“Mommy said she won’t go home tonight,” sabi ni Clayton sa mga kambal niya. “Let’s go home now. Mommy will leave the hospital tomorrow.”“Kuya, I want to wash my face muna,” nakangusong saad ni Callie. Tumango lang si Clayton at saka bumaling kina Nico at Natasha. “You two should go home too. Text me kapag nasa house na kayo ni Daddy.” “Yes, Kuya!” Naghiwa-hiwalay na ang mga kambal. Tumungo muna sina Clayton at Callie sa restroom. Nang matapos ang kapatid sa paghihilamos ay hinawakan ni Clayton ito sa kamay at sabay silang lumabas ng restroom. Kaya lamang ay pagkalabas doon ay nakita nila ang pamilyar na gwapong lalaki na naglalakad palapit sa gawi nila. It was their daddy, Alejandro Fuentabella. Namutla ang dalawang bata at saka nagkatinginan sa kaba. Samantala, puno naman ng inis ang kalooban ni Alejandro nang lumabas sa ward ni Klaire. Hindi niya matagalan ang pagkasalbahe ng babae at kailangan niyang makalanghap ng sariwang hangin. Ngunit imbis na sariwang hangin ay iba ang
Hindi pa rin makalma ang puso ni Klaire matapos ang nangyari. Para bang natutuyuan ang lalamunan niya kapag naaalala niya ang pakiramdam na katigasan ni Alejandro sa pagitan ng kaniyang mga hita. Nag-init ang mga pisngi at tainga niya. Naiinis siyang nagtalukbong ng kumot. Hindi niya maintindihan kung bakit sobrang apektado siya sa bagay na ‘yon. Dahil ba ilang taon na siyang walang sex life? Halos isang oras din nang marinig ni Klaire ang paglabas ni Alejandro sa banyo. Hanggang sa kama ay naaamoy niya ang bango ng shower gel na ginamit nito. Napanguso siya at mariing pinikit ang mga mata, nagpanggap na tulog. Kinaumagahan ay maayos na ang pakiramdam ni Klaire. May kulay na ang mukha nito at naabisuhan na rin ng doktor na wala namang komplikasyon matapos ng nangyari kaya gusto na niyang umalis ng ospital para makauwi sa mga anak. Alejandro asked Luke to go through the discharge procedures. Siya na ang nagbayad ng hospital bills ni Klaire at nagsiguro na wala nang magiging proble
"I am a psychiatrist after all, and I usually prescribe medicine. I am most familiar with this font,” saad pa ni Ivan. Nahihiwagaan pa rin si Alejandro kung paano natutong magsulat ng gano’n si Natasha. Nang magawi ang mga mata sa pinto ng study room ay nakita niya ang dalawang bata na nakasilip sa kanila, kaya naman kinumpas niya ang kamay para palapitin ang mga ito sa kaniya. Nakayuko naman si Callie habang naglalakad palapit kay Alejandro, hindi malaman ang gagawin at nangangatog na baka mabisto siya ng kanilang Daddy. Pinakita ni Alejandro ang papel sa bata. “When did you learn writing in this style, Natasha?” tanong ni Alejandro. Nag-aatubili si Callie, hindi malaman kung ano ang sasabihin. Hindi naman niya pwedeng sabihin na sa Mommy Klaire niya iyon natutunan. “Daddy, natuto po si Natasha by watching videos,” sagot ni Clayton upang isalba ang kambal lalo na’t ang lahat ng mga tingin ng matatanda ay nasa kaniya na. “There’s no way your twin sister will learn this kind of
“You speak so harshly, Klaire,” ani Sophia sa malditang boses. “Ganiyan ka umasta kasi galit ka sa akin, hindi ba?” Hindi nakapagpigil si Feliz, halatang pikon na ito sa dalawang babae kaya naman siya ang humarap kay Sophia. “Look, Sophia De Guzman, whoever you are, and you.” Duro niya kay Antonette. “Tingin niyo ba talaga nagma-matter kayo sa kaibigan ko? Kung makapagsalita kayo, ah. First of all, hindi pamilya ang turing ni Klaire sa inyo at alam naman nating hindi rin gano’n ang tingin niyo sa kaniya kaya bakit hindi na lang kayo magpanggap na hindi niyo siya kilala? It isn’t even hard to do. At saka pangalawa, huwag kayong mga warfreak, ha? Kasi pumapataol talaga ako sa mga malalansang isdang kagaya niyo!” Nagulat ang dalawa sa mga sinabi ni Feliz. Nanlalaki ang mga mata ni Antonette nang duruin din si Feliz. “Hoy! Sino ka bang mistisang hilaw ka ha? Anong malalansang isda? Hindi mo ba naaamoy pabango namin? Branded ‘yan!” “What a freak,” natatawang komento ni Feliz. “You bitc
