Hindi makapaniwala si Klaire sa ginawa ni Alejandro. Hawak nito ang kaniyang kamay at matagal din silang naglakad. Nang makabawi sa pagkalunod sa iba’t ibang emosyon ay agad siyang nagpumiglas. “Mr. Fuentabella, please let me go!” galit niyang sabi.Pero hindi siya binitiwan ni Alejandro, ni hindi nito pinansin ang pagpupumiglas niya. Ang kanyang katiting lakas ay hindi sapat para sa lalaki! Galit na galit si Klaire at mas pinilit na alisin ang kamay nitong nakahawak sa kaniyang pulso.Nakalabas na sila ng restaurant nang maramdaman ni Klaire ang pagkulo ng kanyang tiyan. The discomfort after drinking 2 glasses of champagne made her want to vomit on the cemented ground. Napahinto sa paglalakad si Alejandro at nilingon siya. “What’s wrong? Does your stomach hurt again?” tanong ng lalaki. Matigas ang tono ng boses niya at malamig ang ekspresyon ng kaniyang mukha. Muling sinubukang bawiin ni Klaire ang kaniyang kamay pero hindi siya nagtagumpay. “Can you mind your own business?” gal
Hindi dumiretso ng uwi si Klaire. Ni hindi siya sumakay ng taxi. She was just walking on the side road while trying to clear her head a bit. Ang malamig na panggabing hangin ay nagpapawala ng kaniyang kalasingan.Hindi niya alam kung ilang minuto na siyang naglalakad. Ang tanging alam niya lang ay malayo na siya sa restaurant kung saan nangyari ang gulo.Klaire has no sense of direction. Kaya naman nang mahimasmasan ang kalasingan ay napagtanto niya na nakarating na siya sa isang lugar na hindi niya alam. Madilim ang kalye at halos kaunti lang ang nakailaw na mga poste.Napalunok siya. Tiningnan ang paligid. Ang kadiliman niyon ay nagtutulak sa kaniya na bumalik na lang kung saan siya galing kanina. Pero bago siya makalakad ng ilang hakbang pabalik ay may nakasalubong siyang grupo ng mga lalaki. Hindi inaasahan ng iilang mga lalaking ‘yon na makakatagpo sila ng gano’ng kagandang babae sa lugar na iyon. Napatigil silang lahat at sumipol sa kanya. Halatang-halata ang kahulugan ng panu
“What are you still standing for?” Kumunot ang noo ni Alejandro at naiinis siyang tinanong. Nanginginig ang buong katawan ni Klaire sa mga oras na ‘yon. Wala na siyang pakialam sa mga sinasabi ni Alejandro. Ni hindi niya kayang ihakbang ang mga paa niya matapos ang nangyari. Nag-angat siya ng tingin sa lalaki at tumugon. “How can you say that? Nasugatan ka dahil sa akin. Sa tingin mo kaya kong umuwi na ganiyan ang lagay mo? I need to treat your wounds. Please, let me check it…”Kinuha niya ang kamay ni Alejandro na may malaking hiwa ng kutsilyo. Naguguluhan pa rin siya kung paanong nandoon din ang dating asawa sa lugar na ‘yon. Hindi niya alam kung sinundan ba siya nito o talagang napadaan lang sila. Gayunpaman, kung hindi ito humarang ay baka nasaksak na siya sa dibdib ng gagong lalaking ‘yon. Huminga nang malalim si Alejandro at seryoso siyang tiningnan. “I thought you made it clear that you didn’t want to have anything to do with me, Klaire?” May inis ang tono ng lalaki. “You
