Chapter 47

Pagkatapos ng hapunan ay mahigpit na utos ni Don Armando kay Alejandro na ihatid si Klaire sa bahay nito…

Nakasunod si Klaire sa likod ni Alejandro at nakita na nakahanda na ang kotse. Kagat ang ibabang labi ay lakas-loob siyang lumapit sa lalaki.

“Kaya ko na mag-taxi pag-uwi. You don’t have to send me home,” aniya sa malamig na boses.

“My father told me to send you home. Huwag mo na akong pahirapan.”

Kumunot ang noo ni Klaire. “Ayaw nga kitang pahirapan kaya sinasabi ko sa ‘yo ngayon na huwag mo na akong ihatid, Mr. Fuentabella.”

Binuksan ni Alejandro ang pinto sa backseat at saka hinarap siya. Animo’y naiinis.

“Can you goddamn drop the Mister, Klaire? Alejandro. Call me by my name. Sanay ka namang tawagin ako sa pangalan ko noon. Why can’t you do it now?”

“Iba tayo noon sa kung ano tayo ngayon, Mr. Fuentabella,” katwiran niya at saka pinasadahan ng mga daliri ang kaniyang buhok. “I don’t call my clients by their first names.”

“Excuses…” bulong ni Alejandro habang napapailing, at