“You speak so harshly, Klaire,” ani Sophia sa malditang boses. “Ganiyan ka umasta kasi galit ka sa akin, hindi ba?” Hindi nakapagpigil si Feliz, halatang pikon na ito sa dalawang babae kaya naman siya ang humarap kay Sophia. “Look, Sophia De Guzman, whoever you are, and you.” Duro niya kay Antonette. “Tingin niyo ba talaga nagma-matter kayo sa kaibigan ko? Kung makapagsalita kayo, ah. First of all, hindi pamilya ang turing ni Klaire sa inyo at alam naman nating hindi rin gano’n ang tingin niyo sa kaniya kaya bakit hindi na lang kayo magpanggap na hindi niyo siya kilala? It isn’t even hard to do. At saka pangalawa, huwag kayong mga warfreak, ha? Kasi pumapataol talaga ako sa mga malalansang isdang kagaya niyo!” Nagulat ang dalawa sa mga sinabi ni Feliz. Nanlalaki ang mga mata ni Antonette nang duruin din si Feliz. “Hoy! Sino ka bang mistisang hilaw ka ha? Anong malalansang isda? Hindi mo ba naaamoy pabango namin? Branded ‘yan!” “What a freak,” natatawang komento ni Feliz. “You bitc
Napansin ni Klaire na hindi ginalaw ng bunso na anak ang pagkain nito, kaya mas lalo siyang nakaramdam na parang may mali talaga sa kinikilos ni Callie. Hindi niya maiwasang mag-alala sa iba't ibang problema ng kanyang anak simula nang magbalik sila sa Pilipinas, para bang hindi nakakabuti sa bata ang environment nila.Nang matapos ang hapunan, umalis ang dalawang bata para maglaro ng mga Lego. Sinamantala ni Klaire ang pagkakataon na tanungin si Feliz, "May kilala ka bang mas mahusay na psychiatrist dito sa Manila? Gusto ko sanang dalhin si Baby Callie para mapa-check up siya.” Medyo nalilitong nagtanong si Feliz, "Why? Nag-aalala ka ba na may problema sa pag-iisip si Callie?""Hindi naman dapat pero..." Sumimangot si Klaire at tumingin sa dalawang maliliit na bata na naglalaro hindi kalayuan sa kanila, "Simula nang bumalik kami rito, parang naapektuhan ang mentalidad ng anak ko, Feliz. Ang daming nangyayari sa kaniya na hindi ko maintindihan. Nag-aalala ako na baka makaapekto to sa
Nagpupuyos ang damdamin ni Klaire at hindi na nagsalita pa. Ang pag-uusap na ‘yon ang nagpaalala sa kaniya ng gabing pinagsaluhan nila bago niya pirmahan ang divorce agreement. Nagsisinungaling lamang siya na hindi niya nagustuhan ang lalaki sa kama. The more she thinks about it, the more she admits to herself that Alejandro was great in bed. Kaya lamang ay dahil sa sitwasyon nilang dalawa ay para bang mas nangibabaw ang sakit kapag iniisip niya ang tagpong ‘yon. Tahimik silang dalawa hanggang sa makarating sila sa lumang mansyon ng mga Fuentabella. Napatingin si Klaire sa pamilyar na kapaligiran sa kaniyang harapan at nakaramdam ng kaunting saya sa puso. Ilang taon na rin ang lumipas nang huli siyang makapunta doon, ngunit lahat ng bagay sa paligid nito ay hindi pa rin nagbabago. Lumabas siya ng sasakyan at napangiti. “Sa wakas ay dumating ka na rin, Madam Klaire!” salubong sa kaniya ni Charlie na may ngiti sa labi. “Maghanda ang lahat! Nandito na si Madam!” sigaw nito sa mga naka
“Hindi ako papayag na malinlang ng babaeng ‘yan ang Papa mo, Alejandro,” sabi ni Melissa. “At mas lalong hindi ako papayag na pumasok ‘yan ulit sa buhay natin!” Nagdilim ang paningin ni Don Armando, hindi nagustuhan ang sinabi ng asawa. Sa isip ng matanda ay husto na ang mga hindi makain na salitang binibitiwan ng kaniyang asawa.“Hindi mo ako kailangang turuan kung paano kumilatis ng tao, Melissa,” ani Don. “Ako ay nasa mundo na ng negosyo sa loob ng maraming taon. I’ve been through a lot more than you. Marami akong naging paghihirap at kinaing bigas para marating ang kung ano’ng mayroon ang pamilyang ‘to ngayon. Alam ko kung sino ang mga taong maaaring luminlang sa akin.” Naningkit ang mga mata nito at saka tiningnan ang asawa mula ulo hanggang paa. “Ikaw yata ang kailangang matutong huwag magpalinlang. Masyado kang nagiging mapanghusga!”Hindi inaasahan ni Melissa na sasabihin ito ng kaniyang asawa at medyo hindi mapakali ang hitsura ng kanyang mukha. Gayunpaman, ang Don ay hindi