Ilang saglit pa ay dumating na ang mga pulis. Kinailangang lumabas ng kotse ni Luke upang kausapin ang mga ito. Samantala, naiwan naman sina Klaire at Alejandro sa kotse. Tahimik ang dalawa, tila ba nagpapakiramdaman. Hindi na mabilang ni Klaire kung ilang beses siyang napalunok upang pakalmahin ang nagwawala niyang puso. Wala na ang kalasingan niya kaya naman ramdam na niya ang pagkailang sa dating asawa. Huminga nang malalim si Alejandro, kada limang segundo ay sinusulyapan si Klaire. Hindi niya alam kung bakit pero natutuwa siya sa sitwasyon. Siya itong nasugatan pero para bang may maliit na parte sa kaniya ang natutuwa na nangyari iyon. His ex-wife was close to him at the moment. Hindi lang ‘yon dahil ito pa ang mag-aalaga sa kaniya hanggang sa gumaling ang sugat niya. “Let’s decide where we should meet to treat your wounds. Siguro meet halfway na lang, Mr. Fuentabella? Coffee shop?” basag ni Klaire sa katahimikan at saka bumaling sa kaniya. Nagtaas ng kilay si Alejandro. “Yo
Sa mansyon ng mga Fuentabella, nakaupo si Alejandro sa couch at pinagmamasdan nang maigi ang kamay na may benda. May multong ngiti sa kaniyang mga labi habang inaalala kung paano siya ginamot ni Klaire sa kotse dalawang oras na ang nakalipas. “You are really something…” bulong niya, hindi maipaliwanag kung saan nanggagaling ang munting tuwa na nararamdaman. Bumukas ang malaking double doors ng mansyon, dahilan para mabaling ang kaniyang atensyon sa mga bagong dating. It was his children and Ivan. Mukhang masaya ang tatlo at tila ba nag-enjoy kung saan sila galing. “Where have you been?” kuryoso niyang tanong sa tatlo. Himala na makita niya ang kaniyang bunso na nakangiti kay Ivan. Karga-karga ito ng lalaki at komportable naman ang anak niya habang nakapulupot ang mga munting kamay sa leeg nito. Sa isip ni Alejandro, ano kayang pinakain ni Ivan sa mga bata? “We ate in a 5-star restaurant,” sagot ni Ivan bago ibaba ang batang babae, na kapag kuwan ay tumakbo palapit kay Alejandr
Naramdaman ng pagkahilo si Alejandro matapos ang isang company meeting na tumagal nang mahigit isang oras nang umagang ‘yon. He could feel that his body was uncomfortable. Halata sa kaniyang hitsura ang pagkabalisa dahil sa natamong injury. Nang makabalik sa kaniyang opisina ay dumiresto siya sa kaniyang desk. He was weak and he knew that he couldn’t work when he was like that. “Boss, ito na po ang mga dokumentong kailangan niyong pirmahan,” wika ni Luka nang makapasok sa opisina at inilagay sa kaniyang desk ang tumpok ng dokumentong kailangan niyang asikasihuhin. Napakunot ang kaniyang noo sa dami niyon. Minasahe niya ang kaniyang sintindo pagkatapos ay sinabing, “Send those to my Mom’s office and let her handle the signing.”“Sige, boss. Ipapadala ko agad kay Chairman,” sagot ni Luke na napatingin sa kaniyang sugatang kamay na nangangailangan na ng bagong dressing. “Boss, kung hindi ka komportable dahil nananakit ang sugat mo, mas maganda siguro na matulog ka muna. Gisingin na la
Gayunpaman, hindi na masyadong inisip ni Klaire ang bagay na ‘yon at tumango na lamang bilang pagsang-ayon. Ilang saglit pa ay pumasok muli si Luke sa lounge na may dalang pagkain. “Boss, hindi po kayo kumain ng breakfast kanina. Nagluto ang chef sa bahay ng lugaw at pinadala dito. Kumain na ‘ho kayo.” Tamad na sumagot si Alejandro. “Ayoko niyan. I don’t have an appetite.”Nang marinig ang lalaki ay kumunot ang noo ni Klaire. “You’re not feeling well. Mas magiging maayos ang pakiramdam mo kung malalamanan nang mainit ang tiyan mo.” Umiling lamang si Alejandro. Kinuha ni Klaire ang mga gamot sa kaniyang bag. “Take this. Mga gamot ‘to na pampababa ng lagnat. Formulated ng boss ko. Mas effective ‘yan at walang side effect. Pero kailangan mong kumain muna bago ka uminom nito.”Sumimangot naman si Alejandro, halatang medyo hindi nasisiyahan, ngunit pagkaraan ng ilang segundo, sinabi pa rin niya, "Ilagay mo na lang diyan."Klaire pressed her lips together. Mataman siyang nakatingin sa l