Napansin ni Klaire na hindi ginalaw ng bunso na anak ang pagkain nito, kaya mas lalo siyang nakaramdam na parang may mali talaga sa kinikilos ni Callie. Hindi niya maiwasang mag-alala sa iba't ibang problema ng kanyang anak simula nang magbalik sila sa Pilipinas, para bang hindi nakakabuti sa bata ang environment nila.Nang matapos ang hapunan, umalis ang dalawang bata para maglaro ng mga Lego. Sinamantala ni Klaire ang pagkakataon na tanungin si Feliz, "May kilala ka bang mas mahusay na psychiatrist dito sa Manila? Gusto ko sanang dalhin si Baby Callie para mapa-check up siya.” Medyo nalilitong nagtanong si Feliz, "Why? Nag-aalala ka ba na may problema sa pag-iisip si Callie?""Hindi naman dapat pero..." Sumimangot si Klaire at tumingin sa dalawang maliliit na bata na naglalaro hindi kalayuan sa kanila, "Simula nang bumalik kami rito, parang naapektuhan ang mentalidad ng anak ko, Feliz. Ang daming nangyayari sa kaniya na hindi ko maintindihan. Nag-aalala ako na baka makaapekto to sa
Nagpupuyos ang damdamin ni Klaire at hindi na nagsalita pa. Ang pag-uusap na ‘yon ang nagpaalala sa kaniya ng gabing pinagsaluhan nila bago niya pirmahan ang divorce agreement. Nagsisinungaling lamang siya na hindi niya nagustuhan ang lalaki sa kama. The more she thinks about it, the more she admits to herself that Alejandro was great in bed. Kaya lamang ay dahil sa sitwasyon nilang dalawa ay para bang mas nangibabaw ang sakit kapag iniisip niya ang tagpong ‘yon. Tahimik silang dalawa hanggang sa makarating sila sa lumang mansyon ng mga Fuentabella. Napatingin si Klaire sa pamilyar na kapaligiran sa kaniyang harapan at nakaramdam ng kaunting saya sa puso. Ilang taon na rin ang lumipas nang huli siyang makapunta doon, ngunit lahat ng bagay sa paligid nito ay hindi pa rin nagbabago. Lumabas siya ng sasakyan at napangiti. “Sa wakas ay dumating ka na rin, Madam Klaire!” salubong sa kaniya ni Charlie na may ngiti sa labi. “Maghanda ang lahat! Nandito na si Madam!” sigaw nito sa mga naka
“Hindi ako papayag na malinlang ng babaeng ‘yan ang Papa mo, Alejandro,” sabi ni Melissa. “At mas lalong hindi ako papayag na pumasok ‘yan ulit sa buhay natin!” Nagdilim ang paningin ni Don Armando, hindi nagustuhan ang sinabi ng asawa. Sa isip ng matanda ay husto na ang mga hindi makain na salitang binibitiwan ng kaniyang asawa.“Hindi mo ako kailangang turuan kung paano kumilatis ng tao, Melissa,” ani Don. “Ako ay nasa mundo na ng negosyo sa loob ng maraming taon. I’ve been through a lot more than you. Marami akong naging paghihirap at kinaing bigas para marating ang kung ano’ng mayroon ang pamilyang ‘to ngayon. Alam ko kung sino ang mga taong maaaring luminlang sa akin.” Naningkit ang mga mata nito at saka tiningnan ang asawa mula ulo hanggang paa. “Ikaw yata ang kailangang matutong huwag magpalinlang. Masyado kang nagiging mapanghusga!”Hindi inaasahan ni Melissa na sasabihin ito ng kaniyang asawa at medyo hindi mapakali ang hitsura ng kanyang mukha. Gayunpaman, ang Don ay hindi
Pagkatapos ng hapunan ay mahigpit na utos ni Don Armando kay Alejandro na ihatid si Klaire sa bahay nito…Nakasunod si Klaire sa likod ni Alejandro at nakita na nakahanda na ang kotse. Kagat ang ibabang labi ay lakas-loob siyang lumapit sa lalaki. “Kaya ko na mag-taxi pag-uwi. You don’t have to send me home,” aniya sa malamig na boses. “My father told me to send you home. Huwag mo na akong pahirapan.”Kumunot ang noo ni Klaire. “Ayaw nga kitang pahirapan kaya sinasabi ko sa ‘yo ngayon na huwag mo na akong ihatid, Mr. Fuentabella.” Binuksan ni Alejandro ang pinto sa backseat at saka hinarap siya. Animo’y naiinis.“Can you goddamn drop the Mister, Klaire? Alejandro. Call me by my name. Sanay ka namang tawagin ako sa pangalan ko noon. Why can’t you do it now?”“Iba tayo noon sa kung ano tayo ngayon, Mr. Fuentabella,” katwiran niya at saka pinasadahan ng mga daliri ang kaniyang buhok. “I don’t call my clients by their first names.” “Excuses…” bulong ni Alejandro habang napapailing, at