Pagkatapos ng hapunan ay mahigpit na utos ni Don Armando kay Alejandro na ihatid si Klaire sa bahay nito…Nakasunod si Klaire sa likod ni Alejandro at nakita na nakahanda na ang kotse. Kagat ang ibabang labi ay lakas-loob siyang lumapit sa lalaki. “Kaya ko na mag-taxi pag-uwi. You don’t have to send me home,” aniya sa malamig na boses. “My father told me to send you home. Huwag mo na akong pahirapan.”Kumunot ang noo ni Klaire. “Ayaw nga kitang pahirapan kaya sinasabi ko sa ‘yo ngayon na huwag mo na akong ihatid, Mr. Fuentabella.” Binuksan ni Alejandro ang pinto sa backseat at saka hinarap siya. Animo’y naiinis.“Can you goddamn drop the Mister, Klaire? Alejandro. Call me by my name. Sanay ka namang tawagin ako sa pangalan ko noon. Why can’t you do it now?”“Iba tayo noon sa kung ano tayo ngayon, Mr. Fuentabella,” katwiran niya at saka pinasadahan ng mga daliri ang kaniyang buhok. “I don’t call my clients by their first names.” “Excuses…” bulong ni Alejandro habang napapailing, at
Alejandro clenched his jaw. Pinanood niya ang pagpasok ni Klaire sa gate ng villa at walang sinabi na kahit ano habang nakatingin sa tirahan ng dating asawa. Hindi niya maintindihan kung ano ang dapat maramdaman. Ang dapat ay galit siya sa babae dahil inabandona nito ang kanilang kambal na anak pero animo’y hindi niya mahanap ang galit sa kaniyang dibdib sa mga oras na ‘yon. Bagkus ay mas naiinis siya sa kaniyang sarili. He didn’t know if he made the right decision… “Boss, kanina pa po pumasok si Miss Klaire,” basag ni Luke sa katahimikan. Kumurap si Alejandro at bumaling sa rearview mirror, pagkatapos ay tumango. “Let’s go,” utos niya at tumingin sa villa nang huling beses bago nagpakawala nang buntonghininga. Habang nasa daan pauwi, tumawag naman ang kaniyang ama. Sinulyapan ni Alejandro ang kaniyang telepono bago iyon sagutin. “Ano? Did you send her home safely?” tanong ni Don Armando mula sa kabilang linya. “Yes, Pa.”“Good. I thought you’d play hard on her again.” Napailin
Mabilis na nagmaneho si Klaire at nakarating sa Institute of Psychology. Bumaba din ng sasakyan sina Nico at Natasha sa kotse. Nang makita nilang dalawa ang pamilyar na kapaligirang ito, natigilan sila.Hindi ba ang lugar na ito... ang research institute ni Tito Ivan? Gulat na naisip ni Nico. Nagkatinginan ang kambal, hindi mawalan ang gagawin. “Nandito na tayo,” bulalas ni Klaire sa dalawa at saka tiningnan ang oras sa kaniyang relo. “Buti na lang at hindi pa tayo late.”Hinila ni Natasha ang dulo ng t-shirt na suot ni Nico. Balisang-balisa na ang batang babae. Paano kung makita sila ng kanilang Tito Ivan? Panigurado ay mabibisto sila! Samantala, bagama't balisa rin si Nico ay kalmado pa rin itong nag-iisip ng paraan para matakasan ang check up. "Mommy, biglang sumakit ang tiyan ko..." he lied. Napahinto si Klaire at tumingin sa anak, agad na kinabahan. “What? Why? What’s wrong baby?”Hinawakan ni Nico ang kaniyang tiyan at nagkunwaring namimilipit sa sakit. "Hindi ko alam, Mom
Habang pauwi, nakita ni Nico ang text message mula kay Clayton, kaya mabilis siyang nagtipa ng mensahe para ipinaliwanag ang nangyari.Nang mabasa nina Clayton at Callie ang mensahe mula kay Nico, hindi nila naiwasang mangamba. Napakaliit ng mundon.... Sinong mag-aakala na mangyayari sa kanila ang coincidence na ‘yo? Buti na lang at matalino ang nakababatang kapatid, kung hindi ay nasira ang kanilang plano.Ang kanilang Tito Ivan ay isang napakahusay na psychiatrist. Napaka-observant at tuso din nito. Dahil sa lalaki kaya sila binabantayan ng Daddy nila nitong mga nakaraang araw. Hindi sila pwedeng mapalapit sa lalaking ‘yon dahil baka mabilis na matuklasan ang sekreto nila. Mukhang kailangan na namin magkaroon ng bagong plano… naisip ni Clayton. Napatingin siya sa kanilang Tito Ivan na tapos nang makipag-usap sa kanilang Daddy. Ang mga mata nito ay nakatuon sa kaniyang kapatid na si Callie. "Natasha honey, bakit ka nagbabasa ng medical book?" Lumakad ito ng ilang hakbang palapit