“W-Why would I be scared?” depensa ni Klaire, pilit na hindi pinapansin ang pagwawala ng kaniyang puso sa mga oras na ‘yon. “Then be a helping hand,” hamon ni Alejandro at saka itinaas ang kamay na may injured. “Dahil dito kaya hindi ako makaligo.” Sa huli ay tumango si Klaire. Hindi na lang niya papansinin ang nanunubok na mga mata at boses ng lalaki. Gagawin na lang niya ang dapat niyang gawin pagkatapos ay aalis na siya!“Fine,” mariin niyang sabi. May multong ngiti sa labi ni Alejandro nang tumalikod ito at bumalik sa banyo. Lakas-loob na sumunod si Klaire sa kaniya. Nang makapasok sa magarbong banyo ay napaawang ang kaniyang labi. Animo’y parang hari ang dating ng lalaki dahil sa disenyo ng banyong ‘yon. Halos lahat ng bagay doon ay tila gawa sa ginto. “Since you mentioned that it’s not good for me to take a bath while I have a fever, I’ll just wipe my body,” ani Alejandro. “Sige, ipaghahanda na lang kita ng maligamgam na tubig at towel,” sabi naman ni Klaire na pilit na ki
ISANG malakas na suntok ang natamo ni Laurence mula sa ama ni Julia. Kahit na nasa mid 50’s na ito ay makikitaan pa rin ito ng lakas, hindi nasisindak sa kahit na ano at walang kinatatakutan. Marahil dahil na rin isa ito sa mga lider ng organisasyon na lihim na gumagawa ng ilegal na negosyo sa bansa. Julia’s family name was quite famous but they shined more in the underground business. Bagay na nililihim ng mga Acosta. “Isang bagay lang ang gusto kong gawin mo pero hindi mo ba nagawa? Alam mo ba kung gaano pinag-uusapan ang auction na ‘yon? It was supposed to be our medium to attract investors–na kapag nalaman nilang nag-acquire tayo ng business property ay kusa silang lalapit sa atin ngunit anong ginawa mo? Nagpatalo ka sa isang Consunji? Wala kang bay@g!” Dumagundong sa malaking mansyon ang galit ng isang Julian Acosta, na pinipigilan ni Julia na makalapit pa kay Laurence. Natatakot siyang baka tuluyang mabugbog ang mapapangasawa. Dinilaan ni Laurence ang dugo sa gilid ng kaniyan
HINDI maipinta ang mukha ni Laurence nang marinig ang mga sinabi niya. Halos magdiwang ang puso ni Callie dahil alam niyang natamaan niya ang ego ng dating asawa. Isa pa ay totoo naman ang sinasabi niya. Julia wouldn’t try to harm herself if she loved her baby. “L-Laurence, huwag kang makikinig sa kaniya. She’s brainwashing you para pag-awayin tayo,” iyak ni Julia. Ngumisi lamang si Callie at saka ikinawit ang kamay sa matipunong braso ni Vincenzo. “Love, I think we’re done here,” malambing niyang wika sa asawa at nag-angat ng tingin dito. “Let’s go home and celebrate our wins.” Tumango naman si Vincenzo at marahang hinaplos ang pisngi niya. Natural na natural ang pagpapanggap nito sa harap ng maraming tao na kahit si Callie ay nabibigla sa mga akto nito. Bahagya siyang napakurap nang maramdaman ang pag-iinit ng pisngi. “Alright, love,” ani Vincenzo at binalingan ng tingin si Laurence. “But I’m not done with the both of you. I’ll see to it that you’ll receive the CCTV footage on
