama at alam niya iyon. Alam niya ang lahat pero nagpaubaya. Saan nagkulang ang aking pagmamahal?Lahat ay binigay nang mapangiti ka langBa't 'di ko nakita na ayaw mo na?Ako ang kasama, pero hanap mo siyaT
“Patawarin mo ako, hindi kita nabalikan agad. Patawarin mo ako dahil hindi kita napangatawanan. Patawarin mo ako kung ngayong kasal mo na lang ako nagpakita.”“Bakit kayong dalawa ay humihingi ng tawad sa akin? Ano ito? Kay Jinx alam kokung bakit pero sa’yo Jake? Hindi ko alam kung anong nagawa mong mali para humingi ka sa akin ng tawad.”“Khaye, ipagtatapat ko na lahat.”“Sige sabihin mo sa akin ang lahat. Makikinig ako.”“Nang umuwi si Jinx para hanapin ka at hindi ka niya nahanap sa probinsiya, dumaan sa bahay. Sa kanya ko nalaman ang lahat ng kanyang masakit na pinagdadaanan. Nagsabi siya sa akin, nagmakaawa na sana hanapin kita o baka nakita na kita. Gusto ka kasing mahanap. Gusto ka nIkinuwento niya sa akin ang tungkol sa inyo at lahat ng paghihirap niya mahanap ka lang. Gusto sana niyang makita ka bago pa man sana siya babalik sa America. Nang nakita ko ang picture mo, nagulat ako. Nakita na kita noon sa UP e. Ikaw ang dahil kung bakit doon ko gustong mag-enrol. Ikaw ang dahila
At nakita kita sa tagpuan ni BathalaMay kinang sa mata na di maintindihanTumingin kung saan sinubukan kong lumisanAt tumigil ang mundoNung ako'y ituro moSiya ang panalangin koNang naibaba ang puting harang ay nakita ko si Jake. Nakangiting nakatitig sa akin. Hindi siya nagulat. Hindi iyon ang inaasahan ko sa kanya. Para bang alam na niya. Napaluha siya. May katabi siyang lalaki na nakatalikod. Iyon na marahil ang pinalabas ni Daddy na siyang ikakasal. At hindi di mapaliwanagAng nangyari sa akinSaksi ang lahat ng talaSa iyong panalanginSi Jake, si Jake ang pinili kong una kong pakakasalan. Siya dapat ang iniisip ko at hindi si Jinx. Kaya nga mabilis kong pinunasan ang luha ko at nagpatuloy ako sa paglalakad palapit sa lalaking kasama kong nagdadasal para mapahaba pa ang kanyang buhay at nang magsasama pa kami ng matagal.Pano nasagot lahat ng bakit?Di makapaniwala sa nangyariPano mo naitama ang tadhana?Nang itaas kong muli ang aking paningin. Humarap na ang kaninang nakat
Isang masarap na halik ang ikinintal niya sa aking labi at mahigpit na yakap habang hinahaplos niya ang likod ko. Pagkatapos ang mahigpit na yakap niyang iyon ay masuyo din niya akong tinitigan at hinaplos haplos ang aking pisngi. “Mahal kita, mahal na mahal kita. Lagi mong tandaan ‘yan babe. Lagi mong iisipin na ang lahat ng aking gagawin ay para sa’yo. Maaring ito na ang huli nating pagtatalik, maaring hindi na kailan man mauulit ngunit babantayan kita. Patuloy kitang pagmamasdan. Hangad ko ang iyong kaligyahan sa nalalabi mo pang taon sa lupa. Gawin mong masaya ang bawat sandali kasama ng ating anak. palakihin mo siya ng may takot sa Diyos. Ikaw na lang ang bahalang magkuwento sa kanya kung sino ako. Ikaw na lang ang bahalang magpakilala sa kanya sa akin kapag kayo ay dadalaw sa akin puntod.” “Huwag ka namang magsalita ng ganyan please? Huwag muna.”“Mangyayari na’yon bhie. Habang kaya ko pang sabihin ang lahat. Sinasabi ko na sa’yo. Hinahabilin. Ibinabalik sa tunay sa’yong nag-ma
Habang kinakanta ko ay bumabalik ang lahat sa akin at alam kong siya rin. Nanginginig ang kamay niyang nagbi-video sa akin. Hindi ko napigilang hindi maiyak habang kinakanta ko iyon lalo pa’t nakangiti ring umiiyak ang mahal kong nakamasid sa akin. Alam kong iyak iyon ng sobrang kaligayahan dahil sa kabila ng pagsubok, sa kabila ng dapat noon pa siya bumigay dahil sa sakit niya ay buo pa rin kaming dalawa hanggang ngayon.If I could be the perfect man in your eyes I would give all I'm worth to be a part of your life I could promise the world but it's out of my hands I can only give you everything I haveBatid kong pinakamalaking bahagi ng buhay namin ang isa’t isa. Hindi man siya ang aking first love pero para sa akin, he is my greatest love. Masaya ako kasi ako ang first love niya, greatest and last love niya. Napakaimposible na ako lang ang naging babae sa buhay niya ngunit alam ko iyon at sigurado ako. Totoo pa lang may kagaya niya. Lalaking tapat magmahal. Lalaking hindi sumusu
“Sige ho. Magpahinga na muna kayo. I’ll just advise you na lang po kung kailan kayo pwede nang ma-discharge. Tatawagin ko na ho si Tito para masamahan kayo at mabantayan kayo dito sa loob. May mga nurses po ako at doctors na titingin, tingin pa rin ho sa inyo.” Huminga ako ng malalim. Parang napakagaan sa dibdib. Sa tinagal-tagal ng panahon parang ngayon lang ako lumaya. Malaya sa galit. Malaya sa hinanakit. Malaya sa paghihiganti. Nang buksan ko na sana ang pinto ay bigla niya akong tinawag. “Dok Khaye, Dok…” garalgal ang boses niya. Nilingon ko. Itinaas niya ang kanyang kamay. Parang gusto niya akong kamayan. Tinanggap ko ang kanyang palad. Ibang Mrs. Castro ang nakikita ko. Hindi na siya yung dating matapang. Isang Mrs. Castro na nahihiya. “May kailangan ho ba kayo?” Tumayo ako sa gilid ng kanyang kama. Ginagap niya ang isa ko pang kamay. Parang may kung anong dumaloy sa