MABILIS na sumagi sa isipan ni Callie ang kwento ng kaniyang Mommy, kung paano ito na-frame up ng karibal na si Sophia na sinadyang magpatihulog sa hagdan, na nagresulta sa pagkamuhi ng mga tao sa kaniyang ina sa loob nang mahabang taon.Adrenaline rushed through her veins. Not wanting to have the same fate as her Mom’s, she immediately grabbed Julia’s arm and pulled her up, preventing the woman from falling downstairs. Malakas ang tibok ng kaniyang puso nang mahigit ang babae at hinila ito palayo sa hagdan. “Nababaliw ka na ba?!” singhal niya habang mahigpit na hawak ang braso nito. Ramdam niya ang matinding galit na nanunuot sa kaniyang kaibuturan. “Ano sa tingin mo ang iniisip mo? Magpapatihulog ka sa hagdan? Hindi mo naisip ang baby sa sinapupunan mo?” “You were trying to hurt me!” sigaw ni Julia at nagsimulang maglikot ang mga mata, nagpalinga-linga at nagbabaka sakaling may mga matang nakakita sa ginagawa sa kaniya ni Callie. “You are trying to kill my baby!” Napailing si Cal
AGAD na iniiwas ni Callie ang tingin sa nanunubok na mga mata ni Vincenzo nang magsalita ang host ng auction. Ilang saglit pa ay nagsimula na ang aktibidad at kita sa mga mayayamang naroon ang kasiyahan sa pagbi-bid sa mga real estate property na binibenta ng mga mayayamang angkan. Dumating ang waiter at nag-abot ng drinks sa kanilang table. Kinuha ni Callie ang wineglass at sinimsiman ang alak niyon. She couldn’t help but frown as she observed the people inside the event hall. Kung mag-bid ay animo’y barya lamang ang ilang daang milyon sa mga ito. Napansin niya ang kalmadong si Vincenzo sa kaniyang tabi. Kumpara kanina na para bang nakikipaglaro ito sa kaniya, ngayon naman ay tahimik itong nagmamatiyag–sisilay ang multong ngiti sa labi at kung minsan ay mapapailing. “Why aren’t we bidding yet?” kuryoso niyang tanong sa asawa. “I’m waiting for your ex-husband and his lover to bid,” sagot nito at bahagyang tinagilid ang ulo. “Seven hundred million pesos,” rinig nilang wika ng isan
HALOS papalubog na ang araw nang makarating sina Callie at Vincenzo sa New World Manila Hotel kung saan gaganapin ang nasabing pinaka-inaabangang at pinakamalaking land auction. Ang mga mayayamang pamilya o clan, respetadong negosyante at mga pulitiko ang karaniwang nagbebenta ng mga real estate properties sa aktibidad na ito. Pagkapasok pa lamang sa event hall kung saan gaganapin ang auction ay ramdam na agad ni Vincenzo ang malalagkit na tingin ng mga lalaking negosyanteng naroon sa kaniyang asawa, habang wala namang ka-ide-ideya si Callie na tila namamangha pa sa lugar. Nauuna si Callie sa paglalakad, naghahanap ng bakanteng mesa kung saan sila maaaring maupo nang biglang harangin ito ng isang matandang lalaki na sa tingin ni Vincenzo ay nasa mid 50’s na. Malapad ang ngiti ng lalaki nang magsalita, “Sinasabi ko na nga ba’t hindi ako nagkamali ng pagpunta rito. Are you alone, Miss—” “She’s with her husband,” agad na turan ni Vincenzo at lumapit sa likuran ni Callie. He held Cal
“Anak ka pala ng isang mayamang pamilya!” gulat na pahayag ng kaibigang si Monique nang muli siyang pumasok sa Consunji Mall. “Grabe ang ganda-ganda mo sa TV, Callie. Para kang reyna ng boss natin sa kasal niyo!”Sa pagpasok pa lang kaninang umaga sa Mall ay marami ng empleyado ang gulat at masayang makita siya. Hindi na nagtataka pa si Callie lalo na’t naging headline sa balita ang nangyaring kasalan nila ni Vincenzo. Alam na rin niyang sa pagkakataong ‘yon ay hindi na niya maitatago pa ang totoong identidad sa mga taong nakasama niya sa trabaho, lalo na kay Monique na kaibigan niya. Matipid na nginitian ni Callie ang kaibigan. “Nagulat ka ba? Pasensya ka na kung naglihim ako ha.” Mabilis na tumango si Monique, ang mga mata ay puno ng tuwa. “Malamang, magugulat talaga ako! Kunwari ka pang hindi kilala ng boss natin, ‘yon pala ay mapapangasawa mo na.” Tumawa ito. “Speechless nga rin iyong supervisor natin saka iyong mga alipores niyang may inis sa iyo. Malamang ay nagngingitngit na
Halos manakit ang bibig ni Callie sa walang tigil na kangingiti nang matamis sa harap ng mga media na dumalo sa wedding reception ng kasal nila ni Vincenzo. She wanted the whole nation to know that she was happy to have the most expensive wedding in the country. Alam niyang lalabas ang mga kaganapan ng kanilang kasal sa internet at mga dyaryo kaya kahit na may kabang nararamdaman sa pagbabago ng timpla sa kaniya ni Vincenzo ay pinilit niyang magmukhang pinakamasayang asawa. Halos tatlong oras din ang tinakbo ng wedding reception at pagkatapos niyon ay isa-isa nang nag-aalisan ang mga kilalang bisita.Huminga siya nang malalim at sinabayan si Vincenzo sa paglalakad palapit sa pamilya Fuentabella. Tumikhim ang kaniyang Daddy, tiningnan siya at saka seryosong bumaling sa kaniyang asawa. Asawa…. Hindi pa rin siya makapaniwala na kinasal siya sa ikalawang pagkakataon.Tiningnan niya ang asawang si Vincenzo na may maliit na ngiting ginawad sa kaniyang Daddy Alejandro.“I won’t ask for a
Sa simbahan, Hindi mapakali ang pamilya Fuentabella maging ang mga taong naroon. Paano ba naman ay hindi pa dumadating ang bridal car na siyang maghahatid kay Callie sa lugar. Maging ang mga bisitang naroon upang saksihan ang pag-iisang dibdib nito kay Vincenzo Pierre Consunji ay nagtataka at nagbubulung-bulungan. Sa gilid ng altar ay nakatayo si Vincenzo. Bahagyang kunot ang noo habang iniisip na baka nagbago na ang isip ng babaeng pakakasalan niya. Sa gilid niya ay nakatindig ang amang si Manuel na iiling-iling bago sinabing, “That woman was brazen to lecture me days ago. Hindi naman pala desidido na magpakasal sa iyo.” Kinuyom ni Vincenzo ang kaniyang kamao. Bahagyang nagtagis ang kaniyang bagang sa pag-iisip na hindi na sisipot pa si Callie. His gaze went to Sammy’s direction—the flower girl of their small entourage. Kung hindi magpapakasal sa kaniya si Callie ay talagang mawawala sa kaniya ang batang dugo't laman ng yumao niyang kapatid. Dahil sa pag-iisip na ’yon ay na
Araw ng Sabado, Abala ang buong pamilya Fuentabella sa araw ng kasal ni Callie. Magaganda ang dekorasyon sa tanyag na simbahan na paggaganapan ng seremoniya, at inimbitahan ang mga bigating personalidad, maging ang nangungunang media upang isa-telebisyon ang kasal. The Fuentabella and Consunji family were so hands on with everything. Wala nang iba pang gagawin si Callie kung hindi ang maghanda, at magmartsa sa simbahan. Callie was in her suite, looking very fresh and happy in her preparation robe. Ito na ang araw na pinakahihintay niya. Magpapakasal na sila ni Vincenzo at isakakatuparan ang mga plano nila. She couldn’t wait to strike back. Alam niyang makararating kay Laurence ang araw na ito at sisiguraduhin niyang siya ang panalo. Pagkatapos make up-an at ayusin ang buhok niya ay pinalabas niya na ang mga stylist na naroon. Pinagmasdan niya ang magarbong wedding gown na nakasuot sa mannequin. Hindi mawala ang ngiti niya habang tinitingnan kung gaano ito kaganda. It was a design s